เรารู้จักเพื่อนแฟนคนนึงพอๆกับแฟนที่เราคบมา
ช่วงเรียนก็จะไปเรียนพร้อมกัน พักเที่ยงก็ไปกินข้าวด้วยกัน
อยู่หอก็อยู่หอเดียวกัน แต่คนละห้อง เวลาไปเที่ยวหรือมาไหนไปไหน
เรากับแฟนและเพื่อนแฟนก็จะไปด้วยกันตลอด เพื่อนแฟนเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย
เรารู้จักกันมานานเกินห้าปีได้ เวลาเราทะเลาะหรือมีปัญหากับแฟน
เพื่อนแฟนก็จะคอยพูดคุยเสมอ จู่ๆมาวันนึงเรากับเพื่อนแฟนมีเรื่องทะเลาะกัน(เมาด้วยวันนั้น)
เหมือนเราไปพูดอะไรที่ทำให้เค้าโกรธ เราก็โดนเพื่อนแฟนตบหน้าไปทีนึง เราก็ตบกลับ555 ทำไปด้วยความไร้สติ
เคลียร์กันอยู่พักใหญ่ ต่างคนต่างขอโทษแล้วก็กอดกัน ร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่
ทั้งๆที่ตลอดที่รู้จักกับเพื่อนแฟนมา เค้าเป็นคนที่จะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น ร้องไห้ยากมาก
เราสองคนก็คุยปรับความคิดความเข้าใจกัน พอถึงช่วงที่เปิดใจคุยกัน
เราก็ไม่กล้าบอกตรงๆกับความรู้สึกที่มีให้เค้า เพราะเรากลัวจะเสียพี่คนที่ดีคนนึงไป
แต่ในใจเราว่าเค้าก็คงรู้ว่าเราคิดอะไรกับเค้า เพราะเค้าก็อายุห่างกับเราประมาณนึง
แต่ตอนที่คุยกันแฟนเราก็อยู่ด้วย แค่ไม่ได้ยินที่เราคุยกันเพราะปิดกระจก มันเป็นห้องแบบคอนโด
เรามีอะไรเราจะบอกแฟนทุกอย่าง และตอนที่คุยกันเพื่อนแฟนก็พูดมาประโยคนึงว่า
ถ้าสมมุติแฟนเราไปชอบคนอื่น แล้วก็คบเราในเวลาเดียวกัน เราจะไม่รู้สึกว่าโดนหักหลังหรอ
ตอนนั้นเราก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  ร้องไห้ออกมาดังกว่าเดิม จากที่ร้องอยู่แล้ว เพราะรู้สึกผิดที่คิดแบบนั้น
แต่บางทีแฟนเราก็ถามขึ้นมาว่าชอบเพื่อนเค้ารึเปล่า เราก็บอกเปล่าเพราะเราก็ไม่อยากทำผิดกับแฟน
และรักแฟนมากเช่นกัน ตอนนี้เรียนจบแยกย้ายกันหมดแล้ว ไม่ค่อยได้เจอเพื่อนแฟนแบบเมื่อก่อน
เราเองคิดว่าความรู้สึกนั้นจะหายไป แต่กลับคิดถึงมากกว่าเดิม เราอยากจะตัดใจไม่คิดอะไรเกินเลย
แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ ถ้าแฟนเรารู้เค้าคงจะเสียใจ เราเองก็เช่นกัน

ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยค่ะ ว่าเราควรจะทำยังไงต่อไป... เพราะเราไม่อยากรู้สึกแบบนั้นกับเค้าแล้ว