วันนี้ (13 ธันวาคม 2560) ผมได้มีโอกาสไปดูภาพยนตร์เรื่อง COCO ที่โรงภาพยนตร์ เมกา ซีเนเพล็กซ์ สาขาเมกาบางนา ที่โรงที่ 8 รอบเวลา 19:30
ซึ่งก่อนหน้านั้นผมได้กดซื้อตั๋วผ่านเวปไซต์ของเมเจอร์และจองที่นั่ง G19 เอาไว้ และทันทีที่จะกดจ่ายเงินกลับทำไม่ได้เพราะระบบตัดเงินผ่านบัตรน่าจะมีปัญหา เลยตั้งใจจะลองซื้อผ่านเวปไซต์และเลือกที่นั่งเดิมอีกครั้ง แต่ว่าเพียงเวลาแค่ไม่ถึง 1 นาที ที่นั่งเดิมที่ผมได้เลือกเอาไว้กลับถูกจองไปเรียบร้อยแล้ว ผมจึงต้องจำยอมเลือกที่นั่งถัดไป นั่นคือหมายเลข G18
พอไปถึงที่โรงหนังก็พบว่ามีผู้หญิงคนนึงเป็นเจ้าของที่นั่ง G19! และนั่นทำให้มีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่อยากจะทำความรู้จักกับเธอ แต่ตอนนั้นผมก็ไม่กล้าทักทายเธอไป (เพราะเข้าใจดีว่าคนที่อยากดูหนังคงยังไม่อยากเสียเวลาทำความรู้จักกับใครในตอนนั้น) เลยตั้งใจว่าจะทักเธอหลังจากหนังจบ
พอถึงตอนจบ (ซึ่งยังไม่ตัดเข้าเครดิตดี) เธอคนนั้นก็ลุกไปแบบกระทันหันและเดินออกจากโรงภาพยนต์ไปแบบเร็วถึงเร็วมาก จนผมเองไม่ได้แม้แต่จะเอ่ยคำทักทายใดๆออกไป และแม้ผมจะรีบเดินเพื่อตามเธอให้ทันเท่าไร เธอกลับเดินไวและหายไปในที่สุด (ผมวิ่งไม่ได้เพราะผมเจ็บข้อเท้าและพื้นรองเท้าเจ้ากรรมกลับลื่นไถลแทบจะตลอดเวลา ผมจึงต้องเดินประคองและมองเธอหายลับตาไป
และผมเคยได้ยินเรื่องราวผ่าน Pantip ว่ามีคนเคยได้รู้จักกันจากการโพสต์ตามหาใครบางคนผ่านช่องทางนี้ จึงอยากใช้วิธีเดียวกันเพื่อที่ผมจะตามหาเธอคนนั้น และบอกกับเธอว่า "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
ที่นั่ง G19 โรงภาพยนตร์ที่ 8 เมกา บางนา เรื่อง COCO รอบ 19:30
ซึ่งก่อนหน้านั้นผมได้กดซื้อตั๋วผ่านเวปไซต์ของเมเจอร์และจองที่นั่ง G19 เอาไว้ และทันทีที่จะกดจ่ายเงินกลับทำไม่ได้เพราะระบบตัดเงินผ่านบัตรน่าจะมีปัญหา เลยตั้งใจจะลองซื้อผ่านเวปไซต์และเลือกที่นั่งเดิมอีกครั้ง แต่ว่าเพียงเวลาแค่ไม่ถึง 1 นาที ที่นั่งเดิมที่ผมได้เลือกเอาไว้กลับถูกจองไปเรียบร้อยแล้ว ผมจึงต้องจำยอมเลือกที่นั่งถัดไป นั่นคือหมายเลข G18
พอไปถึงที่โรงหนังก็พบว่ามีผู้หญิงคนนึงเป็นเจ้าของที่นั่ง G19! และนั่นทำให้มีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่อยากจะทำความรู้จักกับเธอ แต่ตอนนั้นผมก็ไม่กล้าทักทายเธอไป (เพราะเข้าใจดีว่าคนที่อยากดูหนังคงยังไม่อยากเสียเวลาทำความรู้จักกับใครในตอนนั้น) เลยตั้งใจว่าจะทักเธอหลังจากหนังจบ
พอถึงตอนจบ (ซึ่งยังไม่ตัดเข้าเครดิตดี) เธอคนนั้นก็ลุกไปแบบกระทันหันและเดินออกจากโรงภาพยนต์ไปแบบเร็วถึงเร็วมาก จนผมเองไม่ได้แม้แต่จะเอ่ยคำทักทายใดๆออกไป และแม้ผมจะรีบเดินเพื่อตามเธอให้ทันเท่าไร เธอกลับเดินไวและหายไปในที่สุด (ผมวิ่งไม่ได้เพราะผมเจ็บข้อเท้าและพื้นรองเท้าเจ้ากรรมกลับลื่นไถลแทบจะตลอดเวลา ผมจึงต้องเดินประคองและมองเธอหายลับตาไป
และผมเคยได้ยินเรื่องราวผ่าน Pantip ว่ามีคนเคยได้รู้จักกันจากการโพสต์ตามหาใครบางคนผ่านช่องทางนี้ จึงอยากใช้วิธีเดียวกันเพื่อที่ผมจะตามหาเธอคนนั้น และบอกกับเธอว่า "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"