คือผมเคยมีแฟนอยู่คนนึงครับ เธอไม่ใช่คนแรก แต่ผมมันคนขี้เบื่อ ผมคบเธอสองปีนิดๆแล้วทิ้งเธอไป ตอนนั้นผมยังเด็ก ผมเรียนมหาลัย ติดเพื่อน ไม่ค่อยใส่ใจเธอเหมือนแต่ก่อน ทำให้เธอเริ่มวีนครับ ทั้งๆที่เธอไม่เคยเป็นแบบนี้บ่อย สุดท้ายผมขี้เกียจทนเพราะคิดว่ายังไงคงไปไม่รอดเลยเลิกไป ตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยมีอะไรกับเธอ และถึงจะแค่สองปีนิดๆ ผมคบเธอนานสุดในบรรดาแฟนเก่าตอนนั้น เธอเป็นคนที่เข้าใจในตัวผมดี และเป็นคนตลก เป็นคนที่สามารถคุยเรื่องงานอดิเรกของผมได้ชิวๆเลยเพราะเราชอบอะไรๆเหมือนกัน นั่นเป็นสาเหตุที่ผมชอบเธอครับ จนได้มาเป็นแฟน แล้วกลายเป็นแบบนี้ในที่สุด
ตอนเลิกเธอเสียใจมาก จากคนร่าเริงยังไงก็ได้กลายเป็นนางมารร้ายเลยก็ว่าได้ เธอตามวีน ตามเรื่องผม ตามง้อ บางทีก็ยอมลดศักดิ์ศรีตัวเองดพียงดพราะอยากกลับมาคบกับผม แต่ผมได้ใจ ผมไม่สน ผมเบื่อ ผมเริ่มหาอะไรใหม่ๆ ไม่นานนักเธอก็มีแฟนใหม่ โดยที่ไม่ลืมผม มีแล้วเลิกๆ ราวๆสองสามคนจากนั้นเธอก็โสดยาว นานๆทีมีครับ ผมไปส่องเฟสเธอบ้าง เธอเริ่มมีโลกส่วนตัวอีกครั้ง เริ่มมีรอยยิ้ม เริ่มสดใส เธอกลับไปเป็นคนเดิมเหมือนตอนที่ผมเคยจีบ เผลอๆจะดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เธอขยัน และเป็นคนดีขึ้นกว่าเดิมมาก สงบเสงี่ยม และทะเล้นบ้าง ไม่มีคำหยาบคายหลุดออกมาให้เห็นอีก ผมรู้สึกดีเลยกลับไปทักเธออีก เธอตอบผมนิ่งๆ ไม่หยาบ ไม่เย็นชา ตอบเหมือนคนทั่วไป ผมสับสนนิดหน่อยเลยลองหยอดไป ตอนนั้นคงเรียกว่าเชคเรตติ้งละมั้งครับ จนกระทั่งเธอถามเหตุผลื่ผมทักไป นั่นสิ... ผมไม่รู้หรอก ผมแค่อยากคุย แต่ผมก็อ้างเหตุผลสารพัด ยืมของบ้าง เรื่องคนใหม่ที่จีบบ้าง แต่ก็เนียนถามเรื่องเธอเหมือนกัน อา...สุดท้ายผมก็ได้รู้ว่า เธอไม่ได้ลืมผมเลยสักนิด เหมือนเธอยังรอผมตลอดสองสามปี ผมโล่งใจ และนั่นเป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกชนะ ผมเลยตัดบทสนทนากับเธอและหายไปอีก เธอคงเสียใจน่าดู ทั้งที่วางระยะห่าง แต่ผมดันซ้ำเธออีก
จากนั้นผมก็มีคนเจ้ามาครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมมั่นใจมากว่าน่าจะสร้างอน่คตร่วมกันได้ เธอดีทุกอย่าง ทั้งนิสัย หน้าตา การศึกษา และฐานะ ผมเริ่มจริงจังกับความรักครั้งนี้ แต่ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกห่วงคนนั้นลึกๆและยังคิดถึงตลอด แต่ผมมีแฟนใหม่และคนนี้ก็ดีกว่าทุกอย่าง ผมต้องทำหน้าที่ของผมให้ดี ผมคบเธอคนนี้จนเรียนจบและทำงาน ผมพบว่าผมอยู่กับเธอคนนี้ ผมลืมแฟนเก่าของผม แต่ทำไมเวลาผมอยู่คนเดียว ผมกลับคิดถึงแฟนเก่าคนนั้นเสมอ เธอไม่เห็นมีอะไรดีเท่าแฟนผมเลย แค่ผมกลับคิดถึงความสนุกความสบายใจที่แฟนเก่าผมให้ผมได้มากกว่า สุดท้ายผมจึงคิดว่าฝจผมรู้สึกต้องการคนนั้นมากกว่าครับ ผมเลยเลิกกับคนนี้ในที่สุด และทฤษฐีที่ว่ามีอะไรกับกับคนแรกไม่ลืมคนนั้น มันไม่จริงครับ ผมมีกับคนนี้ สิ่งที่ผมไม่ลืมคือประสบการณ์บนเตียงครั้งแรก แต่ความรู้สึกมันคนละเรื่องกันครับ ผมโหยหาคนเดิมมาก ผมเลวมากที่หลังจากทำอะไรกับอีกคน มาคิดว่าถ้าเป็นอีกคนผมจะรู้สึกกยังไงคงจะดีมากถ้าเป็นคนนั้น แบบนี้ครับ
ผมไม่ได้ส่องเธอนานแล้วเพราะเธอปิดส่วนตัวทุกอย่าง เฟสเธอก็ไม่ค่อยอัพเดต ผมเคยบล็อคเธอไปเธอเลยไม่รู้ว่าผมส่องบ้าง และจากเรื้องนั้นจนเรียนจบ มันผ่านมา5-6ปีได้ละมั้งครับ ผมอยากรู้เรื่องเธอมากเลยแอบถามเพื่อนๆของผม เพื้อนของผมก็บอกว่า เธอไม่ได้อยู่ไทยมาสักพักแล้ว เธอเรียนจบทำง่นไปปีนิดๆ ก็สอบแอร์โฮสเตสก็ไม่ค่อยเจอแล้ว ผมอึ้งนิดหน่อย เพราะรูปเธอไม่ได้บ่งบอกว่าเธอเป็นไร ปกติเธอจะอัพเดตตลอด แต่นี่ก็เงียบๆไปเหมือนยุ่งกับอะไรซักอย่าง พอรู้เรื่องนี้ผมก็ตื่นเต้นมาก เธอเคยบอกว่าอยากเป็นแต่ผมไม่คิดว่าเธอจะได้เป็นนะ เพื่อนผมฟอลไอจีก็เอารูปที่ถ่ายของเธอให้ดู เธอสวยขึ้นไม่รู้ทำไรมา ผมรู้สึกอยากกลับไป ไม่รู้ทำไม ผมอยากด่าตัวเองมากว่าพอเห็นชีวิตเขาดีแล้วอยากกลับไปคงน่าเกลียด แต่จะทำไงได้ครับ... ตอนผมเลิกผมมองว่าเขาเด็ก เขาทำตัวเหลาะแหละ ความเป็นไปได้ในอนาคตเป็น0เพราะครอบครัวผมไม่ชอบเธอเพราะเธอเด็กเกินครับ คนใหม่ผมมีตรงนี้ให้ได้และครอบครัวผมโอเค แต่ทีนี้ผมรู้ว่าผมคงไปกับเธแได้แล้ว ครอบครัวผมน่าจะโอเคเพราะเธอมีหน้าที่การงานดี คือ...ผมไม่ได้จะเกาะเธอกินนะ บ้านผมทำธุรกิจส่วนตัว เงินผมไม่มีปัญหา เงินเดือนผมก็ไม่ได้ขี้เหร่จนเก็บไม่ได้
ผมตัดสินใจทักไปอีกครั้ง แต่กว่าเธอจะตอบสองวันครับ5555 เธอบอกว่าไม่คิดว่าผมจะทักเธอมา และเธอตอบดีมาก ดูเป็นผู้ใหญ่มาก ผมเลยขอความเป็นเพื่อนกับเธอ เธอบอกได้พราะเธอไม่ได้คิดไรแล้ว ผมรู้สึกแป้วนิดๆ แต่ผมดีใจที่เธอไม่เกลียดผม และเธอก็ไม่ได้คุยกับใคร เธอบอกว่าเธอยุ่งมาก
คือคนที่เลวๆอย่างผม คุณคิดว่าเธอจะให้อภัยผมไหมครับแบบนี้ ผมพอจะมีโอกาสคบและขอเธอแต่งงานๆด้ไหม ผมรู้สึกว่าถ้าไม่ใช่คนนี้มันเป็นคนอื่นไม่ได้อ่ะครับ อยากให้ผู้หญิงที่เคยมีเคสแฟนเก่าแย่ๆแบบผมละโดนตามง้อมาตอบครับ
เคยไหมครับ ไม่ว่าจะคบใคร เราจะลืมคนๆนึงไม่ได้เสมอ
ตอนเลิกเธอเสียใจมาก จากคนร่าเริงยังไงก็ได้กลายเป็นนางมารร้ายเลยก็ว่าได้ เธอตามวีน ตามเรื่องผม ตามง้อ บางทีก็ยอมลดศักดิ์ศรีตัวเองดพียงดพราะอยากกลับมาคบกับผม แต่ผมได้ใจ ผมไม่สน ผมเบื่อ ผมเริ่มหาอะไรใหม่ๆ ไม่นานนักเธอก็มีแฟนใหม่ โดยที่ไม่ลืมผม มีแล้วเลิกๆ ราวๆสองสามคนจากนั้นเธอก็โสดยาว นานๆทีมีครับ ผมไปส่องเฟสเธอบ้าง เธอเริ่มมีโลกส่วนตัวอีกครั้ง เริ่มมีรอยยิ้ม เริ่มสดใส เธอกลับไปเป็นคนเดิมเหมือนตอนที่ผมเคยจีบ เผลอๆจะดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เธอขยัน และเป็นคนดีขึ้นกว่าเดิมมาก สงบเสงี่ยม และทะเล้นบ้าง ไม่มีคำหยาบคายหลุดออกมาให้เห็นอีก ผมรู้สึกดีเลยกลับไปทักเธออีก เธอตอบผมนิ่งๆ ไม่หยาบ ไม่เย็นชา ตอบเหมือนคนทั่วไป ผมสับสนนิดหน่อยเลยลองหยอดไป ตอนนั้นคงเรียกว่าเชคเรตติ้งละมั้งครับ จนกระทั่งเธอถามเหตุผลื่ผมทักไป นั่นสิ... ผมไม่รู้หรอก ผมแค่อยากคุย แต่ผมก็อ้างเหตุผลสารพัด ยืมของบ้าง เรื่องคนใหม่ที่จีบบ้าง แต่ก็เนียนถามเรื่องเธอเหมือนกัน อา...สุดท้ายผมก็ได้รู้ว่า เธอไม่ได้ลืมผมเลยสักนิด เหมือนเธอยังรอผมตลอดสองสามปี ผมโล่งใจ และนั่นเป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกชนะ ผมเลยตัดบทสนทนากับเธอและหายไปอีก เธอคงเสียใจน่าดู ทั้งที่วางระยะห่าง แต่ผมดันซ้ำเธออีก
จากนั้นผมก็มีคนเจ้ามาครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมมั่นใจมากว่าน่าจะสร้างอน่คตร่วมกันได้ เธอดีทุกอย่าง ทั้งนิสัย หน้าตา การศึกษา และฐานะ ผมเริ่มจริงจังกับความรักครั้งนี้ แต่ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกห่วงคนนั้นลึกๆและยังคิดถึงตลอด แต่ผมมีแฟนใหม่และคนนี้ก็ดีกว่าทุกอย่าง ผมต้องทำหน้าที่ของผมให้ดี ผมคบเธอคนนี้จนเรียนจบและทำงาน ผมพบว่าผมอยู่กับเธอคนนี้ ผมลืมแฟนเก่าของผม แต่ทำไมเวลาผมอยู่คนเดียว ผมกลับคิดถึงแฟนเก่าคนนั้นเสมอ เธอไม่เห็นมีอะไรดีเท่าแฟนผมเลย แค่ผมกลับคิดถึงความสนุกความสบายใจที่แฟนเก่าผมให้ผมได้มากกว่า สุดท้ายผมจึงคิดว่าฝจผมรู้สึกต้องการคนนั้นมากกว่าครับ ผมเลยเลิกกับคนนี้ในที่สุด และทฤษฐีที่ว่ามีอะไรกับกับคนแรกไม่ลืมคนนั้น มันไม่จริงครับ ผมมีกับคนนี้ สิ่งที่ผมไม่ลืมคือประสบการณ์บนเตียงครั้งแรก แต่ความรู้สึกมันคนละเรื่องกันครับ ผมโหยหาคนเดิมมาก ผมเลวมากที่หลังจากทำอะไรกับอีกคน มาคิดว่าถ้าเป็นอีกคนผมจะรู้สึกกยังไงคงจะดีมากถ้าเป็นคนนั้น แบบนี้ครับ
ผมไม่ได้ส่องเธอนานแล้วเพราะเธอปิดส่วนตัวทุกอย่าง เฟสเธอก็ไม่ค่อยอัพเดต ผมเคยบล็อคเธอไปเธอเลยไม่รู้ว่าผมส่องบ้าง และจากเรื้องนั้นจนเรียนจบ มันผ่านมา5-6ปีได้ละมั้งครับ ผมอยากรู้เรื่องเธอมากเลยแอบถามเพื่อนๆของผม เพื้อนของผมก็บอกว่า เธอไม่ได้อยู่ไทยมาสักพักแล้ว เธอเรียนจบทำง่นไปปีนิดๆ ก็สอบแอร์โฮสเตสก็ไม่ค่อยเจอแล้ว ผมอึ้งนิดหน่อย เพราะรูปเธอไม่ได้บ่งบอกว่าเธอเป็นไร ปกติเธอจะอัพเดตตลอด แต่นี่ก็เงียบๆไปเหมือนยุ่งกับอะไรซักอย่าง พอรู้เรื่องนี้ผมก็ตื่นเต้นมาก เธอเคยบอกว่าอยากเป็นแต่ผมไม่คิดว่าเธอจะได้เป็นนะ เพื่อนผมฟอลไอจีก็เอารูปที่ถ่ายของเธอให้ดู เธอสวยขึ้นไม่รู้ทำไรมา ผมรู้สึกอยากกลับไป ไม่รู้ทำไม ผมอยากด่าตัวเองมากว่าพอเห็นชีวิตเขาดีแล้วอยากกลับไปคงน่าเกลียด แต่จะทำไงได้ครับ... ตอนผมเลิกผมมองว่าเขาเด็ก เขาทำตัวเหลาะแหละ ความเป็นไปได้ในอนาคตเป็น0เพราะครอบครัวผมไม่ชอบเธอเพราะเธอเด็กเกินครับ คนใหม่ผมมีตรงนี้ให้ได้และครอบครัวผมโอเค แต่ทีนี้ผมรู้ว่าผมคงไปกับเธแได้แล้ว ครอบครัวผมน่าจะโอเคเพราะเธอมีหน้าที่การงานดี คือ...ผมไม่ได้จะเกาะเธอกินนะ บ้านผมทำธุรกิจส่วนตัว เงินผมไม่มีปัญหา เงินเดือนผมก็ไม่ได้ขี้เหร่จนเก็บไม่ได้
ผมตัดสินใจทักไปอีกครั้ง แต่กว่าเธอจะตอบสองวันครับ5555 เธอบอกว่าไม่คิดว่าผมจะทักเธอมา และเธอตอบดีมาก ดูเป็นผู้ใหญ่มาก ผมเลยขอความเป็นเพื่อนกับเธอ เธอบอกได้พราะเธอไม่ได้คิดไรแล้ว ผมรู้สึกแป้วนิดๆ แต่ผมดีใจที่เธอไม่เกลียดผม และเธอก็ไม่ได้คุยกับใคร เธอบอกว่าเธอยุ่งมาก
คือคนที่เลวๆอย่างผม คุณคิดว่าเธอจะให้อภัยผมไหมครับแบบนี้ ผมพอจะมีโอกาสคบและขอเธอแต่งงานๆด้ไหม ผมรู้สึกว่าถ้าไม่ใช่คนนี้มันเป็นคนอื่นไม่ได้อ่ะครับ อยากให้ผู้หญิงที่เคยมีเคสแฟนเก่าแย่ๆแบบผมละโดนตามง้อมาตอบครับ