เพื่อนชอบขำเวลาอาจารย์ต่างชาติพูดผิด

อาจารย์ประจำวิชาภาษาต่างประเทศแต่พยายามพูดแปลไทยเพื่อให้นักศึกษาเข้าใจ หรือพยายามวาดรูปเพื่อสื่อความหมาย เพื่อนในห้องมักหัวเราะเพราะพูดไม่ชัดหรือวาดไม่สวยแล้วแบบอาจารย์สีหน้าเปลี่ยน แต่คิดว่าเขาคงควบคุมอารมณ์ได้ เราเห็นใจท่านมากเพราะท่านไม่ใช่เจ้าของภาษา แล้วในฐานะที่เป็นนศยังหัวเราะใส่อาจารย์อีก เราเตือนเพื่อนกลุ่มเราก็พอเบาบ้าง แต่กลุ่มอื่นเราได้แต่ทำใจ อยากให้กำลังใจอาจารย์แต่ก็ไม่เก่งภาษาอีก ไม่รู้จะพูดยังไง นี่ยังไม่รวมเวลารุ่นพี่ นศ บางคนเดินเข้าห้องผิดหรือเข้ามาตอนได้คาบของเขาแต่ห้องเรายังไม่ออกกัน หัวเราะใส่เขา ถึงแม้เขาจะยิ้มก็เถอะแต่มันดูเหมือนไม่มีมารยาทกันเลย เราโลกสวยไปหรือป่าว แล้วมีวิธีทำอย่างไรให้ลดลงบ้าง เราไม่กล้าแบบไปพูดหน้าห้องขนาดนั้นด้วย

เราว่าการที่เด็กรุ่นใหม่มีสิทธิคิดและทำหลายๆอย่างได้มากขึ้น แต่เราว่ามารยาทและกาลเทศะไม่ควรหายไป ใครรุ่นเดียวกับเราหรือรุ่นน้องลงไปที่มีลักษณะแบบนี้อยากให้คิดเยอะๆ เพราะถ้าเราเจอแบบนี้บ้างเราก็ขำไม่ออก