เป็นไปได้ไหมครับ ที่เราจะใช้ชีวิตคนเดียวเเบบโดดเดี่ยวไปทั้งชีวิต

ผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก เหมือนไม่มีใครที่เข้าใจเรา หริอคนที่เราสามารถปรับทุกข์ เปิดอกคุยเรื่องต่างๆ รู้สึกไม่อยากเชื่อใจใคร ที่พูดมานี้ผมรู้สึกกับทุกคนตั้งเเต่เพื่อนยันครอบครัว สังคมในหมู่เพื่อน เวลาอยู่ต่อหน้าก็คุยกันเฮฮาปกติเหมือนคนอื่นทั่วๆไป เเต่ในใจเหมือนเเค่ปั้นหน้ายิ้มคุยๆให้มันผ่านๆไป ส่วนสังคมครอบครัวก็ตีกรอบต่างๆ จนผมรู้สึกได้ว่าถึงพูดเรื่องทุกข์ของเราให้เขาฟังเขาก็คงไม่เข้าใจ ว่าทำไมเราถึงเป็นงี้  ส่วนตัวรู้สึกทุกข์ที่เป็นเเบบนี้เเต่จะให้เริ่มความสัมพันธกับใครอื่นก็คงไม่ไหว เลยอยากถามเพื่อนๆว่าจะเป็นไปได้ไหม ที่คนหนึ่งคนจะใช้ชีวิตคนเดียวเหงาๆไปตลอดชีวิต ไม่มีความสัมพันธ์กับใคร