"น้องพราว" น้องหัวใจเพชร
ตั้งเเต่ปั่น Audax มาหลายสนาม ครั้งนี้ Audax 200 ท่าจีน มันทำให้ผมรู้ว่า "ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ไม่จำเป็นต้องเข้าเส้นชัย ในเวลาที่กำหนดเสมอไป ขอให้เอาชนะใจตัวเองเท่านั้นพอ"

ก่อนวันปั่นเพียงอาทิตย์กว่าๆ ได้มีโทรศัพท์มาหาผมซึ่งคนที่โทรมาก็เป็นพี่ที่สนิทกัน บอกว่า 200 ท่าจีน มาเป็นหัวลากให้หน่อย  พี่จะเอาเจ้าพราวไปด้วย ผมก็ไม่รีรอในการตอบรับ เพราะเคยปั่นกับน้องพราวหลายครั้ง แต่ก็ไม่เกิน 100 km เเต่ครั้งนี้ 200 km มันน่าตื้นเต้น

ผมคิดในใจจะต้องพาน้องเข้าเส้นชัยในเวลาที่กำหนด หรืออย่างน้อยเวลาไม่ได้ ก็ต้องเข้าเส้นชัยให้ได้ จะกี่ชั่วโมงก็ตาม เป้าหมายเราคือเส้นชัย และอีกอย่างจะต้องหาอะไรทำระหว่างการปั่น  หาเรื่องคุยต่างๆ เพื่อไม่ให้เครียดจนเกินไป

คุณพ่อของน้องพราว มากระซิบผมว่าไม่ต้องเร่ง ไปเรื่อยๆ 20-25 พอ เหนื่อยก็พัก เนื่องจาก 200 ท่าจีนขึ้นชื่อว่า ลมแรงอยู่แล้ว ไหนจะเเดด  พวกเราก็ปั่นไปเรื่อยๆความเร็วก็ 20-25 เหนื่อยก็พัก กลุ่มเราก็เป็นกลุ่มสุดท้าย ในการเข้าไปที่จุด CP ทุก CP เวลาไม่ต้องพูดถึง เกินแน่นนอน

การปั่นกับน้องพราว น้องพราวก็จะปั่นตามหลังผมเสมอ ผมบอกว่าถ้าเหนื่อยก็บอกนะลูก หรือถ้าง่วงก็บอกน้าเบิ้มจะพานอน


พอ CP สุดท้ายก่อนเข้าเส้นชัยประมาณ 60 km หรือเวลาอีก 3 ชั่วโมง ผมบอกว่า พราวไหวไหมลูก ถ้าไม่ไหวขึ้นรถกลับได้นะลูก เราเหลืออีกตั้ง 60 กว่าโล  ถ้าไม่ขึ้นเราก็ต้องปั่นไปนะลูก คำตอบจากน้องพราวคือ "ปั่นค่ะ" ขณะเดียวก็มีคนถอนตัวเพราะปั่นไม่ไหวที่นั่งอยู่ในรถหลายคน

น้ำตาผมเเทบไหล พอได้ยินคำนี้จาก เด็กอายุเเค่ 12 ปี (อยู่เเค่ ม.1) สุดท้ายเราก็เข้าเส้นชัยตอน 3 ทุ่ม 40 นาที

DNF ครั้งนี้เป็นครั้งเเรกสำหรับผมในการปั่น Audax แต่สิ่งที่สำคัญคือที่ได้เรียนรู้จากน้องพราวคือ "เป้าหมายเราต้องชัดเจน ถึงเเม้เราจะไปถึงช้าก็ตาม ไม่เลิกล้มความตั้งใจ"
ต้องขอบคุณ ชมรมจักยาน BBCC (Baan Buathong Cycling Club)ที่อยู่รอเราตลอดทุก CP เเละก็อยู่รอเราตรงเส้นชัย ถึงมันจะเลยเวลาหลายชั่วโมงเเล้วก็ตาม  ขอบคุณครับ

คำถาม : ตอนอายุ 12 ปีตรูทำอะไรอยู่วะ 5555

#BBCC#Decathloncycling#btwincommunity