คือเราเรียนอยุ่อาชีวะ แล้ววันนั้นเรา อาจารย์คาบเช้าไม่สอน เราเลยว่างแปดโมงถึงบ่ายโมง เราเลยหาที่นั่ง มันไม่มีที่นั่ง ไปเจอ ศาลานึง แต่มีกระเป๋าใบนึงวางอยู่ ก็ไม่มีที่นั่งแล้วอ่ะ เลยตัดสินใจนั่งศาลานั้น แต่ในใจก็คิดว่า

เห็นแก่ตัวจังว่ะ เอากระเป๋ามาจอง ละไปเรียนเนี่ย เราก็ไม่ได้ยุ่งกับของๆเขาเลยนะ
แล้วประมาณเที่ยงเจ้าของกระเป๋าก็มา ถามหากระเป๋าว่าอยู่ไหน แล้วบอกว่า เขาเอากระเป๋าจองไว้แต่เช้าแล้ว มานั่งได้ไง เราก็ว่า เอ้า แบบนี้ก็ได้หรอ ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไง เอาแต่กระเป๋ามาจองไว้ เจ้าของก็ไปเรียนแบบนี้หรอ คนอื่นเขาไม่มีที่นั่ง จะไปนั่งไหนกัน เขาก็ว่า นั่งอ่ะนั่งได้ แต่เจ้าของมาแล้วก็ต้องลุกให้เจ้าของเขาสิ
เห้ย นี่มันของสาธารณะป่าวว่ะ ของวิลัย ทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ
แล้วเพื่อนเรามันก็บอก ค่ะ ถ้าเจ้าของมาก็จะลุกไปให้ค่ะ เอ้ายอมเฉยเลย
ว่าด้วยเรื่องการ จอง
แล้วประมาณเที่ยงเจ้าของกระเป๋าก็มา ถามหากระเป๋าว่าอยู่ไหน แล้วบอกว่า เขาเอากระเป๋าจองไว้แต่เช้าแล้ว มานั่งได้ไง เราก็ว่า เอ้า แบบนี้ก็ได้หรอ ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไง เอาแต่กระเป๋ามาจองไว้ เจ้าของก็ไปเรียนแบบนี้หรอ คนอื่นเขาไม่มีที่นั่ง จะไปนั่งไหนกัน เขาก็ว่า นั่งอ่ะนั่งได้ แต่เจ้าของมาแล้วก็ต้องลุกให้เจ้าของเขาสิ
เห้ย นี่มันของสาธารณะป่าวว่ะ ของวิลัย ทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ
แล้วเพื่อนเรามันก็บอก ค่ะ ถ้าเจ้าของมาก็จะลุกไปให้ค่ะ เอ้ายอมเฉยเลย