แฟนดราม่ากับชีวิต ทั้งที่ชีวิตก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น จนเริ่มรู้สึกว่าจะรับมือไม่ไหว หรือเราดีไม่พอ?

เขาดราม่าจนเรารู้สึกว่า เฮ้ยยย...เราทำอะไรแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ในมุมเราคือ เราก็ตั้งใจทำงาน และงานเสริม เพื่อหาเงินสร้างอนาคตให้มั่นคง อายุไม่น้อยแล้ว บางครั้งเราทำงานเสริมได้เงินมามากหน่อยเราก็แบ่งให้นะ อยากได้อะไร ถ้าให้ได้ ช่วยได้ ก็ทำ ต่างคนก็ต่างทำงาน เช้าถ้ามีเวลาเราทำกับข้าวให้ได้ก็ทำให้ แต่เหมือนเขาไม่มองเรื่องดีๆ ที่เราทำเลย แม่เรารักเขาเหมือนลูก เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาแน่นอน เราก็ว่าเราถามไถ่ ใส่ใจ ปกติ บางอย่างขาดตกบกพร่อง คงมีบ้าง แต่เราไม่ได้ทำตัวแย่ มีกิ๊ก พลาญเงิน ทำร้ายจิตใจ ข่มเหง รังแก ด่าทอ หรืออะไรที่พอนึกออกเลย ข้อดีเขาก็มี แต่เรื่องดราม่ามันเยอะมากจนไม่มีช่วงเวลาดีๆ แล้ว ในมุมมองเราชีวิตเขาก็ยังมีเราที่อยู่ข้างๆ นะ ที่ทำหลายๆ สิ่งให้อยู่ ในมุมมองเขากลับคิดว่าต้องคิดมาก ดราม่า เพราะเรา บางทีว่าเราพูดคุยกับหมาดีกว่าพูดกับเขา ซึ่งมันไม่จริงเลย มันเปรียบกันไม่ได้ บางทีแหย่เล่นๆ เราโดนพูดจาแรงๆ ใส่ เราก็ไม่อยากคุยด้วย ผิดไหม จนตอนนี้เรานึกไม่ออกจริงๆ ว่าเป็นอะไร และจะแก้ยังไง คุยจนไม่รู้จะคุยยังไง หรือที่เราคิดว่าดีแล้ว เรายังดีไม่พอ...