เราเองเป็นคนหนึ่งที่รู้ตัวว่าตนเองมีข้อเสียอะไรบ้าง แล้วเราก็พยายามที่จะแก้ไขมัน แต่อาจเป็นเพราะเราไม่มีความตั้งใจมากพอ ทำให้เราไม่สามารถแก้ไขมันได้ซักที
- เรื่องหนึ่งที่สำคัญมากๆ ที่ทำให้เราต้องมาปรึกษาทุกคนในที่นี้ คือเราไม่สามารถพูดคุยเรื่องราวแบบนี้กับคนรอบตัวเราได้เลย เพราะเราไม่รู้จะเริ่มต้นพูดคุยกับพวกเค้าเหล่านั้นได้อย่างไร นี้คือข้อเสียข้อแรกที่เราคิดว่ามันเป็นปัญหาสำหรับเรามากที่สุด คือเราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้กับคนทุกๆคนที่อยู่รอบข้างเรา ( อันที่จริงตัวตนเราเป็นอีกแบบนึงเลย เราเป็นคนสนุก เฮฮากับคนที่เราสนิท แต่เหมือนเรากลัวอะไรซักอย่าง คล้ายเราสร้างตัวตนอีกแบบนึงขึ้นมาให้คนอื่นเห็น แต่เราไม่มีความสุขกับตัวตนนั้นเลย และยิ่งนานวันเข้าตัวตนแบบนั้นก็ยิ่งทำให้คนอื่นคิดว่าเราเป็นคนแบบนั้นไปจริงๆ คือเป็นคนเงียบๆ ไม่สนใจใคร เหมือนคนรอบข้างเค้าอาจคิดว่า ไม่ต้องคุยกับเราก็ได้ ไม่ต้องบอกอะไรเราก็ได้ เพราะเค้าอาจคิดว่าเราชอบความเป็นส่วนตัว ทั้งๆที่เราอยากจะถาม อยากจะคุยมากๆ ) เรารู้สึกว่ามันยากมากๆที่จะให้เราไปพูดคุยกับคนที่ไม่สนิท(สนิทในที่นี้คือ คนที่เราสามารถกล้าพูดคุยด้วยทุกเรื่อง และเราแทบจะไม่มีคนสนิทเลย อีกอย่างเราก็ไม่มีแฟนด้วย) เรารู้สึกประหม่า กังวล อีกอย่างเรากลัวว่าเราจะทำให้เค้าลำบากใจที่จะต้องรับรู้เรื่องเรา อันที่จริงแม้แต่พ่อแม่ของเรา เราเองยังไม่กล้าบอกปัญหาให้พวกเค้าฟังเลยด้วยซ้ำ ที่เป็นแบบนั้นเพราะเราไม่อยากให้เค้ากังวล ครอบครัวเรามีปัญหามากมาย เราเองก็พยายามที่แบกรับมันไว้ และนั้นทำให้เราคิดว่าเราห้ามผิดพลาด หากเกิดข้อผิดพลาดก็ต้องจัดการให้ได้ด้วยตนเอง แต่บางครั้งมันก็เกินที่จะรับไหว เพราะไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใครได้เลย หากจะคุยกับเพื่อนสนิท ซึ่งตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เพื่อนสนิทก็แยกย้ายกันไปทำงาน นานๆถึงจะได้เจอกัน และด้วยความที่ว่าเรามีนิสัยเกรงใจคนอื่นมากเกินไป ก็เลยไม่กล้าที่จะไปวุ่นวายกับใครต่อใคร
- สรุปปัญหา เราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้กับคนทุกคน เรามีความเกรงใจคนอื่นเอาซะมากๆ เรารู้สึกว่าเราต้องแก้ปัญหาทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง และเราเป็นคนคิดมาก เวลาทำอะไรลงไปก็กลัวจะทำร้ายความรู้คนอื่น
- สิ่งที่เราอยากรู้จากทุกคน เราควรทำยังไงดี เราอยากเป็นคนที่ไม่คิดมาก พูดคุยกับคนอื่นๆแบบไม่เขินอาย รู้สึกยังไงก็แสดงออกมาแบบนั้น
เรามีสิ่งที่อยากทำ อยากปรับปรุง แต่เราก้าวผ่านกำแพงนั้นไปไม่ได้ ซักที
- เรื่องหนึ่งที่สำคัญมากๆ ที่ทำให้เราต้องมาปรึกษาทุกคนในที่นี้ คือเราไม่สามารถพูดคุยเรื่องราวแบบนี้กับคนรอบตัวเราได้เลย เพราะเราไม่รู้จะเริ่มต้นพูดคุยกับพวกเค้าเหล่านั้นได้อย่างไร นี้คือข้อเสียข้อแรกที่เราคิดว่ามันเป็นปัญหาสำหรับเรามากที่สุด คือเราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้กับคนทุกๆคนที่อยู่รอบข้างเรา ( อันที่จริงตัวตนเราเป็นอีกแบบนึงเลย เราเป็นคนสนุก เฮฮากับคนที่เราสนิท แต่เหมือนเรากลัวอะไรซักอย่าง คล้ายเราสร้างตัวตนอีกแบบนึงขึ้นมาให้คนอื่นเห็น แต่เราไม่มีความสุขกับตัวตนนั้นเลย และยิ่งนานวันเข้าตัวตนแบบนั้นก็ยิ่งทำให้คนอื่นคิดว่าเราเป็นคนแบบนั้นไปจริงๆ คือเป็นคนเงียบๆ ไม่สนใจใคร เหมือนคนรอบข้างเค้าอาจคิดว่า ไม่ต้องคุยกับเราก็ได้ ไม่ต้องบอกอะไรเราก็ได้ เพราะเค้าอาจคิดว่าเราชอบความเป็นส่วนตัว ทั้งๆที่เราอยากจะถาม อยากจะคุยมากๆ ) เรารู้สึกว่ามันยากมากๆที่จะให้เราไปพูดคุยกับคนที่ไม่สนิท(สนิทในที่นี้คือ คนที่เราสามารถกล้าพูดคุยด้วยทุกเรื่อง และเราแทบจะไม่มีคนสนิทเลย อีกอย่างเราก็ไม่มีแฟนด้วย) เรารู้สึกประหม่า กังวล อีกอย่างเรากลัวว่าเราจะทำให้เค้าลำบากใจที่จะต้องรับรู้เรื่องเรา อันที่จริงแม้แต่พ่อแม่ของเรา เราเองยังไม่กล้าบอกปัญหาให้พวกเค้าฟังเลยด้วยซ้ำ ที่เป็นแบบนั้นเพราะเราไม่อยากให้เค้ากังวล ครอบครัวเรามีปัญหามากมาย เราเองก็พยายามที่แบกรับมันไว้ และนั้นทำให้เราคิดว่าเราห้ามผิดพลาด หากเกิดข้อผิดพลาดก็ต้องจัดการให้ได้ด้วยตนเอง แต่บางครั้งมันก็เกินที่จะรับไหว เพราะไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใครได้เลย หากจะคุยกับเพื่อนสนิท ซึ่งตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เพื่อนสนิทก็แยกย้ายกันไปทำงาน นานๆถึงจะได้เจอกัน และด้วยความที่ว่าเรามีนิสัยเกรงใจคนอื่นมากเกินไป ก็เลยไม่กล้าที่จะไปวุ่นวายกับใครต่อใคร
- สรุปปัญหา เราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้กับคนทุกคน เรามีความเกรงใจคนอื่นเอาซะมากๆ เรารู้สึกว่าเราต้องแก้ปัญหาทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง และเราเป็นคนคิดมาก เวลาทำอะไรลงไปก็กลัวจะทำร้ายความรู้คนอื่น
- สิ่งที่เราอยากรู้จากทุกคน เราควรทำยังไงดี เราอยากเป็นคนที่ไม่คิดมาก พูดคุยกับคนอื่นๆแบบไม่เขินอาย รู้สึกยังไงก็แสดงออกมาแบบนั้น