ค่ายอาสาครั้งแรกในชีวิตของ “เด็กอาชีวะ” ที่คนอื่นชอบมองว่าหาสาระไม่ได้

สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่าน ผมเด็กอาชีวะคนหนึ่ง จากวิทยาลัยในกรุงเทพ เมื่อเดือนที่แล้ว ผมได้มีโอกาสไปค่ายอาสากับเพจอาชีวะแห่งหนึ่งมาครับ ผมเห็นว่าปีที่แล้วมีพี่มาแชร์มุมมองของเขาที่มีต่อพวกผมลงในนี้ ผมเลยอยากจะแชร์ด้านของตัวเองบ้าง
ขอเกริ่นก่อนเลยว่านะครับว่าตัวผมเองไม่เคยเข้าค่ายที่ไหนเลย ก็เลยชวนเพื่อนๆ และรุ่นน้องไปสมัครดู พอเห็นว่าเพจนี้รับสมัครคนที่เรียนอาชีวะไปทำค่ายอาสา ก็เลยรู้สึกว่า เออ!! น่าสนดี ก็เลยลองสมัครดู สรุปก็ได้รุ่นน้องร่วมเดินทางมาด้วยอีก 4 คน

พอถึงวันที่ผมต้องไปจริงๆ ผมตื่นขึ้นมาในช่วงตี 5 กำลังเตรียมตัวก้าวขาออกจากบ้าน แต่..โอ้วพระเจ้าจ๊อด!! น้ำในซอยดันท่วมสูงเกือบถึงเข่า ผมนี่แทบร้องหาเรือท้องแบนเลย แต่คนจะทำดีซะอย่างอะไรก็ห้ามไม่ได้ ยังดีหน่อยที่มีรถเมล์วิ่งไปส่งผมถึงจุดหมายได้ทัน พอไปถึงจุดนัดพบผมได้เจอทั้งน้องๆ ที่มาจากวิทยาลัยเดียวกัน และที่มาจากวิทยาลัยอื่นทั่วประเทศผมรู้สึกตื่นเต้นมากกกกกกก ที่ได้เจอเพื่อนใหม่เต็มไปหมด แล้วยังแอบเห็นสาวน่ารักๆ จากวิทยาลัยอื่นด้วย อิอิ เคลิ้มเลย ^^ ส่วนใหญ่เราก็จะเงียบ ๆ หน่อย ด้วยความที่เรายังไม่รู้จักกัน แต่ก็มีบางคนที่สนิทเหมือนกับรู้จักกันมานมนาน คงเพราะเคยรู้จักกันมาแล้วจากในกรุ๊ปไลน์ และค่ายปีที่แล้วแหละครับ



ผ่านไปซักพักพี่ๆ ทีมงานก็ให้ทุกคนลงทะเบียนพร้อมกับแจกป้ายชื่อ จากนั้นก็เอาของขึ้นรถ แต่ยังขาดอีก 3 คน นี่สิ ซึ่งในนั้นมีรุ่นน้องของผม 2 คน ระหว่างนั่งรอพี่ทีมงานก็เริ่มมาคุยกับพวกเรา จนในที่สุดคนที่เหลือก็มา ระหว่างทางก็มีทำกิจกรรมแนะนำตัว ทำนู้นทำนี่กันไปแต่ผม...หลับครับ ก็ลมแอร์มันเย็นนิครับ 55555 (เพื่อนที่ค่ายมาบอกตอนหลังว่า มีคนแกล้งผมเต็มเลยนะ รู้ตัวหรือป่าว?? 5555) พอตื่นมาผมก็ถูกพี่ทีมงานแกล้งต่อให้บอกชื่อเพื่อนที่ไปค่ายด้วยกัน ผมนี่อื้อหืองานหยาบละทีนี้!! ถ้าจำไม่ได้พี่จะให้เต้น แน่นอนว่าระดับผม...จำไม่ได้ 5555 เต้นไปสิ สายย่อจัดไป!!


ถึงค่ายก็เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องเรียนในโรงเรียนของหมู่บ้านอากาศดีมากกกกกกก ฟิน แล้วเราก็ต่อรถไปอีกที่หนึ่งซึ่งเป็นที่ทำค่ายอาสา ใกล้ๆ ที่ทำกิจกรรมมีอ่างเก็บน้ำด้วย บรรยากาศดีมากกกก ก. ไก่ ห้าสิบตัว ลืมบอกไปครับ ว่าค่ายอาสาครั้งนี้เนสกาแฟกระป๋องเป็นคนจัดขึ้น เลยมีพี่ๆ จากเนสท์เล่อาสามาด้วย หลังจากนั้นเราก็แบ่งทีมทำงานร่วมกับพี่ๆ ยกเว้นอันที่เป็นโซลาร์เซลล์ ที่มีแต่พวกเราอาชีวะครับ ซึ่งผมเองก็ได้อยู่ในกรุ๊ปที่ทำโซลาร์เซลล์ด้วย เพราะเขาต้องการผู้เชี่ยวชาญอย่างผม  เจ๋งป้ะล่า!!? (ขี้โม้จริงเลยเรา อิอิ)






พอเริ่มทำงาน หน้าที่ผมคือติดตั้งแผงโซล่าร์เซลล์ เพื่อใช้เป้นแหล่งรวมพลังงานแสงอาทิตย์ในการปั๊มน้ำขึ้นมาจากอ่างเก็บน้ำ ช่วยชาวบ้านประหยัดค่าไฟในการปั๊มน้ำมาทำการเกษตร อย่าง แปลงผักต่าง ๆ และลูกหม่อน ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์หลักของหมู่บ้าน เจ๋งมั้ยล่ะ?? ภารกิจอันยิ่งใหญ่ของผม  (คือความจริงผมก็ทำไม่ค่อยเป็นหรอกนะครับ แต่โชคดีที่มีเพื่อนที่เขาทำเป็นอยู่แล้วช่วยสอน)
ซึ่งเป็นเพื่อนต่างสถาบันช่วยได้ดีมากโดยที่เขาจะคอยดูระยะเวลาวางแผ่นโซล่าร์เซลล์ก่อนเจาะยึดแล้วยังคอยประคองแผ่นโซล่าร์เซลล์เวลาผมเจาะทำให้เจาะง่ายขึ้นเยอะเลย มีทุลักทุเลไปบ้างตามสไตล์มือใหม่ (หัดทำ) แต่ด้วยฝีมือชาวอาชีวะอย่างเรา สุดท้ายงานก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่วันแรกก็ยังไม่เสร็จดีนะครับ ต้องมาเก็บงานเพิ่มในวันที่ 2 นิดหน่อย




นอกจากติดตั้งแผงโซล่าร์เซลล์แล้ว ยังได้ทำกิจกรรมอื่น ๆ ทั้งเก็บลูกหม่อน หรือที่เรียกกันว่า มัลเบอร์รี่ เอามาทำแยมลูกหยีและน้ำมัลเบอร์รี่ รวมถึงปลูกหญ้าแฝกเพื่อนำมาสานเป็นบรรจุภัณฑ์ สำหรับใส่ชาใบหม่อน เพิ่มมูลค่าให้ผลผลิตของชาวบ้านอีกด้วย เรียกว่าพวกเรามาที งานนี้จัดเต็มครบวงจร ตั้งแต่ช่วยลดต้นทุนในการปั๊มน้ำ มาช่วยปลูกหม่อน






หลังจากนั้นพวกพี่ ๆ ทีมงานก็ปล่อยให้พักผ่อน ก็คือนอนนั่นแหละครับ แต่พวกเรามีหรอจะนอน ก็เล่นอะไรกันไปเรื่อยตามประสา จุดนี้แหละครับมันเหมือนว่าเราได้รู้จักกันมากขึ้น แล้วด้วยความที่พวกเรานิสัยคล้ายๆ กันด้วยอ้ะครับ ถึงแม้บางคนจะมาจากที่เดียวกัน แต่ก็ไม่มีการแบ่งพรรคแบ่งพวกเลยครับ พวกเราเข้ากันได้ดีมาก เรียกได้ว่าสนิทแนบแน่นกันเลยทีเดียวเชียว 5555




วันต่อมาเราก็กลับไปเก็บงานโซลาร์เซลล์จนเรียบร้อย พี่ ๆ ทีมงานก็พาเราไปทานข้าว แล้วก็เล่นน้ำตกครับ บอกเลยตรงนี้มันส์มาก โดดน้ำ นู่นนี่กัน เล่นกันสนุกสนาน เหมือนสนิทกันมานาน ไม่ได้รู้สึกเท่าไหร่ว่ามาทำค่ายอาสา ผมรู้สึกเหมือนเราไปเที่ยวกันแล้วแวะทำค่ายอาสามากกว่า 555




ขอบอกจากใจตรงนี้ว่า ค่ายอาสาครั้งนี้ค่อนข้างเปลี่ยนมุมมองผมไปเหมือนกัน ผมเองจากเด็กกรุงเทพคนหนึ่งที่มีทุกอย่างครบ สะดวกสบาย พอไปเห็นชีวิตที่ค่อนข้างยากลำบากของคนต่างจังหวัด บางทีมีข่าวบอกว่า เกษตรกรได้รับความเดือดร้อนจากเรื่องนั้นเรื่องนี้ ผมไม่เข้าใจนะครับ ว่าเดือดร้อนที่ว่ามันหนักหนาแค่ไหน แต่พอวันนี้ผมได้เข้าใจแล้วว่าการที่เราเข้าไปพัฒนาอะไรซักอย่างให้คนที่เขาได้รับความเดือดร้อน มันมีคุณค่าแค่มากไหน แล้วพวกเราก็สามารถทำงาน



ที่ผมมาแชร์ให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ วันนี้ ก็คงเป็นเป้าหมายเดียวกับใครหลายคนแหละครับ ว่าอยากให้ได้เห็นมุมดี ๆ ของเราอาชีวะบ้าง เพราะคนส่วนในสังคมมักจะมองว่าเด็ก อาชีวะ ชอบตีกันซึ่งเป็นปัญหาของสังคม พวกเรายอมรับครับว่าหลายคนที่ทำไม่ดีก็มี แต่นั่นไม่ใช่ส่วนใหญ่ พวกเราส่วนใหญ่ยังทำอะไรดี ๆ อีกหลายอย่าง เราใช้สิ่งที่เรียนมาช่วยเหลือคนอื่นอยู่ตลอด ทั้งเรื่องใหญ่ ๆ อย่าง ออกค่ายอาสาหรือแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างช่วยป้าข้างบ้านซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าเราก็ทำได้ครับ
อีกอย่างคือหลายคนชอบมองว่าคนที่มาเรียนอาชีวะ คือคนไม่มีที่ไป เหมือนรวมแหล่งเด็กเกเร เด็กเรียนไม่เก่ง และชอบมองว่าเราเป็นเด็กก้าวร้าว เป็นอันพาลของสังคม  แต่ผมขอใช้พื้นที่เล็กๆ ตรงนี้เป็นกระบอกเสียงก็แล้วกันนะครับ ว่าเพื่อนหลายคนที่ผมรู้จักเขาเลือกเรียนอาชีวะ เพราะเห็นว่าเราเอาไปต่อยอดได้ สามารถหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวและตัวเองได้จริงๆ บางคนไปแข่งอะไรก็คว้าเหรียญคว้าแชมป์กลับมาตลอด ถ้ามองว่าเด็กที่มาเรียนอาชีวะ คือคนที่สอบเข้าเรียนสามัญไม่ได้ เด็กเกเร เด็กก้าวร้าว ผมว่าก็ไม่จริงเสมอไปนะครับ ถ้าคุณมองว่าเด็กอาชีวะเป็นแบบนั้นเป็นแบบนี้อยากให้ลองเข้ามาสัมผัสและเข้าถึงเราจริง ๆ รับรองครับว่าอาชีวะน่ารักกว่าที่ทุกคนคิดแน่นอน