เราเกิดในครอบครัวที่ไม่ค่อยมีตังค์ บ้านเรามีปัญาหาตลอดเรื่องเงิน เรื่องอื่นๆ พ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อนถ้าไม่เหลืออดจะไม่เป็น ปกติพ่อเราเงียบขรึม แม่เราก็ชอบประชด เราเติบโตมากับการทะเลาะกัน มีทั้งทำร้ายร่างกาย และคำพูด และปัญหาส่วนใหญ่มาจากแม่เรา แม่เราเป็นคนพูดไม่คิด ชอบพูดกระแทกคนอื่น ทำให้เกิดปัญหาตามคือ สิ่ิ่งที่ี่แม่พูดไปเป็นเรื่องของคนอื่นที่ไม่ควรพูและแม่เราก็เชื่อใจ ไว้ใจคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว เช่น เพื่อนให้ค้ำประกันเงินกู้ให้รายวัน และเขาหนีหนี้แม่เราต้องรับผิดชอบ ตอนนั้นพ่อเราทำงานขอนแก่นเลยไม่รู้ ถ้ารู้ไม่อยากจะคิด แม่เราต้องจ่ายรายวัน วันละ3-4พัน และไปกู้รายวันเพื่อมาจ่ายรายวัน ตอนแรกเราไม่รู้เพราะเราเรียนอยู่ต่างจังหวัด แม่ก็ไม่ยอมบอกมีแต่ยายและพี่เราที่รู้ รู้เพราะการคาดคั้นจากพี่เรา เพราะแม่เข้า รพ.วันละ2-3รอบเนื่องเครียด พี่เราก็อยากจะว่าแต่ก็ว่าไม่ลงเพราะสงสารที่แม่ไม่สบาย จนพี่เราทนไม่ไหวไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรมาระบายให้เราฟัง เราก็ร้องไห้ เพราะปัญหาแบบนี้เกิดบ่อยมาก พี่เราเก็บเงินมาทั้งชีวิตในวัย23ปี ตังค์ที่เก็บมาจำนวนพอประมาณ สร้อย แหวน ต้องจำนำเพื่อนมาใช้หนี้ เราใช้ตังค์อาทิตย์ละ 300 (ไม่รู้ว่าอยู่ได้ไง)พ่อเราก็ส่งเงินมาตลอดแต่ก็ไม่พอ เราเป็นคนเจ้าน้ำตา เราไม่เคยเสียใจเสียน้ำตาให้กับสิ่งใดนอกจากปัญหาในครอบครัว แม่เราชอบยืมเงินมีไม่มีก็ยืม พอจะคืนก็ไม่คืนเขา พอเขาทวงที่บ้านพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกัน และแม่ชอบอ้างว่ายืมมาใช้ในครอบครัว ลูกเรียน เป็นแบบนี้ตลอดพอพ่อไม่ให้ถือตังค์ก็โวยวาย ก็ไม่พอใจ เราโครตไม่เข้าใจแม่เราเลย จนวันนี้เรารู้สึกว่าการที่เราเรียนทำให้แม่เป็นหนี้เหรอ เพราะเราเหรอ เหรอเพราะอะไร เรากับพี่เราเป็นเด็กดีมาตลอด ไม่เคยมีเรื่องเสียหายเลย เราก็คิดในใจว่าต่อให้เราทุกคนหาตังค์ได้เยอะเท่าไหร่ก็ไม่มีทางรวยหรอกถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่
เราทำยังไงดีเมื่อเราเป็นคนไม่พูด