เราคุยกับฝรั่งคนนึงมาเป็นเวลา 5 เดือน โดยที่ไม่เคยคอล ไม่เคยได้ยินเสียง มีแต่ตัวหนังสือสวยหรู กับวีดีโอที่เขาอัดเล่นๆแล้วส่งมา บางครั้งก็ถ่ายรูปตัวเองมา เวลาทำกิจวัตรประจำวัน เช่น ทำงาน อาบน้ำ ฟิตเนต ทำอาหาร เป็นต้น เราเอาทุกรูปไปเช็คเพื่อให้แน่ใจได้ว่าไม่ใช่รูปคนอื่น แล้วเราก็ไม่เจอจริงๆ เลยพอจะเขื่อได้ว่ารูปนางจริงๆ หลายครั้งที่เราคอลหา เพราะอยากแน่ใจ แต่เขาปฏิเสธทุกครั้ง และให้เหตุผลที่ว่า
“กลัวความน่าสนใจลดลง กลัวเห็นกันแล้วจะเบื่อ ไม่ตื่นเต้น ไม่เซอร์ไพรส์ และเวลาคอลกันเราควบคุมคำพูดและพฤติกรรมตัวเองไม่ได้ กลัวทำให้เธอไม่พอใจจะ แล้วเธอจะทิ้งเราไป เราจะคอลหาก่อนซื้อตั๋วตอนมาหานะ สัญญา”
นางแสดงออกทุกอย่างเกี่ยสกับความรัก “ยกเว้นคอล” เราให้นางแอดไลน์หาครอบครัวเราเพื่อขอเราเป็นแฟน และสัญญากับแม่เรา ครอบครัวเรา ว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นจริงๆ ไม่ใช่เพียง รักออนไลน์ นางก็ทำให้ (เราคิดว่าอันนี้นางจะไม่ทำเพราะเราแค่รู้สึกไร้สาระ แค่แกล้งๆถาม แต่นางทำจริง”
เราแพลนด้วยกันหลายอย่าง จนถึงขั้นเราจองทริปเที่ยวทะเลที่มีชื่อเขากับเรา และเราเป็นฝ่ายทุ่มเงินลงไป และให้สัญญากับเราว่า จะกลับมาเดือนธันวาคมนี้เพื่อมาเที่ยวทริปนี้ด้วยกัน แต่แล้วพอถึงใกล้วันมา นางขอเลื่อนวันออกไปและทริปทั้งหมดถูกเท เงินที่เราลงไปหายสาบสูญ โดยนางให้เหตุผลว่า “ช่วงนี้คือหน้าหนาว ที่บ้านไปทำงานไม่ได้หิมะหนักมาก เลยต้องแบ่งเงินเก็บไปให้ที่บ้านใช้หมุนเวียน ทำให้เงินที่จะมาไทยมีน้อยลง ขอเลื่อนวันมาไทยไปอีก 1 เดือน เพื่อที่จะเก็บเงินมาอยู่ด้วยกันได้เยอะกว่านี้ ไม่อยากมาแล้วทำให้เธอลำบาก ขอโทษที่ต้องทิ้งทริปของเรา แต่มันจำเป็น ไม่ใช่ไม่อยากไป เราจะคืนเงินทั้งหมดให้เมื่อเรามาถึง ไม่มีใครหรอกที่ไม่อยากเที่ยวกับคนรัก ถ้าไม่จำเป็น” นี่คือคำพูดของนาง เราเสียใจมากถึงมากที่สุด ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเขาเป็นใคร ทำไมเราถึงสนใจและแคร์ขนาดนี้ ทั้งชีวิตที่คบผู้ชายมา ไม่เคยแม้แต่ทุ่มเทขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอไม่เคยเห็นตัวจริงๆด้วยซ้ำ ถ้าเขาหลอกเราเราก็ได้แค่เสียใจสถานเดียว เพราะความโฃ่ของตัวเอง ที่รักง่ายๆกับโลกออนไลน์ ( ครั้งแรกในโลกออนไลน์ ) เหมือนเรากำลังหลงอยู่ในคำพูดของเขา และในคำสัญญาของเขา เราแพลนทุกอย่างด้วยกันดีมากๆ (ทุกอย่างคือความมโน) นางอยู่ทางนั้นนางก็ทำแต่งาน หาแต่เงิน เพื่อมาอยู่กับเรา (ไม่รู้จริงไหม) ทุกอย่างมันจับต้องไม่ได้จริงๆค่ะ เป็นเพียงความรู้สึก ความรัก การรอคอยที่ไม่มีปลายทาง จริงๆจะเรียกความรักเราก็ยังไม่แน่ใจ ตัวเราเองก็มีครบจบทุกอย่าง การงาน เงินทอง ที่อยู่อาศัย พื้นฐานชีวิต ค่อนข้างดี ไม่ได้ลำบากหรืออะไร เรายังหลอกตัวเองเลยบางครั้ง เราคิดว่าเราเพอร์เฟคเขาต้องอยากได้เราซิ ต้องมาซิ แต่ทุกอย่างเหมือนวิ่งในทุ่งทานตะวัน
พฤติกรรมของเขาเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดเวลา และครั้งสุดท้ายเพิ่งให้สัญญาว่า “ เดือนมกราคม 2018 เราจะพบกันและเริ่มต้นทุกอย่างด้วยกันที่ไทยแน่นอน สัญญา” ... เราควรจะรอดูผลลัพธ์ไหมคะ ? หรือว่าควรจะหยุดแล้วจริงๆกับรักที่ไม่มีตัวตน จะหาว่าเราโง่ก็ยินดีน้อมรับค่ะ เราเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ครั้งแรกเลยกับชีวิตแบบนี้ ( ครั้งแรกในโลกออนไลน์ ) เหมือนเรากำลังหลงอยู่ในคำพูดของนาง รักแค่ตัวหนังสือ หลงคนไม่เคยเจอ มันเจ็บจริง คาดหวังจริงๆ อายุเราจะ 30 แล้ว ไม่เคยมีประสบการณ์ในการรอคอยที่ทรมาณแบบนี้เลย ขอกำลังใจและคำปรึกษาหน่อยค่ะ
****มีแก้คำผิดนิดหน่อยนะคะ
รักคนที่ไม่เคยแม้แต่ได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นหน้า ไม่มีตัวตน มีแต่ความเพ้อฝัน :(
“กลัวความน่าสนใจลดลง กลัวเห็นกันแล้วจะเบื่อ ไม่ตื่นเต้น ไม่เซอร์ไพรส์ และเวลาคอลกันเราควบคุมคำพูดและพฤติกรรมตัวเองไม่ได้ กลัวทำให้เธอไม่พอใจจะ แล้วเธอจะทิ้งเราไป เราจะคอลหาก่อนซื้อตั๋วตอนมาหานะ สัญญา”
นางแสดงออกทุกอย่างเกี่ยสกับความรัก “ยกเว้นคอล” เราให้นางแอดไลน์หาครอบครัวเราเพื่อขอเราเป็นแฟน และสัญญากับแม่เรา ครอบครัวเรา ว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นจริงๆ ไม่ใช่เพียง รักออนไลน์ นางก็ทำให้ (เราคิดว่าอันนี้นางจะไม่ทำเพราะเราแค่รู้สึกไร้สาระ แค่แกล้งๆถาม แต่นางทำจริง”
เราแพลนด้วยกันหลายอย่าง จนถึงขั้นเราจองทริปเที่ยวทะเลที่มีชื่อเขากับเรา และเราเป็นฝ่ายทุ่มเงินลงไป และให้สัญญากับเราว่า จะกลับมาเดือนธันวาคมนี้เพื่อมาเที่ยวทริปนี้ด้วยกัน แต่แล้วพอถึงใกล้วันมา นางขอเลื่อนวันออกไปและทริปทั้งหมดถูกเท เงินที่เราลงไปหายสาบสูญ โดยนางให้เหตุผลว่า “ช่วงนี้คือหน้าหนาว ที่บ้านไปทำงานไม่ได้หิมะหนักมาก เลยต้องแบ่งเงินเก็บไปให้ที่บ้านใช้หมุนเวียน ทำให้เงินที่จะมาไทยมีน้อยลง ขอเลื่อนวันมาไทยไปอีก 1 เดือน เพื่อที่จะเก็บเงินมาอยู่ด้วยกันได้เยอะกว่านี้ ไม่อยากมาแล้วทำให้เธอลำบาก ขอโทษที่ต้องทิ้งทริปของเรา แต่มันจำเป็น ไม่ใช่ไม่อยากไป เราจะคืนเงินทั้งหมดให้เมื่อเรามาถึง ไม่มีใครหรอกที่ไม่อยากเที่ยวกับคนรัก ถ้าไม่จำเป็น” นี่คือคำพูดของนาง เราเสียใจมากถึงมากที่สุด ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเขาเป็นใคร ทำไมเราถึงสนใจและแคร์ขนาดนี้ ทั้งชีวิตที่คบผู้ชายมา ไม่เคยแม้แต่ทุ่มเทขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอไม่เคยเห็นตัวจริงๆด้วยซ้ำ ถ้าเขาหลอกเราเราก็ได้แค่เสียใจสถานเดียว เพราะความโฃ่ของตัวเอง ที่รักง่ายๆกับโลกออนไลน์ ( ครั้งแรกในโลกออนไลน์ ) เหมือนเรากำลังหลงอยู่ในคำพูดของเขา และในคำสัญญาของเขา เราแพลนทุกอย่างด้วยกันดีมากๆ (ทุกอย่างคือความมโน) นางอยู่ทางนั้นนางก็ทำแต่งาน หาแต่เงิน เพื่อมาอยู่กับเรา (ไม่รู้จริงไหม) ทุกอย่างมันจับต้องไม่ได้จริงๆค่ะ เป็นเพียงความรู้สึก ความรัก การรอคอยที่ไม่มีปลายทาง จริงๆจะเรียกความรักเราก็ยังไม่แน่ใจ ตัวเราเองก็มีครบจบทุกอย่าง การงาน เงินทอง ที่อยู่อาศัย พื้นฐานชีวิต ค่อนข้างดี ไม่ได้ลำบากหรืออะไร เรายังหลอกตัวเองเลยบางครั้ง เราคิดว่าเราเพอร์เฟคเขาต้องอยากได้เราซิ ต้องมาซิ แต่ทุกอย่างเหมือนวิ่งในทุ่งทานตะวัน
พฤติกรรมของเขาเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดเวลา และครั้งสุดท้ายเพิ่งให้สัญญาว่า “ เดือนมกราคม 2018 เราจะพบกันและเริ่มต้นทุกอย่างด้วยกันที่ไทยแน่นอน สัญญา” ... เราควรจะรอดูผลลัพธ์ไหมคะ ? หรือว่าควรจะหยุดแล้วจริงๆกับรักที่ไม่มีตัวตน จะหาว่าเราโง่ก็ยินดีน้อมรับค่ะ เราเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ครั้งแรกเลยกับชีวิตแบบนี้ ( ครั้งแรกในโลกออนไลน์ ) เหมือนเรากำลังหลงอยู่ในคำพูดของนาง รักแค่ตัวหนังสือ หลงคนไม่เคยเจอ มันเจ็บจริง คาดหวังจริงๆ อายุเราจะ 30 แล้ว ไม่เคยมีประสบการณ์ในการรอคอยที่ทรมาณแบบนี้เลย ขอกำลังใจและคำปรึกษาหน่อยค่ะ
****มีแก้คำผิดนิดหน่อยนะคะ