พ่อแม่เราแยกทางกัน พอเราโตมาสิ่งที่เราเจอคือ การที่แม่เรามีแฟนใหม่ตลอดเวลาทั้งผู้หญิงผู้ชาย แม่เราเอาเวลาที่ควรอยู่กับเราไปอยู่กับคนพวกนั้น
ตอนเด็กๆคนอื่นคงจะมีแม่นอนกอด แต่เราไม่มี!! ทุกครั้งที่แม่ไปข้างนอก หรือพาใครมาบ้าน แม่จะเรียกให้ยายมาเอาตัวเราไปนอนด้วย ซึ่งเราไม่อยากไป เราอยากนอนกับแม่ เราอยากได้ความรักเหมือนที่เด็กคนอื่นได้
แม่เราเป็นคนทำกับข้าวอร่อย แต่เราแทบไม่เคยได้กินฝีมือแม่เลย
ถ้าแม่ทำให้คือ ข้าวใส่แม้กกี้ หรือไข่ต่างๆ เวลาเราหิวเราจำได้เลย
เราต้องเดินไปบ้านญาติ เพื่อบอกให้ทำข้าวให้กินหน่อยซึ่งก็หนีไม่พ้นเมนูไข่ๆ
เรากินแต่ไข่โดยไม่ได้ชอบกิน แต่ทุกคนที่อู่ใกล้ตัวเรากลับบอกว่า
เราชอบกินไข่มาก เปล่าเลยเราไม่ได้ชอบแต่ไม่มีใครทำให้กินตะหาก
ตอนเราไม่สบาย เราอยากให้แม่เราพาไปหาหมอ เอาใจใส่ดูแลเรา แต่แม่ให้เรากินยา แล้วบอกนอนเดี๋ยวก็หาย แต่จุดพีคคืออะไรรู้ไหม
แฟนแม่ไม่สบาย วันนั้นเลิกเรียนญาติๆไปรับกลับมา เราเข้าบ้านมาเจอกระดาษเขียนว่า แม่พาลุงไปหาหมอนะลุงไม่สบาย
แล้วเขาก็แค่เป็นหวัดเหมือนเรา ทำไมแม่ถึงละเลยเรา และใส่ใจเขา
ครั้วนึงแม่พาแฟนมานอน และเราก็อยู่ด้วย เรานอนบนเตียงแม่กับลุงเขานอนข้างล่าง ตกดึกเราสะุ้งตื่นขึ้นมา เราเห็นเขามีอะไรกันในผ้าห่ม เราชะเง้อไปมองแล้วรีบหันกลับ พอแม่เราเห็นเราขยับตัวก็รีบลุกมามองเรา พอเราทำนิ้งเขาก็ต่อ คือเราถามหน่อยผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กไม่ใช่หรอ คุณไม่รู้เลยหรอว่าตัวเองจำความได้กี่ขวบ ว่าคนเราเวลานอนถ้ามีอะไรขยับไม่มีใครไม่ตื่นขึ้นมาหรอก ตอนนั้นเราโกรธและเกลียดแม่และลุงมาก (ไม่ต้องบอกว่าห้ามเกลียดนะคะคุณไม่เจอแบบเราคุณก็พูดได้)
บางครั้งไปเที่ยวข้างนอก นอนด้วยกันหมด เราอยากนอนกอดแม่บ้าง เราเห็นเขามากอดแม่
เราดันแขนเขาออกแล้วกอดแม่แทน แต่เขาไม่คิดอะไรเลย เขาขำกัน
เห็นเป็นเรื่องตลกว่าเราแย่งกอดแม่ คืนนั้นเราแย่งกอดแม่มาทั้งคืน
แต่แม่เรากอดเขา ความน้อยใจนั้นไม่มีใครเข้าใจหรอก
แม่ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาตลอด เราไม่เคยได้รับความรักนั้นตลอดระยะเวลาตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย พอวันหนึ่งเรามีแฟน คุณรู้ไหมสิ่งที่แม่ละเลยกับเรา แฟนเราให้เราได้ทุกอย่าง ความรัก ความเอาใจใส่ การรับฟัง การปลอบใจ
ให้กำลังใจ ถามไถ่เป็นห่วง ต่างๆนานา แต่ช่วงนั้นแม่เราโสดค่ะ แต่เรามีแฟนคนแรก และหลวรักมาก เพราะเราไม่เคยได้ความรักมากขนาดนี้มาก่อน ติดแฟนมากๆๆ แล้วแม่ก็ไม่พอใจเรา แม่ตำหนิเรา ว่าว่าเราอยู่อต่กับแฟน ไม่มีเวลาให้แม่ แม่เราร้องไห้ ว่าเวลาทั้งหมดเราเอาให้แฟนหมด ต่างๆนานา ตอนนั้นเราโมโหมาก เพราะแม่อยากให้เราเลิกกับแฟน เราก็ว่าแม่ไปว่าทีตอนแม่มีแม่เคยมีเวลาให้ไหม แม่ก็ร้องไห้แล้วขึ้นห้องไป
ทุกครั้งที่แม่มีแฟนแม่จะทิ้งเราไปโดยบอกว่าแม่เป็นผู้ใหญ่แม่มีชีวิตของแม่ แต่ทุกครั้งที่แม่โสดแม่จะบอกเรากับแฟนว่าพวกเธอไม่ได้มีกันแค่สองคนบนโลกนี้เธอยังมีแม่ด้วย เราต้องเป็นครอบครัวเข้าใจไหม!!! เราเกลียดคำนี้มาก !!!
เรื่องของเรา กับ แม่
ตอนเด็กๆคนอื่นคงจะมีแม่นอนกอด แต่เราไม่มี!! ทุกครั้งที่แม่ไปข้างนอก หรือพาใครมาบ้าน แม่จะเรียกให้ยายมาเอาตัวเราไปนอนด้วย ซึ่งเราไม่อยากไป เราอยากนอนกับแม่ เราอยากได้ความรักเหมือนที่เด็กคนอื่นได้
แม่เราเป็นคนทำกับข้าวอร่อย แต่เราแทบไม่เคยได้กินฝีมือแม่เลย
ถ้าแม่ทำให้คือ ข้าวใส่แม้กกี้ หรือไข่ต่างๆ เวลาเราหิวเราจำได้เลย
เราต้องเดินไปบ้านญาติ เพื่อบอกให้ทำข้าวให้กินหน่อยซึ่งก็หนีไม่พ้นเมนูไข่ๆ
เรากินแต่ไข่โดยไม่ได้ชอบกิน แต่ทุกคนที่อู่ใกล้ตัวเรากลับบอกว่า
เราชอบกินไข่มาก เปล่าเลยเราไม่ได้ชอบแต่ไม่มีใครทำให้กินตะหาก
ตอนเราไม่สบาย เราอยากให้แม่เราพาไปหาหมอ เอาใจใส่ดูแลเรา แต่แม่ให้เรากินยา แล้วบอกนอนเดี๋ยวก็หาย แต่จุดพีคคืออะไรรู้ไหม
แฟนแม่ไม่สบาย วันนั้นเลิกเรียนญาติๆไปรับกลับมา เราเข้าบ้านมาเจอกระดาษเขียนว่า แม่พาลุงไปหาหมอนะลุงไม่สบาย
แล้วเขาก็แค่เป็นหวัดเหมือนเรา ทำไมแม่ถึงละเลยเรา และใส่ใจเขา
ครั้วนึงแม่พาแฟนมานอน และเราก็อยู่ด้วย เรานอนบนเตียงแม่กับลุงเขานอนข้างล่าง ตกดึกเราสะุ้งตื่นขึ้นมา เราเห็นเขามีอะไรกันในผ้าห่ม เราชะเง้อไปมองแล้วรีบหันกลับ พอแม่เราเห็นเราขยับตัวก็รีบลุกมามองเรา พอเราทำนิ้งเขาก็ต่อ คือเราถามหน่อยผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กไม่ใช่หรอ คุณไม่รู้เลยหรอว่าตัวเองจำความได้กี่ขวบ ว่าคนเราเวลานอนถ้ามีอะไรขยับไม่มีใครไม่ตื่นขึ้นมาหรอก ตอนนั้นเราโกรธและเกลียดแม่และลุงมาก (ไม่ต้องบอกว่าห้ามเกลียดนะคะคุณไม่เจอแบบเราคุณก็พูดได้)
บางครั้งไปเที่ยวข้างนอก นอนด้วยกันหมด เราอยากนอนกอดแม่บ้าง เราเห็นเขามากอดแม่
เราดันแขนเขาออกแล้วกอดแม่แทน แต่เขาไม่คิดอะไรเลย เขาขำกัน
เห็นเป็นเรื่องตลกว่าเราแย่งกอดแม่ คืนนั้นเราแย่งกอดแม่มาทั้งคืน
แต่แม่เรากอดเขา ความน้อยใจนั้นไม่มีใครเข้าใจหรอก
แม่ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาตลอด เราไม่เคยได้รับความรักนั้นตลอดระยะเวลาตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย พอวันหนึ่งเรามีแฟน คุณรู้ไหมสิ่งที่แม่ละเลยกับเรา แฟนเราให้เราได้ทุกอย่าง ความรัก ความเอาใจใส่ การรับฟัง การปลอบใจ
ให้กำลังใจ ถามไถ่เป็นห่วง ต่างๆนานา แต่ช่วงนั้นแม่เราโสดค่ะ แต่เรามีแฟนคนแรก และหลวรักมาก เพราะเราไม่เคยได้ความรักมากขนาดนี้มาก่อน ติดแฟนมากๆๆ แล้วแม่ก็ไม่พอใจเรา แม่ตำหนิเรา ว่าว่าเราอยู่อต่กับแฟน ไม่มีเวลาให้แม่ แม่เราร้องไห้ ว่าเวลาทั้งหมดเราเอาให้แฟนหมด ต่างๆนานา ตอนนั้นเราโมโหมาก เพราะแม่อยากให้เราเลิกกับแฟน เราก็ว่าแม่ไปว่าทีตอนแม่มีแม่เคยมีเวลาให้ไหม แม่ก็ร้องไห้แล้วขึ้นห้องไป
ทุกครั้งที่แม่มีแฟนแม่จะทิ้งเราไปโดยบอกว่าแม่เป็นผู้ใหญ่แม่มีชีวิตของแม่ แต่ทุกครั้งที่แม่โสดแม่จะบอกเรากับแฟนว่าพวกเธอไม่ได้มีกันแค่สองคนบนโลกนี้เธอยังมีแม่ด้วย เราต้องเป็นครอบครัวเข้าใจไหม!!! เราเกลียดคำนี้มาก !!!