ต่อจากตอนที่แล้ว
บรรดาเด็กแสบเริ่มใช้อัตลักษณ์ของตนโจมตีเข้าใส่พวกบาคุโก, โทโดโรกิ, อินาซะ และเคย์มิ
โดยตรงที่นั่งผู้บรรยาย(?) ของ Present Mic นั้นก็ได้มีชิชิคุระจากโรงเรียนชิเค็ตสึเข้ามาร่วมด้วยอีกคน
ที่น่าตกใจคือเด็กพวกนี้มีอัตลักษณ์ที่รุนแรงจนเกินความคาดหมายไปมาก ขนาดที่ว่า Present Mic ยังแปลกใจเพราะตอนที่เขาอายุเท่าเด็กพวกนี้เขายังไม่สามารถใช้อัตลักษณ์ได้ถึงระดับนี้แน่ๆ?!
ชิชิคุระจึงบอกว่ามีคนตั้งทฤษฎีว่าอัตลักษณ์นั้นยิ่งส่งต่อผ่านไปหลายรุ่นมันก็จะผสมผสานรวมกันทำให้แข็งแกร่งขึ้นและซับซ้อนยิ่งขึ้น จนในที่สุดก็จะไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ซึ่งมีคนเรียกทฤษฎีนี้ว่า "Quirk Singularity"
ในขณะที่ผู้บรรยายทั้งสองกำลังคุยกัน ทั้งคุณครูสาวและบรรดานักเรียนสอบซ่อมคนอื่นๆต่างก็เป็นกังวลกับสถานการณ์ที่ดูจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
แต่ Gang Orca ที่เป็นผู้คุมการเรียนซ่อมกลับไม่มีทีท่าเดือดร้อนใจมากนัก
Gang Orca : ถึงจะเป็นพวกไม่ได้เรื่อง แต่เจ้าพวกที่อยากเป็นฮีโร่พวกนั้นน่าจะสามารถรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้อยู่หรอกน่ะ
Present Mic : ทีนี้ก็เป็นตาของพวกนั้นบ้างล่ะ! มาดูกันดีกว่า
เป็นไปตามที่มือโปรทั้งสองว่าไว้ พวกบาคุโก, โทโดโรกิ และอินาซะต่างใช้อัตลักษณ์ของตนรับมือการโจมตีของพวกเด็กๆได้แบบชิลๆ
ซึ่งเมื่อพวกเด็กๆเห็นว่าการโจมตีของพวกตนไม่สามารถทำให้พวกบรรดาฮีโร่ฝึกหัดสะเทือนได้ เด็กหัวโจกอีกคนก็เร่งเร้าให้พรรคพวกโจมตีเข้าไปอีก
ครั้งนี้เมื่อเด็กผู้หญิงโจมตีบ้าง ก็โดนภาพลวงตาของโทโดโรกิทำหน้าหล่อใส่จนสะท้านเลิกโจมตีไปในทันใด
อุตสึชิมิ เคย์มิ : อัตลักษณ์ : Glamour : เธอสามารถสร้างควันที่ก่อรูปเป็นภาพลวงตาได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ถูกห้ามใช้ในทางที่ผิดอย่างเด็ดขาด
ในหัวของเด็กหัวโจกเต็มไปด้วยความเดือดดาล
"ฉันต้องก้มหัวให้พวกผู้ใหญ่มาหลายเรื่องเกินไปแล้ว!"
"ฉันเล่นเปียนโนเก่งกว่าพวกผู้ใหญ่คนไหนๆเลยนะ!"
"ทั้งฮีโร่พวกนี้ที่เอาแต่ทำหน้าโกรธบนจนทีวี ทั้งพวกตำรวจ!!"
"ทั้งครูของพวกเราที่เอาแต่ร้องไห้ เทียบกับฉันแล้วพวกนั้นมันไม่ได้เรื่องทั้งนั้น!"
"เราจะต้องแสดงให้พวกนั้นเห็น!!"
"เราจะต้องแสดงให้พวกนั้นเห็นว่าพวกเราต่างหากที่มีพลังอย่างแท้จริง!!"
ตอนนั้นเองพวกอินาซะและโทโดโรกิก็เริ่มลงมือตอบโต้กลับบ้าง
อินาซะ : พวกเธอนี่มันสุดยอดไปเลยนะ!! แต่รู้อะไรไหม!!
อินาซะ : พวกเราจะไม่แต่จับพวกเธอหมุนวนไปรอบๆเท่านั้นหรอกนะ!!
เคย์มิ : ข้างในตึกนี้...ควรจะมีแสงสว่างสักหน่อยนะ
โทโดโรกิ : ไปกันเลย!
เริ่มจากอินาซะใช้ลมพัดเอาพวกเด็กๆและเศษขยะที่เกิดจากการโจมตีด้วยอัตลักษณ์ก่อนหน้านี้ขึ้นไปบนอากาศ
แล้วโทโดโรกิก็ใช้พลังสร้างภูเขาสไลเดอร์น้ำแข็งขึ้นมาโดยใช้เศษขยะที่ลอยอยู่เป็นโครงให้แข็งแรงยิ่งขึ้น
ต่อด้วยเคย์มิใช้พลังสร้างภาพลวงตาของแสงออโรร่าขึ้นมา ทำให้เกิดเป็นเครื่องเล่นขนาดใหญ่ที่สวยงามอย่างยิ่ง!
ย้อนไปก่อนหน้าที่จะเริ่มการโต้กลับ
บาคุโก : เราต้องทำให้พวกนั้นคิดว่าพวกเรานั้นทั้งเท่ห์และเก่งสุดๆ
บาคุโก : แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าทำให้พวกนั้นรู้สึกว่าแพ้ให้กับคนที่ดูถูกตัวเองอยู่ล่ะก็ มันก็จะทำให้พวกนั้นรู้สึกแย่ไปเท่านั้นเอง
อินาซะ : ถ้าเด็กพวกนั้นกลายเป็นแบบนั้นจนโตขึ้น พวกนั้นก็จะกลายเป็นเหมือนกับพวกเราตอนเข้าสอบ มีแต่จะก่อปัญหาให้คนอื่นๆเท่านั้นเอง
โทโดโรกิ : ...อืม บางอย่างที่จะเปิดมุมมองของพวกนั้นให้กว้างขึ้นสักหน่อย...
โทโดโรกิ : นั่นคือสิ่งที่เราน่าจะทำได้อยู่ล่ะนะ
พวกผู้บรรยายก็ยังต้องทึ่งกับผลงานที่ออกมา
ชิชิคุระ : เป็นการตอบโต้ที่สมบูรณ์แบบมาก พวกนั้นคิดแผนการที่จะทำให้สามารถสื่อสารกับพวกเด็กๆได้โดยไม่ทำให้พวกนั้นเสียกำลังใจนั่นเอง...
Present Mic : ทำแบบนี้ก็ไม่เลวจริงไหมล่ะ ทำเอาฉันรู้สึกอบอุ่นในใจเลยเชียว
ตอนนั้นเองบาคุโกก็เดินเข้าไปลากเด็กหัวโจกมาด้วยกัน
ซึ่งเมื่อเห็นเด็กอวดดีที่ดูถูกคนอื่นแบบนี้ ก็ทำให้บาคุโกนึกถึงตัวเอง...
บาคุโก : ถ้าเอาแต่ดูถูกคนอื่นแบบนั้นล่ะก็
บาคุโก : นายก็จะไม่สามารถรู้ถึงจุดอ่อนของตัวเองได้นะ
บาคุโก : จำคำแนะนำของรุ่นพี่นี่ไว้ให้ดีๆด้วยล่ะ
แล้วบาคุโกก็ส่งหัวโจกให้อินาซะส่งขึ้นไปเล่นกระดานลื่นน้ำแข็งบ้าง
"ที่เขาพูดเมื่อกี้นี้..."
"อะไรกัน...ทำไม...มันไม่ใช่แค่เปลือกนอกเท่านั้น..."
"คำพูดพวกนั้นมันออกมาจากหัวใจของเขาจริงๆ..."
"เพราะงั้นมันจึง...ก้องกังวาลเหลือเกิน!"
เมื่อเห็นพวกเด็กๆเล่นและแสดงความนับถือพวกฮีโร่ฝึกหัดอย่างร่าเริง ก็ทำให้ครูสาวถึงกับตื้นตันจนน้ำตาไหล
บนที่นั่งอัฐจรรย์ ฮีโร่รุ่นใหญ่ทั้งสองนั่งมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น
All Might : เหตุผลที่พวกเรามีพลังที่เรามีอยู่นั้นน่ะนะ...
All Might : เอ็นเดเวอร์ เหตุผลมันไม่ได้เข้าใจยากนักหรอก
Endeavor มองดูลูกชายของตนด้วยสายตาที่สงบอย่างไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเก็บกวาด
บาคุโกถูกใช้ให้ทำหน้าที่ทำลายทางเลื่อนน้ำแข็งที่สร้างขึ้น
(เพราะพลังของเจ้าตัวไม่มีประโยชน์เวลาสร้างขึ้นเลยต้องใช้ตอนทำลายแทน)
ส่วนพวกเด็กๆที่เล่นก็มาช่วยพวกฮีโร่ฝึกหัดทำความสะอาดด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งอาสาใช้อัตลักษณ์ของตนในการทำให้การเก็บกวาดมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
ห่างออกไป ครูสาวก็ยืนคุยกับ Gang Orca
คุณครู : ไม่น่าเชื่อว่าเด็กพวกนั้นจะยอมเชื่อฟังขนาดนี้...
Gang Orca : ไม่หรอกครับ พวกนั้นน่ะเชื่อฟังคำผู้ใหญ่มาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงได้ทำตัวแบบนั้นมากกว่า
Gang Orca : ความประพฤติของพวกเด็กๆนั้นสะท้อนความรู้สึกที่พวกนั้นมีต่อผู้ใหญ่อย่างพวกเรา
Gang Orca : ...แย่หน่อย...ที่การใช้อัตลักษณ์โจมตีคนอื่นโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแบบนั้นมันแสดงถึงปัญหาของระบบการศึกษาในตอนนี้
Gang Orca : ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นฮีโร่แต่พวกเราก็ไม่สามารถตามดูพวกเขาได้ตลอดเวลา "การให้การศึกษาด้านอัตลักษณ์" นั้นคงต้องให้เป็นหน้าที่ของคุณครูนะครับ
คุณครู : ...ค่ะ!
คุณครู : เพื่อไม่ให้โอกาสที่ทุกคนมอบให้นี้ต้องสูญเปล่า
คุณครู : ฉันจะสอนและชี้นำพวกเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
หลังจากนั้น พวกบาคุโกที่เปลี่ยนชุดแล้วก็เดินออกมาจากสถานที่เรียนซ่อมด้วยกัน
ตรงนั้นพวกเขาได้พบ All Might, Present Mic, Endeavor กำลังคุยกับชิชิคุระและอาจารย์จากโรงเรียนชิเค็ตสึ
ซึ่งเนื้อหาของการสนทนาคือกรณีของเคย์มิที่พวก Villian Alliance ลงมือกับนักเรียนของโรงเรียนอื่นนอกจากยูเอย์ ทำให้พวกเขารู้สึกว่าทั้งสองโรงเรียนยังขาดการประสานงานกัน ทำให้ทั้งสองฝ่ายวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนข่าวสารและข้อมูลซึ่งก่อนหน้านี้ถูกปิดเป็นความลับจากกันและกัน รวมถึงการสืบสวนถึงเหตุผลที่เคย์มิถูกเลือกเป็นเป้าหมายในครั้งนั้นด้วยเช่นกัน ทำให้หลังจากนี้จะมีการวางแผนการฝึกฝนร่วมกันระหว่างสองโรงเรียนมากขึ้น
อีกด้านหนึ่ง Endeavor เดินเข้าหาโทโดโรกิ
Endeavor : ไม่เจอกันนานนะโชโตะ
Endeavor : เจ้าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
โทโดโรกิ : เงียบไปเลยเหอะ
Endeavor : โชโตะ
Endeavor : ฉันภูมิใจในตัวเจ้ามากนะ
คำพูดของพ่อตัวเองทำให้โทโดโรกิถึงกับตะลึงจนทำสีหน้าพิลึกๆออกมา
Endeavor : ดังนั้น...ฉันจะเป็นฮีโร่ที่เจ้าสามารถภูมิให้ได้เช่นกัน
Endeavor : พ่อของเจ้าคือฮีโร่อันดับหนึ่ง...ชายที่ยอดเยี่ยมที่สุด
โทโดโรกิ : อยากทำอะไรก็ทำไปเหอะ...
นอกจากโทโดโรกิที่มีสีหน้าทำตัวไม่ถูกแล้ว ทางด้านอินาซะก็ทำหน้าเครียด ก่อนจะต่อยตัวเองไปหมัดหนึ่ง! แล้วเดินไปหา Endeavor ชายที่เขาเคยเกลียด
อินาซะ : เอ็นเดเวอร์!!!
อินาซะ : ผมขอเอาใจช่วยคุณนะครับ
Endeavor : ...ขอบใจนะ
All Might มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ห่างๆ
"มันเกิดขึ้นทีละน้อย"
"ทั้งเอ็นเดเวอร์"
"และพวกเด็กหนุ่มสาว..."
"ถึงบางครั้งพวกเขาจะเจออุปสรรคขวางทางจนต้องหยุดก้าวเดิน"
"แต่ตอนนั้นพวกเขาก็จะมองกลับไปยังเส้นทางที่เดินผ่านมา"
"แต่ทีละน้อย"
"พวกเขาค่อยๆพัฒนาขึ้น"
ตัดไปที่โรงเรียนยูเอย์หลายวันต่อมา
อิสึคุกลับไปเข้าเรียนตามปกติ
"โดยที่พวกเราไม่ทันรู้ตัว เดือนกันยายนก็จบลง แล้วเข้าสู่เดือนตุลาคม"
"เงาสุดท้ายของฤดูร้อนหมดไปและอุณหภูมิก็เริ่มเปลี่ยนแปลงชัดเจนขึ้น"
"กลุ่มเด็กทดลองงานของพวกเรา"
"นำโดยออลไมท์และอ.ไอซาว่า"
"ได้ไปเข้าร่วมงานศพของไนท์อาย"
"จากการพูดคุยระหว่างทางโรงเรียนกับสำนักงานฮีโร่ใหญ่"
"การทดลองงานของพวกเราถูกหยุดลงเป็นการชั่วคราว"
"สำนักงานของไนท์อายถูกสืบทอดต่อโดยผู้ช่วยของเขา เซ็นติเพเดอร์"
"โดยพวกเขาก็ยังรอการกลับมาของรุ่นพี่โทกาตะอยู่"
"แล้วก็เอริจัง"
"ในที่สุดเธอก็รู้สึกตัว แต่จิตใจของเธอนั้นยังไม่มั่นคงนัก และจากความไม่แน่ใจว่าเธอจะหลุดการควบคุมอีกหรือไม่ อ.ไอซาว่าจึงยังไม่อนุญาติให้ผมเข้าเยี่ยมเธอ"
"นอกจากนั้น อัตลักษณ์ของเอริจังนั้นมีต้นกำเนิดมาจากเขาบนหน้าผากของเธอ"
"เขาอันนั้น ดูจะหดเล็กลงพร้อมๆกับที่อาการไข้ของเธอหายไป ตอนนี้มันหดสั้นจนมีขนาดเท่าตาไม้เท่านั้น"
อิสึคุตั้งใจเรียนยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ แม้จะมีความผิดพลาดบ้างแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
"ส่วนตัวผมนั้น ตั้งแต่วันนั้น..."
"มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้นมา..."
อาโอยาม่าที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยจะเข้ามาข้องแวะกับอิสึคุ กลับมาเข้าใกล้เขาอย่างน่าประหลาด? จะว่าเข้ามาผูกมิตรก็ไม่เชิง เพราะเมื่อชวนให้ไปกินอาหารด้วยกันเขากลับปฏิเสธและขอกินอาหารของตัวเองในห้องเรียนซะงั้น
"บางอย่างมันแปลกๆ"
"ใช่"
"ความประพฤติของเขามันโดดเด่นก็จริง แต่ว่า"
"อาโอยาม่าคุงเป็นคนที่ผมอ่านไม่ออกมาตั้งแต่ต้นแล้ว"
"จนกระทั่งเขาแสดงธาตุแท้ของตนออกมา"
โดยที่อิสึคุไม่รู้ อาโอยามะแอบมองเขาตอนนอนจากทางหน้าต่าง(?!)
(Stalker?!)
Spoil Boku no Hero Academia 166+167 : ก้าวแรกของการเป็นฮีโร่
บรรดาเด็กแสบเริ่มใช้อัตลักษณ์ของตนโจมตีเข้าใส่พวกบาคุโก, โทโดโรกิ, อินาซะ และเคย์มิ
โดยตรงที่นั่งผู้บรรยาย(?) ของ Present Mic นั้นก็ได้มีชิชิคุระจากโรงเรียนชิเค็ตสึเข้ามาร่วมด้วยอีกคน
ที่น่าตกใจคือเด็กพวกนี้มีอัตลักษณ์ที่รุนแรงจนเกินความคาดหมายไปมาก ขนาดที่ว่า Present Mic ยังแปลกใจเพราะตอนที่เขาอายุเท่าเด็กพวกนี้เขายังไม่สามารถใช้อัตลักษณ์ได้ถึงระดับนี้แน่ๆ?!
ชิชิคุระจึงบอกว่ามีคนตั้งทฤษฎีว่าอัตลักษณ์นั้นยิ่งส่งต่อผ่านไปหลายรุ่นมันก็จะผสมผสานรวมกันทำให้แข็งแกร่งขึ้นและซับซ้อนยิ่งขึ้น จนในที่สุดก็จะไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ซึ่งมีคนเรียกทฤษฎีนี้ว่า "Quirk Singularity"
ในขณะที่ผู้บรรยายทั้งสองกำลังคุยกัน ทั้งคุณครูสาวและบรรดานักเรียนสอบซ่อมคนอื่นๆต่างก็เป็นกังวลกับสถานการณ์ที่ดูจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
แต่ Gang Orca ที่เป็นผู้คุมการเรียนซ่อมกลับไม่มีทีท่าเดือดร้อนใจมากนัก
Gang Orca : ถึงจะเป็นพวกไม่ได้เรื่อง แต่เจ้าพวกที่อยากเป็นฮีโร่พวกนั้นน่าจะสามารถรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้อยู่หรอกน่ะ
Present Mic : ทีนี้ก็เป็นตาของพวกนั้นบ้างล่ะ! มาดูกันดีกว่า
เป็นไปตามที่มือโปรทั้งสองว่าไว้ พวกบาคุโก, โทโดโรกิ และอินาซะต่างใช้อัตลักษณ์ของตนรับมือการโจมตีของพวกเด็กๆได้แบบชิลๆ
ซึ่งเมื่อพวกเด็กๆเห็นว่าการโจมตีของพวกตนไม่สามารถทำให้พวกบรรดาฮีโร่ฝึกหัดสะเทือนได้ เด็กหัวโจกอีกคนก็เร่งเร้าให้พรรคพวกโจมตีเข้าไปอีก
ครั้งนี้เมื่อเด็กผู้หญิงโจมตีบ้าง ก็โดนภาพลวงตาของโทโดโรกิทำหน้าหล่อใส่จนสะท้านเลิกโจมตีไปในทันใด
อุตสึชิมิ เคย์มิ : อัตลักษณ์ : Glamour : เธอสามารถสร้างควันที่ก่อรูปเป็นภาพลวงตาได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ถูกห้ามใช้ในทางที่ผิดอย่างเด็ดขาด
ในหัวของเด็กหัวโจกเต็มไปด้วยความเดือดดาล
"ฉันต้องก้มหัวให้พวกผู้ใหญ่มาหลายเรื่องเกินไปแล้ว!"
"ฉันเล่นเปียนโนเก่งกว่าพวกผู้ใหญ่คนไหนๆเลยนะ!"
"ทั้งฮีโร่พวกนี้ที่เอาแต่ทำหน้าโกรธบนจนทีวี ทั้งพวกตำรวจ!!"
"ทั้งครูของพวกเราที่เอาแต่ร้องไห้ เทียบกับฉันแล้วพวกนั้นมันไม่ได้เรื่องทั้งนั้น!"
"เราจะต้องแสดงให้พวกนั้นเห็น!!"
"เราจะต้องแสดงให้พวกนั้นเห็นว่าพวกเราต่างหากที่มีพลังอย่างแท้จริง!!"
ตอนนั้นเองพวกอินาซะและโทโดโรกิก็เริ่มลงมือตอบโต้กลับบ้าง
อินาซะ : พวกเธอนี่มันสุดยอดไปเลยนะ!! แต่รู้อะไรไหม!!
อินาซะ : พวกเราจะไม่แต่จับพวกเธอหมุนวนไปรอบๆเท่านั้นหรอกนะ!!
เคย์มิ : ข้างในตึกนี้...ควรจะมีแสงสว่างสักหน่อยนะ
โทโดโรกิ : ไปกันเลย!
เริ่มจากอินาซะใช้ลมพัดเอาพวกเด็กๆและเศษขยะที่เกิดจากการโจมตีด้วยอัตลักษณ์ก่อนหน้านี้ขึ้นไปบนอากาศ
แล้วโทโดโรกิก็ใช้พลังสร้างภูเขาสไลเดอร์น้ำแข็งขึ้นมาโดยใช้เศษขยะที่ลอยอยู่เป็นโครงให้แข็งแรงยิ่งขึ้น
ต่อด้วยเคย์มิใช้พลังสร้างภาพลวงตาของแสงออโรร่าขึ้นมา ทำให้เกิดเป็นเครื่องเล่นขนาดใหญ่ที่สวยงามอย่างยิ่ง!
ย้อนไปก่อนหน้าที่จะเริ่มการโต้กลับ
บาคุโก : เราต้องทำให้พวกนั้นคิดว่าพวกเรานั้นทั้งเท่ห์และเก่งสุดๆ
บาคุโก : แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าทำให้พวกนั้นรู้สึกว่าแพ้ให้กับคนที่ดูถูกตัวเองอยู่ล่ะก็ มันก็จะทำให้พวกนั้นรู้สึกแย่ไปเท่านั้นเอง
อินาซะ : ถ้าเด็กพวกนั้นกลายเป็นแบบนั้นจนโตขึ้น พวกนั้นก็จะกลายเป็นเหมือนกับพวกเราตอนเข้าสอบ มีแต่จะก่อปัญหาให้คนอื่นๆเท่านั้นเอง
โทโดโรกิ : ...อืม บางอย่างที่จะเปิดมุมมองของพวกนั้นให้กว้างขึ้นสักหน่อย...
โทโดโรกิ : นั่นคือสิ่งที่เราน่าจะทำได้อยู่ล่ะนะ
พวกผู้บรรยายก็ยังต้องทึ่งกับผลงานที่ออกมา
ชิชิคุระ : เป็นการตอบโต้ที่สมบูรณ์แบบมาก พวกนั้นคิดแผนการที่จะทำให้สามารถสื่อสารกับพวกเด็กๆได้โดยไม่ทำให้พวกนั้นเสียกำลังใจนั่นเอง...
Present Mic : ทำแบบนี้ก็ไม่เลวจริงไหมล่ะ ทำเอาฉันรู้สึกอบอุ่นในใจเลยเชียว
ตอนนั้นเองบาคุโกก็เดินเข้าไปลากเด็กหัวโจกมาด้วยกัน
ซึ่งเมื่อเห็นเด็กอวดดีที่ดูถูกคนอื่นแบบนี้ ก็ทำให้บาคุโกนึกถึงตัวเอง...
บาคุโก : ถ้าเอาแต่ดูถูกคนอื่นแบบนั้นล่ะก็
บาคุโก : นายก็จะไม่สามารถรู้ถึงจุดอ่อนของตัวเองได้นะ
บาคุโก : จำคำแนะนำของรุ่นพี่นี่ไว้ให้ดีๆด้วยล่ะ
แล้วบาคุโกก็ส่งหัวโจกให้อินาซะส่งขึ้นไปเล่นกระดานลื่นน้ำแข็งบ้าง
"ที่เขาพูดเมื่อกี้นี้..."
"อะไรกัน...ทำไม...มันไม่ใช่แค่เปลือกนอกเท่านั้น..."
"คำพูดพวกนั้นมันออกมาจากหัวใจของเขาจริงๆ..."
"เพราะงั้นมันจึง...ก้องกังวาลเหลือเกิน!"
เมื่อเห็นพวกเด็กๆเล่นและแสดงความนับถือพวกฮีโร่ฝึกหัดอย่างร่าเริง ก็ทำให้ครูสาวถึงกับตื้นตันจนน้ำตาไหล
บนที่นั่งอัฐจรรย์ ฮีโร่รุ่นใหญ่ทั้งสองนั่งมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น
All Might : เหตุผลที่พวกเรามีพลังที่เรามีอยู่นั้นน่ะนะ...
All Might : เอ็นเดเวอร์ เหตุผลมันไม่ได้เข้าใจยากนักหรอก
Endeavor มองดูลูกชายของตนด้วยสายตาที่สงบอย่างไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเก็บกวาด
บาคุโกถูกใช้ให้ทำหน้าที่ทำลายทางเลื่อนน้ำแข็งที่สร้างขึ้น
(เพราะพลังของเจ้าตัวไม่มีประโยชน์เวลาสร้างขึ้นเลยต้องใช้ตอนทำลายแทน)
ส่วนพวกเด็กๆที่เล่นก็มาช่วยพวกฮีโร่ฝึกหัดทำความสะอาดด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งอาสาใช้อัตลักษณ์ของตนในการทำให้การเก็บกวาดมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
ห่างออกไป ครูสาวก็ยืนคุยกับ Gang Orca
คุณครู : ไม่น่าเชื่อว่าเด็กพวกนั้นจะยอมเชื่อฟังขนาดนี้...
Gang Orca : ไม่หรอกครับ พวกนั้นน่ะเชื่อฟังคำผู้ใหญ่มาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงได้ทำตัวแบบนั้นมากกว่า
Gang Orca : ความประพฤติของพวกเด็กๆนั้นสะท้อนความรู้สึกที่พวกนั้นมีต่อผู้ใหญ่อย่างพวกเรา
Gang Orca : ...แย่หน่อย...ที่การใช้อัตลักษณ์โจมตีคนอื่นโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแบบนั้นมันแสดงถึงปัญหาของระบบการศึกษาในตอนนี้
Gang Orca : ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นฮีโร่แต่พวกเราก็ไม่สามารถตามดูพวกเขาได้ตลอดเวลา "การให้การศึกษาด้านอัตลักษณ์" นั้นคงต้องให้เป็นหน้าที่ของคุณครูนะครับ
คุณครู : ...ค่ะ!
คุณครู : เพื่อไม่ให้โอกาสที่ทุกคนมอบให้นี้ต้องสูญเปล่า
คุณครู : ฉันจะสอนและชี้นำพวกเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
หลังจากนั้น พวกบาคุโกที่เปลี่ยนชุดแล้วก็เดินออกมาจากสถานที่เรียนซ่อมด้วยกัน
ตรงนั้นพวกเขาได้พบ All Might, Present Mic, Endeavor กำลังคุยกับชิชิคุระและอาจารย์จากโรงเรียนชิเค็ตสึ
ซึ่งเนื้อหาของการสนทนาคือกรณีของเคย์มิที่พวก Villian Alliance ลงมือกับนักเรียนของโรงเรียนอื่นนอกจากยูเอย์ ทำให้พวกเขารู้สึกว่าทั้งสองโรงเรียนยังขาดการประสานงานกัน ทำให้ทั้งสองฝ่ายวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนข่าวสารและข้อมูลซึ่งก่อนหน้านี้ถูกปิดเป็นความลับจากกันและกัน รวมถึงการสืบสวนถึงเหตุผลที่เคย์มิถูกเลือกเป็นเป้าหมายในครั้งนั้นด้วยเช่นกัน ทำให้หลังจากนี้จะมีการวางแผนการฝึกฝนร่วมกันระหว่างสองโรงเรียนมากขึ้น
อีกด้านหนึ่ง Endeavor เดินเข้าหาโทโดโรกิ
Endeavor : ไม่เจอกันนานนะโชโตะ
Endeavor : เจ้าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
โทโดโรกิ : เงียบไปเลยเหอะ
Endeavor : โชโตะ
Endeavor : ฉันภูมิใจในตัวเจ้ามากนะ
คำพูดของพ่อตัวเองทำให้โทโดโรกิถึงกับตะลึงจนทำสีหน้าพิลึกๆออกมา
Endeavor : ดังนั้น...ฉันจะเป็นฮีโร่ที่เจ้าสามารถภูมิให้ได้เช่นกัน
Endeavor : พ่อของเจ้าคือฮีโร่อันดับหนึ่ง...ชายที่ยอดเยี่ยมที่สุด
โทโดโรกิ : อยากทำอะไรก็ทำไปเหอะ...
นอกจากโทโดโรกิที่มีสีหน้าทำตัวไม่ถูกแล้ว ทางด้านอินาซะก็ทำหน้าเครียด ก่อนจะต่อยตัวเองไปหมัดหนึ่ง! แล้วเดินไปหา Endeavor ชายที่เขาเคยเกลียด
อินาซะ : เอ็นเดเวอร์!!!
อินาซะ : ผมขอเอาใจช่วยคุณนะครับ
Endeavor : ...ขอบใจนะ
All Might มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ห่างๆ
"มันเกิดขึ้นทีละน้อย"
"ทั้งเอ็นเดเวอร์"
"และพวกเด็กหนุ่มสาว..."
"ถึงบางครั้งพวกเขาจะเจออุปสรรคขวางทางจนต้องหยุดก้าวเดิน"
"แต่ตอนนั้นพวกเขาก็จะมองกลับไปยังเส้นทางที่เดินผ่านมา"
"แต่ทีละน้อย"
"พวกเขาค่อยๆพัฒนาขึ้น"
ตัดไปที่โรงเรียนยูเอย์หลายวันต่อมา
อิสึคุกลับไปเข้าเรียนตามปกติ
"โดยที่พวกเราไม่ทันรู้ตัว เดือนกันยายนก็จบลง แล้วเข้าสู่เดือนตุลาคม"
"เงาสุดท้ายของฤดูร้อนหมดไปและอุณหภูมิก็เริ่มเปลี่ยนแปลงชัดเจนขึ้น"
"กลุ่มเด็กทดลองงานของพวกเรา"
"นำโดยออลไมท์และอ.ไอซาว่า"
"ได้ไปเข้าร่วมงานศพของไนท์อาย"
"จากการพูดคุยระหว่างทางโรงเรียนกับสำนักงานฮีโร่ใหญ่"
"การทดลองงานของพวกเราถูกหยุดลงเป็นการชั่วคราว"
"สำนักงานของไนท์อายถูกสืบทอดต่อโดยผู้ช่วยของเขา เซ็นติเพเดอร์"
"โดยพวกเขาก็ยังรอการกลับมาของรุ่นพี่โทกาตะอยู่"
"แล้วก็เอริจัง"
"ในที่สุดเธอก็รู้สึกตัว แต่จิตใจของเธอนั้นยังไม่มั่นคงนัก และจากความไม่แน่ใจว่าเธอจะหลุดการควบคุมอีกหรือไม่ อ.ไอซาว่าจึงยังไม่อนุญาติให้ผมเข้าเยี่ยมเธอ"
"นอกจากนั้น อัตลักษณ์ของเอริจังนั้นมีต้นกำเนิดมาจากเขาบนหน้าผากของเธอ"
"เขาอันนั้น ดูจะหดเล็กลงพร้อมๆกับที่อาการไข้ของเธอหายไป ตอนนี้มันหดสั้นจนมีขนาดเท่าตาไม้เท่านั้น"
อิสึคุตั้งใจเรียนยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ แม้จะมีความผิดพลาดบ้างแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
"ส่วนตัวผมนั้น ตั้งแต่วันนั้น..."
"มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้นมา..."
อาโอยาม่าที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยจะเข้ามาข้องแวะกับอิสึคุ กลับมาเข้าใกล้เขาอย่างน่าประหลาด? จะว่าเข้ามาผูกมิตรก็ไม่เชิง เพราะเมื่อชวนให้ไปกินอาหารด้วยกันเขากลับปฏิเสธและขอกินอาหารของตัวเองในห้องเรียนซะงั้น
"บางอย่างมันแปลกๆ"
"ใช่"
"ความประพฤติของเขามันโดดเด่นก็จริง แต่ว่า"
"อาโอยาม่าคุงเป็นคนที่ผมอ่านไม่ออกมาตั้งแต่ต้นแล้ว"
"จนกระทั่งเขาแสดงธาตุแท้ของตนออกมา"
โดยที่อิสึคุไม่รู้ อาโอยามะแอบมองเขาตอนนอนจากทางหน้าต่าง(?!)
(Stalker?!)