เป็นคนกลาง เป็นพ่อ จะทำยังไงให้ดูยุติธรรมที่สุด

เมื่อวานตอนหัวค่ำลูกสาวสุดที่รักมาบ้าน มาหาย่าเขานะไม่ได้มาหาผม แล้วบังเอิญผมกับครอบครัวก็อยู่ที่นั้น เหตุการปกติครับไม่คุยกันสักคำ ผมก็พยายามชวนคุย พูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ ก็ถามคำตอบคำอะครับ แต่ผมก็ชินแล้วไม่ถือสา
เรื่องมันไร้สาระมากเลย ปัญหาเล็กน้อย คือ ลูกสาวสุดที่รักของผมสมมุตให้ชื่อจูนนะ ส่วนลูกๆผมสองคนกับภรรยาใหม่ชายหญิงครับ สมมุติชื่อเจนะ เจเป็นลูกชายครับคนสุดท้อง อายุก็ห่างกันมากกับน้องจูน เด็กมันอยากคุยอยากเล่นกับพี่แต่พี่มันไม่อยากคุยด้วย น้องจูนก็เหมือนโมโหมากทั้งที่น้องก็แค่อยากคุยด้วย อยากเล่นด้วยก็แค่นั้น ก็ตะคอกน้อง โวยวายว่าอย่ามายุงกับเค้า พาลมาใส่ผมอีกบอก “อย่าให้ลูกป๊ามายุ่งกับหนู ใครหน้าไหนก็อย่ามายุ่งกับชีวิตหนู” สายตาที่เค้ามองผมแบบยังไงไม่รู้ พอผมพูดก็หาว่าผมเข้าข้างลูกเมียใหม่ บอกว่าตัวเองมันก็แค่ส่วนเกิน มาอีกแล้วประโยคนี้ เขาบอกทำไมชีวิตเขาต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ทำไมเขาต้องมีครอบครัวแบบนี้ ทำไมเขาต้องมีพ่อแบบผม ซึ่งผมก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ว่าอะไรลูกที่เหมือนด่า ผมก็พูดตามที่ผมเห็น ผมพูดอะไปน้องจูนก็หาว่าผมเข้าข้างลูกใหม่อย่างเดียวเลย เมื่อวานน้องจูนบอกแม่ผมว่าจะค้างด้วยพอมีเรื่องเค้าก็ขับรถกลับบ้านเค้าเลย ซึ่งมันก็มืดมากแล้ว ห่วงทั้งความปลอดภัยห่วงทั้งความรู้สึกครับ โทรหาก็ไม่เคยรับสาย
จะให้ผมทำไงละครับ คนนั้นก็ลูกคนนี้ก็ลูกเหมือนกัน แก้วตาดวงใจทั้งคู่ ก่อนหน้านี้ผมก็บอกลูกๆนะ ว่าอย่าไปยุ่งกับพี่จูนมากพี่เขาเป็นคนขี้หงุดหงิดเดียวจะพาลโมโหใส่ แต่ด้วยความที่เจมันเป็นน้อง มันยังเด็กมันไม่รู้หรอกว่าพี่มันเกลียดมัน มันไม่ค่อยได้เจอมาหลายปี มันก็คงอยากคุยด้วยเล่นด้วย ทำไมน้องจูนต้องโมโหใส่น้อง ต้องโวยวายทำให้มันเป็นเรื่อง เรื่องแค่นี้! แล้วก็พาลมาโกรธผมอีก