สวัสดีค่ะ เราขอมาแชร์ ประสบการณ์ ปัญหาที่เจอ ในปัจจุบัน นี้ บ้างน่ะคะ
คือ เราเป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นคนอีสาน ฐานะทางบ้าน ค่อนแย่ และทางบ้านมีหนี้สินพอสมควร เราได้เรียนจบมา ได้ไม่นาน ได้มาทำงานที่กรุงเทพ แล้วก็ได้ทำงานประจำคะ ก่อนหน้านี้ เราย้าย งาน มาได้ 2 ที่ เพราะ งานที่เราทำ เป็นงานขายตรง ยอมรับว่าเสียเวลามากเลยค่ะ ไม่ได้เงิน ไม่ได้อะไร แถมเสียเวลาอีก ช่วงที่เรามาทำงานที่กรุงเทพ ทางบ้าน ก็โทรถามตลอด ว่าได้งานยัง พอเรามีงานประจำทำ ทางบ้านก็ถามว่าเมื่อไหร่ จะมีเงิน ส่งมาให้ทางบ้านเยอะๆ เหมือนลูกคนอื่นเขา เราทำงาน เงินเดือน 15xxx บาท ต่อ เดือน ในความคิดเรา แค่เริ่มต้น ตอนนี้ ก็ถือว่าโอเคมากแล้ว เพราะ เราย้าย ออกมาจาก ญาติทางพ่อ ได้สักพัก หนึง เพราะ อาศัยอยู่กับเขานาน พอสมควร อีกอย่าง ทางบ้าน เราเป็นหนี้ เขาอีกด้วย เราเลย ไม่อยาก รบกวนเขามากกว่านี้
พอเราย้ายออกมาอยู่ ข้างนอก ก็ ปกติที่ต้องมีค่าใช้จ่ายๆ ต่างๆ นาๆ เราก็ได้ส่งให้ทางบ้าน ไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ทางบ้านเราก็กดดันมาว่า ทำไม ลูกคนอื่น เขาถึง มีเงินเยอะแยะ มีผัวรวย มีผัวฝรั่ง แล้วทำไม เราถึงไม่มีเหมือนคนอื่นเขา เราพยายาม จะอธิบายให้ทางบ้านฟังหลายครั้งแล้วน่ะ ว่าเราไม่ได้อยากมาหาผัวรวย หรืออยาก ได้ผัวฝรั่ง หรือ อยากทำอาชีพ นั่งดริ้งค์ อะไรประมาณ นี้ เราไม่ชอบและไม่เคยคิดจะทำ และก็ไม่เคยคิดดูถูก อาชีพ ไหนด้วย แค่คนเรามันเลือกได้ ที่จะเป็นแบบไหน คือเราไม่ได้ดูหนังมากเกินไปหรอกน่ะคะ หรือไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก เพราะชีวิตจริง มันยิ่งกว่านั้น แค่ส่วนตัวไม่ชอบ หน้าตาเราก็ไม่ได้แย่ เท่าไหร่ ถ้าถามว่าทำแบบนั้นได้มั้ย มันก็ได้ อยู่ค่ะ แต่ไม่เอา และไม่ชอบ
เราไม่เข้าใจกับคำจำกัดความของคำว่าลูก กตัญญู ที่พ่อแม่ เราเข้าใจ คือ ต้องมีเงินเยอะๆ มาปรนเปรอครอบครัว ถึงจะเรียกว่า ลูกกตัญญู ขอแค่มีเงิน ให้ถึงไม่มาดูแล ถึงจะไม่สนใจ ขอแค่มีเงิน ก็ถือว่าเป็นลูกกตัญญูหรอคะ คือเวลา เราอยู่กับครอบครัว เราจะพยามยาม ช่วยเหลืองานทุกอย่าง เรากลัว พ่อแม่เหนื่อย เราไม่เคยเลวไหล ไม่เคยเที่ยว เพราะ เราคิดถึงแต่ครอบครัวเป็นหลัก อีกอย่างเราไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืนเท่าไหร่ ถ้าเปรียบเทียบกับเด็กวัยรุ่นคนอื่น เราก็ถือ เป็นคนดี ในสายตาผู้ใหญ่
แต่มันไม่ใช่ที่ต้องการของทางบ้าน สักเท่าไหร่ เราเคยคิดน่ะคะ ว่า สักวันเราจะทำให้ทางบ้านเห็นว่า เราจะมีให้ได้ โดยไม่ทำ อย่างที่เขาต้องการ เหมือนคนอื่นๆ ที่เขาพูดถึง เราอยากมีงานดีๆ ทำ ที่ใช้ความสามารถ ที่ใช้ทักษะ และสมองของเราเอง เราพยายามพัฒนาตัวเองตลอด เวลา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเรียนรู้เพิ่มเติม และภาษา แต่นั้น มันไม่ได้ทำให้ทางบ้านเราภูมิใจสักเท่าไหร่ กับสิ่งที่เราทำอยู่ ถามว่ายากมั้ย มันก็ธรรมดาแหละ มันไม่มีอะไร ได้มาง่ายๆ ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา มันต้องใช้ความพยายาม และอดทน จนถึงทุกวันนี้ เราก็ไม่เคยล้มเลิกความคิด ที่จะทำมันต่อ ไป เราไม่เคยคิดทิ้งครอบครัว ถึงแม้ เราจะมีเงินเดือนแค่นี้ เราคิดอยากมีเงินสักก้อน และทำธุรกิจ เล็กๆ ของเรา แต่ตอนนี้ เราพยายาม รับงานเสริม ตลอด เพื่อให้มันพอได้ส่งทางบ้านใช้บ้าง แต่เราจะมีวิธีรับมือกับทางบ้านยังไงบ้างค่ะ เพื่อให้เขาเข้าใจสิ่งที่เรากำลังทำ
กับค่านิยม ผิดๆ ที่มาของคำว่า "เงิน"
คือ เราเป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นคนอีสาน ฐานะทางบ้าน ค่อนแย่ และทางบ้านมีหนี้สินพอสมควร เราได้เรียนจบมา ได้ไม่นาน ได้มาทำงานที่กรุงเทพ แล้วก็ได้ทำงานประจำคะ ก่อนหน้านี้ เราย้าย งาน มาได้ 2 ที่ เพราะ งานที่เราทำ เป็นงานขายตรง ยอมรับว่าเสียเวลามากเลยค่ะ ไม่ได้เงิน ไม่ได้อะไร แถมเสียเวลาอีก ช่วงที่เรามาทำงานที่กรุงเทพ ทางบ้าน ก็โทรถามตลอด ว่าได้งานยัง พอเรามีงานประจำทำ ทางบ้านก็ถามว่าเมื่อไหร่ จะมีเงิน ส่งมาให้ทางบ้านเยอะๆ เหมือนลูกคนอื่นเขา เราทำงาน เงินเดือน 15xxx บาท ต่อ เดือน ในความคิดเรา แค่เริ่มต้น ตอนนี้ ก็ถือว่าโอเคมากแล้ว เพราะ เราย้าย ออกมาจาก ญาติทางพ่อ ได้สักพัก หนึง เพราะ อาศัยอยู่กับเขานาน พอสมควร อีกอย่าง ทางบ้าน เราเป็นหนี้ เขาอีกด้วย เราเลย ไม่อยาก รบกวนเขามากกว่านี้
พอเราย้ายออกมาอยู่ ข้างนอก ก็ ปกติที่ต้องมีค่าใช้จ่ายๆ ต่างๆ นาๆ เราก็ได้ส่งให้ทางบ้าน ไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ทางบ้านเราก็กดดันมาว่า ทำไม ลูกคนอื่น เขาถึง มีเงินเยอะแยะ มีผัวรวย มีผัวฝรั่ง แล้วทำไม เราถึงไม่มีเหมือนคนอื่นเขา เราพยายาม จะอธิบายให้ทางบ้านฟังหลายครั้งแล้วน่ะ ว่าเราไม่ได้อยากมาหาผัวรวย หรืออยาก ได้ผัวฝรั่ง หรือ อยากทำอาชีพ นั่งดริ้งค์ อะไรประมาณ นี้ เราไม่ชอบและไม่เคยคิดจะทำ และก็ไม่เคยคิดดูถูก อาชีพ ไหนด้วย แค่คนเรามันเลือกได้ ที่จะเป็นแบบไหน คือเราไม่ได้ดูหนังมากเกินไปหรอกน่ะคะ หรือไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก เพราะชีวิตจริง มันยิ่งกว่านั้น แค่ส่วนตัวไม่ชอบ หน้าตาเราก็ไม่ได้แย่ เท่าไหร่ ถ้าถามว่าทำแบบนั้นได้มั้ย มันก็ได้ อยู่ค่ะ แต่ไม่เอา และไม่ชอบ
เราไม่เข้าใจกับคำจำกัดความของคำว่าลูก กตัญญู ที่พ่อแม่ เราเข้าใจ คือ ต้องมีเงินเยอะๆ มาปรนเปรอครอบครัว ถึงจะเรียกว่า ลูกกตัญญู ขอแค่มีเงิน ให้ถึงไม่มาดูแล ถึงจะไม่สนใจ ขอแค่มีเงิน ก็ถือว่าเป็นลูกกตัญญูหรอคะ คือเวลา เราอยู่กับครอบครัว เราจะพยามยาม ช่วยเหลืองานทุกอย่าง เรากลัว พ่อแม่เหนื่อย เราไม่เคยเลวไหล ไม่เคยเที่ยว เพราะ เราคิดถึงแต่ครอบครัวเป็นหลัก อีกอย่างเราไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืนเท่าไหร่ ถ้าเปรียบเทียบกับเด็กวัยรุ่นคนอื่น เราก็ถือ เป็นคนดี ในสายตาผู้ใหญ่
แต่มันไม่ใช่ที่ต้องการของทางบ้าน สักเท่าไหร่ เราเคยคิดน่ะคะ ว่า สักวันเราจะทำให้ทางบ้านเห็นว่า เราจะมีให้ได้ โดยไม่ทำ อย่างที่เขาต้องการ เหมือนคนอื่นๆ ที่เขาพูดถึง เราอยากมีงานดีๆ ทำ ที่ใช้ความสามารถ ที่ใช้ทักษะ และสมองของเราเอง เราพยายามพัฒนาตัวเองตลอด เวลา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเรียนรู้เพิ่มเติม และภาษา แต่นั้น มันไม่ได้ทำให้ทางบ้านเราภูมิใจสักเท่าไหร่ กับสิ่งที่เราทำอยู่ ถามว่ายากมั้ย มันก็ธรรมดาแหละ มันไม่มีอะไร ได้มาง่ายๆ ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา มันต้องใช้ความพยายาม และอดทน จนถึงทุกวันนี้ เราก็ไม่เคยล้มเลิกความคิด ที่จะทำมันต่อ ไป เราไม่เคยคิดทิ้งครอบครัว ถึงแม้ เราจะมีเงินเดือนแค่นี้ เราคิดอยากมีเงินสักก้อน และทำธุรกิจ เล็กๆ ของเรา แต่ตอนนี้ เราพยายาม รับงานเสริม ตลอด เพื่อให้มันพอได้ส่งทางบ้านใช้บ้าง แต่เราจะมีวิธีรับมือกับทางบ้านยังไงบ้างค่ะ เพื่อให้เขาเข้าใจสิ่งที่เรากำลังทำ