ผมรู้จักเพื่อนคนนึงครับจากโซเชียลเน็ตเวิร์ก เราค่อนข้างสนิทกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง
มีนัดเจอกันบ้างเดือนละครั้งสองครั้ง คุยกันทุกวันบ่อยๆ
แต่แล้วความรู้สึกผมเปลี่ยนไปคือผมรู้สึกหวง และอยากคุยกับเค้าตลอด
ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากขึ้นครับ.
พยายามให้ตัวเองงี่เง่าน้อยลง
แต่เค้าวางสถานะให้ผมเป็นแค่เบสท์เฟรนด์
เค้าเป็นคนเฮาฮา และคุยค่อนข้างเยอะมาก
ต่างกับผมที่คุยกับเค้าแค่คนเดียว
แต่พักหลังๅมานี่ผมเริ่มรู้สึกมากขึ้น และนอยด์ง่ายมากๆ
คือเอาง่ายๆคือรอไลน์ของเค้าตลอด
บางครั้งก็คิดว่าจะหยุด...คุยแล้ว
เพราะเราเริ่มรู้สึกว่าเรากลัวจะต้องเสียใจไปมากกว่านี้
มีสองทางเลือกตอนนี้คือหยุดแบบตัดขาด กับคุยต่อไปแล้วเราจะรู้สึกแย่ๆเหมือนเดิม
บางทีก็เหนื่อยจนอยากจะร้องไห้ รู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูก ในความทุกข์มันก็ยังมีความสุขปนอยู่บ้าง
เค้าก็ดูเหมือนว่าแคร์ผมเป็นห่วงผมอยู่บ้างเวลาผมนอยด์ๆ แต่ผมว่าเค้าน่าจะรู้สึกอย่างนี้กับทุกคน
มันต่างกันตรงที่ผมคุยแค่เค้า แต่เค้าคุยเยอะหลายคน.
ผมควรจะทนจนกว่าจะทนไม่ไหวแล้วจากไป หรือจะจบเลยดี เจ็บครั้งเดียว
ใครเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาแชร์ให้ผมฟังหน่อยว่าผมควรทำยังไงดี
ผมควรจะทำยังไงดี ควรถอยดีไหมครับ ?
มีนัดเจอกันบ้างเดือนละครั้งสองครั้ง คุยกันทุกวันบ่อยๆ
แต่แล้วความรู้สึกผมเปลี่ยนไปคือผมรู้สึกหวง และอยากคุยกับเค้าตลอด
ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากขึ้นครับ.
พยายามให้ตัวเองงี่เง่าน้อยลง
แต่เค้าวางสถานะให้ผมเป็นแค่เบสท์เฟรนด์
เค้าเป็นคนเฮาฮา และคุยค่อนข้างเยอะมาก
ต่างกับผมที่คุยกับเค้าแค่คนเดียว
แต่พักหลังๅมานี่ผมเริ่มรู้สึกมากขึ้น และนอยด์ง่ายมากๆ
คือเอาง่ายๆคือรอไลน์ของเค้าตลอด
บางครั้งก็คิดว่าจะหยุด...คุยแล้ว
เพราะเราเริ่มรู้สึกว่าเรากลัวจะต้องเสียใจไปมากกว่านี้
มีสองทางเลือกตอนนี้คือหยุดแบบตัดขาด กับคุยต่อไปแล้วเราจะรู้สึกแย่ๆเหมือนเดิม
บางทีก็เหนื่อยจนอยากจะร้องไห้ รู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูก ในความทุกข์มันก็ยังมีความสุขปนอยู่บ้าง
เค้าก็ดูเหมือนว่าแคร์ผมเป็นห่วงผมอยู่บ้างเวลาผมนอยด์ๆ แต่ผมว่าเค้าน่าจะรู้สึกอย่างนี้กับทุกคน
มันต่างกันตรงที่ผมคุยแค่เค้า แต่เค้าคุยเยอะหลายคน.
ผมควรจะทนจนกว่าจะทนไม่ไหวแล้วจากไป หรือจะจบเลยดี เจ็บครั้งเดียว
ใครเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาแชร์ให้ผมฟังหน่อยว่าผมควรทำยังไงดี