ขอวิธีเชิญ วิญญาณเด็ก ออกจากบ้านค่ะ T^T

ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาตั้งกระทู้แนวนี้ T^T

ใครขี้เกียจอ่านสรุปสั้นๆคือ
มีวิญญาณเด็กอยู่ในบ้านเราค่ะ ใครมีวิธีเชิญเค้าไปอยู่ที่อื่น รบกวนแนะนำด้วยค่ะ

หลังจากนี้เป็นเนื้อหายาวๆ

เหตุการณ์ที่ 1 ช่างวอลเปเปอร์

บ้านเราเป็นบ้านมือหนึ่งในโครงการ ไม่ได้ซื้อต่อจากคนอื่น
ซื้อมา 3-4 ปีแล้ว ทุกสิ้นปีจะเอาโบนัสแฟนมาตกแต่งบ้าน
เมื่อวานนี้ (18 มค. 61) ช่างวอลเปเปอร์กับช่างปูนทำงานอยู่บนบ้าน
ช่างวอลเปเปอร์ทำไปได้ซักพัก ขอเราคุยด้วยทำหน้าซีเรียส
"พี่ครับ แฟนผมเห็นภาพเด็กที่กระจก"
เราก็งง ภาพเด็กอะไร คิดว่าลูกสาวเราเอารูปตัวเองตอนเด็ก รึรูปน้องชายไปติดไว้ที่กระจก
แล้วช่างวอลฯขออนุญาตเอาออก
แต่หน้าแฟนช่างวอลฯเหมือนจะกลัวๆอะไรซักอย่าง
"เด็กอะไรคะ" "เด็กครับ เห็นแว๊บๆที่กระจก บ้านนี้มี.....เอ่อ..มีอะไรรึเปล่าครับ"
เท่านั้นแหล่ะ เลยรู้ว่าเค้าหมายถึงอะไร
"ไม่มีค่ะ อยู่มา 3-4 ปีแล้ว ไม่เคยมีอะไรเลย"
"อ๋อ...ครับๆ "แล้วช่างก็หันไปบอกแฟนว่าไม่มีอะไร แล้วช่างก็กลับไปทำงานต่อ

พอช่างขึ้นไปทำงานต่อ ซักพักความจำเราเริ่มกลับมา
ตอนนั้นอารมณ์เหมือนฉาก flashback ในซีรี่ย์เลย T^T
ความคิดเหตุการณ์ทุกอย่างมันย้อนกลับมาเป็นฉากๆแบบเร็วมาก

เหตุการณ์ที่ 2 ลูกชาย

ช่วงแรกๆที่ย้ายมาบ้านหลังนี้ ลูกชายเรา(เด็กพิเศษฯ) เคยวิ่งหนีอะไรบางอย่างในบ้านบ่อยมาก
ตอนนั้นเรากลัวสุดๆ เพราะเค้าวิ่งหนีหน้าตื่นตกใจ แต่เค้าพูดไม่ได้
เค้าเคยวิ่งหนีบางอย่างออกจากห้องกระจกหน้าบ้านเข้ามาห้องดูทีวี
วิ่งหนีจากห้องอเนกประสงค์บนบ้านลงมาข้างล่าง
วิ่งจากระเบียงนอกบ้านเข้ามาในตัวบ้าน ฯลฯ
ลูกสาวคนโตเราเห็นน้องวิ่งก็ตกใจ
เราได้แต่ปลอบ ว่าน้องคงวิ่งเล่นสมมุติบทบาทไปเรื่อยเปื่อย

เหตุการณ์นั้น 3-4 ปีแล้ว เราลืมๆไปแล้วเหมือนกัน
ตอนแรกๆเรากลัวนะ แต่หลังๆเราคิดว่าลูกเราคงเล่นๆบทบามสมมุติเหมือนที่เราบอกกับลูกสาวนั่นแหล่ะ

เหตุการณ์ที่ 3 ลูกสาวคนโต

เรื่องนี้จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ รู้แต่ลูกสาวคนโตอาบน้ำแต่งตัวอยู่บนบ้าน
อยู่ๆก็วิ่งลงมาบอกว่าเห็นคนอยู่บนบ้าน นึกว่าเป็นเรา (จำได้แค่นี้)

เราคิดว่าเค้าคงเป็นเด็ก จินตนาการไปเรื่อยเปื่อย

เหตุการณ์ที่ 4 แม่บ้านคนแรก

เหมือนกันกับเรื่องของลูกสาวคนโต
แม่บ้านทำความสะอาดบ้านบนบ้านแล้วเห็นเหมือนเป็นคนเดินไปเดินมา
เค้าเล่าให้ฟัง 2-3 ครั้ง แต่เราก็ไม่ได้สนใจ เพราะแม่บ้านคนนี้ขี้ตกใจ
เค้าเห็นอะไรก็ตกใจไปหมด เราเดินผ่านข้างหลังเค้าก็ตกใจ
เห็นนั่นนิดนี่หน่อยก็ตกใจ เราเลยไม่ค่อยใส่ใจคำพูดเค้าเท่าไหร่

เหตุการณ์ที่ 5 แม่บ้านคนปัจจุบัน

อันนี้จำได้แม่น
เราออกจากบ้านไปธุระ บอกแม่บ้านว่าถ้าเค้ากลับก่อนเรามา ให้ปิดประตูรั้วด้วย
ปกติแม่บ้านจะกลับบ่าย 2 พอเรากลับบ้านบ่ายโมงกว่าๆ แม่บ้านไม่อยู่แล้ว
เราดูกล้องวงจรปิด เห็นเค้ากลับตั้งแต่เที่ยงกว่าๆ เราโกรธมาก เพราะคิดว่าเค้าอู้งาน
วันรุ่งขึ้นเค้ามาตั้งแต่เช้า บอกว่า เมื่อวานเค้ากลับบ้านเร็ว
เพราะตอนเค้าขึ้นไปทำงานบนบ้านเค้าเห็นเงาคน
ตอนแรกเค้านึกว่าเรากลับมาแล้ว แต่พอลงมาดูรถไม่เห็นรถเราเค้าเลยเผ่นกลับบ้านเลย

ตอนเราฟังเรายังคิดว่าเป็นข้อแก้ตัว

.................

นี่เป็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่เราคิดเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่พอช่างวอลเปเปอร์มาถาม เราเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจแล้วว่าไร้สาระจริงรึเปล่า
เราเลยส่งข้อความปรึกษาแฟน (แฟนเรากลับบ้าน ส-อา ส่วน จ-ศ ทำงานต่างจังหวัด)
ตอนคุยกันเรายังทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร
เพราะเรากับแฟนไม่เคยเจอ คิดว่าคงคิดกันไปเอง
จนกระทั่งก่อนเราเข้านอน...

................

ภาพ flashback ความจำบางอย่างของเราก็ผุดขึ้นมา
เราเคยเจอ!! แล้วเราก็เคยคุยกับแฟนเราไปแล้ว ตอนนั้นนอนผวาทั้งคืนด้วย ทำไมเราเพิ่งจำได้

...........

เหตุการณ์ที่ 6 เราเอง

จำได้ไหมว่าลูกชายเราชอบวิ่งหนีอะไรบางอย่าง
วันนั้น ทุ่มกว่าๆ ถึงเวลาพาเด็กๆขึ้นบ้านนอน
ลูกสาวเดินนำขึ้นไปก่อนแล้ว เราชวนลูกชายขึ้นบ้าน เค้าไม่ยอมขึ้น
เราเลยปิดไฟห้องข้างล่าง เปิดไฟที่บันได แล้วเดินตามลูกสาวขึ้นไปบนบ้าน
เรายืนรอที่ชั้นบนตรงบันได ไม่เห็นลูกชายเราเดินมาซักที เลยปิดไฟบันไดเพื่อเร่งให้เค้ามาเร็วขึ้น
พอเรามองลงไปข้างล่าง เห็นเค้าแอบอยู่หลังม่าน
ในรูปสีเหลืองคือม่าน


เราอยู่ด้านบน (วงกลมสีดำอันใหญ่) ตะโกนเรียกเค้า "ไม่เล่น ขึ้นบ้านได้แล้ว"
เค้าแอบอยู่ม่านด้านขวา อยู่ๆก็วิ่งไปแอบม่านตรงข้ามกับเรา
ที่เราตกใจคือ ช่วงที่เค้าวิ่งออกจากม่านด้านขวาไปแอบที่ม่านตรงข้ามกับเรา
...เราไม่เห็นเค้าตอนออกมาจากม่าน...เราเห็นแค่ม่านสั่น
เปลี่ยนจากม่านด้านขวาสั่น เป็นม่านตรงข้ามเราสั่น
เรายอมรับว่ากลัวนิดๆ แต่ยังปลอบใจตัวเองว่ามันมืดเลยมองไม่เห็น
ในขณะที่เราตะโกนเรียกเค้าแบบกล้าๆกลัวๆอยู่นั้น
อยู่ๆไฟบันไดก็เปิดพร้อมกับลูกชายที่วิ่งมาจากห้องนั่งเล่นด้านซ้าย วิ่งขึ้นบ้านอย่างไม่คิดชีวิต

ลูกเรายังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นตลอดเวลาที่เราตะโกนเรียก
แล้ว...ใครที่อยู่หลังม่าน....

..............

คืนนั้นเรานอนไม่หลับเลย

เรื่องมันนานมาแล้ว นานจนเราลืมไปแล้ว

.....

พอช่างวอลเปเปอร์มาถาม ทำให้ความจำเก่าๆกลับมาอีกครั้ง
เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย นอนคิดทั้งคืน
ใครมี How to เชิญเค้าออกจากบ้านได้ไหมคะ

ปล. รบกวนด่าเราว่างมงาย ไร้สาระ กุเรื่อง ฯลฯ ทีค่ะ
ปกติเราไม่นับถือศาสนา ไม่สนใจเรื่องแบบนี้ด้วย
เผื่อโดนด่าเราจะได้มีสติ เลิกงมงาย จะได้เลิกกลัวด้วย