สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเราถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อปีที่เเล้วเรามีเพื่อนสนิทอยู่5คน ก็ปกติไปไหนมาไหนด้วยกันมีอะไรช่วยเหลือกันตลอดมีเรื่องอะไรก็บอกกันหมด เเต่พอขึ้นมัธยมปลายก็เเยกย้ายกันไปเรียนเเต่ละสาย เลยเหลือเรากับเพื่อนอีกคนนึง(ขอเเทนว่า ฟ้านะค่ะ) ฟ้าเนี่ยเป็นคนที่เฮฮาสุดในกลุ่มคือภายนอกนางดูเเรงๆเเต่ถ้าได้รู้จักจริงๆคือเเบบชั้นจะหาเพื่อนเเบบนี้ได้ที่ไหนอีกเนี่ย(ลืมบอก จขกท.เป็นคนติดเพื่อนมาก555) เเล้วก็มีเพื่อนคนนึงมาเข้ากลุ่มด้วย(เเทนว่า ตี้นะค่ะ) เดิมทีเรากับฟ้าก็รู้จักตี้อยู่เเล้ว เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็มีกันเเค่3คน เเต่พอมาสักพักเรารู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เพราะฟ้ากับตี้ก็ไปไหนด้วยกัน2คน คุยก็คุย2คน คืออยากคุยด้วยนะเเต่ไม่รู้เรื่องด้วย คือเหตุการณ์เเบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก เราเลยทนไม่ไหวเลยค่อยๆถอยออกมา ไปคนเดียวหรือไม่ก็กับเพื่อนคนอื่น 2คนนั้นก็น่าจะเริ่มรู้ตัว (เราไม่ค่อยจะคุยกับตี้เท่าไหร่ส่วนมากจะสนิทกับฟ้า เพราะตี้จะเป็นคนชอบโวยวายเเต่ตี้มีความเป็นผู้นำนะเเต่ตี้ชอบนินทาเพื่อน นินทาไปทั่วอ่ะ จริงๆคือไม่ได้อยากขายเพื่อนเเต่เรารับไม่ได้อ่ะคือเรื่องที่ไม่น่าจะเอามาพูดก็เอามาพูด) เเล้ววันนึงคือเราได้ยินได้เห็นด้วยตัวเองเลย ตอนเช้ากำลังจะลงไปเข้าเเถวเพื่อนก็ทยอยกันลงไปเราก็กำลังลงไปเเต่ลืมของกำลังจะกลับไปเอาเห็นฟ้ากับตี้เหมือนกำลังพูดเรื่องเรากับอีกกลุ่มนึงเเล้วเพื่อนคนนึงเห็นเราเดินมา ก็เลยสกิดเพื่อนต่อๆไป ทุกคนเห็นหยุด โหตอนนั้นของเราไม่เอาเเหละรีบออกมาเลยเราก็คิดไปเเหละว่านินทาเราเเน่ๆ เราเลยคิดจะย้ายที่กับเพื่อนเเต่ก็คิดในใจ ทนหน่อยปีหน้าค่อยย้าย ตอนนั้นเลยเเบบโอเคปีหน้าค่อยว่ากัน เลยมาถึงช่วงปิดเทอม เลยไปเข้าค่ายมีเราตี้เฟิน 3คน ไปค่าย1เดือน ตอนนั้นคือโอเค โอเคมากไม่รู้สึกเคืองหรืออะไรเลยพูดกันดี เเต่พอจบค่ายเปิดเทอมมาความรู้สึกก็กลับมาอีกเเหละเป็นเหมือนเดิมอีกเเล้ว เเต่ฟ้าก็ดีกับเรานะเวลามีอะไรฟ้าจะเป็นคนชวนตลอดเเต่เหมือนเรารู้สึกว่าชวนตามมารยาทอ่ะ คือจะมาก็มาไม่มาก็ไม่ได้ง้อ ความรู้สึกเเบบเหมือนอกหักจากเพื่อน คือเรารักฟ้าเเคร์ฟ้ามาก เหมือนเราเเคร์ฟ้าเเต่ฟ้าเเคร์ตี้ ตอนนั้นคือหน้าชาพูดไม่ออก คนอื่นอาจจะมองว่าไร้สาระ เเต่นั้นคือความรู้สึกเราจริงๆ ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เราเคยไว้ใจตี้นะ เล่าความลับให้ฟังเเต่ตี้ไปพูดให้เพื่อนกลุ่มอื่นฟังเหมือนเรื่องตลกเเต่พอเรารู้เข้าเราโกรธมากความรู้สึกจากที่เเคร์ก็เริ่มเฉยๆชาๆ ตี้ก็มาขอโทษบอกว่าจะไม่ทำอีก ตอนนี้คือเราไว้ใจใครไม่ได้เลยจริงๆ ตอนนี้เป็นเเบบหน้าตี้ก็ไม่อยากมองเสียงก็ไม่อยากได้ยินเวลาตี้ไม่อยู่คือมีความสุขมาก เราอคติกับตี้มากไปรึเปล่าค่ะ ควรทำตัวยังไงดี ขอบคุณค่ะเข้ามาระบายเฉยๆอึดอัดมาก โล่งเลย555
รู้สึกเหมือนโดนเเย่งเพื่อน
ย้อนกลับไปเมื่อปีที่เเล้วเรามีเพื่อนสนิทอยู่5คน ก็ปกติไปไหนมาไหนด้วยกันมีอะไรช่วยเหลือกันตลอดมีเรื่องอะไรก็บอกกันหมด เเต่พอขึ้นมัธยมปลายก็เเยกย้ายกันไปเรียนเเต่ละสาย เลยเหลือเรากับเพื่อนอีกคนนึง(ขอเเทนว่า ฟ้านะค่ะ) ฟ้าเนี่ยเป็นคนที่เฮฮาสุดในกลุ่มคือภายนอกนางดูเเรงๆเเต่ถ้าได้รู้จักจริงๆคือเเบบชั้นจะหาเพื่อนเเบบนี้ได้ที่ไหนอีกเนี่ย(ลืมบอก จขกท.เป็นคนติดเพื่อนมาก555) เเล้วก็มีเพื่อนคนนึงมาเข้ากลุ่มด้วย(เเทนว่า ตี้นะค่ะ) เดิมทีเรากับฟ้าก็รู้จักตี้อยู่เเล้ว เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็มีกันเเค่3คน เเต่พอมาสักพักเรารู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เพราะฟ้ากับตี้ก็ไปไหนด้วยกัน2คน คุยก็คุย2คน คืออยากคุยด้วยนะเเต่ไม่รู้เรื่องด้วย คือเหตุการณ์เเบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก เราเลยทนไม่ไหวเลยค่อยๆถอยออกมา ไปคนเดียวหรือไม่ก็กับเพื่อนคนอื่น 2คนนั้นก็น่าจะเริ่มรู้ตัว (เราไม่ค่อยจะคุยกับตี้เท่าไหร่ส่วนมากจะสนิทกับฟ้า เพราะตี้จะเป็นคนชอบโวยวายเเต่ตี้มีความเป็นผู้นำนะเเต่ตี้ชอบนินทาเพื่อน นินทาไปทั่วอ่ะ จริงๆคือไม่ได้อยากขายเพื่อนเเต่เรารับไม่ได้อ่ะคือเรื่องที่ไม่น่าจะเอามาพูดก็เอามาพูด) เเล้ววันนึงคือเราได้ยินได้เห็นด้วยตัวเองเลย ตอนเช้ากำลังจะลงไปเข้าเเถวเพื่อนก็ทยอยกันลงไปเราก็กำลังลงไปเเต่ลืมของกำลังจะกลับไปเอาเห็นฟ้ากับตี้เหมือนกำลังพูดเรื่องเรากับอีกกลุ่มนึงเเล้วเพื่อนคนนึงเห็นเราเดินมา ก็เลยสกิดเพื่อนต่อๆไป ทุกคนเห็นหยุด โหตอนนั้นของเราไม่เอาเเหละรีบออกมาเลยเราก็คิดไปเเหละว่านินทาเราเเน่ๆ เราเลยคิดจะย้ายที่กับเพื่อนเเต่ก็คิดในใจ ทนหน่อยปีหน้าค่อยย้าย ตอนนั้นเลยเเบบโอเคปีหน้าค่อยว่ากัน เลยมาถึงช่วงปิดเทอม เลยไปเข้าค่ายมีเราตี้เฟิน 3คน ไปค่าย1เดือน ตอนนั้นคือโอเค โอเคมากไม่รู้สึกเคืองหรืออะไรเลยพูดกันดี เเต่พอจบค่ายเปิดเทอมมาความรู้สึกก็กลับมาอีกเเหละเป็นเหมือนเดิมอีกเเล้ว เเต่ฟ้าก็ดีกับเรานะเวลามีอะไรฟ้าจะเป็นคนชวนตลอดเเต่เหมือนเรารู้สึกว่าชวนตามมารยาทอ่ะ คือจะมาก็มาไม่มาก็ไม่ได้ง้อ ความรู้สึกเเบบเหมือนอกหักจากเพื่อน คือเรารักฟ้าเเคร์ฟ้ามาก เหมือนเราเเคร์ฟ้าเเต่ฟ้าเเคร์ตี้ ตอนนั้นคือหน้าชาพูดไม่ออก คนอื่นอาจจะมองว่าไร้สาระ เเต่นั้นคือความรู้สึกเราจริงๆ ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เราเคยไว้ใจตี้นะ เล่าความลับให้ฟังเเต่ตี้ไปพูดให้เพื่อนกลุ่มอื่นฟังเหมือนเรื่องตลกเเต่พอเรารู้เข้าเราโกรธมากความรู้สึกจากที่เเคร์ก็เริ่มเฉยๆชาๆ ตี้ก็มาขอโทษบอกว่าจะไม่ทำอีก ตอนนี้คือเราไว้ใจใครไม่ได้เลยจริงๆ ตอนนี้เป็นเเบบหน้าตี้ก็ไม่อยากมองเสียงก็ไม่อยากได้ยินเวลาตี้ไม่อยู่คือมีความสุขมาก เราอคติกับตี้มากไปรึเปล่าค่ะ ควรทำตัวยังไงดี ขอบคุณค่ะเข้ามาระบายเฉยๆอึดอัดมาก โล่งเลย555