คนเราทำไมเวลาอยู่ในสถานะ ต้องง้อ ต้องขอร้องคนอื่น

มีวิธีแก้เผ็ดคนแบบนี้มั้ยครับ ชอบกวนประสาทตอนนอนพูดวนไปวนมาซํ้าๆกลางดึกเป็นชั่วโมงทำาให้คนรอบข้างไม่ได้นอนทั้งคืน เช่นพ่อผมเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วผมหมดความอดทนแล้ว ผมเคยคิดว่าจะลุกขึ้นไปต่อยปากถ้าไม่ติ

รู้ว่าสังคมในโรงเรียนมันต้องอดทนเพื่ออยู่กับคนในสังคมให้ได้แต่มันก็เครียดส่วนตัวคือเป็นคนที่ทำตัวเป็นกันเองกับคนอื่นมากเช่นคำพูดก็ไม่ชอบการขึ้นเสียงหรือใช้คำรุนแรงโดยไม่มีเหตุผลเราไม่เคยทำกับใครแบบนั้

โดยเฉพาะเจ้าหน้าที่รัฐที่มีสิทธิพกปืนได้ตลอด ตราบใดที่ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย    แค่กริยายั่วยุ   กวนประสาท      ถือว่าไม่สามารถเอาผิดได้หรือเปล่า เช่น  ทำกริยากวนๆ &nbs

สิ่งที่คุณไม่เคิลทำ คือผิด แล้วเค้าก็ยอมรับ      แล้วสิ่งที่เด็กปั้มทำล่ะ   มันคือเรื่องที่น่าเห็นใจ น่าสงสาร อย่างนั้นเหรอ    คนเราถ้ายียวน กวนประสาทได้แบบตามใ

ทำไมเวลาเล่นชนะ แล้วโดนด่า ถึงมักจะไม่รู้สึกโกรธ แถมยังรู้สึกสนุกอยากจะยั่วยุให้คนด่า ด่าแรงกว่าเดิมเข้าไปอีก กลับกัน ทำไมเวลาแพ้ แล้วโดนด่าถึงมักจะโกรธ หัวร้อน ไม่พอใจ ด่ากลับ ใครพออธิบายได้บ้างว่

พวกเราคนไทยใจสลายเมื่อรู้ว่าทหารไทยต้องเสียขาในวันนี้ พวกเราเจ็บปวดแสนสาหัส โกรธแค้นแน่นอยู่ในอกอยากจะถล่มเขมรใจจะขาด แต่ทหารไทยยังคงอดทนอดกลั้นและพร้อมจะแก้ปัญหาโดยสันติวิธีทั้งๆที่เจ็บปวดมากกว่าพี่

ตอนนี้นั่งสมาธิมากมักถูกสอบอารมณ์บ่อย ขอวิธีระงับอารมณ์กับคนประเภทอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้าน ชอบถามข้อมูลหรือเรื่องคนอื่นแบบไร้มารยาท บางคนเป็นผู้ใหญ่ที่ดีๆ ต่อกันนับถือกัน ก็เลยไม่อยากแหกหน้า บางคน

เพราะตอนนี้รู้สึกลัวคนหัวหมอ เข้ามาข่มขู่ในกระทู้ ที่ควรจะมีอิสระในการออกความคิดเห็น