....ฟังฉันพร่ำรำพันสักวันหนึ่ง
จะกล่าวถึงวรรณคดีที่อิดหนาฯ(ระอาใจ)
เรื่องพระจันทโครพพบโมรา
พาบุกป่าลุยโคลนเจอโจรไพร

.....โมราน้องมองโจรป่าว่าล่ำสัน
คงขยันกว่าพระจันฯ เป็นไหนไหน
ตาฤษีดีแต่เรื่องการเมืองไทย
เรื่องรักใคร่ไม่เคยสอนสักตอนเดียว

.....เรื่องพรรค์นั้นก็มันสำคัญนัก
คนเคยรักมักขัดเคืองด้วยเรื่องเสียว
โลกทุกวันมันยุ่งแท้แน่จริงเจียว
เพราะข้องเกี่ยวเรื่องอย่างว่าช่างน่าอาย

......ที่สมสู่อยู่ในป่ามากี่ครั้ง
ก็คงยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมาย
พ่อไก่อ่อนนอนเล่นเห็นสบาย
หญิงทุรายทุรนจนปัญญา

.....โทษโมราฆ่าผัวว่าชั่วนัก
แต่ตระหนักพิษเล่ห์เสน่หา
ความอึดอัดขัดใจให้ระอา
ด้วยค้างคามาแต่เนื่องเรื่องเมื่อคืน

.....วางดาบไว้ใกล้โจรโผนฆ่าผัว
รู้สึกตัวกอดศพเศร้าเฝ้าสะอื้น
คงตามัวชั่วคราวไม่ยาวยืน
แต่สุดฝืนได้ผัวฟื้นคืนกลับมา

......ฉันเพ้อพกยกนิทานมานานเนิ่น
ด้วยอยากเชิญเพลินอ่านงานภาษา
เปลี่ยนมุมมองตรองจิตพิจารณา
จะด่าว่าหรือตำหนิเชิญติชม