ประสบการณ์ของผม ประมาณ4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นคือ เลี้ยงชูก้าไลเดอร์ ซื้อมาตัวเดียวเป็นตัวเมีย อายุประมาณ 5 เดือนมั้ง ถ้าจะไม่ผิดครับ
เลี้ยงมาได้ซัก 1 ปี มันเริ่มมีอาการแปลกๆคือกัดอวัยวะเพศตัวเอง ก็เลยพาไปหาหมอ หมอบอกอาจจะเกิดจากต้องการ___
แล้วอยู่ตัวเดียวคงเหงา หมอเลยใส่ปลอกคออันเล็กๆ คล้ายกับปลอกคอหมาที่เหมือนลำโพงครับ เพื่อไม่ให้มันกัดแผลจนกว่าจะหาย
แต่ก็ไม่วายอยู่ดีมันกัดที่คลอบคอจนขาดและกัดตรงอวัยวะเพศอีก จนสุดท้ายแผลติดเชื้อ พาไปหาหมออีกหมอบอกทำอะไรไม่ได้มากเพราะ
รพ.หมาแมว ไม่เคยรักษาสัตว์เล็กๆพวกนี้ ได้แค่ให้ยาทาแผล
พอกลับมาบ้านมันก็อาการแย่ลงเรื่อยๆคือ อ่อนเพลีย ดูไม่ค่อยมีแรง
แต่ก็ปล่อยให้มันเดินเล่นในบ้าน(ปกติตอนที่ยังสบายดีก็ปล่อยให้อยู่ในบ้านไม่ได้ขังกรง แต่เวลานอนก็จับเข้ากรง)
วันต่อมาไปเรียนฝากแม่เลี้ยง แม่ก็ปล่อยมันในบ้านเหมือนเดิม แต่อาการก็แย่ลงๆ จนกระทั่งกลับจากเรียน เข้าบ้านมาก็มองหามันว่าหายไปไหน
ซักพักไปเจออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเห็นมันไม่เดินแล้วนอนกับพื้นตอนนั้นหัวใจหลนไปที่ตาตุ่มรู้เลยว่าแน่ๆ ก็เลยเดินเข้าไปเอามือช้อนมันขึ้นมา
ปรากฎว่ามันยังไม่ตาย แต่เป็นช่วงที่กลั้นนำ้ตาไม่อยู่มันไหลออกมาเอง คือ มันยังขยับแขน แต่หายใจเบามาก
และแล้วมันเหมือนคนจะตายเปะ คือหายใจเฮือกแรงๆ 3 ครั้งแล้วก็จากไปบนมือของผม
และก็นำไปฝั่งหน้าบ้าน คือไม่คิดว่าสัตว์เลี้ยงตายมันจะเศร้าขนาดนี้ เหมือนเขารอเจ้าของมาถึงก่อนจะตาย
ขณะตอนที่พิมพ์ตอนนี้นำ้ตายยังคลอเบ้าเลย นึกถึงเรื่องนี้ทีไรจะร้องทุกที
เพื่อนๆเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงตายไหมครับ ร้องไห้กันไหมครับ
เคยร้องไห้เพราะสัตว์เลี้ยงตายไหมครับ
เลี้ยงมาได้ซัก 1 ปี มันเริ่มมีอาการแปลกๆคือกัดอวัยวะเพศตัวเอง ก็เลยพาไปหาหมอ หมอบอกอาจจะเกิดจากต้องการ___
แล้วอยู่ตัวเดียวคงเหงา หมอเลยใส่ปลอกคออันเล็กๆ คล้ายกับปลอกคอหมาที่เหมือนลำโพงครับ เพื่อไม่ให้มันกัดแผลจนกว่าจะหาย
แต่ก็ไม่วายอยู่ดีมันกัดที่คลอบคอจนขาดและกัดตรงอวัยวะเพศอีก จนสุดท้ายแผลติดเชื้อ พาไปหาหมออีกหมอบอกทำอะไรไม่ได้มากเพราะ
รพ.หมาแมว ไม่เคยรักษาสัตว์เล็กๆพวกนี้ ได้แค่ให้ยาทาแผล
พอกลับมาบ้านมันก็อาการแย่ลงเรื่อยๆคือ อ่อนเพลีย ดูไม่ค่อยมีแรง
แต่ก็ปล่อยให้มันเดินเล่นในบ้าน(ปกติตอนที่ยังสบายดีก็ปล่อยให้อยู่ในบ้านไม่ได้ขังกรง แต่เวลานอนก็จับเข้ากรง)
วันต่อมาไปเรียนฝากแม่เลี้ยง แม่ก็ปล่อยมันในบ้านเหมือนเดิม แต่อาการก็แย่ลงๆ จนกระทั่งกลับจากเรียน เข้าบ้านมาก็มองหามันว่าหายไปไหน
ซักพักไปเจออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเห็นมันไม่เดินแล้วนอนกับพื้นตอนนั้นหัวใจหลนไปที่ตาตุ่มรู้เลยว่าแน่ๆ ก็เลยเดินเข้าไปเอามือช้อนมันขึ้นมา
ปรากฎว่ามันยังไม่ตาย แต่เป็นช่วงที่กลั้นนำ้ตาไม่อยู่มันไหลออกมาเอง คือ มันยังขยับแขน แต่หายใจเบามาก
และแล้วมันเหมือนคนจะตายเปะ คือหายใจเฮือกแรงๆ 3 ครั้งแล้วก็จากไปบนมือของผม
และก็นำไปฝั่งหน้าบ้าน คือไม่คิดว่าสัตว์เลี้ยงตายมันจะเศร้าขนาดนี้ เหมือนเขารอเจ้าของมาถึงก่อนจะตาย
ขณะตอนที่พิมพ์ตอนนี้นำ้ตายยังคลอเบ้าเลย นึกถึงเรื่องนี้ทีไรจะร้องทุกที
เพื่อนๆเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงตายไหมครับ ร้องไห้กันไหมครับ