พอแล้ว อดทนไม่ได้ค่ะ
คือตอนนี้เราทำอะไรก็ผิด เพื่อนไม่มี มีแต่คนเกลียด ตอนนั้น เราจบ ป.6 และสอบขึ้น ม.1 เราได้อยู่ห้องกลางๆ และโดนว่าทุกวัน จนจบ ม.1เทอม 1 ว่า โง่ คนอื่นเขายังได้อยู่ ห้อง 1 ห้อง 2 เลย แต่เราได้ ห้อง 3 โดนด่ามาตลอด พอเทอม 2 เราได้เลื่อนห้องไปห้องคิง ได้ที่ 1 ในห้อง พวกเขา ยิ้มหน้าบาน ไปพูดให้คนโน้นคนนี้ฟังว่าหลานเขาเรียนเก่ง พอมาอยู่ ม.2 งานเยอะ เราทำส่งไม่ทันบ้าง เกรดตก แต่ยังอยู่ห้องคิงอยู่ พวกเขาว่า เราโง่ เสียชาติเกิด ด่าตลอดเวลาวันหยุด งานบ้านเสร็จหมดแล้ว เรานั่งพัก ก็ว่าเราไม่ทำงานบ้าน หลานของเพื่อนบ้าน ที่เป็นรุ่นน้อง 1 ปี (เราก็พอมีเพื่อน สัก 2 คน) มาบอกว่า เราทำหมดแล้ว เขาไปดูว่าทำงานยัง เขาออกมา ก็เอาเรื่องเก่ามาด่า เรื่องเกรดว่าตก เรื่องเราโง่ เงินก็ไม่ให้ พอดีที่เราเป็นแม่ค้า ออนไลน์ เลยพอมีเงินเติมเน็ต พ่อแม่เราอย่ากันค่ะ แต่ก่อนอย่า แม่ก็ซื้อโทรศัพท์เราให้เรา 1 เครื่อง และไปอยู่เกาหลี พอกลับมา มาอย่า และไปอินเดียต่อ สงสัยเราคงขาดความอบอุ่น แค่เพื่อนหรือครูถามว่าเราเหนื่อยมั้ย เป็นอะไรมั้ย มันทำเราน้ำตาไหล เวลาไข้ เขาให้เราไป รร.เหมือนเดิม แต่เพื่อนร่วมห้องก็ช่วยดูแล พอกลับมาบ้าน ปู่ย่า ก็ว่าเราสำออย โอเว่อ เราป่วยหนัก จนต้องให้เพื่อนช่วยหามเรามา กลับมาบ้านยังโดนว่า เรามี น้อง 1 คน และเขาทำอะไร เขาไม่โดนว่าเลย น้องเราก็ไม่ค่อยสมประกอบเท่าไร จะเอาไม้กวาดไปตีคนอื่น เราดึงไว้ น้องมันทำเหมือนเรากระชาก และล้มลง ปู่เห็น ก็เอาไม้มาตีเราอ่ะค่ะ ด่าเราว่า อิห่* จะฆ่าน้องหรอ ตีเราจนเจ็บ เป็นแบบนี้บ่อยๆ หรือว่า เรายังไม่ทำอะไร ก็ด่า ตี ทำให้เราเครียดมากๆ ข้าวก็ไม่ให้กินบ้าง จะกินขนมได้เฉพาะตอนอากลับมาวันหยุดราชการ จะมีของฝากมา เราถึงกินได้ เวลาอาลงมา ทำเหมือนทำกับเราดีๆ พูดกับเราดีๆ ลับหูลับตาจึงว่าเรา และทำดหมือนเราไม่ช่วยงานอะไร ทำท่าว่า งานน่ะ นางทำเองทั้งหมด เพื่อให้เราโดนว่า เราเครียดมากๆ จนอยากจะตายอ่ะค่ะ เครียดจนจะเป็นโรคเครียด ไมเกรน อ่ะค่ะ เลยมาขอคำปรึกษา เพื่ออยากหนีออกจากบ้าน
ทำอะไรก็ผิดไปหมด
คือตอนนี้เราทำอะไรก็ผิด เพื่อนไม่มี มีแต่คนเกลียด ตอนนั้น เราจบ ป.6 และสอบขึ้น ม.1 เราได้อยู่ห้องกลางๆ และโดนว่าทุกวัน จนจบ ม.1เทอม 1 ว่า โง่ คนอื่นเขายังได้อยู่ ห้อง 1 ห้อง 2 เลย แต่เราได้ ห้อง 3 โดนด่ามาตลอด พอเทอม 2 เราได้เลื่อนห้องไปห้องคิง ได้ที่ 1 ในห้อง พวกเขา ยิ้มหน้าบาน ไปพูดให้คนโน้นคนนี้ฟังว่าหลานเขาเรียนเก่ง พอมาอยู่ ม.2 งานเยอะ เราทำส่งไม่ทันบ้าง เกรดตก แต่ยังอยู่ห้องคิงอยู่ พวกเขาว่า เราโง่ เสียชาติเกิด ด่าตลอดเวลาวันหยุด งานบ้านเสร็จหมดแล้ว เรานั่งพัก ก็ว่าเราไม่ทำงานบ้าน หลานของเพื่อนบ้าน ที่เป็นรุ่นน้อง 1 ปี (เราก็พอมีเพื่อน สัก 2 คน) มาบอกว่า เราทำหมดแล้ว เขาไปดูว่าทำงานยัง เขาออกมา ก็เอาเรื่องเก่ามาด่า เรื่องเกรดว่าตก เรื่องเราโง่ เงินก็ไม่ให้ พอดีที่เราเป็นแม่ค้า ออนไลน์ เลยพอมีเงินเติมเน็ต พ่อแม่เราอย่ากันค่ะ แต่ก่อนอย่า แม่ก็ซื้อโทรศัพท์เราให้เรา 1 เครื่อง และไปอยู่เกาหลี พอกลับมา มาอย่า และไปอินเดียต่อ สงสัยเราคงขาดความอบอุ่น แค่เพื่อนหรือครูถามว่าเราเหนื่อยมั้ย เป็นอะไรมั้ย มันทำเราน้ำตาไหล เวลาไข้ เขาให้เราไป รร.เหมือนเดิม แต่เพื่อนร่วมห้องก็ช่วยดูแล พอกลับมาบ้าน ปู่ย่า ก็ว่าเราสำออย โอเว่อ เราป่วยหนัก จนต้องให้เพื่อนช่วยหามเรามา กลับมาบ้านยังโดนว่า เรามี น้อง 1 คน และเขาทำอะไร เขาไม่โดนว่าเลย น้องเราก็ไม่ค่อยสมประกอบเท่าไร จะเอาไม้กวาดไปตีคนอื่น เราดึงไว้ น้องมันทำเหมือนเรากระชาก และล้มลง ปู่เห็น ก็เอาไม้มาตีเราอ่ะค่ะ ด่าเราว่า อิห่* จะฆ่าน้องหรอ ตีเราจนเจ็บ เป็นแบบนี้บ่อยๆ หรือว่า เรายังไม่ทำอะไร ก็ด่า ตี ทำให้เราเครียดมากๆ ข้าวก็ไม่ให้กินบ้าง จะกินขนมได้เฉพาะตอนอากลับมาวันหยุดราชการ จะมีของฝากมา เราถึงกินได้ เวลาอาลงมา ทำเหมือนทำกับเราดีๆ พูดกับเราดีๆ ลับหูลับตาจึงว่าเรา และทำดหมือนเราไม่ช่วยงานอะไร ทำท่าว่า งานน่ะ นางทำเองทั้งหมด เพื่อให้เราโดนว่า เราเครียดมากๆ จนอยากจะตายอ่ะค่ะ เครียดจนจะเป็นโรคเครียด ไมเกรน อ่ะค่ะ เลยมาขอคำปรึกษา เพื่ออยากหนีออกจากบ้าน