สวัสดีคับ ผมมีเรื่องมาปรึกษา ตอนนี้ผมมีแฟนพึ่งคบกันจริงๆได้ประมาณ 1 อาทิตย์ แต่คุยกันจริงๆก็ประมาณ 9 เดือนกว่าๆแล้วคับ เมื่อก่อนเราก็คุยกัน แต่ตอนนั้นผมมีแฟนอยู่แล้ว เราก็ได้แค่คุยกัน รู้สึกดีต่อกัน แต่ตอนนั้นเธอยังไม่มีใคร พอผมเลิกกับแฟน เธอก็ไปมีแฟนแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยหายไปเลยนะคับ เราก็ยังคุยกันอยู่ตลอด แล้วก็แอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ก็คือเหมือนกับแอบคบกัน โดยที่เธอก็มีแฟนอยูแแล้ว (จะเรียกว่าเป็นชู้ก็ได้) ตอนนั้นเราก็แอบไปเจอกันทุกวัน เธอทำงานเป็น PG เหล้าคับ ผมคือคนที่ไปรับไปส่งเธอทำงานทุกวัน ก็เปนแบบนี้มาหลายเดือนคับ อยู่มาวันหนึ่งแฟนเธอจับได้ว่าผมกับแฟนเขาแอบคบกัน แต่เธอก็เลือกที่จะคบกับผม จนเราก็คบกันแบบเปิดเผยได้ ทุกคนคิดใช่มั้ยคับว่าได้คบกันจริงๆมันก็น่าจะดี กว่าตอนแอบคบกัน แต่ไม่เลยคับ ตอนนั้นเวลาเราอยู่ด้วยกันจะมีความสุขมากๆคับ แต่ตอนนี้มันรู้สึกเหมือนมันเหนื่อยมาก เธอจากที่เคยเป็นผู้ใหญ่ เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ตอนนี้ดูกลับว่าเธอกลายเป็นอีกคนที่ งี่เง่า ขี้งอล ไม่มีเหตุผลไม่ฟังอะไรเลยทุกอย่าง มันกลายเป็นผมที่ต้องเป็นฝ่ายเข้าหาเธอทุกอย่าง ง้อเธอทุกอย่าง เธอบอกว่าผมเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม ไม่สนใจ ไม่ตามใจเธอเหมือนเดิม เราทะเลาะกันแทบตลอดเวลา ทะเลาะทีผมแตะต้องตัวเธอแทบไม่ได้เลย พูดอะไรถามอะไรก็เงียบ บางทีผมคิดว่ามันอาจจะเป็นเขามากว่าที่เปลี่ยนไป ขนาดตอนนี้แค่ 1 อาทิตย์มันยังรู้สึกเหนื่อยมากๆ เลยคับ ผมไม่รู้ควรทำไงแล้ว รักก็รักนะคับ แต่มันก็เหนื่อยด้วยเหมือนกัน ผมควรทำไงดี ????????
รักที่เหนื่อย