(ยืมไอดีพี่ที่ณู้จักกันมาค่ะ)
ตอนนี้อยู่ มหาลัยปี 1 ค่ะ แต่ซิ่วมาสองที่แล้ว เลยจะแก่กว่าเพื่อนหน่อย มีปัญหาคือ เข้ากับเพื่อนผู้หญิงไม่ได้ เกร็งเวลา อยู่ด้วยจนถึงขั้นแอบกลัวในใจเลยค่ะ เพราะตอนมัธยม โดนเพื่อนผู้หญิง แกล้ง บวกนินทาเยอะ เหตุผลเพราะ เค้าบอกว่าแกล้งเราแล้วสนุก ส่วนพวกผู้ชายที่เรียนด้วยกันมาจะด่าก็ด่าตรงๆ เล่นกันตรงๆ เลยรู้สึกสบายใจมากกว่า อีกอย่างนึงคือเราไม่ค่อยอินกับกิจจกรรมที่เพื่อน ผู้หญิง ชอบคุยกันเท่าไหร่ ไม่ชอบ เม้าเรื่องดารา ไม่ตามเรื่องคนนู่นคนนี่ในทวิส คือตามน้อยมาก คุยกับเค้าไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว ไม่กินเหล้า ไม่ชอบเสียงดัง คือชอบออกไปเที่ยวข้างนอก แบคแพคแบบลุยๆ ทั่วไป สบายๆมากกว่าค่ะ แต่ตั้งแต่เข้ามหาลัยมายังหาเพื่อนผู้หญิงไปด้วยไม่ได้
ขนาดเพื่อนผู้หญิงที่ สนิทกันมาตั้งแต่ มัธยม คบกันมา 7 ปี กว่าเรายังเกร็งเลยค่ะ กลัวด้วย เวลาอยู่ด้วยไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ส่วนทำไมเราถึงไม่อยู่กับเพื่อนผู้ชายแทน ยอมรับว่าก็ฝังใจ อีกเรื่องค่ะ เคยมีเพื่อนผู้ชายสนิทมาก มากๆๆๆ คุยได้หมด นอนห้องเดียวกะมัน กะแฟนมัน ได้ มันไม่ด่า สรุปพอเรามีเรื่องผิดใจกับแฟนมัน ตอนนั้นเราเป็นซึมเศร้าด้วยสภาพจิตใจแย่มาก มันก็เลือกแฟนมัน ด้วยเหตุผลว่า ถ้าแกมีแฟน แกก็จะเลือกแฟนแก หลังจากนั้นมาก็เว้นระยะ กับผู้ชายที่มีแฟน แล้วตลอด ซึ่งเราว่าก็ควรทำค่ะ เพราะเราก็ไม่อยากให้แฟนเค้าเข้าใจผิดกัน อีกเรื่องคือเรามีแฟนแล้วด้วยตอนนี้ แต่แฟนเราขี้หึงมาก มากๆ เราไม่อยาก ทำให้แฟนเราไม่สบายใจ ถ้าเราจะสนิทกับเพื่อนผู้ชายค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะคุยกับแฟนได้ทุกเรื่อง เพราะแฟนดันนิสัยผู้หญิง ระเบียบจัด คิดมาก จำเก่ง จำได้ ทุกอย่างที่ผ่านมา ส่วนเรา ชิลสุด ความจำสั้นสุด ๆ วันเกิดวันครบรอบ อะไรนี่แทบจำไม่ได้ค่ะ บางเรื่องคือเราไปปรึกษาแล้วสักพักเราก็ลืมๆไป แต่แฟนเราจะเก็บทุกอย่างมาคิดเราเลยไม่อยากเล่าทุกเรื่องค่ะ สถาพที่เป็นอยู่ตอนนี้คือเริ่มเครียด ไปม.ก็เหมือนเรียนๆ ให้เสร็จๆ ไปแล้วก็กลับ โชคดีมีเพื่อนนอกม.บ้างอยู่ แต่การอยู่กับ เพื่อนผู้หญิงแบบที่แฟนสบายใจ เราไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบไม่เกร็งได้เลยค่ะ TT
ปล.นอกจากเพื่อน ถ้าต้องมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากๆ ก็เกร็งค่ะ เพราะแม่เสียแต่เด็ก มีแต่พ่อ พ่อก็จะเลี้ยงชิล ส่วน แม่เลี้ยง ป้า น้า ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้หญิง เราก็จะมีระยะห่างอยู่นิดๆตลอดค่ะ ไม่ชิน
ปล.2 พยายามลองตามน้ำแล้วนะคะ มันก็พอถูๆไถๆ ไปกับกลุ่มเพื่อนได้ แต่เหมือนเพื่อนก็ไม่ได้ สนใจอะไรเราเท่าไหร่ ขนาดว่าเครียดจนนั่งน้ำตาซึมในห้องเพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ก็ไม่ได้ทักอะไร มีแต่เพื่อนผู้ชาย ที่นั่ง ข้างหน้า ที่พอมาคุยกันหลังเลิกเรียนมันก็บอกว่าสังเกตอยู่ เป็นไรป่าว
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ หรือว่าเราควรปลงๆ ไปเลย โตแล้วต้องอยู่ให้ได้ แค่เรียนให้จบๆ ทำงานได้ ก็เพียงพอสำหรับชีวิตมหาลัยแล้ว แบบนั้นหรือเปล่าคะ
tag สุขภาพจิตเผื่อจะมีคำแนะนำทางจิตวิทยาค่ะ
เข้ากับเพื่อนผู้หญิงไม่ได้ค่ะ ควรทำไงดีคะ
ตอนนี้อยู่ มหาลัยปี 1 ค่ะ แต่ซิ่วมาสองที่แล้ว เลยจะแก่กว่าเพื่อนหน่อย มีปัญหาคือ เข้ากับเพื่อนผู้หญิงไม่ได้ เกร็งเวลา อยู่ด้วยจนถึงขั้นแอบกลัวในใจเลยค่ะ เพราะตอนมัธยม โดนเพื่อนผู้หญิง แกล้ง บวกนินทาเยอะ เหตุผลเพราะ เค้าบอกว่าแกล้งเราแล้วสนุก ส่วนพวกผู้ชายที่เรียนด้วยกันมาจะด่าก็ด่าตรงๆ เล่นกันตรงๆ เลยรู้สึกสบายใจมากกว่า อีกอย่างนึงคือเราไม่ค่อยอินกับกิจจกรรมที่เพื่อน ผู้หญิง ชอบคุยกันเท่าไหร่ ไม่ชอบ เม้าเรื่องดารา ไม่ตามเรื่องคนนู่นคนนี่ในทวิส คือตามน้อยมาก คุยกับเค้าไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว ไม่กินเหล้า ไม่ชอบเสียงดัง คือชอบออกไปเที่ยวข้างนอก แบคแพคแบบลุยๆ ทั่วไป สบายๆมากกว่าค่ะ แต่ตั้งแต่เข้ามหาลัยมายังหาเพื่อนผู้หญิงไปด้วยไม่ได้
ขนาดเพื่อนผู้หญิงที่ สนิทกันมาตั้งแต่ มัธยม คบกันมา 7 ปี กว่าเรายังเกร็งเลยค่ะ กลัวด้วย เวลาอยู่ด้วยไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ส่วนทำไมเราถึงไม่อยู่กับเพื่อนผู้ชายแทน ยอมรับว่าก็ฝังใจ อีกเรื่องค่ะ เคยมีเพื่อนผู้ชายสนิทมาก มากๆๆๆ คุยได้หมด นอนห้องเดียวกะมัน กะแฟนมัน ได้ มันไม่ด่า สรุปพอเรามีเรื่องผิดใจกับแฟนมัน ตอนนั้นเราเป็นซึมเศร้าด้วยสภาพจิตใจแย่มาก มันก็เลือกแฟนมัน ด้วยเหตุผลว่า ถ้าแกมีแฟน แกก็จะเลือกแฟนแก หลังจากนั้นมาก็เว้นระยะ กับผู้ชายที่มีแฟน แล้วตลอด ซึ่งเราว่าก็ควรทำค่ะ เพราะเราก็ไม่อยากให้แฟนเค้าเข้าใจผิดกัน อีกเรื่องคือเรามีแฟนแล้วด้วยตอนนี้ แต่แฟนเราขี้หึงมาก มากๆ เราไม่อยาก ทำให้แฟนเราไม่สบายใจ ถ้าเราจะสนิทกับเพื่อนผู้ชายค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะคุยกับแฟนได้ทุกเรื่อง เพราะแฟนดันนิสัยผู้หญิง ระเบียบจัด คิดมาก จำเก่ง จำได้ ทุกอย่างที่ผ่านมา ส่วนเรา ชิลสุด ความจำสั้นสุด ๆ วันเกิดวันครบรอบ อะไรนี่แทบจำไม่ได้ค่ะ บางเรื่องคือเราไปปรึกษาแล้วสักพักเราก็ลืมๆไป แต่แฟนเราจะเก็บทุกอย่างมาคิดเราเลยไม่อยากเล่าทุกเรื่องค่ะ สถาพที่เป็นอยู่ตอนนี้คือเริ่มเครียด ไปม.ก็เหมือนเรียนๆ ให้เสร็จๆ ไปแล้วก็กลับ โชคดีมีเพื่อนนอกม.บ้างอยู่ แต่การอยู่กับ เพื่อนผู้หญิงแบบที่แฟนสบายใจ เราไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบไม่เกร็งได้เลยค่ะ TT
ปล.นอกจากเพื่อน ถ้าต้องมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากๆ ก็เกร็งค่ะ เพราะแม่เสียแต่เด็ก มีแต่พ่อ พ่อก็จะเลี้ยงชิล ส่วน แม่เลี้ยง ป้า น้า ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้หญิง เราก็จะมีระยะห่างอยู่นิดๆตลอดค่ะ ไม่ชิน
ปล.2 พยายามลองตามน้ำแล้วนะคะ มันก็พอถูๆไถๆ ไปกับกลุ่มเพื่อนได้ แต่เหมือนเพื่อนก็ไม่ได้ สนใจอะไรเราเท่าไหร่ ขนาดว่าเครียดจนนั่งน้ำตาซึมในห้องเพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ก็ไม่ได้ทักอะไร มีแต่เพื่อนผู้ชาย ที่นั่ง ข้างหน้า ที่พอมาคุยกันหลังเลิกเรียนมันก็บอกว่าสังเกตอยู่ เป็นไรป่าว
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ หรือว่าเราควรปลงๆ ไปเลย โตแล้วต้องอยู่ให้ได้ แค่เรียนให้จบๆ ทำงานได้ ก็เพียงพอสำหรับชีวิตมหาลัยแล้ว แบบนั้นหรือเปล่าคะ
tag สุขภาพจิตเผื่อจะมีคำแนะนำทางจิตวิทยาค่ะ