เรื่องของเรื่องคือแม่เราไม่สบาย ติดมาจากที่ทำงาน แล้วเหมือนอาการต่างๆหายแล้วเหลือแต่ไอ ซึ่งไอมานานเป็นเดือน จึงไปตรวจพบว่าเป็นวัณโรค เรารู้ว่าโรคนี้ติดต่อได้ง่ายมาก อีกทั้งพ่อเราเป็นโรคหอบหืด เราและแม่จึงเป็นห่วงไม่อยากให้ติดเพราะพ่อเราไม่ชอบไปตรวจร่างกายพ่อกลัวจิตตก ซึ่งเรากับแม่บังคับพ่อไม่ได้ ส่วนตัวเราก็เพิ่งเรียนจบตอนนี้ทำพาร์ททามและกำลังไล่สัมภาษณ์งานอยู่ ซึ่งเป็นงานที่ดีและมีโอกาสได้สูง เรากลัวว่าพ่อเราและตัวเราจะติด เพราะมีผลต่างๆตามมาต่างกัน แต่เราก็ไม่อยากให้แม่รู้สึกแย่อยู่คนเดียวหรือขังตัวเองในห้อง อย่างน้อยก็ 2 อาทิตย์ เราเป็นห่วงความรู้สึกแม่ด้วย แม่เราเป็นคนขี้น้อยใจ ตอนที่แม่ไอแล้วแม่ยังไม่ได้ไปตรวจเราก็ต้องคอยบอกตลอดว่าแม่ปิดปากด้วย แม่อย่าไอใส่ข้าว แม่ก็แอบงอนหาว่าเรารังเกียจ คือบ้านเราไม่ค่อยระวังเวลาเป็นอะไร แบบกลับบ้านมาไม่ล้างเท้าล้างมือ กินข้าวเลย ซึ่งเราถูกปลูกฝังเรื่องพวกนี้ตอนเราอยู่มหาลัยเพราะต้องอยู่กับเมท เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี ที่รู้ๆคือเราต้องหาเวลาไปตรวจ เราก็กลัวถ้าเราเป็นเราจะเอาไปติดแฟนเราเหมือนกัน แต่เราก็อยากได้งาน อยากมีงานที่มั่นคงทำ เราไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เราต้องทำตัวยังไง แล้วเราก็อยากรู้ว่ามันติดง่ายอยากแค่ไหน เพราะเรายังไม่มีอาการอะไรเลย พอเรารู้ว่าแม่เป็นเราก็รุ้สึกคันๆคอ ไอเป็นระยะ ไม่รู้ว่าเป็นจริงหรืออุปทานไปเอง เราอยากดูแลแม่ให้ดีที่สุด ทุกคนว่าเราควรทำตัวยังไงต่อจากนี้ดีคะ
ถ้าคนในครอบครัวเป็นวัณโรค จะทำอย่างไร