ชีวิตเด็กมหาลัยเฟรชชี่ปี 1 ใสๆ กับที่อยู่ใหม่ เพื่อนใหม่ บรรยากาศใหม่ๆ ชีวิตเด็กหอได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เปิดเทอมวัยแรกมหาลัยก็เต็มไปด้วยนิสิตนักศึกษา คึกคักไปด้วยฝูงชนมากมาย ที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มๆอยู่ใต้ตึกต่างๆภายในมหาลัย เนื่องจากมีกิจกรรมรับน้องที่รุ่นพี่จัดขึ้นเพื่อรับขวัญเฟรชชี่ปี 1 อย่างพวกเรา
ฉันเดินเข้าไปใต้ตึก 30 ตึกคณะดนตรีและการแสดง พร้อมกับมองหาป้ายเอก " ดนตรีไทย " สีประจำคณะของเราคือสีเพทาย ซึ่งสีประจำเอกก็คือสี ม่วงนั่นเอง สีโปรดฉันเลยแหละหุๆ อยู่ไหนนะ ใกล้ถึงเวลาที่พวกรุ่นพี่จะเรียกเข้าฐานทำกิจกรรมแล้ว เอ๊ะ นั่นไงเจอแล้ววว เอกของฉันรวมตัวอยู่ข้างตึกใกล้สระบัวเล็กๆ มีคนนั่งต่อแถวอยู่แล้ว ประมาน10กว่า คน ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปยังที่รวมกลุ่มนั้น
ตุ้บ!!
"โอ้ย ไอบ้าที่ไหนเดินไม่ดูทางเลยวะ"
ฉันตะโกนออกไปอย่างหัวเสีย เพราะถูกรถถังชนจนปลิว -*- ล้มลง ไม่ใช่รถถังที่ไหนหรอก แค่ ผช ตัวสูงใหญ่คนนึง เดินมาชนฉันอย่างจัง
" เธอนั่นแหละเดินไม่ดูทางอะ.....เพลงงง!! " OoO
ผช คนนั้นตอบฉัน พร้อมทำหน้าตกใจ เอ๊ะ เพลงหรอ ไม่หรอกมั้ง เมื่อกี้เขาพูดว่าเดินไม่ดูทางเองนี่นา สงสัยจะหูฝาดไปเอง
"ก็เห็นๆอยู่นายชนฉันจนปลิว แล้วยังมาโทษฉันอีก คนยิ่งรีบๆอยู่ ฉํนจะไม่ถือโทษโกรธนายแล้วกัน "
สายแล้วฉันสายแล้ววววววววว ถือว่าทำบุญไปครั้งนึงละกัน
แล้วฉันก็รีบวิ่งไปยังที่รวมของเอกฉัน
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป!!"
เสียงหมอนั่นตะโกนไล่หลังฉันมา แต่ฉันก็ไม่ได้หันหลับไปมอง จะอะไรกันนักหนาคนยิ่งรีบๆอยู่
เฮ้อ ถึงทันเวลาพอดีเป๊ะ รุ่นพี่ให้ฉันไปนั่งเรียงตามรหัส พร้อมกับแจกป้ายชื่อขนาดเท่าฝาบ้าน
N'เพลง ชื่อตัวโตๆเขียนอยู่ตรงกลางป้าย พร้อมกับรหัส 019 อยู่มุมขวา มุมซ้ายเป็นสัญลักษณ์ของเอก คือ ระนาดเอก รุ่นพี่กำชับไว้ว่าต้องห้อยป้ายนี้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะกินเดินนั่งนอน เข้าเรียนหรือเข้าห้องน้ำ จนกว่าจะถึงวันปลดระเบียบ ห้ามหาย ห้ามชำรุด ห้ามลืมแขวนป้ายเด็ดขาด เฮ้ออ เยอะชะมัด กะอีแค่ป้ายฝาบ้าน มันเลี่ยมทองไว้รึไง
ฉันว่าฉันคงต้องเริ่มหาเพื่อนใหม่ให้ได้สักคนแล้วล่ ว่าแต่ เราจะเริ่มทำความรู้จักยังไงดีนะ
" อะะ เอ่อ เอ่อออ... สวัสดีจ้ะ "
ฉันรู้สึกเหมือนมีคนสะกิดเอวอยู่ด้านหลัง เลยหันกลับไปมอง
" ฉะ.. ฉันชื่อ ชื่อ ต้นอ้อ นะ ธะ.. เธอชื่ออะไรหรอ "
เด็ก ผญ รุ่นเดียวกับฉัน หน้าตาเรียบร้อยๆ ผิวขาวอย่างกะโบกแป้งเด็ก ไว้ผมม้า ผมยาวๆถูกผูกเป็นแกละ 2 ข้าง เธอเอ่ยถามฉันขึ้นมา แบบติดๆขัดๆ
" เอ่ออ ไง เพลง เรียกฉันว่า เพลงนะ "
"ยินดีที่ได้รู้จักนะเพลง เธอเป็นคนกรุงเทพหรอ"
"อื้อ แล้วเธอล่ ถ้าให้เดาไม่ใช่คนกรุงเทพใช่มะ"
แน่นอนล่ สำเนียงพูดเธอดูแปลกนิดๆ แถมยังพูดเสียงเบาจนฉันต้องอ่านปาก ไม่งั้นคงฟังไม่รู้เรื่อง
"จ้ะ ฉันมาจากลำปางนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะจ้ะ"
ว้าว เด็กเหนือนี่เอง มาไกลใช่เล่นนะ ว่าแต่อะไรนะ ยัยนั่นอยากกินเนื้อวัวหรอ
"เธอ ช่วยพูดดังกว่านี้ได้มั้ย คือ ฉันฟังไม่ค่อยจะได้ยินน่ะ"
"โทษทีจ้ะ ฉันขี้อายนิดหน่อยน่ะ แฮ่ๆ"
"เอาล่ น้องๆมากันครบแล้วใช่มั้ย "
จู่ๆเสียงรุ่นพี่ในสาขาก็ตะโกนใส่หอยโข่ง(โทรโข่ง)ขึ้นมา
"ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะ 2 คนที่ยืนข้างพี่ คนนี้ ชื่อพี่ปลา เป็นเลขาชั้นปี 2 ของพวกพี่" รุ่นพี่คนนั้นชี้ไปทางพี่ผญ คนนึงใส่แว่นตาหนาเตอะ มัดผมรวบตึงชนิดที่ไม่มีไรผมหล่นมาเลยสักเส้น ยังกะโบกเจลติดหนังหัวไว้
''สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่ปลานะคะ ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนสู่เอกดนตรีไทยของเรานะคะ @_@''
''และคนนี้ชื่อพี่หวาน จะเป็นหัวหน้าฝ่ายสันทนาการ คอยดูแลน้องๆตอนทำกิจกรรม ''
พี่ผญ ชื่อหวาน น่าจะสูงสัก 160 ได้ ตัวเล็กๆน่าทะนุทนอม ผมยาวประบ่า ปากนิดจมูกหน่อย น่ารักมากกกๆๆ
"สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่หวานนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับน้องๆทุกคนด้วยนะคะ ^_^"
"ฝากใจด้วยได้มั้ยครับ "
"ฮิ้วววววววว... "
เสียงกลุ่มเด็กผช รุ่นเดียวกับฉันตะโกนขึ้นมา ฉันล่เกลียดพวก ผช แบบนี้ที่สุดทำตัวน่าขยะเเขยงเป็นบ้า
"อะแฮ่มๆ"
เสียงพี่ที่ถือหอยโข่งดังขึ้นมาทำให้พวกแมลงวี่แมลงวันพวกนั้นเงียบลง
"ส่วนพี่ชื่อโอ นะครับ เป็นประธานชั้นปีที่ 2 "
พี่โอไรนั่น หน้าตาก็พอดูได้นะ ตาคมโต ใบหน้าเรียวยาวรับกับจมูกที่โด่งเป็นสันขึ้นมา แถมยังดัดฟันอีก ทำให้ดูดีขึ้นมาในสายตาพวก ผญ บางคน ที่ไม่ใช่ฉันอะนะ
แล้วจากนั้นพี่โอก็พูดบรรยายพรรณนาเกี่ยวกับสถานที่สำคัญในมอบ้าง กิจกรรมที่จะต้องทำบ้าง กฎกติกาการรับน้องอะไรต่างๆ เยอะแยะมากมายจนฉันต้องหยิบขนมขึ้นมากินแก้เซ็ง (แอบกินอย่างเนียนๆ)
"เอาล่ เดี๋ยวพี่จะพาขึ้นไปทำกิจกรรมบนตึกเรียนนะครับ เอกของเราจะทำกิจกรรมร่วมกับเอกดนตรีสากลนะครับ ต่อจากนี้พี่หวานจะมารับช่วงดูแลน้องๆต่อจากพี่นะครับ"
"ดูแลไปตลอดชีวิตเลยได้มั้ยครับ"
"ฮิ้วววๆๆๆ"
เสียงแมลงวันกลุ่มเดิมพูดแซวขึ้นมา
"^_^ ดูน้องๆครึ้นเครงจังเลยนะ พี่หวังว่าตอนทำกิจกรรมน้องๆจะครึ้นเครงแบบนี้ไปตลอดนะคะ เอาล่ น้องๆเดินตามพี่มาเป็นแถวนะคะ"
พี่หวานพูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับเดินนำพวกเราขึ้นตึกเรียนไปทำกิจกรรมรับต่อ ซึ่งเอกเราจะได้ทำกิจกรรมร่วมกับเอกดนตรีสากล
"เพลงมีเพื่อนใหม่กี่คนแล้วหรอ"
"ยังไม่มีเลย เพิ่งจะมีอ้อคนแรกนี่ล่ ที่มาคุยกับฉัน"
"หรอ แฮ่ๆ งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันเข้ากับคนอื่นไม่เก่งเท่าไหร่น่ะ แต่ฉันชอบเพลงนะ อยากให้เพลงรับฉันเป็นเพื่อนน่ะ ได้มั้ยจ้ะ"
ยัยนี่พูดอะไรแปลกๆออกมาเดี๋ยวนี้เขาขอเป็นเพื่อนกันอย่างนี้หรอ คนเหนือนี่เขาซื่อๆแบบนี้ทุกคนหรือเป็นแค่ยัยนี่กันแน่นะ
"ได้ๆ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนิดๆหน่อยๆนะ ถ้าทำได้ ฉันจะรับเธอเป็นเพื่อน"
"อะไรหรอ จะให้ทำอะไรหรอ"
อ้อทำหน้าลนลานเล็กน้อย มองๆแล้วเธอก็น่ารักดีนะ เวลายิ้มก็จะมีรอยบุ๋มเป็นลักยิ้มที่แก้มซ้ายขึ้นมา แถมยังตัวสูงหุ่นดีอีก
"เธอกล้าวิ่งออกไปนอกแถวแล้วตะโกนออกมาว่า "โกมุโกมุโนว หมัดปืนเจ็ตยางยืดดดด" แล้วทำท่าต่อย แล้ววิ่งกลับมา ถ้าเธอกล้าทำฉันจะยอมรับเธอเป็นเพื่อนนะ "
"บ้าหรอเพลง ใครจะไปกล้าทำแบบนั้นกันล่"
"งั้นฉันไม่รับเธอเป็นเพื่อนนะ"
"ง่า รับเถอะนะ เพลงรู้มั้ย กว่าฉันจะรวบรวมความกล้าทักใครสักคนมันยากแค่ไหน กว่าฉันจะกล้าทักเธอเนี่ย มันยากมากเลยนะ T^T"
อ้อทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะอย่างงั้น
"งั้นก็ทำสิ เราจะได้เป็นเพื่อนกันไง"
แกล้งเธอสนุกดีจัง แต่ใครมันจะไปกล้าทำบ้าๆแบบนั้นล่ 5555
"กะ ก็ได้"
"ไม่ต้องทำก็ดะ.. "
ก่อนที่ฉันจะพูดจบยัยนี่ก็วิ่งออกไปนอกแถวแล้ว จากนั้นก็ตะโกนออกมา
"โกมุโกมุโนววว หมัดปืนเจ็ตยางยืดดดดดด ><"
พร้อมกับทำท่าต่อยออกมา ทำให้คนในเอกอื่นๆที่อยู่ระแวกนั้นหันมองกันหมด ยังดีที่ฉันกับอ้ออยู่รั้งท้ายแถวคนในเอกฉันคนอื่นๆก็เลยไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นยัยนั่นก็วิ่งกลับมาหาฉัน หน้านี่แดงก่ำเป็นตูดลิงเลย 5555 เธอนี่มันซื่อจิงๆ
"น้องคนนั้นเมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคะ"
ดูเหมือนพี่หวานก็เดินนำอยู่จะได้ยินที่ต้นอ้อพูด เลยหันกลับมาถาม
"ปะ ป่าวค่ะ หนูแค่จาม จามฉยๆค่ะ ไม่ได้พูดอะไร"
ยัยอ้อตอบพี่หวานไปอย่างแถๆ จนสีข้างถลอก
"อ่อ ค่ะ จิงๆจามในแถวก็ได้นะคะ ไม่ต้องวิ่งออกไปจามไกลขนาดนั้นก้ได้ ^^ "
555555 พี่หวานรับมุกยัยอ้อไปอย่างเนียนๆ
"เธอกล้าทำไปได้ยังไงเนี่ยต้นอ้อ"
"ก็เพลงจะได้รับฉันเป็นเพื่อนไง T^T"
"ยัยบ้า ฉันแค่พูดเล่นนน5555"
"ง่าาาาา เพลงอะ T^T"
โถ่ๆ สาวเหนือผู้น่าสงสาร
พี่หวานพาพวกเราเข้ามาในห้องๆนึง ที่เหมือนห้องเรียน เพราะมีกระดานอยู่ โต้ะเก้าอี้ถูกดันไปไว้ท้ายห้อง ห้องๆนี้มีที่กว้างมากพอที่จะทำกิจกรรมต่างๆได้ และมีกลุ่มนักศึกษา สัก 20-30 คนนั่งเรียงแถวกันอยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีทักทายเอกไทยหน่อยเร็วววววววว "
เสียง ผช ที่ยืนถือไมโคโฟน อยู่หน้ากลุ่มคนพวกนั้นพูดขึ้นมา
"สวัสดีจ้ะ สวัสดีจ้าาาาาาาาาาา"
"ฮิ้วๆๆๆๆววววววววว"
แล้วคนอื่นๆในแถวก็พูดขึ้นมา แถมน้ำเสียงยังดูดัดสจิตสุดๆ มนุษย์ ผช ทำไมต้องทำตัวระริกระรี้เวลาเจอ ผญ ด้วยนะ ลืมบอกไปว่าสาขาที่ฉันเรียนเต็มไปด้วย ผญ มากมาย มีผช อยู่แค่ 4-5 คน จากจำนวน 21 คน
"สวัสดีจ้ะ พวกเราก็ทักทายเอกสากลหน่อยเร็ววว"
เสียงพี่หวานพูดขึ้นหลังจากเราเดินเข้ามาในห้องครบทุกคนแล้ว
"สวัสดีสวัสดีสวัสดีค่ะ/ครับ"
เป็นคำทักทายที่สาขาฉันใช้เองล่ ดูเห่ยเป็นบ้าเลย
"ตื่นเต้นจังเลย เนอะ "
ต้นอ้อพูดขึ้นมาหลังจากพวกเราไปนั่งเข้าแถวเรียง 10 หันหน้าเข้าหาเอกสากล ซึ่งแน่นอนเอกฉันมี 21 เศษ 1 ในแถวคือคนนั่งข้างๆฉันเอก ยัยอ้อแอ้ นี่แหละ
"เธอจะนั่งเบียดฉันทำไมเนี่ย"
"กะ ก็ฉันดูเด่นเกินไปอะดิ T^T ไม่มีใครนั่งหน้าฉันเลย มาสลับที่กันมั้ยเพลง"
"โนวววว ไม่มีทางงงง "
ฉันส่ายหน้าพร้อมกับขยับไปชิดกับคนนั่งข้างๆฉัน ซึ่งยัยนั่นก็คงไม่พอใจนิดๆ(ดูจากสีหน้า)ที่ฉันขยับไปเบียด แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไร
"เอาล่ น้องๆเอกไทยเอกสากลทุกๆคน เอกของพวกเราควรจะรักและสนิทกันให้มากๆนะ เพราะพวกเราต้องทำกิจกรรมต่างๆมากมาย รวมถึงการเรียนวิชาบังคับของทางคณะ ร่วมกัน เพราะฉะนั้นเราควรจะมาทำความรู้จักกันไว้นะครับ ก่อนอื่นพี่ชื่อพี่ไม้นะครับเป็นหัวหน้าสันทนาการของเอกสากล ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆเอกไทยปี 1 ทุกคนนะครับ^^ "
"กรี้ดๆๆๆ ><"
เสียงนกแก้วนกขุนทองดังขึ้นมาหลังจากที่พี่ไม้พูดจบ
ต๊ายย! เอกฉันก็มีคนบ้าผู้ อยู่ด้วยนะคะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าพี่ไม้อะไรนั่นหน้าตาก็ดูดีมากมายก่ายกองเลยแหละ สูงยาวเข่าดี แลดูเป็นแบดบอยเบาๆ หน้าคมๆกระชากใจวัยรุ่นมากกก ดูจากแววตายัยอ้อมันบรรยายมาว่าอย่างงี้ล่นะ
"ส่วนพี่ชื่อพี่หวานนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆเอกสากลทุกคนนะคะ ^^ "
พี่หวานยิ้มหวานเยิ้มใส่ ส่วนพวกแมลงวี่แมลงวันทั้งหลายก็พากันส่งเสียงร้องชอบอกชอบใจใหญ่
"ร้อนๆอย่างงี้อยากได้น้ำหวานสักแก้วจังเลยคราบบบ"
ผช กลุ่มเอกสากลตะโกนขึ้นมา ซึ่งเอกนั้นมากหน้าไปด้วยเหล่า ผช มี ผญ อยู่ด้วยแค่ไม่กี่คน
"น้องๆลองไปขอพี่ไม้ดูนะคะ ว่ากินได้มั้ย ^^ "
"เบาๆหน่อยพวก คนนี้พี่กินได้คนเดียวววว"
พี่ไม้พูดพร้อมกับเข้าไปกอดคอที่หวาน แสดงความเป็นเจ้าของ ทำเอา ผช เอกนั้นเงียบกันไปเป็นแถวๆ หืมมมม นี่สินะผลของการที่เอกไทยกับสากลสนิทกัน -*-
"เอาล่ๆ ถึงตาน้องๆ ต้องทำความรู้จักกันบ้างละ เราจะมาเล่นเกมกันนะครับ" พี่ไม้<<
"เกมที่มีชื่อว่าาาาาาา..." พี่หวาน<<
"รหัสปิ๊งชิงใจยัยๆๆๆ(เสียงเอคโค่)" พี่ไม้พี่หวาน<<
แหมเข้าขากันดีจริงๆเลยคู่นี้
"กติกามีอยู่ว่าให้น้องๆแลกชื่อ แลกรหัส กันกับเอกตรงข้ามนะคะ แล้วหาให้เจอว่าใครที่มีรหัสตรงกับเราบ้าง ถ้ารหัสไหนหาคู่ตัวเองไม่เจอ ต้องถูกลงโทษค้าาาา "
"พี่ครับแต่เอกผมมี 27 คน คนเยอะกว่าเอกพี่ แล้วจะมีรหัสตรงได้ไงอะครับ"
เสียงผช เอกนู้นถามขึ้นมาอย่างสงสัย
"อ่อ ก็ให้หาเลขลงท้ายที่ตรงกันให้เจอ เช่น 023 รหัสท้ายคือ 3 น้องก็ต้องไปหาคู่ที่รหัสลงท้ายด้วย 3 ไงคะ เพราะฉะนั้นก็จะมีรหัสที่มี 3 คนอยู่ด้วย แค่หาให้เจอก็พอจ้าา แต่คนที่รหัสตัวเองมีคู่อยู่แล้วต้องหาให้เจอนะคะ ห้ามใช้รหัสท้ายเด็ดขาด พี่มีเวลาให้ 5 นาทีเท่านั้นนะคะ เอาล่พร้อมกันรึยัง "
“พร้อมค่ะ/ครับ”
ปรี้ดดดดดดด!!
"เริ่มหาคู่ได้เลยค้า"
พี่หวานพูดขึ้นหลังจากพี่ไม้เป่านกหวีดเสร็จ
จากนั้นพี่ๆคนอื่นๆก็ตีกลองเป็นจังหวะให้พวกเราครื้นเครงกัน ต่อจากนั้นก็ถึงเวลาชุลมุนวุ่นวายกันยกใหญ่ เพราะต่างคนต่างรีบหาคู่รหัสของตน ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนักหนา เพียงแค่เวลามันช่างน้อยเหลือเกิน
"เพลงเธอรหัสเท่าไหร่ หรอ"
"019 เธอล่ "
"ฉัน 021 รหัสสุดท้ายเลย T T"
"หวังว่าเธอคงไม่หาคู่เจอเป็นคนสุดท้ายนะต้นอ้อ5555"
ฉันเริ่มมองหาคนใกล้ตัวที่ว่างๆเพื่อถามชื่อและรหัส แต่ก็ดันเจอแต่อกเดียวกันซะได้ แหม่ คนไม่ได้เยอะไรเลย ทำไมฉันถึงเจอแต่เอกตัวเองนะ ยัยอ้อก็ไปนู้นแล้ว ตามหารหัสตัวใหญ่เลย ไหนบอกเข้ากับคนอื่นยากยังไงล่
อ๊ะ! เจอแล้วเอกสากล ชื่อส้ม รหัส 009 หรอ ว้าา ทำไมเธอไม่รหัส 019 นะยัยส้วม! นั่นก็ 013 นี่ก็ 003 โน่นก็ 027 โน้นก็ 020 โถ่ ทำไมไม่เจอรหัสตัวเองสักที -*-
"ไง เธอเอกไทยใช่มั้ย"
You're my love ? คือเธอใช่มั้ย
เปิดเทอมวัยแรกมหาลัยก็เต็มไปด้วยนิสิตนักศึกษา คึกคักไปด้วยฝูงชนมากมาย ที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มๆอยู่ใต้ตึกต่างๆภายในมหาลัย เนื่องจากมีกิจกรรมรับน้องที่รุ่นพี่จัดขึ้นเพื่อรับขวัญเฟรชชี่ปี 1 อย่างพวกเรา
ฉันเดินเข้าไปใต้ตึก 30 ตึกคณะดนตรีและการแสดง พร้อมกับมองหาป้ายเอก " ดนตรีไทย " สีประจำคณะของเราคือสีเพทาย ซึ่งสีประจำเอกก็คือสี ม่วงนั่นเอง สีโปรดฉันเลยแหละหุๆ อยู่ไหนนะ ใกล้ถึงเวลาที่พวกรุ่นพี่จะเรียกเข้าฐานทำกิจกรรมแล้ว เอ๊ะ นั่นไงเจอแล้ววว เอกของฉันรวมตัวอยู่ข้างตึกใกล้สระบัวเล็กๆ มีคนนั่งต่อแถวอยู่แล้ว ประมาน10กว่า คน ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปยังที่รวมกลุ่มนั้น
ตุ้บ!!
"โอ้ย ไอบ้าที่ไหนเดินไม่ดูทางเลยวะ"
ฉันตะโกนออกไปอย่างหัวเสีย เพราะถูกรถถังชนจนปลิว -*- ล้มลง ไม่ใช่รถถังที่ไหนหรอก แค่ ผช ตัวสูงใหญ่คนนึง เดินมาชนฉันอย่างจัง
" เธอนั่นแหละเดินไม่ดูทางอะ.....เพลงงง!! " OoO
ผช คนนั้นตอบฉัน พร้อมทำหน้าตกใจ เอ๊ะ เพลงหรอ ไม่หรอกมั้ง เมื่อกี้เขาพูดว่าเดินไม่ดูทางเองนี่นา สงสัยจะหูฝาดไปเอง
"ก็เห็นๆอยู่นายชนฉันจนปลิว แล้วยังมาโทษฉันอีก คนยิ่งรีบๆอยู่ ฉํนจะไม่ถือโทษโกรธนายแล้วกัน "
สายแล้วฉันสายแล้ววววววววว ถือว่าทำบุญไปครั้งนึงละกัน
แล้วฉันก็รีบวิ่งไปยังที่รวมของเอกฉัน
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป!!"
เสียงหมอนั่นตะโกนไล่หลังฉันมา แต่ฉันก็ไม่ได้หันหลับไปมอง จะอะไรกันนักหนาคนยิ่งรีบๆอยู่
เฮ้อ ถึงทันเวลาพอดีเป๊ะ รุ่นพี่ให้ฉันไปนั่งเรียงตามรหัส พร้อมกับแจกป้ายชื่อขนาดเท่าฝาบ้าน
N'เพลง ชื่อตัวโตๆเขียนอยู่ตรงกลางป้าย พร้อมกับรหัส 019 อยู่มุมขวา มุมซ้ายเป็นสัญลักษณ์ของเอก คือ ระนาดเอก รุ่นพี่กำชับไว้ว่าต้องห้อยป้ายนี้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะกินเดินนั่งนอน เข้าเรียนหรือเข้าห้องน้ำ จนกว่าจะถึงวันปลดระเบียบ ห้ามหาย ห้ามชำรุด ห้ามลืมแขวนป้ายเด็ดขาด เฮ้ออ เยอะชะมัด กะอีแค่ป้ายฝาบ้าน มันเลี่ยมทองไว้รึไง
ฉันว่าฉันคงต้องเริ่มหาเพื่อนใหม่ให้ได้สักคนแล้วล่ ว่าแต่ เราจะเริ่มทำความรู้จักยังไงดีนะ
" อะะ เอ่อ เอ่อออ... สวัสดีจ้ะ "
ฉันรู้สึกเหมือนมีคนสะกิดเอวอยู่ด้านหลัง เลยหันกลับไปมอง
" ฉะ.. ฉันชื่อ ชื่อ ต้นอ้อ นะ ธะ.. เธอชื่ออะไรหรอ "
เด็ก ผญ รุ่นเดียวกับฉัน หน้าตาเรียบร้อยๆ ผิวขาวอย่างกะโบกแป้งเด็ก ไว้ผมม้า ผมยาวๆถูกผูกเป็นแกละ 2 ข้าง เธอเอ่ยถามฉันขึ้นมา แบบติดๆขัดๆ
" เอ่ออ ไง เพลง เรียกฉันว่า เพลงนะ "
"ยินดีที่ได้รู้จักนะเพลง เธอเป็นคนกรุงเทพหรอ"
"อื้อ แล้วเธอล่ ถ้าให้เดาไม่ใช่คนกรุงเทพใช่มะ"
แน่นอนล่ สำเนียงพูดเธอดูแปลกนิดๆ แถมยังพูดเสียงเบาจนฉันต้องอ่านปาก ไม่งั้นคงฟังไม่รู้เรื่อง
"จ้ะ ฉันมาจากลำปางนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะจ้ะ"
ว้าว เด็กเหนือนี่เอง มาไกลใช่เล่นนะ ว่าแต่อะไรนะ ยัยนั่นอยากกินเนื้อวัวหรอ
"เธอ ช่วยพูดดังกว่านี้ได้มั้ย คือ ฉันฟังไม่ค่อยจะได้ยินน่ะ"
"โทษทีจ้ะ ฉันขี้อายนิดหน่อยน่ะ แฮ่ๆ"
"เอาล่ น้องๆมากันครบแล้วใช่มั้ย "
จู่ๆเสียงรุ่นพี่ในสาขาก็ตะโกนใส่หอยโข่ง(โทรโข่ง)ขึ้นมา
"ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะ 2 คนที่ยืนข้างพี่ คนนี้ ชื่อพี่ปลา เป็นเลขาชั้นปี 2 ของพวกพี่" รุ่นพี่คนนั้นชี้ไปทางพี่ผญ คนนึงใส่แว่นตาหนาเตอะ มัดผมรวบตึงชนิดที่ไม่มีไรผมหล่นมาเลยสักเส้น ยังกะโบกเจลติดหนังหัวไว้
''สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่ปลานะคะ ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนสู่เอกดนตรีไทยของเรานะคะ @_@''
''และคนนี้ชื่อพี่หวาน จะเป็นหัวหน้าฝ่ายสันทนาการ คอยดูแลน้องๆตอนทำกิจกรรม ''
พี่ผญ ชื่อหวาน น่าจะสูงสัก 160 ได้ ตัวเล็กๆน่าทะนุทนอม ผมยาวประบ่า ปากนิดจมูกหน่อย น่ารักมากกกๆๆ
"สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่หวานนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับน้องๆทุกคนด้วยนะคะ ^_^"
"ฝากใจด้วยได้มั้ยครับ "
"ฮิ้วววววววว... "
เสียงกลุ่มเด็กผช รุ่นเดียวกับฉันตะโกนขึ้นมา ฉันล่เกลียดพวก ผช แบบนี้ที่สุดทำตัวน่าขยะเเขยงเป็นบ้า
"อะแฮ่มๆ"
เสียงพี่ที่ถือหอยโข่งดังขึ้นมาทำให้พวกแมลงวี่แมลงวันพวกนั้นเงียบลง
"ส่วนพี่ชื่อโอ นะครับ เป็นประธานชั้นปีที่ 2 "
พี่โอไรนั่น หน้าตาก็พอดูได้นะ ตาคมโต ใบหน้าเรียวยาวรับกับจมูกที่โด่งเป็นสันขึ้นมา แถมยังดัดฟันอีก ทำให้ดูดีขึ้นมาในสายตาพวก ผญ บางคน ที่ไม่ใช่ฉันอะนะ
แล้วจากนั้นพี่โอก็พูดบรรยายพรรณนาเกี่ยวกับสถานที่สำคัญในมอบ้าง กิจกรรมที่จะต้องทำบ้าง กฎกติกาการรับน้องอะไรต่างๆ เยอะแยะมากมายจนฉันต้องหยิบขนมขึ้นมากินแก้เซ็ง (แอบกินอย่างเนียนๆ)
"เอาล่ เดี๋ยวพี่จะพาขึ้นไปทำกิจกรรมบนตึกเรียนนะครับ เอกของเราจะทำกิจกรรมร่วมกับเอกดนตรีสากลนะครับ ต่อจากนี้พี่หวานจะมารับช่วงดูแลน้องๆต่อจากพี่นะครับ"
"ดูแลไปตลอดชีวิตเลยได้มั้ยครับ"
"ฮิ้วววๆๆๆ"
เสียงแมลงวันกลุ่มเดิมพูดแซวขึ้นมา
"^_^ ดูน้องๆครึ้นเครงจังเลยนะ พี่หวังว่าตอนทำกิจกรรมน้องๆจะครึ้นเครงแบบนี้ไปตลอดนะคะ เอาล่ น้องๆเดินตามพี่มาเป็นแถวนะคะ"
พี่หวานพูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับเดินนำพวกเราขึ้นตึกเรียนไปทำกิจกรรมรับต่อ ซึ่งเอกเราจะได้ทำกิจกรรมร่วมกับเอกดนตรีสากล
"เพลงมีเพื่อนใหม่กี่คนแล้วหรอ"
"ยังไม่มีเลย เพิ่งจะมีอ้อคนแรกนี่ล่ ที่มาคุยกับฉัน"
"หรอ แฮ่ๆ งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันเข้ากับคนอื่นไม่เก่งเท่าไหร่น่ะ แต่ฉันชอบเพลงนะ อยากให้เพลงรับฉันเป็นเพื่อนน่ะ ได้มั้ยจ้ะ"
ยัยนี่พูดอะไรแปลกๆออกมาเดี๋ยวนี้เขาขอเป็นเพื่อนกันอย่างนี้หรอ คนเหนือนี่เขาซื่อๆแบบนี้ทุกคนหรือเป็นแค่ยัยนี่กันแน่นะ
"ได้ๆ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนิดๆหน่อยๆนะ ถ้าทำได้ ฉันจะรับเธอเป็นเพื่อน"
"อะไรหรอ จะให้ทำอะไรหรอ"
อ้อทำหน้าลนลานเล็กน้อย มองๆแล้วเธอก็น่ารักดีนะ เวลายิ้มก็จะมีรอยบุ๋มเป็นลักยิ้มที่แก้มซ้ายขึ้นมา แถมยังตัวสูงหุ่นดีอีก
"เธอกล้าวิ่งออกไปนอกแถวแล้วตะโกนออกมาว่า "โกมุโกมุโนว หมัดปืนเจ็ตยางยืดดดด" แล้วทำท่าต่อย แล้ววิ่งกลับมา ถ้าเธอกล้าทำฉันจะยอมรับเธอเป็นเพื่อนนะ "
"บ้าหรอเพลง ใครจะไปกล้าทำแบบนั้นกันล่"
"งั้นฉันไม่รับเธอเป็นเพื่อนนะ"
"ง่า รับเถอะนะ เพลงรู้มั้ย กว่าฉันจะรวบรวมความกล้าทักใครสักคนมันยากแค่ไหน กว่าฉันจะกล้าทักเธอเนี่ย มันยากมากเลยนะ T^T"
อ้อทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะอย่างงั้น
"งั้นก็ทำสิ เราจะได้เป็นเพื่อนกันไง"
แกล้งเธอสนุกดีจัง แต่ใครมันจะไปกล้าทำบ้าๆแบบนั้นล่ 5555
"กะ ก็ได้"
"ไม่ต้องทำก็ดะ.. "
ก่อนที่ฉันจะพูดจบยัยนี่ก็วิ่งออกไปนอกแถวแล้ว จากนั้นก็ตะโกนออกมา
"โกมุโกมุโนววว หมัดปืนเจ็ตยางยืดดดดดด ><"
พร้อมกับทำท่าต่อยออกมา ทำให้คนในเอกอื่นๆที่อยู่ระแวกนั้นหันมองกันหมด ยังดีที่ฉันกับอ้ออยู่รั้งท้ายแถวคนในเอกฉันคนอื่นๆก็เลยไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นยัยนั่นก็วิ่งกลับมาหาฉัน หน้านี่แดงก่ำเป็นตูดลิงเลย 5555 เธอนี่มันซื่อจิงๆ
"น้องคนนั้นเมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคะ"
ดูเหมือนพี่หวานก็เดินนำอยู่จะได้ยินที่ต้นอ้อพูด เลยหันกลับมาถาม
"ปะ ป่าวค่ะ หนูแค่จาม จามฉยๆค่ะ ไม่ได้พูดอะไร"
ยัยอ้อตอบพี่หวานไปอย่างแถๆ จนสีข้างถลอก
"อ่อ ค่ะ จิงๆจามในแถวก็ได้นะคะ ไม่ต้องวิ่งออกไปจามไกลขนาดนั้นก้ได้ ^^ "
555555 พี่หวานรับมุกยัยอ้อไปอย่างเนียนๆ
"เธอกล้าทำไปได้ยังไงเนี่ยต้นอ้อ"
"ก็เพลงจะได้รับฉันเป็นเพื่อนไง T^T"
"ยัยบ้า ฉันแค่พูดเล่นนน5555"
"ง่าาาาา เพลงอะ T^T"
โถ่ๆ สาวเหนือผู้น่าสงสาร
พี่หวานพาพวกเราเข้ามาในห้องๆนึง ที่เหมือนห้องเรียน เพราะมีกระดานอยู่ โต้ะเก้าอี้ถูกดันไปไว้ท้ายห้อง ห้องๆนี้มีที่กว้างมากพอที่จะทำกิจกรรมต่างๆได้ และมีกลุ่มนักศึกษา สัก 20-30 คนนั่งเรียงแถวกันอยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีทักทายเอกไทยหน่อยเร็วววววววว "
เสียง ผช ที่ยืนถือไมโคโฟน อยู่หน้ากลุ่มคนพวกนั้นพูดขึ้นมา
"สวัสดีจ้ะ สวัสดีจ้าาาาาาาาาาา"
"ฮิ้วๆๆๆๆววววววววว"
แล้วคนอื่นๆในแถวก็พูดขึ้นมา แถมน้ำเสียงยังดูดัดสจิตสุดๆ มนุษย์ ผช ทำไมต้องทำตัวระริกระรี้เวลาเจอ ผญ ด้วยนะ ลืมบอกไปว่าสาขาที่ฉันเรียนเต็มไปด้วย ผญ มากมาย มีผช อยู่แค่ 4-5 คน จากจำนวน 21 คน
"สวัสดีจ้ะ พวกเราก็ทักทายเอกสากลหน่อยเร็ววว"
เสียงพี่หวานพูดขึ้นหลังจากเราเดินเข้ามาในห้องครบทุกคนแล้ว
"สวัสดีสวัสดีสวัสดีค่ะ/ครับ"
เป็นคำทักทายที่สาขาฉันใช้เองล่ ดูเห่ยเป็นบ้าเลย
"ตื่นเต้นจังเลย เนอะ "
ต้นอ้อพูดขึ้นมาหลังจากพวกเราไปนั่งเข้าแถวเรียง 10 หันหน้าเข้าหาเอกสากล ซึ่งแน่นอนเอกฉันมี 21 เศษ 1 ในแถวคือคนนั่งข้างๆฉันเอก ยัยอ้อแอ้ นี่แหละ
"เธอจะนั่งเบียดฉันทำไมเนี่ย"
"กะ ก็ฉันดูเด่นเกินไปอะดิ T^T ไม่มีใครนั่งหน้าฉันเลย มาสลับที่กันมั้ยเพลง"
"โนวววว ไม่มีทางงงง "
ฉันส่ายหน้าพร้อมกับขยับไปชิดกับคนนั่งข้างๆฉัน ซึ่งยัยนั่นก็คงไม่พอใจนิดๆ(ดูจากสีหน้า)ที่ฉันขยับไปเบียด แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไร
"เอาล่ น้องๆเอกไทยเอกสากลทุกๆคน เอกของพวกเราควรจะรักและสนิทกันให้มากๆนะ เพราะพวกเราต้องทำกิจกรรมต่างๆมากมาย รวมถึงการเรียนวิชาบังคับของทางคณะ ร่วมกัน เพราะฉะนั้นเราควรจะมาทำความรู้จักกันไว้นะครับ ก่อนอื่นพี่ชื่อพี่ไม้นะครับเป็นหัวหน้าสันทนาการของเอกสากล ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆเอกไทยปี 1 ทุกคนนะครับ^^ "
"กรี้ดๆๆๆ ><"
เสียงนกแก้วนกขุนทองดังขึ้นมาหลังจากที่พี่ไม้พูดจบ
ต๊ายย! เอกฉันก็มีคนบ้าผู้ อยู่ด้วยนะคะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าพี่ไม้อะไรนั่นหน้าตาก็ดูดีมากมายก่ายกองเลยแหละ สูงยาวเข่าดี แลดูเป็นแบดบอยเบาๆ หน้าคมๆกระชากใจวัยรุ่นมากกก ดูจากแววตายัยอ้อมันบรรยายมาว่าอย่างงี้ล่นะ
"ส่วนพี่ชื่อพี่หวานนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆเอกสากลทุกคนนะคะ ^^ "
พี่หวานยิ้มหวานเยิ้มใส่ ส่วนพวกแมลงวี่แมลงวันทั้งหลายก็พากันส่งเสียงร้องชอบอกชอบใจใหญ่
"ร้อนๆอย่างงี้อยากได้น้ำหวานสักแก้วจังเลยคราบบบ"
ผช กลุ่มเอกสากลตะโกนขึ้นมา ซึ่งเอกนั้นมากหน้าไปด้วยเหล่า ผช มี ผญ อยู่ด้วยแค่ไม่กี่คน
"น้องๆลองไปขอพี่ไม้ดูนะคะ ว่ากินได้มั้ย ^^ "
"เบาๆหน่อยพวก คนนี้พี่กินได้คนเดียวววว"
พี่ไม้พูดพร้อมกับเข้าไปกอดคอที่หวาน แสดงความเป็นเจ้าของ ทำเอา ผช เอกนั้นเงียบกันไปเป็นแถวๆ หืมมมม นี่สินะผลของการที่เอกไทยกับสากลสนิทกัน -*-
"เอาล่ๆ ถึงตาน้องๆ ต้องทำความรู้จักกันบ้างละ เราจะมาเล่นเกมกันนะครับ" พี่ไม้<<
"เกมที่มีชื่อว่าาาาาาา..." พี่หวาน<<
"รหัสปิ๊งชิงใจยัยๆๆๆ(เสียงเอคโค่)" พี่ไม้พี่หวาน<<
แหมเข้าขากันดีจริงๆเลยคู่นี้
"กติกามีอยู่ว่าให้น้องๆแลกชื่อ แลกรหัส กันกับเอกตรงข้ามนะคะ แล้วหาให้เจอว่าใครที่มีรหัสตรงกับเราบ้าง ถ้ารหัสไหนหาคู่ตัวเองไม่เจอ ต้องถูกลงโทษค้าาาา "
"พี่ครับแต่เอกผมมี 27 คน คนเยอะกว่าเอกพี่ แล้วจะมีรหัสตรงได้ไงอะครับ"
เสียงผช เอกนู้นถามขึ้นมาอย่างสงสัย
"อ่อ ก็ให้หาเลขลงท้ายที่ตรงกันให้เจอ เช่น 023 รหัสท้ายคือ 3 น้องก็ต้องไปหาคู่ที่รหัสลงท้ายด้วย 3 ไงคะ เพราะฉะนั้นก็จะมีรหัสที่มี 3 คนอยู่ด้วย แค่หาให้เจอก็พอจ้าา แต่คนที่รหัสตัวเองมีคู่อยู่แล้วต้องหาให้เจอนะคะ ห้ามใช้รหัสท้ายเด็ดขาด พี่มีเวลาให้ 5 นาทีเท่านั้นนะคะ เอาล่พร้อมกันรึยัง "
“พร้อมค่ะ/ครับ”
ปรี้ดดดดดดด!!
"เริ่มหาคู่ได้เลยค้า"
พี่หวานพูดขึ้นหลังจากพี่ไม้เป่านกหวีดเสร็จ
จากนั้นพี่ๆคนอื่นๆก็ตีกลองเป็นจังหวะให้พวกเราครื้นเครงกัน ต่อจากนั้นก็ถึงเวลาชุลมุนวุ่นวายกันยกใหญ่ เพราะต่างคนต่างรีบหาคู่รหัสของตน ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนักหนา เพียงแค่เวลามันช่างน้อยเหลือเกิน
"เพลงเธอรหัสเท่าไหร่ หรอ"
"019 เธอล่ "
"ฉัน 021 รหัสสุดท้ายเลย T T"
"หวังว่าเธอคงไม่หาคู่เจอเป็นคนสุดท้ายนะต้นอ้อ5555"
ฉันเริ่มมองหาคนใกล้ตัวที่ว่างๆเพื่อถามชื่อและรหัส แต่ก็ดันเจอแต่อกเดียวกันซะได้ แหม่ คนไม่ได้เยอะไรเลย ทำไมฉันถึงเจอแต่เอกตัวเองนะ ยัยอ้อก็ไปนู้นแล้ว ตามหารหัสตัวใหญ่เลย ไหนบอกเข้ากับคนอื่นยากยังไงล่
อ๊ะ! เจอแล้วเอกสากล ชื่อส้ม รหัส 009 หรอ ว้าา ทำไมเธอไม่รหัส 019 นะยัยส้วม! นั่นก็ 013 นี่ก็ 003 โน่นก็ 027 โน้นก็ 020 โถ่ ทำไมไม่เจอรหัสตัวเองสักที -*-
"ไง เธอเอกไทยใช่มั้ย"