***กระทู้นี้มาขอคำแนะนำจากทุกท่านที่ผ่านประสบการณ์มาก่อนค่ะ***
ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือแฟนเป็นผู้ชายที่ค่อนไปทางดีเลยค่ะ สุขภาพ เหล้าไม่ดื่มบุหรี่ไม่สูบ
ไม่เที่ยวกลางคืน แต่มีข้อเสียคือติดคอมหนักมาก เล่นข้ามวันข้ามคืนเขามีเพื่อนในโลกออนไลน์เยอะมากแต่สังคมในชีวิตจริงน้อยมาก
แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะเพราะเราก็เล่นเลยไม่ห้าม
เราเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจชีวิตประจำวันค่ะ เรื่องสุขภาพ สังคม ครอบครัว ถือเป็นเรื่องที่เราให้ความสำคัญมาก เรามีเพื่อนคนไหนเราจะแนะนำเขาให้รู้จักหมด ครอบครัวก็ไม่ได้ห้ามคบกัน
ตอนคบกันแรกๆก็คุยกันดีค่ะ ตอนหลังเลิกเรียนเราจะมีเวลาคุยกันประมาณสองชั่วโมง
แต่ช่วงเกือบๆเข้าปีแรกมีปากเสียงกันเรื่องเพื่อนฝูงกับสุขภาพบ่อยค่ะ เรามาเรียนอยู่ไกลโทรไปเขาจะบอกว่าเล่นคอมตลอด ๆ เราก็ไม่ได้ว่า
แต่มีบางครั้งที่เราถามว่ากินข้าวรึยัง อาบน้ำรึยัง ออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างรึเปล่า เขาจะตอบประมาณว่า "เรื่องของฉันสิ"
เราก็พยายามอธิบายว่าเราไม่ได้ว่า แค่ดูแลตัวเองบ้างเพราะเราเป็นห่วง ก็จะโดนดุกลับมา
เขาบอกว่าเราน่ารำคาญบ่อยมากค่ะ แต่เราก็ไม่ว่าเพราะบางครั้งเราก็ทำจริง ๆ เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยเว้นคนนี้
แต่จุดพีคที่สุดคือวันหนึ่งตอนคบกันได้ปีเศษๆเราโทรไปหา เขาปล่อยให้เราถือสายนานมาก เกือบชั่วโมง เพราะเขาคุยกับเพื่อน(ที่เพิ่งเจอในโลกออนไลน์อยู่)
เราบอกว่าถ้าว่างก็โทรกลับมานะ เขาก็อืมๆ ผ่านไปค่อนวันเขายังไม่โทรมาเราก็โทรกลับไป
มันเป็นวันที่เราบ่นเขานานมากค่ะ คือเราเป็นห่วงแหละ เราก็บอกเขาว่าเป็นห่วงบอกไปตรงๆไม่อายเลยค่ะ
แต่เขายังตอบแบบเดิมๆคือ เรื่องของฉันเธอยุ่งอะไรด้วย เราบอกว่าถ้าอย่างนั้นแนะนำเพื่อนให้เรารู้จักบ้างสิ พูดจบ
แล้วเราได้ยินเพื่อนเขาพูดว่า "แฟนแกนางรำคาญวะเป็นฉันนี้เลิกไปแล้ว" เรานี้โมโหหนักมาก เราขอเวลาคุยคุยได้ไม่กี่นาทีคือเราปรี๊ดมากทำอะไรไม่ได้ร้องไห้เลยค่ะ
เขาปกป้องเพื่อนเขาแบบสุดตัวมาก เขาถึงกับบอกว่ารับไม่ได้ก็เลิกไปสิ เราตอบกลับแค่ว่า สักวันถ้าฉันไม่บ่นมันคือวันที่ฉันไม่รักแกแล้ว
ที่แรกเราแค่คิดว่าตัวเองพูดไปเพราะโมโห แต่พอคบกันเข้าปีที่สองมันกลับเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ เราไม่โทรหาเขานานมากจนเขาโทรมาเอง
เราก็ตอบแค่ว่าเราไม่รู้จะโทรไปทำไม จนปัจจุบันก็นานๆทีคุย พอห่างๆกันแล้วทำให้เรามีเวลาคิดรักตัวเองมากขึ้น
เราเคยคุยเรื่องเลิกคบแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันหนักๆ เขาก็บอกว่าเลิกก็เลิกหมาตายยังเสียใจกว่าเลย แต่เรายังคบต่อ แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม
ไม่ใช่ว่ามีใจให้คนอื่นเพราะเวลามีคนมาจีบเราก็บอกตลอดว่ามีแฟนแล้ว หากเลิกกันไปเราก็คงจะโสดยาวๆ เรียนจบ
เพราะไม่มีเวลาให้ใคร แต่ที่หนักใจคือเรายังเป็นห่วงว่าถ้าเลิกไปใครจะดูแลเขา เขาจะรู้จักดูแลตัวเองให้ดีขึ้นรึเปล่า
อีกใจก็บอกให้เลือกตัวเอง ท่องกับตัวเองว่ามีพบต้องมีจาก แต่ก็ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
จึงเป็นเหตุให้มาตั้งกระทู้ขอคำแนะนำในวันนี้ค่ะ ว่าแบบไหนถึงจะแฟร์ต่อทั้งคู่ดี??
**ขอขอบคุณทุกท่านด้วยนะคะ
*หากพิมพ์ผิด/แท๊กผิดห้องต้องขออภัยเป็นอย่างสูง
อยากเลิกกับแฟนแต่กลัวแฟนเสียใจ??
ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือแฟนเป็นผู้ชายที่ค่อนไปทางดีเลยค่ะ สุขภาพ เหล้าไม่ดื่มบุหรี่ไม่สูบ
ไม่เที่ยวกลางคืน แต่มีข้อเสียคือติดคอมหนักมาก เล่นข้ามวันข้ามคืนเขามีเพื่อนในโลกออนไลน์เยอะมากแต่สังคมในชีวิตจริงน้อยมาก
แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะเพราะเราก็เล่นเลยไม่ห้าม
เราเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจชีวิตประจำวันค่ะ เรื่องสุขภาพ สังคม ครอบครัว ถือเป็นเรื่องที่เราให้ความสำคัญมาก เรามีเพื่อนคนไหนเราจะแนะนำเขาให้รู้จักหมด ครอบครัวก็ไม่ได้ห้ามคบกัน
ตอนคบกันแรกๆก็คุยกันดีค่ะ ตอนหลังเลิกเรียนเราจะมีเวลาคุยกันประมาณสองชั่วโมง
แต่ช่วงเกือบๆเข้าปีแรกมีปากเสียงกันเรื่องเพื่อนฝูงกับสุขภาพบ่อยค่ะ เรามาเรียนอยู่ไกลโทรไปเขาจะบอกว่าเล่นคอมตลอด ๆ เราก็ไม่ได้ว่า
แต่มีบางครั้งที่เราถามว่ากินข้าวรึยัง อาบน้ำรึยัง ออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างรึเปล่า เขาจะตอบประมาณว่า "เรื่องของฉันสิ"
เราก็พยายามอธิบายว่าเราไม่ได้ว่า แค่ดูแลตัวเองบ้างเพราะเราเป็นห่วง ก็จะโดนดุกลับมา
เขาบอกว่าเราน่ารำคาญบ่อยมากค่ะ แต่เราก็ไม่ว่าเพราะบางครั้งเราก็ทำจริง ๆ เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยเว้นคนนี้
แต่จุดพีคที่สุดคือวันหนึ่งตอนคบกันได้ปีเศษๆเราโทรไปหา เขาปล่อยให้เราถือสายนานมาก เกือบชั่วโมง เพราะเขาคุยกับเพื่อน(ที่เพิ่งเจอในโลกออนไลน์อยู่)
เราบอกว่าถ้าว่างก็โทรกลับมานะ เขาก็อืมๆ ผ่านไปค่อนวันเขายังไม่โทรมาเราก็โทรกลับไป
มันเป็นวันที่เราบ่นเขานานมากค่ะ คือเราเป็นห่วงแหละ เราก็บอกเขาว่าเป็นห่วงบอกไปตรงๆไม่อายเลยค่ะ
แต่เขายังตอบแบบเดิมๆคือ เรื่องของฉันเธอยุ่งอะไรด้วย เราบอกว่าถ้าอย่างนั้นแนะนำเพื่อนให้เรารู้จักบ้างสิ พูดจบ
แล้วเราได้ยินเพื่อนเขาพูดว่า "แฟนแกนางรำคาญวะเป็นฉันนี้เลิกไปแล้ว" เรานี้โมโหหนักมาก เราขอเวลาคุยคุยได้ไม่กี่นาทีคือเราปรี๊ดมากทำอะไรไม่ได้ร้องไห้เลยค่ะ
เขาปกป้องเพื่อนเขาแบบสุดตัวมาก เขาถึงกับบอกว่ารับไม่ได้ก็เลิกไปสิ เราตอบกลับแค่ว่า สักวันถ้าฉันไม่บ่นมันคือวันที่ฉันไม่รักแกแล้ว
ที่แรกเราแค่คิดว่าตัวเองพูดไปเพราะโมโห แต่พอคบกันเข้าปีที่สองมันกลับเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ เราไม่โทรหาเขานานมากจนเขาโทรมาเอง
เราก็ตอบแค่ว่าเราไม่รู้จะโทรไปทำไม จนปัจจุบันก็นานๆทีคุย พอห่างๆกันแล้วทำให้เรามีเวลาคิดรักตัวเองมากขึ้น
เราเคยคุยเรื่องเลิกคบแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันหนักๆ เขาก็บอกว่าเลิกก็เลิกหมาตายยังเสียใจกว่าเลย แต่เรายังคบต่อ แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม
ไม่ใช่ว่ามีใจให้คนอื่นเพราะเวลามีคนมาจีบเราก็บอกตลอดว่ามีแฟนแล้ว หากเลิกกันไปเราก็คงจะโสดยาวๆ เรียนจบ
เพราะไม่มีเวลาให้ใคร แต่ที่หนักใจคือเรายังเป็นห่วงว่าถ้าเลิกไปใครจะดูแลเขา เขาจะรู้จักดูแลตัวเองให้ดีขึ้นรึเปล่า
อีกใจก็บอกให้เลือกตัวเอง ท่องกับตัวเองว่ามีพบต้องมีจาก แต่ก็ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
จึงเป็นเหตุให้มาตั้งกระทู้ขอคำแนะนำในวันนี้ค่ะ ว่าแบบไหนถึงจะแฟร์ต่อทั้งคู่ดี??
**ขอขอบคุณทุกท่านด้วยนะคะ
*หากพิมพ์ผิด/แท๊กผิดห้องต้องขออภัยเป็นอย่างสูง