คือเราจะเล่าประสบการณ์การแอบชอบน้องคนหนึ่งมันค่อนข้างจะยาวนิดนึ่งน๊า^^เราเปงคนนึ่งที่เคยแอบชอบแต่ไม่ได้สมหวังน่ะT.Tแต่ก็น่ะชีวิตจริงมันยิ่งกว่าละครจะให้เหมือนละครที่ตอนสุดท้ายพระเอกสมหวังกับนางเอกคงไม่ได้เพราะเราไม่ไช่นางเอกสำหรับเขา5555มาเข้าเรื่องกันเลย(ทนอ่านกันหน่อยละกันนี่เปงประสบการณ์ของเราบอกเลยเรื่องโคตรดราม่า)
เรื่องก็มีอยู่ว่าช่วงนั้นเปงช่วงเปิดเทอมใหม่เราอยู่ม.3/2ส่วนน้องเขาเพิ่งเข้ามาใหม่ยุ่ม.1/2ก่อนหน้าที่จะเราจะเจอน้องก็ได้ยินเพื่อนๆมันเม้าส์กันละแหละว่าน้องเขาหล่อแต่เราก็ไม่สนใจอะไร เราเจอน้องตอนเข้าแถวน้องเขายุ่วงโยน้องเขาเปงมือกลองด้วยแหละพอดีเราเดินสวนกันน้องเขาหล่อจิงๆ^_^ น้องเขาฮิตมากและคนที่ชอบน้องเขาก็เยอะมากไม่ไช่แค่เราแต่เหมือนเราได้เจอกันบ่อยมันเลยทำให้เราชอบน้องเขามากขึ้นเราเจอน้องเขาอีกตอนรับน้องเราเปงพี่ใหญ่สุดในระดับม.ต้นเรากับเพื่อนๆก็จะคิดกิจกรรมให้น้องๆพอเจอน้องเขาเราก็แบบพยายามเข้าใกล้อ่าเราเปงคนตัวเตี้ยน่ะเวลามองหาน้องเขาก็จะยากนิดนึ่ง555หลังจากวันรับน้องเราก็เริ่มชอบ น้องเขาเเบบจริงจังทุกเช้ากับหลังเลิกเรียนเราจะเอาขนมและขึ้นไปเขียนโต๊ะน้องเขาทุกวันเลยพยายามแอบมองน้องเขาเช็คคาบที่น้องเขาเรียนทำเปงเดินผ่านหน้าห้องคือคาบเรียนน้องเขาชอบเรียนข้างๆห้องเราอ่าเวลาเดินไปเรียนก็จะเจอกันบ่อยน้องเขาก็ไม่ค่อยสนใจเราหรอก555พอดีเรามีเพื่อนชื่อแว่นเปงญาติคนนึ่งที่สนิทกับน้องเขามากๆเลยแหละวันหยุดน้องเขากับไอ้แว่นก็จะไปนอนด้วยกันเราเลยทางสะดวก555 น้องเขาเปงคนที่หยิ่งๆไม่ค่อยพูดไม่ชอบถ่ายรูปเลยแต่เราได้รูปน้องเขามาเยอะแยะมากทั้งเราแอบถ่ายเองไอ้แว่นถ่ายให้มีวันนึ่งเราไปวันเกิดเพื่อนแล้วมีไอ้แว่นไปด้วยเราเลยใช้โทสับไอ้แว่นแชทคุยกับน้องคือแค่คุยก็ดีใจมากๆแล้วอ่าเราได้เบอร์น้องเขามาจากไอ้แว่นเราเลยโทรไปพอน้องเขารับเราก็แกล้งโทรผิด555คือตอนนั้นเราเขินแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเราติ่งน้องเขาจนรู้ทุกรายละเอียดของน้องเขา ทั้งชื่อเกม น้องเขาชอบสีอะไรชอบกินอะไรเชื่อว่าหลายๆคนที่ชอบน้องเขาก็คงไม่รู้เท่าเราอันนี้เราพูดจริงๆนะรู้แม้กะทั้งน้องเขาไปเซ่เว่นแล้วตังไม่พอเลยยืมไอ้แว่น5555 อันนี้ไอ้แว่นไม่ได้บอกนะแต่พี่เราทำงานที่นั่น555พ่ามพ๊าม!!แต่มันก็เปงความสุขของเรานะที่ได้แอบชอบอยู่แบบนี้อ่าแต่การแอบชอบก็ไม่ได้มีแต่ความสุขเสมอไปเราก็มีเรื่องดราม่าอยู่เหมือนกันคือที่ ร.ร หลังจากตอนเลิกเรียนเราต้องไปขึ้นรถรับส่งที่หลัง ร.ร ประตู3 แต่น้องเขาต้องมารอผู้ปกครองมารับที่ประตู1 เราก็แบบพยายามยากเจอน้องอ่าเลยเดินมากับเพื่อนที่ให้ผู้ปกครองมารับคือสำหรับเราอ่าแค่ได้เห็นหน้าน้องก็ดีใจแล้วพอน้องเค้ากลับบ้านเราก็ต้องเดินกลับมาประตู3เพื่อไปขึ้นรถรับส่งทันบ้างไม่ทันบ้างแค่นี้ยังไม่พอนะคือบ้านเราอยู่นอกเมืองห่างเปง 18 โล หลังเลิกเรียนพอถึงบ้าน 6 โมงเย็นเราก็ขับรถจากที่บ้านกลับไปในเมืองอีกเพื่อที่ไปผ่านหน้าบ้านน้องเขาคือเห็นแค่รั้วบ้านก็ดีใจอ่าเราทำแบบนี้ทุกวันจนวันนึ่งเราเริ่มหมดหวังเรายากจะบอกกับน้องเขาว่าเราทำอะไรเพื่อน้องมากมายเลยน่ะเราตัดสินใจทักไปถามน้องว่าพี่ยากคุยด้วยอ่าถ้าคุยต่อหน้าจะคุยกับพี่ไหมแต่น้องเขาตอบมาว่า "อย่าทำเหอะ" (คือเปงคำตอบที่แทงใจดำและเจ็บมาก)คือรู้มาตลอดว่าน้องเขาไม่ได้สนใจเลยทั้งๆที่เราพยายามมากเราไปรอน้องเขาอยู่หน้าประตูเพื่อที่จะได้เห็นแต่น้องเขาเห็นเรากลับเดินหนีพยายามไม่ให้เราเห็นเราซื้อขนมไปให้แต่น้องเขาไม่เคยได้กินแต่ให้เพื่อนกินจนวันนึ่งเรายากรู้เหตุผลทำไมน้องเขาต้องทำแบบนี้ด้วยความที่เราติ่งน้องเขาจริงๆแล้วเรารู้ทุกอย่างเลยลองใส่รหัสเฟสน้องเขาแล้วก็ได้จริงๆเราเลยแอบเข้าไปอ่านข้อความน้องเขามีรุ่นพี่คนนึ่งไปสารภาพรักกับน้องเขาแบบพี่เขาซื้อขนมไปให้จำอาหารที่น้องเขากินอ่า คือร้องไห้หนักมากจุกมากเราก็คิดเห้ย!แค่นี้เองหรอแค่จำอาหารที่น้องเขากินกับไอ้ที่เราทำมากมายเราทำมาเยอะกว่าเราพยายามมากกว่าแต่เขาแค่นี้เองหรอ เราติ่งน้องเขาเรารู้เยอะกว่ารู้จนแบบเข้ารหัสเฟสน้องเขาได้รู้ว่าน้องเล่นเกมกับใครแล้วเราแอบไปตีสนิทกับเขาจนรู้ว่าจริงๆน้องเขาไม่ไช่เปงคนเงียบๆนะน้องเขาพูดมากแถมกวนตีนอีกด้วยT.Tเราเลยตัดสินใจถอยดีกว่าพยายามมามากจนรู้สึกสงสารตนเองอ่า เราท้อทุกอย่างจนสุดท้ายเราขอแม่ย้าย รร ไปเรียนต่อที่อื่นคือเราทำทุกอย่างเพื่อที่จะลืมน้องเขาอ่าคุยกับคนที่มาจีบพยายามมีแฟนแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลยยิ่งเจอน้องยิ่งคิดถึง เราเลยย้าย ร.ร เรายากบอกน้องน่ะว่าเราทำให้น้องมากแค่ไหนแต่เราก็ได้แต่เก็บไว้อ่าในเมื่อน้องเขาไม่ยากรับรู้น้องเขาปฎิเสธความรักจากเราทุกอย่างเราก็แค่หวังว่าสักวันน้องเขาจะรับรู้ในสิ่งที่เราทำให้ทุกอย่างด้วยตัวของน้องเองวันหนึ่งถ้าน้องแอบรักใครน้องจะรู้ว่ามันเหนื่อยขนาดไหนที่ต้องพยายามอะไรมากมายทำเพื่อคนๆหนึ่งอยู่ฝ่ายเดียวทั้งๆที่อีกคนไม่เคยสนใจไม่แม้แต่จะรับรู้ ไม่เสียใจหรอกอย่างน้อยก็เคยได้รักได้รู้ว่าจิงๆแล้วในชีวิตจริงมันต่างจากในละครมากแค่ไหนถึงพยายามถ้าคนที่ไม่ไช่ทำยังใงก็คงไม่ไช่อยู่ดี ที่จริงมีเรื่องราวเยอะกว่านี้นะเเต่จะให้เล่าแบบละเอียดๆคงจะยาวมากแค่เอาแค่ตอนสำคัญๆยังยาวจนขี้เกียจอ่านแล้วอ่าอาจจะเขียน งงๆ หน่อยขอโทดนะไม่เคยตั้งกระทู้555
ประสบการณ์แอบชอบใครเคยแอบชอบบ้างค่ะ
เรื่องก็มีอยู่ว่าช่วงนั้นเปงช่วงเปิดเทอมใหม่เราอยู่ม.3/2ส่วนน้องเขาเพิ่งเข้ามาใหม่ยุ่ม.1/2ก่อนหน้าที่จะเราจะเจอน้องก็ได้ยินเพื่อนๆมันเม้าส์กันละแหละว่าน้องเขาหล่อแต่เราก็ไม่สนใจอะไร เราเจอน้องตอนเข้าแถวน้องเขายุ่วงโยน้องเขาเปงมือกลองด้วยแหละพอดีเราเดินสวนกันน้องเขาหล่อจิงๆ^_^ น้องเขาฮิตมากและคนที่ชอบน้องเขาก็เยอะมากไม่ไช่แค่เราแต่เหมือนเราได้เจอกันบ่อยมันเลยทำให้เราชอบน้องเขามากขึ้นเราเจอน้องเขาอีกตอนรับน้องเราเปงพี่ใหญ่สุดในระดับม.ต้นเรากับเพื่อนๆก็จะคิดกิจกรรมให้น้องๆพอเจอน้องเขาเราก็แบบพยายามเข้าใกล้อ่าเราเปงคนตัวเตี้ยน่ะเวลามองหาน้องเขาก็จะยากนิดนึ่ง555หลังจากวันรับน้องเราก็เริ่มชอบ น้องเขาเเบบจริงจังทุกเช้ากับหลังเลิกเรียนเราจะเอาขนมและขึ้นไปเขียนโต๊ะน้องเขาทุกวันเลยพยายามแอบมองน้องเขาเช็คคาบที่น้องเขาเรียนทำเปงเดินผ่านหน้าห้องคือคาบเรียนน้องเขาชอบเรียนข้างๆห้องเราอ่าเวลาเดินไปเรียนก็จะเจอกันบ่อยน้องเขาก็ไม่ค่อยสนใจเราหรอก555พอดีเรามีเพื่อนชื่อแว่นเปงญาติคนนึ่งที่สนิทกับน้องเขามากๆเลยแหละวันหยุดน้องเขากับไอ้แว่นก็จะไปนอนด้วยกันเราเลยทางสะดวก555 น้องเขาเปงคนที่หยิ่งๆไม่ค่อยพูดไม่ชอบถ่ายรูปเลยแต่เราได้รูปน้องเขามาเยอะแยะมากทั้งเราแอบถ่ายเองไอ้แว่นถ่ายให้มีวันนึ่งเราไปวันเกิดเพื่อนแล้วมีไอ้แว่นไปด้วยเราเลยใช้โทสับไอ้แว่นแชทคุยกับน้องคือแค่คุยก็ดีใจมากๆแล้วอ่าเราได้เบอร์น้องเขามาจากไอ้แว่นเราเลยโทรไปพอน้องเขารับเราก็แกล้งโทรผิด555คือตอนนั้นเราเขินแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเราติ่งน้องเขาจนรู้ทุกรายละเอียดของน้องเขา ทั้งชื่อเกม น้องเขาชอบสีอะไรชอบกินอะไรเชื่อว่าหลายๆคนที่ชอบน้องเขาก็คงไม่รู้เท่าเราอันนี้เราพูดจริงๆนะรู้แม้กะทั้งน้องเขาไปเซ่เว่นแล้วตังไม่พอเลยยืมไอ้แว่น5555 อันนี้ไอ้แว่นไม่ได้บอกนะแต่พี่เราทำงานที่นั่น555พ่ามพ๊าม!!แต่มันก็เปงความสุขของเรานะที่ได้แอบชอบอยู่แบบนี้อ่าแต่การแอบชอบก็ไม่ได้มีแต่ความสุขเสมอไปเราก็มีเรื่องดราม่าอยู่เหมือนกันคือที่ ร.ร หลังจากตอนเลิกเรียนเราต้องไปขึ้นรถรับส่งที่หลัง ร.ร ประตู3 แต่น้องเขาต้องมารอผู้ปกครองมารับที่ประตู1 เราก็แบบพยายามยากเจอน้องอ่าเลยเดินมากับเพื่อนที่ให้ผู้ปกครองมารับคือสำหรับเราอ่าแค่ได้เห็นหน้าน้องก็ดีใจแล้วพอน้องเค้ากลับบ้านเราก็ต้องเดินกลับมาประตู3เพื่อไปขึ้นรถรับส่งทันบ้างไม่ทันบ้างแค่นี้ยังไม่พอนะคือบ้านเราอยู่นอกเมืองห่างเปง 18 โล หลังเลิกเรียนพอถึงบ้าน 6 โมงเย็นเราก็ขับรถจากที่บ้านกลับไปในเมืองอีกเพื่อที่ไปผ่านหน้าบ้านน้องเขาคือเห็นแค่รั้วบ้านก็ดีใจอ่าเราทำแบบนี้ทุกวันจนวันนึ่งเราเริ่มหมดหวังเรายากจะบอกกับน้องเขาว่าเราทำอะไรเพื่อน้องมากมายเลยน่ะเราตัดสินใจทักไปถามน้องว่าพี่ยากคุยด้วยอ่าถ้าคุยต่อหน้าจะคุยกับพี่ไหมแต่น้องเขาตอบมาว่า "อย่าทำเหอะ" (คือเปงคำตอบที่แทงใจดำและเจ็บมาก)คือรู้มาตลอดว่าน้องเขาไม่ได้สนใจเลยทั้งๆที่เราพยายามมากเราไปรอน้องเขาอยู่หน้าประตูเพื่อที่จะได้เห็นแต่น้องเขาเห็นเรากลับเดินหนีพยายามไม่ให้เราเห็นเราซื้อขนมไปให้แต่น้องเขาไม่เคยได้กินแต่ให้เพื่อนกินจนวันนึ่งเรายากรู้เหตุผลทำไมน้องเขาต้องทำแบบนี้ด้วยความที่เราติ่งน้องเขาจริงๆแล้วเรารู้ทุกอย่างเลยลองใส่รหัสเฟสน้องเขาแล้วก็ได้จริงๆเราเลยแอบเข้าไปอ่านข้อความน้องเขามีรุ่นพี่คนนึ่งไปสารภาพรักกับน้องเขาแบบพี่เขาซื้อขนมไปให้จำอาหารที่น้องเขากินอ่า คือร้องไห้หนักมากจุกมากเราก็คิดเห้ย!แค่นี้เองหรอแค่จำอาหารที่น้องเขากินกับไอ้ที่เราทำมากมายเราทำมาเยอะกว่าเราพยายามมากกว่าแต่เขาแค่นี้เองหรอ เราติ่งน้องเขาเรารู้เยอะกว่ารู้จนแบบเข้ารหัสเฟสน้องเขาได้รู้ว่าน้องเล่นเกมกับใครแล้วเราแอบไปตีสนิทกับเขาจนรู้ว่าจริงๆน้องเขาไม่ไช่เปงคนเงียบๆนะน้องเขาพูดมากแถมกวนตีนอีกด้วยT.Tเราเลยตัดสินใจถอยดีกว่าพยายามมามากจนรู้สึกสงสารตนเองอ่า เราท้อทุกอย่างจนสุดท้ายเราขอแม่ย้าย รร ไปเรียนต่อที่อื่นคือเราทำทุกอย่างเพื่อที่จะลืมน้องเขาอ่าคุยกับคนที่มาจีบพยายามมีแฟนแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลยยิ่งเจอน้องยิ่งคิดถึง เราเลยย้าย ร.ร เรายากบอกน้องน่ะว่าเราทำให้น้องมากแค่ไหนแต่เราก็ได้แต่เก็บไว้อ่าในเมื่อน้องเขาไม่ยากรับรู้น้องเขาปฎิเสธความรักจากเราทุกอย่างเราก็แค่หวังว่าสักวันน้องเขาจะรับรู้ในสิ่งที่เราทำให้ทุกอย่างด้วยตัวของน้องเองวันหนึ่งถ้าน้องแอบรักใครน้องจะรู้ว่ามันเหนื่อยขนาดไหนที่ต้องพยายามอะไรมากมายทำเพื่อคนๆหนึ่งอยู่ฝ่ายเดียวทั้งๆที่อีกคนไม่เคยสนใจไม่แม้แต่จะรับรู้ ไม่เสียใจหรอกอย่างน้อยก็เคยได้รักได้รู้ว่าจิงๆแล้วในชีวิตจริงมันต่างจากในละครมากแค่ไหนถึงพยายามถ้าคนที่ไม่ไช่ทำยังใงก็คงไม่ไช่อยู่ดี ที่จริงมีเรื่องราวเยอะกว่านี้นะเเต่จะให้เล่าแบบละเอียดๆคงจะยาวมากแค่เอาแค่ตอนสำคัญๆยังยาวจนขี้เกียจอ่านแล้วอ่าอาจจะเขียน งงๆ หน่อยขอโทดนะไม่เคยตั้งกระทู้555