เรื่องที่จะเล่านี้ อาจจะยาวหน่อยนะคะ เราในฐานะคนเล่าซึ่งเป็นพี่สาวทนไม่ไหว ต้องขอถอดล๊อคอินเข้ามาตั้งกระทู้
ขอเริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เรื่องของเรื่องคือ เรากลัวว่าน้องสาวเราจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ โดยมีสาเหตุมาจากการที่น้องสาวเราไม่ค่อยชอบพูดเวลามีปัญหา ถึงเรากับน้องสาวจะสนิทกันมาก แต่ถ้าเรื่องอะไรที่น้องสาวเราเป็นทุกข์ เขาแทบจะไม่เคยพูดมันออกมาให้คนรอบข้างได้รับรู้
น้องสาวเราเคยมีแฟนค่ะ คบกับแฟนมาได้ประมาณ 10 ปี ตัวแฟนก้อดูเหมือนรักน้องสาวเรามาก จนวันนึงอยู่ดีดีน้องสาวเราก้อมาบอกว่า เลิกกันกับแฟนแล้วนะและเป็นคนบอกเลิกผู้ชายเองด้วยเหตุผลส่วนตัว ตอนนั้นเราไม่เห็นน้องสาวเรามีท่าทีเศร้าหรือเสียใจอะไร ในขณะที่แฟนของน้องเราใช้เวลาถึงหนึ่งปีเต็มในการง้อน้องสาวเรา แต่นางก้อไม่มีท่าทีใจอ่อนจะคืนดีด้วย จนผ่านไป 5 ปี ผู้ชายเจอรักใหม่และแต่งงาน น้องสาวเรารู้ข่าวก้อยังเรียบเฉยไม่มีอาการอะไรแสดงออกมา นอกจากบอกว่าดีใจที่ผู้ชายได้เจอคนดีๆ ตัวน้องสาวเราเองก้อไม่ใช่คนขี้เหร่ มีหนุ่มๆ มาชอบ แต่น้องเราไม่เคยจริงจังกับใคร และโดยมากจะพยายามปิดกั้นผู้ชายทุกคนที่เข้ามา
ตัดกลับมาที่แฟนเก่าน้องนะคะ หลังจากที่แต่งงานกับผู้หญิงใหม่แล้ว เรารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยลืมน้องสาวเราเลย อาจจะด้วยความผูกพันกันส่วนหนึ่ง เราเห็นสายตาของผู้ชายกับน้องสาวเวลามองกันแล้ว เราก้ออดตั้งคำถามไม่ได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่เขาสองคนไม่สามารถใช้ชีวิตด้วยกันได้ ส่วนภรรยาของผู้ชายก้อรู้เรื่องนะคะว่าก่อนหน้าทั้งสองเคยเป็นแฟนกันและผู้ชายรักน้องสาวของเรามากขนาดไหน
จุดที่สำคัญ คือ ภรรยาที่น้องผู้ชายแต่งงานด้วยไม่สามารถมีลูกได้ ตัวผู้ชายเลยมาขอให้น้องสาวเราบริจาคไข่ให้ ด้วยการผสมเชื้อของฝ่ายชายกับไข่ของน้องเรา ตอนนี้เด็กอายุได้สองขวบแล้วเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่สำคัญคือหน้าตาเหมือนน้องสาวเรามาก
สิ่งที่เราจำได้แม่นยำที่สุด วันที่เด็กเกิดมา น้องสาวเราพูดว่า เด็กคนนี้เกิดจากความรักของผู้หญิงสองคน คนแรกคือตัวน้องสาวเราเอง ยอมให้ไข่ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองจะไม่ได้สิทธิ์ในความเป็นแม่ เพื่อให้น้องผู้ชายได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ และคนที่สองคือตัวภรรยาของน้องผู้ชายที่ยินยอมให้ใช้ไข่ของน้องสาวเราแม้จะรู้ว่า น้องสาวเราเป็นคนที่ผู้ชายรักมาตลอด แต่ทั้งสองก้อยังอยู่ด้วยกันทำหน้าที่เป็นสามี ภรรยา เพื่อรักษาครอบครัวไว้
เราเชื่อว่าทุกครั้งที่น้องผู้ชายมองหน้าเด็ก ก้อจะนึกถึงน้องสาวเรา ในขณะที่น้องสาวเราเองก้อไม่มีสิทธิ์ในความเป็นแม่ และในขณะเดียวกันฝ่ายภรรยาเองก้อรู้ว่าในใจของผู้ชายมีแต่น้องสาวเรา
เราไม่รู้ว่าเรื่องนี้ใครน่าสงสารที่สุด แต่เราในฐานะพี่สาว เราอยากให้น้องได้ระบายกับเราได้พูดคุยอะไรออกมาบ้าง เพราะทุกครั้งที่เวลาฝ่ายชายและภรรยาพาลูกมาเล่นที่บ้าน น้องสาวเราจะทักทายยิ้มร่าเริงตามปกติ แต่จะรีบออกจากบ้านไป ซึ่งเราแอบรู้มาว่าที่รีบออกจากบ้านไป นางจะไปใช้เวลาอยู่ที่วัดแล้วเย็นๆ ค่อยกลับเข้ามา ชีวิตของน้องสาวเราทุกวันนี้ก้อมีแต่เรื่องทำงานตลอดเวลา
เรื่องที่เกิดขึ้นค่อนข้างสลับซับซ้อน จนเราเองรู้สึกว่าทำไมชีวิตคนเรามันถึงดูยุ่งยากและโดนกำหนดมาแบบนี้ เราเองเป็นห่วงความรู้สึกของน้องเรามาก แต่เพราะนางไม่เคยพูดมันออกมา เราเองก้อไม่รู้ว่าจะเปิดประเด็นคุยกับนางยังงัย กับภรรยาของน้องผู้ชายเราเองก้อเป็นห่วง แต่อย่างน้อยก้อยังมีน้องผู้ชายคอยพูดคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ
ที่บ้านเราและบ้านของน้องผู้ชายจะปิดเรื่องไข่ที่ใช้ไว้เป็นความลับนะคะ ให้เด็กเข้าใจว่าเป็นลูกที่เกิดจากพ่อแม่เขาจริงๆ ถ้าเราไม่รู้เรื่องของน้องเราโดยตรง พอฟังเรื่องนี้แล้วคงคิดว่ามันเป็นนิยาย แต่ตอนนี้เราเชื่อแล้วว่าชีวิตคนนี่มันยิ่งกว่านิยายจริงๆ ค่ะ
เราไม่รู้เลยว่าเรื่องของน้องเราจะจบยังงัย แต่เราก้ออยากให้ทุกคนมีความสุข ซึ่งตอนนี้เหมือนจะไม่มีใครเลยที่มีความสุขอย่างแท้จริง
พวกเขาคงเคยมีเวรกรรมทำร่วมกันมาก่อน เลยทำให้ทั้งสามมีความสัมพันธ์สลับซับซ้อนแบบนี้
และแน่นอนอย่างที่สุดค่ะ เรากลัวว่าน้องสาวเราจะเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ พอจะมีวิธีช่วยน้องเราได้ยังงัยบ้างคะ
กลัวน้องสาวเป็นโรคซึมเศร้า มีวิธีช่วยยังงัยบ้างคะ
ขอเริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เรื่องของเรื่องคือ เรากลัวว่าน้องสาวเราจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ โดยมีสาเหตุมาจากการที่น้องสาวเราไม่ค่อยชอบพูดเวลามีปัญหา ถึงเรากับน้องสาวจะสนิทกันมาก แต่ถ้าเรื่องอะไรที่น้องสาวเราเป็นทุกข์ เขาแทบจะไม่เคยพูดมันออกมาให้คนรอบข้างได้รับรู้
น้องสาวเราเคยมีแฟนค่ะ คบกับแฟนมาได้ประมาณ 10 ปี ตัวแฟนก้อดูเหมือนรักน้องสาวเรามาก จนวันนึงอยู่ดีดีน้องสาวเราก้อมาบอกว่า เลิกกันกับแฟนแล้วนะและเป็นคนบอกเลิกผู้ชายเองด้วยเหตุผลส่วนตัว ตอนนั้นเราไม่เห็นน้องสาวเรามีท่าทีเศร้าหรือเสียใจอะไร ในขณะที่แฟนของน้องเราใช้เวลาถึงหนึ่งปีเต็มในการง้อน้องสาวเรา แต่นางก้อไม่มีท่าทีใจอ่อนจะคืนดีด้วย จนผ่านไป 5 ปี ผู้ชายเจอรักใหม่และแต่งงาน น้องสาวเรารู้ข่าวก้อยังเรียบเฉยไม่มีอาการอะไรแสดงออกมา นอกจากบอกว่าดีใจที่ผู้ชายได้เจอคนดีๆ ตัวน้องสาวเราเองก้อไม่ใช่คนขี้เหร่ มีหนุ่มๆ มาชอบ แต่น้องเราไม่เคยจริงจังกับใคร และโดยมากจะพยายามปิดกั้นผู้ชายทุกคนที่เข้ามา
ตัดกลับมาที่แฟนเก่าน้องนะคะ หลังจากที่แต่งงานกับผู้หญิงใหม่แล้ว เรารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยลืมน้องสาวเราเลย อาจจะด้วยความผูกพันกันส่วนหนึ่ง เราเห็นสายตาของผู้ชายกับน้องสาวเวลามองกันแล้ว เราก้ออดตั้งคำถามไม่ได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่เขาสองคนไม่สามารถใช้ชีวิตด้วยกันได้ ส่วนภรรยาของผู้ชายก้อรู้เรื่องนะคะว่าก่อนหน้าทั้งสองเคยเป็นแฟนกันและผู้ชายรักน้องสาวของเรามากขนาดไหน
จุดที่สำคัญ คือ ภรรยาที่น้องผู้ชายแต่งงานด้วยไม่สามารถมีลูกได้ ตัวผู้ชายเลยมาขอให้น้องสาวเราบริจาคไข่ให้ ด้วยการผสมเชื้อของฝ่ายชายกับไข่ของน้องเรา ตอนนี้เด็กอายุได้สองขวบแล้วเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่สำคัญคือหน้าตาเหมือนน้องสาวเรามาก
สิ่งที่เราจำได้แม่นยำที่สุด วันที่เด็กเกิดมา น้องสาวเราพูดว่า เด็กคนนี้เกิดจากความรักของผู้หญิงสองคน คนแรกคือตัวน้องสาวเราเอง ยอมให้ไข่ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองจะไม่ได้สิทธิ์ในความเป็นแม่ เพื่อให้น้องผู้ชายได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ และคนที่สองคือตัวภรรยาของน้องผู้ชายที่ยินยอมให้ใช้ไข่ของน้องสาวเราแม้จะรู้ว่า น้องสาวเราเป็นคนที่ผู้ชายรักมาตลอด แต่ทั้งสองก้อยังอยู่ด้วยกันทำหน้าที่เป็นสามี ภรรยา เพื่อรักษาครอบครัวไว้
เราเชื่อว่าทุกครั้งที่น้องผู้ชายมองหน้าเด็ก ก้อจะนึกถึงน้องสาวเรา ในขณะที่น้องสาวเราเองก้อไม่มีสิทธิ์ในความเป็นแม่ และในขณะเดียวกันฝ่ายภรรยาเองก้อรู้ว่าในใจของผู้ชายมีแต่น้องสาวเรา
เราไม่รู้ว่าเรื่องนี้ใครน่าสงสารที่สุด แต่เราในฐานะพี่สาว เราอยากให้น้องได้ระบายกับเราได้พูดคุยอะไรออกมาบ้าง เพราะทุกครั้งที่เวลาฝ่ายชายและภรรยาพาลูกมาเล่นที่บ้าน น้องสาวเราจะทักทายยิ้มร่าเริงตามปกติ แต่จะรีบออกจากบ้านไป ซึ่งเราแอบรู้มาว่าที่รีบออกจากบ้านไป นางจะไปใช้เวลาอยู่ที่วัดแล้วเย็นๆ ค่อยกลับเข้ามา ชีวิตของน้องสาวเราทุกวันนี้ก้อมีแต่เรื่องทำงานตลอดเวลา
เรื่องที่เกิดขึ้นค่อนข้างสลับซับซ้อน จนเราเองรู้สึกว่าทำไมชีวิตคนเรามันถึงดูยุ่งยากและโดนกำหนดมาแบบนี้ เราเองเป็นห่วงความรู้สึกของน้องเรามาก แต่เพราะนางไม่เคยพูดมันออกมา เราเองก้อไม่รู้ว่าจะเปิดประเด็นคุยกับนางยังงัย กับภรรยาของน้องผู้ชายเราเองก้อเป็นห่วง แต่อย่างน้อยก้อยังมีน้องผู้ชายคอยพูดคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ
ที่บ้านเราและบ้านของน้องผู้ชายจะปิดเรื่องไข่ที่ใช้ไว้เป็นความลับนะคะ ให้เด็กเข้าใจว่าเป็นลูกที่เกิดจากพ่อแม่เขาจริงๆ ถ้าเราไม่รู้เรื่องของน้องเราโดยตรง พอฟังเรื่องนี้แล้วคงคิดว่ามันเป็นนิยาย แต่ตอนนี้เราเชื่อแล้วว่าชีวิตคนนี่มันยิ่งกว่านิยายจริงๆ ค่ะ
เราไม่รู้เลยว่าเรื่องของน้องเราจะจบยังงัย แต่เราก้ออยากให้ทุกคนมีความสุข ซึ่งตอนนี้เหมือนจะไม่มีใครเลยที่มีความสุขอย่างแท้จริง
พวกเขาคงเคยมีเวรกรรมทำร่วมกันมาก่อน เลยทำให้ทั้งสามมีความสัมพันธ์สลับซับซ้อนแบบนี้
และแน่นอนอย่างที่สุดค่ะ เรากลัวว่าน้องสาวเราจะเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ พอจะมีวิธีช่วยน้องเราได้ยังงัยบ้างคะ