อยากหาคนช่วยปรึกษาค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี

คือเรากลัวการเข้าสังคมมาก กังวลหลายเรื่องไปเองค่ะ
อย่างเช่นกลัวคนนินทา กลัวว่าท่าเดินแปลกรึเปล่า แล้วผมเราหยักศก+ฝูๆ ก็กังวลว่าแปลกมั้ย พอเอามือจัดผม ก็กลัวว่าโดนหาว่าห่วงสวย ...สักพักเริ่มกลัวสายตา กลัวว่าเราแปลก

เราเป็นคนไม่กล้าแสดงออกด้วย เก็บกด เก็บหลายเรื่องไปคิดเอง เวลาคุยปกติหรือทะเลาะกันเราไม่ค่อยไม่โต้ตอบ ทั้งๆที่ในใจโต้ตอบไปเต็มที่ กลัวพูดออกไปแล้วเราผิด หรือดูว่าเรียกร้องความสนใจรึเปล่า

ตอนเด็กๆครอบครัวก็มักปลูกฝังว่าไปไหนมาไหนคนเดียว เราก็ไม่กล้าไปคนเดียวเลย แล้งก็อยากทำตามที่ตัวเองฝันค่ะ เราอยากเรียนภาษา อยากเป็นล่าม ก็ต้องพูดคล่องๆ อยากเป็นนักแสดง,ไอดอลญี่ปุ่น เพราะชอบเวลาเวลาที่นักแสดงเข้าฉาก ชอบดูเบี้องหลัง แล้วก็คิดว่า เห้ย!ใช่เลยอ่ะ อยากเป็น(เราชอบจินตนาการสร้างเรื่องมา เป็นเรื่องแต่แบบแนวคิดง่ายๆ อาจมีเคร้าโครงจากเรื่องที่เคยดู แล้วออกไปวิ่งเล่น แล้วก็แสดงเป็นแต่ละตัว ผลัดไปผลัดมา ทำแบบนี้ตั้งแต่เด็ก แล้วเราสนุกมาก//อยากรู้จัง แบบนี้ปกติเขาก็ทำกันมั้ย) ประมาณนี้ค่ะ แต่เราขี้อาย
ครอบครัวก็ดันอยากให้เป็นหมอหรือเรียนวิทย์คณิตอีก... แต่วิทย์คณิตไม่ไหวจริงๆ 😭😭

แล้วครอบครัวก็เหมือนจะชอบตัดปีก ชอบให้อยู่ในกรอบ บอกว่าอย่าทะเยอทะยาน เพราะว่าครอบครัวเราก็มีปัญหาทางเงินค่ะ จะส่งให้เรียนแพงไม่ได้ อย่างสอบนักเรียนแลกเปลี่ยน ถึงได้อันดับสูงก็ยังต้องจ่ายแพงอยู่ดี อยากลองไปแลกเปลี่ยนมากเลยค่ะ TT

แล้วเราก็ชอบวง Kanjani8 มากๆ เป็นวงญี่ปุ่น(โปรโมทนิดนึงค่ะ><)
เราท้อแท้ เหนื่อยกับการใช้ชีวิต หมดกำลังใจ แล้วก็ได้วงนี้มาเป็นฮีลลิ่ง หรือได้ดูหนังกับซีรี่ย์หลายๆเรื่องที่คนในวงแสดง หลายๆเรื่องได้ให้ข้อคิดให้กำลังใจด้วย ก็ยิ่งได้กำลังใจ รู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น
.
แต่เพื่อนเราไม่ค่อยรู้จักวงนี้เลย เราไม่มีเพื่อนคุย มีแต่เพื่อนในเน็ต แถมเวลาเราไม่ได้ฮีลลิ่ง มันก็รู้สึกท้อแท้ จิตตกเหมือนเดิม

บางครั้งอยากหายตัวไปจากโลก แต่ก็ไม่อยาก เพราะอยากอยู่กับวงนี้ไปเรื่อยๆ 😙

ช่วงนี้กำลังขึ้นม.4 เกรดกับคะแนนเราไม่ค่อยเครียดค่ะ ได้ระดับปานกลาง แต่มักจะได้น้อยกว่าเพื่อน ทั้งๆที่เราตั้งใจเรียนในห้อง ไม่แอบหลับ ไม่เล่นโทรศัพท์  แต่ก็ชินแล้วค่ะ แต่เรากังวลเรื่องเพื่อนมากกว่า เพื่อนหลายคนจะไปต่อคนละสายกับเรา หรือไปร.ร.อื่นเลย เราเข้าสังคมยาก กลัวไม่มีเพื่อน เพราะตอนเข้าม.1มา มีเพื่อนสนิทจากร.ร.เก่ามาด้วย แล้วเพื่อนสนิทเราหาเพื่อนได้ เราก็เลยได้เริ่มคุยกับเพื่อนมากขึ้น

อย่างแรกอยากเป็นคนกล้าแสดงออกค่ะ ถ้าเป็นคนกล้าแสดงออก ไม่มาวิตกอยู่กับหลายๆเรื่องน่าจะดีขึ้น

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไว้ว่างๆจะมากเพิ่มเรื่อยๆ อาจจะไม่ได้เรียงนะคะ

-หลายครั้งอยากอยู่คนเดียว แต่หลายๆครั้งก็เหงาอยากจะมีเพื่อนอยู่ข้างๆ ณ ตอนนั้นเลย

-บางครั้ง ทั้งๆที่รู้ว่าผิด แต่เรามีเหตุผลแต่บอกไม่ได้ อย่างน้อยก็อยากจะอธิบายออกไป

-ความอยาก ความต้องการ ความไม่อยากเราก็มีเยอะมาก

-เราเป็นคนชอบสังเกตคนอื่น(ในบางกรณีก็น่าจะเรียกว่าจับผิด)โดยเปรียบเทียบจากตัวเองบ้าง อย่างคอยสังเกตว่าคนนี้โกหกรึเปล่า, พูดด้วยลักษณะนี้คือพูดให้ตัวเองดูดีมั้ย, เราถนัดซ้าย ก็เลยชอบดูคนนี้ถนัดข้างไหน, คนนี้ชมแบบจริงใจรึเปล่า, แบบนี้น่าจะเป็นการพูดตามมารยาท ไม่ได้พูดจากใจจริง ฯลฯ

-เนื่องจากชอบสังเกตคน ก็เลยพอดูออกบ้างว่าคนนี้เป็นยังไง หรือพอรู้ว่าจริงๆแล้วเขาเสียใจนะ,คนนั้นอาจจะเป็นคนคิดมาก แต่ปลอบคนไม่เป็น,ไม่รู้จะช่วยหรือแนะนำอะไร ก็กลายเป็นว่าเราหนักใจเอง

-เวลาเจอเพื่อนในเน็ตเสียใจ,ท้อแท้ เราเห็นคนอื่นเขียนให้กำลังใจกันยาวเหยียด แต่เราก็กลัวจะไปเขียนซ้ำกับเขา ปลอบคนไม่เป็นอีก ก็เลยได้แค่พิมพ์ไปนิดเดียว

-ไม่เก่งคณิต และคาดว่าตัวเองอาจจะเป็น LD ประเภทบกพร่องทางคณิตศาสตร์//อันนี้อ่านเจอผ่านๆค่ะ ก็น่าจะใช่อยู่

เราเลยอยากทำงานทางภาษา, เกี่ยวกับเอนเตอร์เทน รู้ว่ามันกดดัน มันไม่ได้ง่าย แต่ก็ยังอยากทำ🤣🤣