ถูกพ่อเลี้ยงลวมลามแต่แม่ไม่สนใจ

สวัสดีคะ่ ตอนนี้หนูอายุ18ปีค่ะ หนูรู้สึกว่ากำลังเป็นโรคซึมเศร้า มันทรมารมากเลยค่ะ อยากให้ผู้ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ชี้แนวทางออกจากความทุกข์นี้หน่อยค่ะ  เรืองอาจจะยาวสักหน่อยแต่จะพูดให้กระทัดรัดที่สุดเลยค่ะ
      เรื่องมีอยู่ว่า แม่ท้องหนูแต่แม่ก็เลิกกับพ่อของหนู หนูมีพี่น้องร่วมกับพ่อแท้ๆรวมหนู2คน น้องเป็นน้องชายค่ะอายุห่างกันสองปี ตอนที่แม่ท้องหนูแม่ยังไม่เลิกกับพ่อแท้ๆค่ะ พ่อเซ็นรับหนูเป็นลูก แต่ระหว่างที่แม่ท้องน้องชายพ่อกับแม่ก็เลิกกัน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเค้ามาจีบแม่ *ยายเล่าให้ฟังว่า พ่อเลี้ยงบอกว่าอยากมีลูกชายเลยเซ็นรับน้องชายหนูเป็นลูก * เรื่องนี้แม่เก็บเป็นความลับไม่รู้ว่าทำไม  ต่อมาแม่คลอดน้องเค้าก็มาขอแม่กับที่บ้าน พูดดีทุกอยากว่าจะดูแลไม่ทำให้ลำบาก ไม่ทำให้อด  ตอนนั้นอายุน้อยมากจำความไม่ได้ บางอย่างยายเล่าให้ฟัง ตอนโตสักหน่อยแล้วรู้ตัวอีกที่ก็พลาดไปแล้ว  พอหนูอายุได้ประมาณ 6-7 ปี
พ่อเลี้ยงก็เริ่มมานอนที่บ้านตากับยาย มีลูกพี่ลูกน้องของหนูอยู่ด้วย บ้านป้ากับญาติคนอื่นอยู่ติดกันหมดเลยค่ะ สนิทและใกล้ชิดกันมากๆ หนูเป็นลูกสาวและหลานสาวคนเดียวในพี่น้องรวมลูกพี่ลูกน้อง 8คน หนูเป็นผู้หญิงคนเดียว ทุกคนเลยห่วงแล้วก็หวงเป็นพิเศษ ป้า กับตายายหวงหนูมากไปไหนก็ไปส่งตลอด หลานสาวคนเดียวแม้หนูจะไม่เคยเห็นหน้าพ่อแท้ๆแต่หนูไม่รู้สึกขาดความอบอุ่นเลย ดูแลหนูดีมาก
  ตอนหนู7 ควบพ่อเลี้ยงมานอนที่บ้าน ตอนนั้นแม่ยังไม่ย้ายไปอยู่ที่บ้านพ่อเลี้ยงพ่อเลี้ยงเลยมาหาแม่ที่บ้าน  พ่อเลี้ยงก็ทำเป็นเรียกน้องชาย7คนไปอาบน้ำทีละคน เหลือหนูไว้เป็นคนสุดท้าย พอถึงตาหนู เค้าก็ปิดประตูห้องน้ำ ตอนนั้นอยูอนุบาล2ยังไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้ พ่อเลี้ยงจับขาหนูแยกออกให้หนูนั่งกับพื้นแล้วบอกว่าเป็น ผญ ล้างตรงนี้ให้สะอาด เค้าก็จับลูบคล้ำ จนหนูเจ็บ เลยบอกไม่เอาแล้ว แต่เค้าไม่หยุดหนูเลยทุบห้องน้ำแล้วเรียกแม่ แม่ทำกับข้าวอยู่ก็วิ่งมาร้องถามว่าเป็นอะไรกัน ตอนนั้นหนูไม่ได้คิดอะไรเลยคะ่  ผ่านมาแบบโดนลวนลามมาตลอด พอขึ้น ป.1 ก็เริ่มรู้ว่า เฮ้ยสิ่งที่เค้าทำนั่นไม่ใช่เรื่องปกติ คนอื่นเค้าไม่ทำกัน ตอนนั้นก็คิดได้เลยค่ะว่าผช.คนนี้ หลอกจับตัวเราแล้วแม่ก็อาจจะรู้แต่แม่รักเค้ามากกว่าหนู หนูเริ่มระแวงคนรอบข้างตอนนั้นอายไม่รู้จะบอกใคร เลยได้แต่หลบสายตาคนในบ้านกลัวเค้าจะถามว่าเป็นอะไร  ในบ้านจะมีห้องพระอยู่ค่ะติดกับห้องนอนแม่ แม่บอกเสมอว่าอย่าเข้ามาเล่นไม่ดีในห้องนี้ ตอนนั้นเลยหนูเริ่มรู้ว่าแม่เชื่อใจไม่ได้เท่าไหร่ ตอนกลางคืนหนูเกิดปวดท้อง กำลังจะไปหาแม่ ห้องพระแง้มอยูกำลังจะไปปิดเห็นแม่กับพ่อเลี้ยงมีอะไรกันอยู่ในนั้น ตอนนั้นร้องไห้หนักเลย จำได้เลยว่าร้องให้ดังมากแต่แม่ก็ไม่ออกมาหา นี่เหรอสิ่งที่แม่บอกว่าอย่ามาทำไม่ดีในห้องพระ แล้วแม่มานอนเอากับผช.ในห้องพระของบ้านเราหรอ รูปบรรพพระบุรุษ ก็ติดอยู่เต็มไปหมด นี่หรอผชที่แม่เลือก คนที่หยามกับสิ่งบูชาบ้านคนอื่นแบบนี้หรอ ฟูมฟายมากค่ะ แต่พอแม่ออกมาก็ได้แค่บอกว่าปวดท้อง  ต่อจากแม่ท้องลูของพ่อเลี้ยงทางบ้านของพ่อเลี้ยงดูดีใจมากเค้าเลยบอกให้แม่ไปหาที่บ้านต่างจังหวัด แต่ให้เอาแต่ลูกขอพ่อเลี้ยงไป ตอนนั้หนูไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้หนูไปด้วย หนูร้องไห้ แม่บอกว่ารอให้หนูจบ ม 6แล้วจะให้ย้ายไปเข้ารร ที่บ้านพ่อเลี้ยง หนูไม่อยากไปเลย แต่ก็ต้องไปเพราะแม่บอกว่าเป็นห่วงอยู่กับผชหลายคย ในใจหนูนี่แบบ ทำไมแม่ว่าคนที่บ้านแบบนั้นอะ่ นั่นคนในครอบครัวแต่ผช คนนั้นสำหรับหนูเค้าเป็นคนอื่นอะ่  ไม่เคยอยากเรียกพ่อเลย หลังจากย้ายมาอยู่ได้ไม่นาน บ้านของ พล. เป็ยบ้านปูนชั้นล่างเป็นไม้ชั้นบนข้างบนนนอนไม่ได้เพราะฝุ่นเยอะไม่เคยทำความสะอาด มีแต่รูปของบรรพบุรุษ ไม่มีห้องเป็ยโถงโล่งๆ ข้างล่างมีห้อง3ห้องก็นอนไม่ได้ เอาไว้เก็บของเลยต้องนอนรวมกันหน้าทีวี เวลามีอะไรกันก็มีในมุ้งเลยคะ่ไม่กลัวน้องจะเห็นรึไง หนูรู้คะ่ แต่ต้องทน กลัวมากตัวสั่นทำไมต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ทำได้แค่แกล้งหลับบ บางคนทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา แล้วบอกว่าฝันร้าย คืนนึ่งหนูรู้สึกว่ามีมือมาถอดกางเกงหนูแล้วก็ล้วงที่ของลับหนู กลัวมากตัวสั่นมากทำไมทำแบบนี้ มองไปปหาแม่แม่ก็นอนอยู่ข้าง พล.แล้วทำไมไม่ไปทำกันนู้นมาทำหนูทำไม จับจนเจ็บไปหมด จับมือหนู บอกว่าจับของพ่อหน่อย ไอ้สารเลว ยังเรียกตัวเองว่าพ่ออีก บางทีเค้าก็ใช้นิ้วสอดหนูเจ็บมาก ตื่นเช้ามา หนูเข้าห้องน้ำเดินมากเคาะประตูห้องน้ำแล้วบอกหนูล้างตรงนั้นดีๆนะ เมื่อคืนโดนน้ำลาย หนูทนไม่ไหวร้องไห้โกรธก็โกรธ นี่ครอบครัวเราถนุถนอมเราให้มาโดนย้ำยีแบบนี้หรอ หลังจากนั้นก็โดนแบบนั้นมาตลอดเพราะนอนในมุ้งเดียวกัน เลยหาเรื่องแยกห้อง แม่ก็ช่วยทำความสะอาดห้อง พอแยกห้องแล้วก็นึกว่าจะรอดค่ะตอนอาบน้ำเอาเอามือถือมาถ่ายรูปถ่ายวิดิโอหนูเลยร้องบอกแม่ แต่แม่ก็แค่บอกว่าถ่ายอะไร แค่นั้นก็ผ่านไปเลย คือแม่ไม่รักหนูใช่มั้ย แค่นั้นยังไม่พอ หนูเค้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความที่ข้างบนไม่มีฝ้า มีแต่ไม้ของชั้นสองกั้นอยู่ จะมีช่องเล็กๆด้านบน พล.ขึ้นไปด้านบนส่องจากช่องแอบดูหนูเปลี่ยนเสื้อผ้า หนูรู้เพราะได้ยิยเสียงไม้ตอนย่องมา แบบ ไอ้นี่ ไม่รู้จะทำไงแล้ว เลยรีบใส่แล้วรีบออกมา ทำทางทางไม่สบายใจใส่  ผช.คนนี้ไม่มีอะไรดีเลย แม่หลงเพราะอะไรไม่รู้ เป็นคนที่เล่นพระเยอะมากแต่การกระทำนี่รับไม่ได้เลย หนังสือโป๊ใต้ตู้เยอะมาก เค้าบอกว่าผ้าถุงแม่ห้ามเอามาใกล้ เพราะ ผญ สกปรกนะ ห้ามเอามาให้ผช ถือ เวลาไปตลาดเค้าพาไปแต่ไม่เคยถือของช่วยไม่ว่าจะหนักแค่ไหนเพราะบอกว่าเป็นงานของแม่บ้าน ผช มีหน้าที่ทำงานหาเงินเท่านั้น จานไม่ล้าง ชุดชั้นในของแม่นี่ไม่จับเลย สกปรก เงินเดือนที่เข้าได้มาไม่พอจ่ายค่าเทอม ทุกครั้งที่ต้องจ่ายค่าเทอมต้องโทรไปของเงินตาที่บ้าน นี่หรอทำงานหางาน คนที่บอกว่าจะไม่ให้ลำบาก มีหลายช่วงที่ไม่มีเงินเลย มีไข่อยู่4ฟองในตู้เย็น ไว้เป็นอาหารเย็น ไม่เคยอดอยากขนาดนี้เลยค่ะ แม่เลยเจียวไข่สามฟอง กินด้วยกัน 5 คน อีกฟองหนึ่งจะต้มให้หมา 2ตัว กินข้าวเสร็จกัน หนูรู้เลยว่าน้องหนูไม่อิ่ม หนูก็ไม่อิ่ม ตกดึกสักหน่อย พล. เดินมาบอกแม่เจียวไข่ให้หน่อย ไม่อิ่ม แม่เลยไม่ให้ข้าวหมา น้องเดินไปบอกแม่ว่าแม่ผมก็ไม่อิ่ม ด้วยความเห็นแก่ตัวผช.คนนั้นตะคอกใส่น้องว่า เป็นเด็กไม่ได้ทำงานหนัก ต้องหิวค่อยกิน น้องกลัวเลยเดินไปนั่งเงียบๆข้างนอก เหมือนเค้ากลัวว่าแม่จะมาเห็นว่าทำลูกร้องไห้ หนูกำลังจะเดินไปหาน้อง ผช คนนั้นถึงตัวน้องก่อน  ดึงแขนน้องไปแล้วถามว่า จะเอายังไง ไม่ต้องมาทำเป็นงอนใส่กู แล้วน้องร้องไห้ มันตบหน้าน้องหนู แล้วถามร้องไห้ทำไมๆ หนูโกรธมากแต่กลัวเลยไม่ทำอะไร แต่แม่เห็นว่าน้องร้องไห้ก็เดินมา พ่อเลี้ยงตีหน้าซื่อแล้วพูดว่า พ่อบอกดีๆทำไมต้องร้องไห้  หนูนี่หน้าชาเลย คนที่บ่านไม่เคยตี แล้วมันเป็นใคร มาตีน้องหนู สภาพจิตใจน้องดูแย่มากเลยแอบพาน้องออกไปนอกบ้าน ไปหาที่เงียบๆคุยกัน เลยบอกความจริงกับน้องว่า นี่ไม่ใช่พ่อเรานะ แล้วก็บอกว่าพ่อเลี้ยงทำอะไรกับพี่แต่พี่กลัวไม่กล้าบอกแม่ ช่วยพี่บอกแม่ได้มั้ย หาหลักฐานช่วยกัน น้องก็แบบอึ้งๆไปเลยแต่น้องก็บอก โอเค ช่วยกัน เลยบอกน้องว่าตอนพี่อาบน้ำเสร็จให้แอบตามพ่อเลี้ยงขึ้นไปชั้นสองว่าขึ้นไปทำอะไร หนูก็ทำท่าไปอาบน้ำตามปกติแล้วรอให้น้องทำตามแผน เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง น้องตามขึ้นไปเปลี่ยนเสร็จน้องก็มาบอกหนู จริงๆด้วยมันขึ้นไปแอบดูพี่ต่อหน้ารูปบรรพบุรุษมันเลย ตอนนั้นหนูรู้สึกว่าหนูมีคนที่อยู่ข้างหนูแล้วเรา พี่น้องจะช่วยกันใช่มั้ย เดือนต่อมา น้าชายที่บ้านขอมาอยู่ด้วยซักพักเพราะมีปัญหากับเพื่อนเรื่องยาเสพติดแต่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แม่เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษา พ่อเลี้ยงทำเหมือนพ่อเลี้ยงเป็นคนที่พึ่งพาได้ซะอย่างงั้น หลงเค้ามาก สิ่งที่ได้กลับมาคือบอกให้แม่โทรแจ้งตำรวจ หนูได้ยินแค่นั้นหนูทนไม่ไหวผช คนนี้สำหรับหนู เค้าเป็นคนนอก ไม่มีสิทธิมาตัดสินให้คนที่บ้านหนูติดคุก หนูดเลยเรียกแม่มากลั้นใจเปิดอกคุยกันเลย หนูคิดเลยว่าสิ่งที่พูดออกไปจะทำให้หนูหลุดพ้นตราบาปนี้* แม่พ่อเลี้ยงลวนลามหนูตอนกลางคืนทั้งๆที่แม่อยู่ในมุ้ง เค้าตีน้องโดยการตบหน้าตอนแม่ไม่เห็น เค้าแอบดูหนูเปลี่ยนชุดอันนี้หนูมีพยาน น้องก็เห็น * แม่ทำหน้าอึ้ง แต่คำพูดที่ได้กลับมาคือ หนูเป็นผญ หนูต้องดูแลตัวเองสิ แม่จะคอยดูหนู ตอนนี้แม่อาศัยบ้านเค้า
หนูจะให้เเม่เลิกกับเค้าหรอ ทำอย่างงั้นน้องก็จะไม่มีพ่อ ต่อไปนี้ก็ดูแลตัวเองเอานะ แม่ไม่อยากให้หนูอาย เรื่องนี้เป็นความลับนะ มีอะไรอีกบอกแม่ได้นะแม่สัญญาว่าจะไม่บอกใคร สิ้นสุดคำสุดท้ายหนูนี่อึ้ง แทบอยากตายนี่หรอคนที่บอกว่ามีอะไรบอกแม่ได้เลยแล้วแม่จะไม่เอาไปบอกใครแต่ที่ไหนได้ แม่แค่กลัวตัวเองต้องเสียเค้าไป ความลับอะไรของหนูแม่เอาไปปรึกษาเค้าหมด ยกเว้นเรื่องที่เค้าล่วงเกินหนูทำกับว่าเค้าประเสิรฐหนักหนา
หนูของแม่ย้ายออกมาตอน ม กลับมาเรียนที่บ้านตัวเอง ทิ้งน้องไว้ที่นู้แล้วบอกว่ามีอะไรโทรหาพี่นะ พี่จะช่วยเอง ก็คอยช่วยส่งเงินไปให้น้องตลอด เพราะน้องได้เงินไปรรน้อยมากเลย  แต่ตอนนี้หนูอายุ18 ปีอยู่ปีหนึ่ง น้องชายกำลังจะจบ ม 6 หนูยังเจ็บปวดกับเรื่องราวนั้นอยู่เลยค่ะ แปลกมั้ยคะ มันเหมือนเป็นตราบาปไปแล้วค่ะ ทั้งเสียใจที่แม่ทำแบบนั้น แม้เรื่องมันจะผ่านมานานแต่มันก็ยังเจ็บปวดอยู่ คิดมากเหมือนจะเป็นโรคจิดอยู่แล้วค่ะ ปวดหัว ก่อนนอนจะเห็นภาพทุกคืนแล้วก็ต้องร้องไห้ ทำไมเรื่องมันผ่านมานานแล้วหนูยังจำได้ขนาดนี้ หนูแค้นมาก รู้สึกว่าตายายเลี้ยงมาดีขนาดนี้ เพื่อไปให้คนที่ไม่รุ้จักย่ำยี แล้วยังรอยตากับความเห็นแก่ตัวนึกถึงแต่อารมณ์ของตัวเอง ไม่เห็นใจผญที่ถ้าถูกย้ำยีจะคิดมากจนทุกข์มาหลายปี ต้องมีตราบาปติดตัวจนตาย ทำให้ชีวิตคนคนนึงไม่มีความสุข หนูแค้น คิดว่าเค้าต้องได้รับบทลงโทษที่มันสาสม แต่หนูก็สับสนได้ยินบ่อยมากว่าแม่เป็นคนให้ชีวิตเรามา เราต้องทำตามที่แม่ต้องการใช่มั้ยคะ่  ช่วยบอกหนูทีหนูทนความคิดของหนูไม่ไหวแล้ว ถึงเรื่องจะผ่านมานานแต่มันอยู่ในความคิดตลอดเวลา  ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะคะ ไม่ว่าใครหนูก็ขอขอบคุณที่เค้ามาอ่านเท่ากับหนูได้ระบายบ้าง ขอบพระคุณจริงๆค่ะ
จะดีมากๆถ้าตอบหนูสักหน่อย ขอความกรุณาด้วยค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
แม่ ของ จขกท อาจจะเป็นห่วงจขกทนะคะ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะอาศัยเขาอยู่
ดีแล้วที่ จขกท ย้ายออกมา จากโลกที่โหดร้าย
ลองเล่าให้ตายายฟังก็ได้นะคะ ถ้าอึดอัด คนแบบนี้อันตรายมากๆ
สงสาร จขกท ที่มีความทรงจำวัยเด็กไม่สวยงามเหมือนคนอื่น
ใช้ชีวิตตัวเองให้ดีนะคะ ตอนนี้หลุดพ้นจากคนไม่ดีแล้ว
อย่าให้เขามาทำอะไรเราได้อีก ถ้ามาเตะสวนไปเลยค่ะ
อย่าไปยอมมันอีก โรคจิต
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่