แค่อยากเล่าให้ฟัง??

ผมเป็นนักศึกษาปี1ครับ เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ หน้าตาบ้านๆ(ค่อนๆไปทางขี้เหร่ก็ว่าได้ครับ)เป็นคนตลกเพื่อนเยอะ และก็เรียนเก่งในระดับนึงครับ และตอนนี้ผมก็มีความรักครับและก็เป็นความรักที่ผมค่อนข้างจะปลงๆนิดนะครับ และก็อยากจะเล่าเรื่องราวที่ผมคิดนะครับ
ผมเข้ามาเรื่องที่มหาลัยแห่งหนึ่งและมีโอกาสได้เจอกับเพื่อนวันเดียวกันมากมายได้เจอคนหน้าตาดีมากมาย(จังหวัดไม่ใช่จังหวัดใหญ่พอได้มาอยู่จังหวัดใหญ่เลยเหมือนได้เปิดหูเปิดตา)ก็เป็นความสุขเล็กๆนะครับแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรก็รู้ว่าคงหวังอะไรไม่ค่อยได้5555 และมีอยู่วันนึงผมได้ไปช่วยงานเพื่อนที่อยู่ต่างภาควิชาแล้วเพื่อนผมก็แนะนำให้รู้จักเพื่อนของเขาคนนึง แล้วผมก็หันหน้าไปตามการผายมือของเพื่อนและภาพที่ผมเห็นคือผู้คนนึงกำลังยืนดูหนังสือที่ชั้นหนังสือ(ไปช่วยงานเพื่อนที่ห้องสมุด)และก็ยิ้ม พวกคุณเชื่อหรือเปล่าว่าไอ้ฉากในหนังที่เมื่อคนรักเห็นกันแล้วภาพมันสโลว์ที่ผมคิดว่าโคตรน้ำเน่าเนี้ยมันได้เกินขึ้นกับผมจริงๆ ไม่รู้สิครับตอนนั้นผมก็เขาม.มาประมาณ3เดือนเห็นคนสวยมาก็เยอะแต่ทำไมผมถึงกลับมามีอาการแบบนี้กับผู้หญิงที่ไม่ได้สวยมาก(ก็ไม่ได้ขี้เหล่)แล้ววันนั้นเราก็ได้รู้จักกันว่าเธอชื่ออะไรประมาณนี้ผมขอแทนชื่อเธอว่าแมนนะครับ(เป็นผู้หญิงจริงๆนะครับพอดีคิดชื่อไม่ออก555) แล้วเวลาก็ผ่านไปผมก็ไม่ค่อยได้เจอเธอมันก็ทำให้ความรู้สึกมันก็ดูลดๆลงไปหน่อย จนถึงช่วงใกล้สอบมิดเทอมผมก็ได้คุยกันกับเพื่อนของผมว่าจะไปอ่านหนังสือกันที่ห้องสมุด(เพื่อนคนละกลุ่มกับกลุ่มแรก) แต่เรื่องบัญเอิญก็เกิดขึ้นครับนั้นก็คือแมนอยู่กีฬาเดียวกันกับเพื่อนของผมกลุ่มนี้(คณะของผมจะมีสังคมกีฬาครับคือเลือกกีฬาว่าอยากอยู่อะไรแล้วก็จะถือว่าเป็นเพื่อนกลุ่มใหญ่กลุ่มนึงเลย)ซึ่งกีฬาของแมนก็นัดมาอ่านหนังสือเหมือนกันด้วยเหตุนี้ทำให้เราได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นจนสนิทสนมกันในระดับนึงหลังจากนั้นก็ถึงช่วงประกาศคะแนนสอบปรากฎว่าผมได้คะแนนเป็นอันดับ1ของคณะในวิชานึงและก็แมนก็ได้คะแนนในอีกวิชานึงที่ค่อนข้างสูง(ก็เกือบท๊อป)ทำให้ผมก็ได้เกิดความสนใจในตัวผู้หญิงคนนี้มากขึ้นก็เลยพยายามทำความรู้จักมากขึ้นทำความรู้จักไปทำความรู้จักมารู้ตัวอีกที่ก็รู้สึกชอบแบบเป็ยจริงเป็ยจังซะแล้ว แต่ก็เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจเมื่ออยู่มาวันนึงผมกับเพื่อนก็ได้นัดไปทำงานกัน(เพื่อนกลุ่มที่เป็นเพื่อนกีฬาของแมน)และอยู่ดีๆเราก็ได้คุยกันเรื่องแมนขึ้นมาแล้วเพื่อนคนนึงก็บอกว่าวันงานเลี้ยงกีฬาที่ผ่านมาก่อนหน้านี้มันมีการเล่นกันในงานคือบอกคนที่ชอบซึ่งแมนก็บอกว่าแมนนั้นชอบผู้ชายคนนึงอยู่ซึ่งอยู่ในกีฬาเดียวกันซึ่งผู้ชายนั้นเป็นผู้ชายที่หล่อเลยแหละครับเอาแบบว่าถ้าเอาผมไปยื่นคู่ผมนิยาจกเลยครับ พอได้ยินแบบนั้นแล้วมันก็เหมือนฟังสลายเลยแหละครับแต่นึกไปนึกมาก็คิดว่า"เอาวะแค่เพื่อนก็ได้ผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็ไม่เห็นจำเป็นแฟนเลย" สุดท้ายก็ถอดใจไปแต่เราก็ยังเป็นปกติกันนะครับคุยกันปกติ แต่ยิ่งเวลาผ่านไปๆยิ่งรู้จักกันมันก็ยิ่งทำให้รู้สึกแบบคนใช่ว่ะทำมันน่ารักจังเลยว่ะเพราะคิดแบบนี้ครับเลยพี่ช่วงนึงที่เหมือนหึดว่าจะไปจีบแต่ทำไปทำมาก็ไม่กล้าเหมือนเดิมแต่มันก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่แมนทำให้ผมรู้สึกว่าเขาก็คิดอะไรกับผมแต่ก็กลัวว่าตัวเองจะคิดไปเองก็เลยปล่อยผ่านไปแต่ความรู้สึกของผมมันก็ยังเหมือนเดิม นานไปๆจนเราสนิทกันมากจนพูดกูกันเลย แล้ววันนึงครับเป็นวันงานเลี้ยงพี่บัณฑิตของภาควิชาแน่นอนแหละครับตามประสาวิศวะก็เมาเละเลยครับแต่ผมนะสิมันดันไม่เมาเปล่าครับดันไปคิดเรื่องแมนแล้วคนมันเมาอ่ะครับ อยู่ดีๆมันก็เกิมหึกเหิ่มขึ้นมาเลยไปบอกชอบเขา แต่พอบอกเสร็จก็ดันมานึกได้ว่าถ้าเขาไม่เหมือนเดิมล่ะจะทำไมอยู่ผมก็นั่งร้องให้เกือบชั่วโมงแต่สุดท้ายก็นึกได้ว่าทำไงได้ก็บอกไปแล้วช่างมันรอลุ้นพรุ่งนี้เอา พอวันรุ่งขึ้นเขาก็คุยกันเหมือนเดิมหัวเราะเรื่องเมื่อคืนที่ผมเมาแต่ไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนคุยอะไรกัน มันทำให้ผมงงว่าเอ้อดูไม่ตกใจเลยมันชอบกูป่าวว่ะ แต่การที่ผมไปบอกชอบทำให้เราได้มาขึ้นแต่ตอนนี้คือไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงผมก็อยากจะสมหวังเหมือนกันนะครับผมก็อยู่เหงาๆมานานแล้วแต่ผมก็ไม่ได้คิดมากหรอกได้เจอผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขเนี้ยได้คุยด้วยได้รู้จักด้วยผมก็พอใจแล้วแหละ
แค่อยากเล่าเฉยๆครับไม่มีอะไรถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากเลยนะครับ55555