เข้ากับแม่ไม่ได้ครับ ทะเลาะกันแทบทุกวัน พักหลังเริ่มระอา ไม่ค่อยคุยกัน มองหน้ากันไม่ค่อยติด

เข้ากับแม่ไม่ได้ครับ ทะเลาะกันแทบทุกวัน พักหลังเริ่มระอา ไม่ค่อยคุยกัน มองหน้ากันไม่ค่อยติด
เพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็จะทะเลาะกันอีก (เดี๋ยวพอเรื่องซาๆไปประมาณอาทิตย์นึง ก็จะเกิดขึ้นแบบเดิมอีก)
คือผมไม่มีอะไรเหมือนแม่เลยครับ (แจ้งก่อนว่าเรื่องบุญคุณและความผูกพันก็อีกเรื่องครับ)
ผม 24 แม่ 60



ผมซ้ายจัดหัวก้าวหน้า ชอบตั้งคำถาม หาข้อมูลก่อนเชื่อ เห็นความสำคัญของสิทธิ ทุกคนเสมอภาค (และเรื่องทำนองนี้ทั้งหมด
แต่เกรงว่าจะพิมพ์ไมไ่ด้ เพราะเด็ยวก็จะถูกแบนแน่นอน)
แม่ขวา โบราณว่า.. เชื่อขนบประเภณี ไม่ตั้งคำถาม เค้าว่าไงมาก็ว่างั้น ชอบใช้คำว่า เพราะเขาเป็นแม่ ไม่ว่ายังไงก็ตาม

ผม เกลียด ดวง ฮวงจุ้ย โหราศาสตร์ ทำนาย การบนบานศาลกล่าว ทุกอย่าง
แม่ ตรงกันข้าม งมงายจัดๆ

ผม ไม่ชอบยุ่งกับคนอื่น เพราะคำนึงถึงสิทธิเป็นสำคัญ ไม่ชอบให้ใครมาละเมิดสิทธิ
แม่ ชอบหวังดี โดยที่ผมไม่ต้องการ แล้วผมก็รำคาญ (เค้าควรจะถามผมก่อน ว่าผมต้องการไหม)
(ข้อนี้คุยกันไปหลายรอบแล้ว)

ผม พูดน้อย แต่เป็นคนชอบเถียง (ตั้งคำถาม ถามคืน เชื่ออะไรยาก) ชอบความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของตัวเอง
แม่ ขี้เม้า ชอบสังคม ชอบอวดลูก (ผมกับพี่ชาย) พูดมาก ช่างจ้อ ขี้เม้า มีอะไร ชอบแอบถ่ายผม เอาเรื่องของผมไปเม้ากับเพื่อนในกลุ่มไลน

คือทัศนคติหรืออะไรแทบทุกอย่าง ไม่เหมือนกันเลย ตรงกันข้าม
คือพยายามคุยแล้ว เค้าก็ไม่แก้ ไม่ตั้งใจแก้ ทำหูทวนลม

ผมมองโลกในแง่ร้าย (จริงๆผมเรียกมันว่ามองตามความเป็นจริงมากกว่า แต่ก็ยอมรับนะ ว่าค่อนข้างจะมองโลกนี้แง่ร้าย)
แม่ มองโลกในแง่ดี

ผม เจ็บแล้วจำ
แม่ ใครทำอะไรไม่ดีกับตัวเอง ก็ปลอบใจตัวเองว่า ปล่อยเขาไป เราทำดีก็พอ

ผมเป็นคนใจเย็น จะเฉยๆ
แม่ ชอบ panic เป็นกระต่ายตื่นตูม แบบว่า เว่อวัง เยอะ

ผมกล้าได้ กล้าเสี่ยง ชอบแลก
แม่ขี้กลัว (บอกให้ผมทำงานบริษัท กลัวความเสี่ยง กลัวๆๆๆ
ทุกวันนี้แกเสียค่ารถแท็กซี่น่าจะถึงหลักล้าน เพราะนั่งมาตลอดชีวิต
ผมเคยถาม ทำไมไม่ให้พ่อสอน รถก็มีอีกคัน แกบอก กลัว (เหอๆ)

ข้อนี้สำคัญมาก ผมเป็นคนมีเหตุผล สูงถึงสูงมาก เพื่อนเคยพูดว่า ตรงไปแบบนี้ คนเค้าไม่อยากคุยด้วยนะ หรือแบ่บ บางอย่างทำไมชอบแย้ง
แม่ผม ใช้อารมณ ไม่มีเหตุผล เถียงอะไรก็จะชักแม่น้ำ นอกเรื่อง น้อยใจ


อย่างง่ายๆ เค้าชอบเข้ามาเก็บของในห้องผม ทั้งที่ผมบอกเลยว่า ห้ามเข้ามาในห้อง หรือห้ามแตะของๆผม อย่าย้ายที่ เพราะมันจะหาย
แล้วจะหาไม่เจอ เสียเวลามาหา สุดท้ายก็ไม่รอด ปัญหานี้ทะเลาะตลอด
ต้นปีนี้ ผมเขวี้ยงจานแตกไปใบ ตอนนี้เลือดขึ้นหน้า เพราะผมเป็นคนเก็บกดเหมือนกัน
2 ปีที่แล้วก็เตะพัดลมพังไปตัว ละก็มีถีบประตูห้องนอน จนกลอนพัง ( ตอนนั้นเค้า ignore ผม ทั้งๆที่ทำของผมหาย แต่กลับตอบมาว่า ไม่รู้ หาไม่เจอ)

แล้วเค้าก็ใช้ชุดเหตุผลบ้าๆว่า ห้องมันรก (ห้องใคร?)
บางทีผมฝากทำอาหาร กำชับแล้ว เค้าก็ตกลง สุดท้าย ก็ทำไมตรงที่ขอ
บางทีใส่น้ำตาล ผมถามว่า ใส่ทำไม ไหนบอกว่าไม่ให้ใส่ไง เค้าบอก กลัวไม่อร่อย (คือ เดี๋ยว ใครกิน?)


คืออ่านมาตรงนี้ผมอาจจะดู harsh มากๆ
คือผมไม่มาทิ้งท้ายสวยๆว่าผมวิเศษอะไรนะ คือผมปกติ ชอบไปไหนกับแม่ด้วยซ้ำเวลาว่างๆ (ผมคิดเสมอว่า เค้าใกล้ตายแล้ว
อยากใช้เวลาที่มีแม่อยู่ด้วยให้ดีที่สุด แต่ก็พังเพราะนิสัยเค้าทุกที บางทีผมนั่งรถกลับเลย ระหว่างทาง)
ก็ส่งเงินบ้าง เลี้ยงข้าว ตอนไม่ทะเลาะก็คือปกติ ผมนอนกับแม่บ่อยๆ
แต่ก็ทะเลาะบ่อยมากเหมือนกัน


บางแบ่บ เห้ย เราถูก ทำไมเราต้องผิดวะ (ผมซีเรื่องนี้มาก)
เค้าไม่คิดแก้ปัญหา นี่คือประเด็น
แทนที่จะตกลงคุยกัน คนละครึ่งทาง
นี่ไม่เลย พอผมทำซีเรียสก็จะทำ ทะเล้น ขำๆ อะไรไม่รู้
พอผมหนักข้อเข้า เค้าก็บอกปวดหัว ชักแม่น้ำล้านแปด ดราม่า อะไรไม่รู้


คือตัวตนเราต่างกันมากจริงๆ

ใครเจอแบบนี้บ้างครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
โลกหมุนรอบตัวเอง..ไม่ได้หมุนรอบตัวคุณ

ถ้าโลกส่วนตัวมันสูงนัก. ออกไปอยู่คนเดียว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่