ต่อเนืองจากกะทู้ก่อน
กระทู้1 :
https://pantip.com/topic/36501503
กระทู้2 :
https://pantip.com/topic/36522727
ว่าด้วยเรื่องทั้งหมดผมก็ไม่รู้ว่า คิดถูกหรือคิดผิด เพียงแค่ใจ "สงสารลูกไม่อยากให้เขามีปัญหา" ทั้งหมดเรื่องกระทู้ก่อนสรุปง่ายๆคือ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่โกรธเคืองแต่ว่า "วันนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าคิดถูกรึเปล่า"
เนื่องด้วยใกล้ปีใหม่ก็เลยตัดสินใจ (ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรจริงๆ) อาจเพราะอยากเจอลูก อยากเห็นหน้าลูกนะครับ ตัดสินใจขับรถไป 500 กม. เพื่อเจอลูกและใจลึกๆคืออยากไปขอโทดขอขมาผู้ใหญ่ เพราะมีเหตุเกินหลายอย่างเช่นพ่อกับแม่ ของแฟนเลิกกัน เพราะแฟนยุให้เลิก (อันนี้ผมก็ว่าไม่สมควรแล้ว)
ไปถึงเปิดดประตูรถลงผมก็เดินเข้าไปสวัสดีผู้ใหญ่ เจอลูกอยู่แต่แฟนไม่อยู่ ก็นั่งเล่นยอกกับลูกกันตามประสา สักพักลูกเริ่มร้อง (ญาติๆเขาก็อยู่ด้วยรวมทั้งแม่ลูกพี่ลูกน้องหลายคน) แฟนตะโกนเข้ามาบอกเอาลูกมา ลูกร้องแล้วเป็นเพราะผมกับพ่อแมผมทำ ประมาณนั้น
สักพักเดินเปิดประตูเข้ามาเจอพ่อแม่ผม และตัวเอง เชิดหน้าใส่สะบัดหน้าหนี (ทางญาติๆเขางงไม่เคยเห็นมาก่อนตกใจ) พ่อแม่ผมตัดสินใจจะออกมาเลยตอนนั้น สักพักเหตุที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นก็คือ #แฟนชี้หน้าด่าแม่ผมและบอกที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณอย่ามาเสียงดังที่นี้ ต้องบอกก่อนปกติแม่ผมเป็นคนเสียงดังอยู่แล้ว ยืนด่ากันกับแม่ผมสักพัก ผมก็ยอมคือตั้งใจขึ้นมาเคลียอยู่กันเป็นครอบครัว (คือรู้ว่าเลี้ยงลูกเหนื่อย แต่เขาเป็นคนเลือกที่จะอยู่ ที่จะทำเอง)
สรุปวันนั้นคือเคลียกันลงตัว ต่างคนต่างขอขมา ทางผู้ใหญ่กัน
แต่มาวันนี้ผมเองรู้เรื่องไม่โอเคเพราะ เขายังคงพูดกระทบ คอยว่าด่าพ่อแม่ผมอยู่ตลอด (เป็นสิ่งที่ไม่ชอบมากๆๆๆ) ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคารพ รวมถึงพ่อแม่ด้วยถึงขนาดต้องขอโทดลูกกันเลยทีเดียว
ซึ่งก็คอยด่าผมอยู่ตลอดเช่นกัน ด่าไม่เท่าไหร่คราวนี้ต่อคือ เขาเอ่ยปากว่าถ้าจะให้กลับมาอยู่ที่บ้านผม คือต้องส่งค่ารถให้เขา รวมทั้งเลี้ยงดูส่วนของลูก
ซึ่งส่วนของลูกผมบอกตรงนี้ ผมพูดเสมอกับทุกคนผมมีปัญญาทำขึ้นมาก็มีปัญญารับผิดชอบ แต่ทว่าความคิดผมอาจจะไม่เหมือนใคร คือผมอยากเห็นการเจริญเติบโตของลูกทุกวัน อยากเห็น อยากเล่น ทุกวัน แต่เขากลับเอาดวงใจของผมไปตามกระทู้ก่อนที่เล่าไว้
ซึ่งปัญหาคือ เขาพูดมาว่าดีกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น คือผมกำลังรู้สึกเหมือนโดนขูดเลือด เหมือนมาเอาอะไรจากผม ไม่ได้ช่วยกันสร้าง
1.ต้องผ่อนรถ
2.ต้องซื้อตามที่ต้องการ คือถ้าบอกจะซื้อต้องได้
ซึ่งข้อ 2 ผมว่ามันต้องดูความเหมาะสมและสมเหตุสมผล เช่นปัญหาคือ จะซื้อเตียงเสริมราคาเกือบ 2หมื่น แต่ตอนนี้ล่าสุดเขาเลี้ยงกับพื้นใช้แผ่นปูรอง แล้วผ้าห่มปูอีกทีได้ ผมก็คิดทำไมถึงทำเหมือนกันไม่ได้ คือง่ายๆครับเหมือนจะมาใช้เงิน สำหรับผมมองที่มันจำเป็นมากกว่า เพราะหาเงินมาเองทุกบาท จะใช้ต้องคุ้มค่า
1. มีกับไม่มีมันแตกต่างกันไหม
2.มีกับไม่มี ทำให้ลูกไม่โตรึเปล่า
ประมาณนี้ครับ คือผมก็ไม่ร็ว่าคิดถูกหรือผิด แต่ถ้ามีเงินโดยที่ไม่ได้เดือดร้อนผมก็ว่าก็น่าทำครับ เพราะมันคือความสุขเสริม แต่ถ้าไม่มีเหลือนี้สิ ถ้าซืออะไรแล้วทำให้ตัวเองลำบาก ต่อการใชชีวิต ผมว่ามันไม่เวิคครับ
อีกหนึ่งประโยค "ถ้าดีกันแล้วชีวิตเขาไม่ได้ดีขึ้น ไม่รู้จะดีกันทำไม" สืบเนื่องเกี่ยวกับการผ่อนรถ ซื้อขอ
ความรู้สึกคือไม่ได้มาสร้างด้วยกัน แต่กลับจะมาเอามากกว่า ผมรู้สึกแบบนี้
ผิดถูกสามารถว่ากันได้เลยผมยินดีรับฟังทุกคำพูด ทุกๆคน ขอบคุณมากครับผมแค่อยากระบายจริงๆ ก็ไม่ร็ว่าจะทนได้สักแค่ไหน
มีปัญหากันกับแฟน ลูก1 ต่อเนื่องจากกระทู้เก่า (แค่อยากฟังความคิดเห็นของเพือนๆ) ผิดถูกว่ากล่าวกันได้ไม่โกรธเคือง
กระทู้1 : https://pantip.com/topic/36501503
กระทู้2 : https://pantip.com/topic/36522727
ว่าด้วยเรื่องทั้งหมดผมก็ไม่รู้ว่า คิดถูกหรือคิดผิด เพียงแค่ใจ "สงสารลูกไม่อยากให้เขามีปัญหา" ทั้งหมดเรื่องกระทู้ก่อนสรุปง่ายๆคือ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่โกรธเคืองแต่ว่า "วันนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าคิดถูกรึเปล่า"
เนื่องด้วยใกล้ปีใหม่ก็เลยตัดสินใจ (ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรจริงๆ) อาจเพราะอยากเจอลูก อยากเห็นหน้าลูกนะครับ ตัดสินใจขับรถไป 500 กม. เพื่อเจอลูกและใจลึกๆคืออยากไปขอโทดขอขมาผู้ใหญ่ เพราะมีเหตุเกินหลายอย่างเช่นพ่อกับแม่ ของแฟนเลิกกัน เพราะแฟนยุให้เลิก (อันนี้ผมก็ว่าไม่สมควรแล้ว)
ไปถึงเปิดดประตูรถลงผมก็เดินเข้าไปสวัสดีผู้ใหญ่ เจอลูกอยู่แต่แฟนไม่อยู่ ก็นั่งเล่นยอกกับลูกกันตามประสา สักพักลูกเริ่มร้อง (ญาติๆเขาก็อยู่ด้วยรวมทั้งแม่ลูกพี่ลูกน้องหลายคน) แฟนตะโกนเข้ามาบอกเอาลูกมา ลูกร้องแล้วเป็นเพราะผมกับพ่อแมผมทำ ประมาณนั้น
สักพักเดินเปิดประตูเข้ามาเจอพ่อแม่ผม และตัวเอง เชิดหน้าใส่สะบัดหน้าหนี (ทางญาติๆเขางงไม่เคยเห็นมาก่อนตกใจ) พ่อแม่ผมตัดสินใจจะออกมาเลยตอนนั้น สักพักเหตุที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นก็คือ #แฟนชี้หน้าด่าแม่ผมและบอกที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณอย่ามาเสียงดังที่นี้ ต้องบอกก่อนปกติแม่ผมเป็นคนเสียงดังอยู่แล้ว ยืนด่ากันกับแม่ผมสักพัก ผมก็ยอมคือตั้งใจขึ้นมาเคลียอยู่กันเป็นครอบครัว (คือรู้ว่าเลี้ยงลูกเหนื่อย แต่เขาเป็นคนเลือกที่จะอยู่ ที่จะทำเอง)
สรุปวันนั้นคือเคลียกันลงตัว ต่างคนต่างขอขมา ทางผู้ใหญ่กัน
แต่มาวันนี้ผมเองรู้เรื่องไม่โอเคเพราะ เขายังคงพูดกระทบ คอยว่าด่าพ่อแม่ผมอยู่ตลอด (เป็นสิ่งที่ไม่ชอบมากๆๆๆ) ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคารพ รวมถึงพ่อแม่ด้วยถึงขนาดต้องขอโทดลูกกันเลยทีเดียว
ซึ่งก็คอยด่าผมอยู่ตลอดเช่นกัน ด่าไม่เท่าไหร่คราวนี้ต่อคือ เขาเอ่ยปากว่าถ้าจะให้กลับมาอยู่ที่บ้านผม คือต้องส่งค่ารถให้เขา รวมทั้งเลี้ยงดูส่วนของลูก
ซึ่งส่วนของลูกผมบอกตรงนี้ ผมพูดเสมอกับทุกคนผมมีปัญญาทำขึ้นมาก็มีปัญญารับผิดชอบ แต่ทว่าความคิดผมอาจจะไม่เหมือนใคร คือผมอยากเห็นการเจริญเติบโตของลูกทุกวัน อยากเห็น อยากเล่น ทุกวัน แต่เขากลับเอาดวงใจของผมไปตามกระทู้ก่อนที่เล่าไว้
ซึ่งปัญหาคือ เขาพูดมาว่าดีกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น คือผมกำลังรู้สึกเหมือนโดนขูดเลือด เหมือนมาเอาอะไรจากผม ไม่ได้ช่วยกันสร้าง
1.ต้องผ่อนรถ
2.ต้องซื้อตามที่ต้องการ คือถ้าบอกจะซื้อต้องได้
ซึ่งข้อ 2 ผมว่ามันต้องดูความเหมาะสมและสมเหตุสมผล เช่นปัญหาคือ จะซื้อเตียงเสริมราคาเกือบ 2หมื่น แต่ตอนนี้ล่าสุดเขาเลี้ยงกับพื้นใช้แผ่นปูรอง แล้วผ้าห่มปูอีกทีได้ ผมก็คิดทำไมถึงทำเหมือนกันไม่ได้ คือง่ายๆครับเหมือนจะมาใช้เงิน สำหรับผมมองที่มันจำเป็นมากกว่า เพราะหาเงินมาเองทุกบาท จะใช้ต้องคุ้มค่า
1. มีกับไม่มีมันแตกต่างกันไหม
2.มีกับไม่มี ทำให้ลูกไม่โตรึเปล่า
ประมาณนี้ครับ คือผมก็ไม่ร็ว่าคิดถูกหรือผิด แต่ถ้ามีเงินโดยที่ไม่ได้เดือดร้อนผมก็ว่าก็น่าทำครับ เพราะมันคือความสุขเสริม แต่ถ้าไม่มีเหลือนี้สิ ถ้าซืออะไรแล้วทำให้ตัวเองลำบาก ต่อการใชชีวิต ผมว่ามันไม่เวิคครับ
อีกหนึ่งประโยค "ถ้าดีกันแล้วชีวิตเขาไม่ได้ดีขึ้น ไม่รู้จะดีกันทำไม" สืบเนื่องเกี่ยวกับการผ่อนรถ ซื้อขอ
ความรู้สึกคือไม่ได้มาสร้างด้วยกัน แต่กลับจะมาเอามากกว่า ผมรู้สึกแบบนี้
ผิดถูกสามารถว่ากันได้เลยผมยินดีรับฟังทุกคำพูด ทุกๆคน ขอบคุณมากครับผมแค่อยากระบายจริงๆ ก็ไม่ร็ว่าจะทนได้สักแค่ไหน