อินทรวิเชียรฉันท์นี้ฉันตาย T_T

ตัวฉันและเพื่อนพ้อง ก็จะต้องกะจากลา ความรู้ร่ำเรียนมา     มิละเลือนจะจดจำ จริงจังกะใจสู้           คุรุผู้สะสอนพร่ำ เทิดทูนดุจทุกคำ      สุข

สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปทุกท่านคือตัวหนูกำลังแต่งอินทรวิเชียรฉันท์11 อยู่แต่รู้สึว่ามันตะหงิดๆพยายามเกลาด้วยตัวเองแล้วแต่ก็ยังแปลกๆอยู่อยากจะขอความช่วยเหลอจากทุกท่านหน่อยค่ะ เทิดทูนพระคุณครู 

คือครูให้จับคู่กับเพื่อนแต่งอินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ เกี่ยวกับครู 2บท แล้วเรากับเพื่อนก็เลยแบ่งกันคนละบท เพื่อนให้เราเริ่มแต่งบทแรกก่อน แต่พอแต่งมาเราไม่แน่ใจว่ามันดีไหม เพราะรู้สึกว่ามันแปลกๆอะค่ะ เลยอยา

อย่า อยู่ อย่าง อยาก ฉันท์ อยากส่งเสริม (ลหุ ๘) ผัง : ​ค คค ลลค @ ​อย่า ลุ่มหลง สติหลุด อยู่ พึงผุด สุขะเลิศ​ อย่าง เมตตา ระอุเถิด อยาก ธรรมเทิด มุเสมอ

 ใครก็ได้ช่วยเราแต่งอินทรวิเชียรฉันท์11 เกี่ยวกับ โลกในมุมมองของฉัน  4บท เราแต่งไม่ได้เลยเราพยายามแล้วแต่มันได้ได้จริงๆ

ช่วยแต่งกลอนสี่หน่อยครับ4บท ให้ขึ้นต้นด้วยบ้านฉัน

สายใยแห่งชีวิต แนวคิด: ชีวิตการทำงานเปรียบเสมือนสายใยของทุกคนที่ร้อยเรียง สานต่อกันอย่างต่อเนื่อง ส่งต่อความทรงจำ และเป็นรากฐานความสำเร็จครั้งใหม่ ในวันข้างหน้างานมุทิตาคือการร่วมยินดีในวาระเกษียณ แร

ขอ 5 บท ค่ะ

แต่งอินทรวิเชียรฉันท์ที่11 2บทเกี่ยวกับการเรียนภาษาไทย (บังคับ ครุ ลหุ)