ดำ? เหยิน?

เราโดนล้อมาว่าดำตั้งเเต่เล็กๆบ้างก็บอกว่าเราดำจนเขียวดำอย่างนู้นอย่างนี้  เราเสียใจนะเเต่เราเป็นพวกไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็นก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน  รู้เเต่ว่าอายที่เราร้องไห้ให้คนอื่นเห็น  เราติดกับคำว่าดำ  คำนี้มาก  มันทำให้เราไม่ค่อยไปเปรียบเทียบอะไรกับคนอื่น เพื่อนในห้องยังล้อเลยว่าเราดำ ตอนนี้เราอยู่  ม. 2 เราคิดว่าเราดำน้อยลงนะ หรือ เรียกว่าขาวขึ้นก็ได้ เเค่ก็ยังมีคนล้อเเต่เราก็อยากบอกนะว่าเราขาวขึ้น  เเต่คำว่า "ดำ"   มันทำให้เราไม่ค่อยกว่าพูด  เเถมบางคนก็หาว่าเราฟังเฟยินไปดัดฟันเถอะก็คิดว่ามีคนฟันเหยินเยอะกว่าเราอีกทำไมเขาไม่ไปล้อหรือทางที่ดีอย่าล้อเลยสักคนจะดีกว่า เเต่เราก็พยายามไม่สนใจนะ เเต่บางทีก็ทำไม่ได้ มีใครเเนะนำให้เราได้บ้างไหมว่าเราควรทำยังขอคำพูดที่ให้ความหวังเราก็ได้เพราะบางทีเราก็เหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ˇˍˇ