จุดเริ่มต้น เกิด ตอนเราทำงานเวรดึก คนเด่ว แล้วมีเพื่อนร่วมงาน เดินผ่านมา แล้วเราทักเค้าไปไหน..
ปรากฎ ว่า เค้าบอกว่า ไปเก็บศพ ข้างบน ประเด็นเรากลัวผี เราเรยบอกว่า เข็นไงก้อได้นะ ไม่ให้ผ่าน ตรงนี้ เค้าเรยว่าต้องมีสินบน นมเปรี้ยว 1ขวด เราก้อตอบตกลง นี่แหระค่ะ จุดเริ่มต้น ของเราทั้ง2 คน
หลังจากนั้น เรา ก้อ คุยเล่ย ทักกัน เหมือนเพื่อนร่วมงานปกติ แต่เค้าจะซื้อ ขนม มาฝากเกือบทุกวันที่ มาทำงาน
อยู่มาวันนึง เค้าเดินมาบอกว่า หลังปีใหม่ ก็ไม่ได้กวนแล้วนะ
**เราก้อรู้สึกใจหายแบบ บอกไม่ถูก ** วันนั่นแหระเรยรู้ว่า ชอบเค้า เข้าแล้ว
หลังจากนั่น เราก้อไปกินข้าว ด้วยกัน 3-4 ครั้ง จากนั่นเราก้อพยายาม ค้นหาเฟสเค้า เพื่อคุยด้วย แต่ก้อไม่กล้าทัก สุดท้ายเค้าทักมาเอง เรานี่ดีใจสุด ๆ แต่เหมือนไม่คิดไรกะเรา เราเปนคนแข้งกระด้าง เรยทำเหมือนไม่คิดไร มีวันนึง เปนงานปีใหม่ รพ. เราขึ้นเวร ไม่ได้ไป เค้าไปสนุกกะคนอื่น เราทำงาน แต่ยุดีๆ เค้าเดินกลับมา เวาลา 5ทุ่มคึ่ง พร้อมกับ ขนม อันเดิม ที่เอามาให้บ่อย วันนั่น ก้อคุยกันปกติ แต่เค้าเมา แล้วเหมือนมีไรจะบอกเรา แต่กลับเปลี่ยนใจไม่บอก**แล้วเค้าก้อเขียนเบอร์โทรให้ มา ก้อกลับบ้านไป**
ก่อนออกมีขึ้นเวรดึก เด่วกัล เค้าเอา วอลล์ มาตั้งที่เรา แล้วก้อร้องเพลงใส่ มา ความหมายก้อคือ จะเหี่ยว จะแก่ ยังก้อรักไม่เปลี่ยน **ตัวเราไม่รุว่าคือไร
พอเช้า เค้าเดินมาทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้ว อุส่าห์ โรแมนติก เราก้องง กลับบ้านเราจึงเปิดฟัง
จากนั่น ก้อไปกินข้าวด้วยกันวันที่ 20 ธ.ค.60
จนมาถึงวันสุดท้ายแล้วจิงๆๆ
28 ธ.ค.60
วันสุดท้ายของการทำงานเรา ปีนี้ และ เค้าที่ไม่กลับมาทำอีก **ก่อนเที่ยงเค้าเดินมาเลี้ยง ข้าวหน่อยสิ เราก้อตอบ อื ก้อซื้อกระเพราหมู+ไข่ดาวมาให้ ปกติ
เราขึ้น เช้าบ่าย เค้า เช้าเด่ว
**ใจเราก้ออยากบอกควารู้สึกทีมีต่อเค้า แต่ไม่มีโอกาสจะบอก
ยุดีๆเค้าก้อทักมา ขอบคุนสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
เราเรยถามไม่เลี้ยงส่ง หรอ
วันนั้น เราก้อได้ไป นั่งจิบเบียรื เย็นๆ ริมหาด จนถึงเช้า ยิ่งยุใกล้ ยิ่งรุว่า ยิ่งชอบ ยิ่งอยากยุด้วย ไม่อยากให้ไป แต่สุดท้ายทุกอย่างในคืนนั้น ก้อเปน แค่ความทรงจำ ปล. กินเบียร์ และเดินเล่นอย่าเด่ว นะค่ะ ไม่เกินจากนี้
เช้า 29 ธ.ค.60 ปทานโจ๊กก่อนกลับ แล้วเราก้อแยกทางกัลตรงนั่น เลย
เราขับรถกลับบ้าน เค้าก้อทักมาว่าถึงแล้วทักบอกด้วย เปนห่วง
ถึงเราก้ทักบอกก้อนอนยาวยันบ่าย
เข้าก้อพิมมาขอบคุน สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
เราก้อตอบเช่นกัล
คุยไปคุยมา ต่างคนต่างบอกว่าตกหลุมรัก กัล โดยไม่รุตัว ว่าเมื่อไหร่
แต่วันที่บอกเป็นวันสุดท้ายที่เค้าจะยุที่นี่แล้ว ตัวเราเองก้อพิมไป ร้องไห้ไป
ปรากฎวันนั้นทั้งวัน คิดถึง และไม่อยาก ยุที่ทำงานต่อ เพราะทุกวันที่มาทำต้องเห็นเค้า และนี่ ไม่เห็นอีกแล้ว
นี่แหระค่ะ สิ่งที่อยากถามเพื่อนว่า ควรทำไงต่อ จากวันนี้
นั่งทำงาน ใจก้อคิดถึงเค้า เค้าบอกรอเค้ากลับมาดูแลนะ เค้าบอกจะพาไปเที่ยว ที่อยากพาไป แล้วไม่กล้า เพราะ เค้าคิดว่าเราไม่สนใจเค้า เราก้อคิดว่าเค้าไม่สนใจเรา ปล.จากวันนั่น ก้อได้แต่รอสันยา แต่บางที่เค้าอาจไม่มา
**อยากเตือน เพื่อนนะ ว่า ถ้ารักหรือ ชอบใคร ให้รีบบอกเค้านะค่ะ
ถ้าเก็บไว้จะเป็นเหมือนเรา บอกรักกันวันสุดท้าย ที่ไม่มีโอกาสดูแลคนที่รักอีกต่อไป
บอกกันในวันที่สายไป เป็นเพียงความทรงจำ**
ขอบคุน นายเย็นชา ทองยศ
เป็นเพื่อน จะ เลือกรอ แบบไร้จุดหมาย หรือ ทำยังไงค่ะ ?
ปรากฎ ว่า เค้าบอกว่า ไปเก็บศพ ข้างบน ประเด็นเรากลัวผี เราเรยบอกว่า เข็นไงก้อได้นะ ไม่ให้ผ่าน ตรงนี้ เค้าเรยว่าต้องมีสินบน นมเปรี้ยว 1ขวด เราก้อตอบตกลง นี่แหระค่ะ จุดเริ่มต้น ของเราทั้ง2 คน
หลังจากนั้น เรา ก้อ คุยเล่ย ทักกัน เหมือนเพื่อนร่วมงานปกติ แต่เค้าจะซื้อ ขนม มาฝากเกือบทุกวันที่ มาทำงาน
อยู่มาวันนึง เค้าเดินมาบอกว่า หลังปีใหม่ ก็ไม่ได้กวนแล้วนะ
**เราก้อรู้สึกใจหายแบบ บอกไม่ถูก ** วันนั่นแหระเรยรู้ว่า ชอบเค้า เข้าแล้ว
หลังจากนั่น เราก้อไปกินข้าว ด้วยกัน 3-4 ครั้ง จากนั่นเราก้อพยายาม ค้นหาเฟสเค้า เพื่อคุยด้วย แต่ก้อไม่กล้าทัก สุดท้ายเค้าทักมาเอง เรานี่ดีใจสุด ๆ แต่เหมือนไม่คิดไรกะเรา เราเปนคนแข้งกระด้าง เรยทำเหมือนไม่คิดไร มีวันนึง เปนงานปีใหม่ รพ. เราขึ้นเวร ไม่ได้ไป เค้าไปสนุกกะคนอื่น เราทำงาน แต่ยุดีๆ เค้าเดินกลับมา เวาลา 5ทุ่มคึ่ง พร้อมกับ ขนม อันเดิม ที่เอามาให้บ่อย วันนั่น ก้อคุยกันปกติ แต่เค้าเมา แล้วเหมือนมีไรจะบอกเรา แต่กลับเปลี่ยนใจไม่บอก**แล้วเค้าก้อเขียนเบอร์โทรให้ มา ก้อกลับบ้านไป**
ก่อนออกมีขึ้นเวรดึก เด่วกัล เค้าเอา วอลล์ มาตั้งที่เรา แล้วก้อร้องเพลงใส่ มา ความหมายก้อคือ จะเหี่ยว จะแก่ ยังก้อรักไม่เปลี่ยน **ตัวเราไม่รุว่าคือไร
พอเช้า เค้าเดินมาทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้ว อุส่าห์ โรแมนติก เราก้องง กลับบ้านเราจึงเปิดฟัง
จากนั่น ก้อไปกินข้าวด้วยกันวันที่ 20 ธ.ค.60
จนมาถึงวันสุดท้ายแล้วจิงๆๆ
28 ธ.ค.60
วันสุดท้ายของการทำงานเรา ปีนี้ และ เค้าที่ไม่กลับมาทำอีก **ก่อนเที่ยงเค้าเดินมาเลี้ยง ข้าวหน่อยสิ เราก้อตอบ อื ก้อซื้อกระเพราหมู+ไข่ดาวมาให้ ปกติ
เราขึ้น เช้าบ่าย เค้า เช้าเด่ว
**ใจเราก้ออยากบอกควารู้สึกทีมีต่อเค้า แต่ไม่มีโอกาสจะบอก
ยุดีๆเค้าก้อทักมา ขอบคุนสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
เราเรยถามไม่เลี้ยงส่ง หรอ
วันนั้น เราก้อได้ไป นั่งจิบเบียรื เย็นๆ ริมหาด จนถึงเช้า ยิ่งยุใกล้ ยิ่งรุว่า ยิ่งชอบ ยิ่งอยากยุด้วย ไม่อยากให้ไป แต่สุดท้ายทุกอย่างในคืนนั้น ก้อเปน แค่ความทรงจำ ปล. กินเบียร์ และเดินเล่นอย่าเด่ว นะค่ะ ไม่เกินจากนี้
เช้า 29 ธ.ค.60 ปทานโจ๊กก่อนกลับ แล้วเราก้อแยกทางกัลตรงนั่น เลย
เราขับรถกลับบ้าน เค้าก้อทักมาว่าถึงแล้วทักบอกด้วย เปนห่วง
ถึงเราก้ทักบอกก้อนอนยาวยันบ่าย
เข้าก้อพิมมาขอบคุน สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
เราก้อตอบเช่นกัล
คุยไปคุยมา ต่างคนต่างบอกว่าตกหลุมรัก กัล โดยไม่รุตัว ว่าเมื่อไหร่
แต่วันที่บอกเป็นวันสุดท้ายที่เค้าจะยุที่นี่แล้ว ตัวเราเองก้อพิมไป ร้องไห้ไป
ปรากฎวันนั้นทั้งวัน คิดถึง และไม่อยาก ยุที่ทำงานต่อ เพราะทุกวันที่มาทำต้องเห็นเค้า และนี่ ไม่เห็นอีกแล้ว
นี่แหระค่ะ สิ่งที่อยากถามเพื่อนว่า ควรทำไงต่อ จากวันนี้
นั่งทำงาน ใจก้อคิดถึงเค้า เค้าบอกรอเค้ากลับมาดูแลนะ เค้าบอกจะพาไปเที่ยว ที่อยากพาไป แล้วไม่กล้า เพราะ เค้าคิดว่าเราไม่สนใจเค้า เราก้อคิดว่าเค้าไม่สนใจเรา ปล.จากวันนั่น ก้อได้แต่รอสันยา แต่บางที่เค้าอาจไม่มา
**อยากเตือน เพื่อนนะ ว่า ถ้ารักหรือ ชอบใคร ให้รีบบอกเค้านะค่ะ
ถ้าเก็บไว้จะเป็นเหมือนเรา บอกรักกันวันสุดท้าย ที่ไม่มีโอกาสดูแลคนที่รักอีกต่อไป
บอกกันในวันที่สายไป เป็นเพียงความทรงจำ**
ขอบคุน นายเย็นชา ทองยศ