สวัสดีครับ ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงผมกับเธอเราสนิทกันมาตั้งเเต่อนุบาลครับตอนป.1ผมได้ย้ายกลับไปอยู่ต่างประเทศตามครอบครัวนั้นก็ทำให้ผมกันเธอไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยจนกระทั่งช่วงผมเรียนอยู่เกรด10ผมเจอเธอผ่านเฟสบุ๊คความรู้สึกในตอนนั้นผมดีใจมากเหมือนเจอของล้ำค่ายังไงไม่รู้55555
ผมกับเธอติดต่อกันมาเรื่อยๆจนถึงช่วงเรียนหาลัยผมตัดสินใจย้ายมาเรียนต่อที่ไทยตอนปี2เพื่อที่จะมาเรียนกับเธอเเต่นั้นก็กลายเป็นจุดเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ"ผู้ได้รู้เรื่องที่เธอชอบผม"ครับผมรู้เเล้วด้วยความอารมณ์ร้อนของผมตอนนั้นผมได้ทำลายมันลงด้วยการพูดกับเธอด้วยคำพูดที่เเรงพอสมควรสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแน่นอนว่าเธอไม่สามารถรับได้
ตั้งเเต่นั้นเธอก็เปลี่ยนไปเเม้จะอยู่กลุ่มเดียวกันจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเเต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือความไม่สนิทกันเธอกลายเป็นคนที่นิ่งไม่ค่อยพูดกับใครเเละเงียบกว่าเดิม ผมรู้สึกผิดที่ทำให้เธอกลายเป็นเเบบนี้ผมอยากจะขอโทษเธอเเต่ผมไม่กล้า
จนปลายปีที่เเล้วผมรู้ว่าเธอกำลังคบกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่อยู่ต่างประเทศ ความรู้สึกเหมือนโดนเข็มร้อยๆเล่มเเทงเข้าที่อกมันเจ็บจิ๊ดๆเเล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมผมถึงต้องเศร้าขนาดนั้นมันเหมือนชีวิตกำลังจะขาดอะไรไปซักอย่างในขณะที่เธอกลับมาเป็นคนร่าเริงเฮฮากับเพื่อนผมก็มีสภาพเหมือนศพเดินได้ได้เเหละครับทุกวันผมก็จะใช้ชีวิตเช้าไปเรียนตกเย็นเข้าร้านเหล้าอยู่เเบบนั้นเป็นปีๆ
ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม่ต้องเป็นเเบบนี้รู้เเค่ว่าไม่อยู่เฉยๆเเล้วคิดถึงเรื่องเธอมันคนอกหักไม่มีผิดเลยว่ะ กว่าจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ก็โดนเพื่อนซัดมา2หมัดเเละก็ได้เพื่อนนี้เเหละคอยเตือนให้ผมเลิกทำเเบบนี้และนั้นก็ทำให้ผมอีกอย่างคือ"ผมก็รู้สึกเเบบเดียวกับเธอไม่สิอาจจะมากกว่านั้นก็ได้แต่มันก็สายไปแล้วใช่ไหมล่ะ ไม่หรอกผมรู้ว่าเธอพึ่งเลิกกับเเฟนไป
แต่ผมมันโง่ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อดี ผมควรขอโทษเรื่องที่เมื่อก่อนผมทำร้ายความรู้สึกเธอและขอโอกาสจากเธอดีไหม หรือกลับไปเป็นเพื่อนเธอเเบบเดิม ผมกลัวนะถ้าผมเลือกอย่างเเรกผมกลัวว่าคำตอบมันจะไม่ใช่ กลัวจะจะเสียเธอไปตลอด ยอมรับนะที่ตอนนั้นผมยอมทำร้ายความรู้สึกของเธอก็เพื่อให้เธอตัดใจจากผมเพราะคำว่าเพื่อนสนิทมันค้ำคอเเต่ผมคิดผิด
ผมควรทำยังดี ผมไม่อยากเสียเธอไปอีกเเล้ว ผมอยากจะเเก้ไขสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอเเต่ผมไม่กล้า 😭
กว่าจะรู้ว่ารักก็สายไปแล้ว จะเดินหน้าขอโอกาสจากเธออีกครั้งดีไหม
ผมกับเธอติดต่อกันมาเรื่อยๆจนถึงช่วงเรียนหาลัยผมตัดสินใจย้ายมาเรียนต่อที่ไทยตอนปี2เพื่อที่จะมาเรียนกับเธอเเต่นั้นก็กลายเป็นจุดเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ"ผู้ได้รู้เรื่องที่เธอชอบผม"ครับผมรู้เเล้วด้วยความอารมณ์ร้อนของผมตอนนั้นผมได้ทำลายมันลงด้วยการพูดกับเธอด้วยคำพูดที่เเรงพอสมควรสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแน่นอนว่าเธอไม่สามารถรับได้
ตั้งเเต่นั้นเธอก็เปลี่ยนไปเเม้จะอยู่กลุ่มเดียวกันจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเเต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือความไม่สนิทกันเธอกลายเป็นคนที่นิ่งไม่ค่อยพูดกับใครเเละเงียบกว่าเดิม ผมรู้สึกผิดที่ทำให้เธอกลายเป็นเเบบนี้ผมอยากจะขอโทษเธอเเต่ผมไม่กล้า
จนปลายปีที่เเล้วผมรู้ว่าเธอกำลังคบกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่อยู่ต่างประเทศ ความรู้สึกเหมือนโดนเข็มร้อยๆเล่มเเทงเข้าที่อกมันเจ็บจิ๊ดๆเเล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมผมถึงต้องเศร้าขนาดนั้นมันเหมือนชีวิตกำลังจะขาดอะไรไปซักอย่างในขณะที่เธอกลับมาเป็นคนร่าเริงเฮฮากับเพื่อนผมก็มีสภาพเหมือนศพเดินได้ได้เเหละครับทุกวันผมก็จะใช้ชีวิตเช้าไปเรียนตกเย็นเข้าร้านเหล้าอยู่เเบบนั้นเป็นปีๆ
ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม่ต้องเป็นเเบบนี้รู้เเค่ว่าไม่อยู่เฉยๆเเล้วคิดถึงเรื่องเธอมันคนอกหักไม่มีผิดเลยว่ะ กว่าจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ก็โดนเพื่อนซัดมา2หมัดเเละก็ได้เพื่อนนี้เเหละคอยเตือนให้ผมเลิกทำเเบบนี้และนั้นก็ทำให้ผมอีกอย่างคือ"ผมก็รู้สึกเเบบเดียวกับเธอไม่สิอาจจะมากกว่านั้นก็ได้แต่มันก็สายไปแล้วใช่ไหมล่ะ ไม่หรอกผมรู้ว่าเธอพึ่งเลิกกับเเฟนไป
แต่ผมมันโง่ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อดี ผมควรขอโทษเรื่องที่เมื่อก่อนผมทำร้ายความรู้สึกเธอและขอโอกาสจากเธอดีไหม หรือกลับไปเป็นเพื่อนเธอเเบบเดิม ผมกลัวนะถ้าผมเลือกอย่างเเรกผมกลัวว่าคำตอบมันจะไม่ใช่ กลัวจะจะเสียเธอไปตลอด ยอมรับนะที่ตอนนั้นผมยอมทำร้ายความรู้สึกของเธอก็เพื่อให้เธอตัดใจจากผมเพราะคำว่าเพื่อนสนิทมันค้ำคอเเต่ผมคิดผิด
ผมควรทำยังดี ผมไม่อยากเสียเธอไปอีกเเล้ว ผมอยากจะเเก้ไขสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอเเต่ผมไม่กล้า 😭