ไม่อยากให้พ่อแม่กู้เงินให้ญาติ ส่งหนังสือคัดค้านการกู้ไปที่ธนาคารได้มั้ยคะ

Log in มาตอบกระทู้นี้โดยเฉพาะ จากความรู้สึกของลูกคนนึง เราเหมือนคุณทุกอย่าง น้องของพ่อระเห็ดจากบ้านนอกไปอยู่กรุงเทพ ไปๆมาๆ ติดแบล็คลิส+ล้มละลาย ทุกสิ่งอย่าง หนีหนี้จากกรุงเทพกลับมาบ้านนอก มาอยู่บ้านแม่ นางก็ไม่วายอยากสร้างนู่นนี่นั่น คงอายชาวบ้านชาวช่องที่ต้องกลับมาบ้านนอก อยากโชว์คนอื่นว่ามีตังค์งี้ อยากทำบ้าน ต่อบ้าน แต่ด้วยความที่ไม่มีเงิน บวกกับนางกู้ธนาคารเองไม่ได้ ก็มาขอให้พ่อเรากู้ให้ เหมือนที่คุณเล่ามาเลย พอแม่เรารู้เรื่อง แม่เราไม่พอใจมาก เพราะทั้งเราทั้งน้องเรา กำลังต่อปริญญาตรี แม่เราทะเลาะกับพ่อหลายครั้งมาก แต่ด้วยพอเราเป็นคนไม่ฟังใคร บวกกับรักแม่มาก เพราะน้องของพ่อเราไปบอกให้แม่มาช่วยพูด ตอนนั้นพ่อเราคงไม่ได้คิดอะไร แค่อยากช่วยน้องที่พ่อเรามองว่าคือครอบครัว จนพ่อเราต้องไปกู้ให้ ตอนแรกไปคุยกับผู้จัดการธนาคารเค้าจะไม่ทำเรื่องให้กู้ เพราะเค้าไม่เห็นด้วย แต่ไปอิท่าไหนไม่รู้ ไปอีกทีวันผู้จัดการคนนั้นไม่อยู่ กลายเป็นว่าได้กู้เฉย หนี้ประมาณเกือบล้าน นางก็สบายใจได้ทำบ้านของนาง พ่อเรายอมหยุดงานทุกสิ่งอย่างไปช่วยนางทำบ้าน ค่าแรงอะไรไม่ได้สักบาท มิหนำซ้ำพอนางหมุนเงินไม่ทัน (ตรงนี้เราไม่เข้าใจว่าธนาคารให้เงินมายังไง) นางก็มายืมพ่อเราอีก เป็นหมื่น ทั้งๆที่เงินนั้นแม่จะเก็บไว้ส่งให้พวกเราเรียนหนังสือ นางบอกยืมก่อนเดียวจะคืน ไปๆมาๆ ทำบ้านเสร็จ แม่ของพ่อก็เสีย กลายเป็นพ่อต้องรับผิดชอบเงินทุกอย่าง พอหลังจากเสร็จงานศพทุกอย่าง อีนางน้องของพ่อ ด้วยความที่ไม่มีงานระจำเป็นหลักแหล่ง ทำให้นางไม่มีเงินส่งธนาคาร นางเลยแก้ปัญหาด้วยการหนีหนี้ เก็บของทุกอย่างหนีไปจังหวัดอื่น (นิสัยถาวรเดิมๆ) ทิ้งให้พ่อเราต้องรับมือกับหนี้สินที่เกิดจากคนที่พ่อหวังดี ธนาคารมาบ้านเราบ่อยมาก มาทวงเงิน มาบอกว่าถ้าไม่ส่งจะยึดที่ยึดบ้านที่เราอยู่ แม่เราเครียดมาก ร้องไห้ทุกวัน เหมือนช่วงนั้นเป็นช่วงแย่ที่สุดในชีวิต แม่เราไม่คุยกับพ่อเป็นอาทิตย์ พ่อเราก็เครียดพุดแต่ว่าอยากตายๆ จะได้ไม่ต้องให้ที่บ้านเดือดร้อน แม่เราเครียดจนต้องเข้าวัดอยู่เป็นอาทิตย์ พอแม่กลับมาบ้าน ได้เข้าใจในธรรมเหมือนแม่เราจะเริ่มทำใจได้ แม่เริ่มรับมือกับปัญหา แม่เราพูดแค่ว่า เสียที่ เสียบ้าน ยังหาทางเอามันกลับมาได้ แต่ถ้าเสียคนไปแล้วไม่มีทางเอากลับมาได้ จนวันนี้เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น บ้านหลังต้นเหตุมีคนมาซื้อ และจะผ่อนธนาคารเอง ส่วนบ้านเราหมดเงินไปหลายบาทมากระหว่างรอคนมาซื้อก็ต้องผ่อนหนี้เอง เงินที่เก็บไว้ให้พวกเราเรียนไม่มีเหลือสักบาท เราต้องดรอปเรียนหางานทำเพื่อจะได้กลับไปเรียนใหม่ พ่อเราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากเหตุการณ์นี้ เราก็เช่นกัน  

อยากฝากให้เจ้าของกระทู้และคนอื่นๆได้คิด โลกนี้มันอยู่ยาก ขนาดคนที่โตมาด้วยกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน อดด้วยกัน อิ่มด้วยกัน ยังหักหลังกันได้ เรื่องเงินเรื่องทอง แม้จะเล็กน้อย ก็อย่าไว้ใจใครเลย เราอยากให้เจ้าของกระทู้สู้ๆ อย่าให้พ่อทำเรื่องกู้ให้ได้เด็ดขาด ถึงพ่อจะโกรธ จะเกลียด แต่สักวันพ่อเจ้าของกระทู้จะเข้าใจเอง ยอมให้คนอื่นมองว่าเราก้าวก่าย ว่าเราไร้น้ำใจ ดีกว่าเราต้องมาchipหายเพราพความมีน้ำใจเลย