ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมไม่มีปัญหาหรือถึงขั้นเกลียดเด็กพิเศษนะครับ ผมเป็นผู้ชายที่ชอบเล่นกับเด็กๆ มีความสุขที่ได้เห็นเด็กๆเล่นกัน แต่วันนึงที่ต้องใช้ชีวิตประจำวันโดยมีเด็กพิเศษอยู่ใกล้ๆ
ผมเป็นคนต่างจังหวัด อาศัยอยู่กับพ่อ แม่ พี่ชาย และผม ตอนประมาณผมใกล้เรียนจบ ป.ตรี แม่ผมมีเหตุจำเป็นที่ต้องย้ายที่ทำงานไปอีกจังหวัด ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ และได้พักที่บ้านเก่าของแม่ โดยที่ไม่ไกลจากจังหวัดเดิม จนวันที่ผมจบ ป.ตรี มีโอกาสได้เรียนต่อ ป.โท ในจังหวัดที่แม่ทำงานอยู่และได้พักอยู่กับแม่ 2 คน พออยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็ได้ยินเสียงเด็กประมาณประถม ที่มีหลังบ้านติดกัน ตะโกนโวกแวกโวยวาย พูดคำหยาบคายเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พออยู่นานเข้าเริ่มเครียดเพราะได้ยินคำหยาบคายออกมาจากเด็กคนนั้น พอไปถามคนระแวกนั้นได้คำตอบว่า บ้านนั้นมีเด็กพิเศษอาศัยอยู่กับ ปู่และย่า โดยที่พ่อแม่เด็กกลับบ้านแค่เสาร์อาทิตย์ โดยในแต่ละวันจะมีคำหยาบคายจากเด็กเข้าหูทุกวัน เช่น วันหนึ่งได้ยินเสียงเด็กเล่นเกมส์โทรศัพท์ (เพราะเราก็เล่นนั้นเหมือนกัน 555) ปู่ก็ตีน้องบอกให้ไปอาบน้ำ น้องก็ด่าปู่กลับว่า “ไอ้เ-ี้ยปู่-ึงอย่าตี-ู -ูเจ็บ” พูดซ้ำๆ และวิ่งหนี ปู่ก็ด่าเด็กกลับด้วยคำหยาบคายประมาณเดียวกันกับเด็ก จนพ่อเด็กกลับมา พ่อเด็กก็ตีเด็ก บอกให้ไปขอโทษปู่สะ เด็กก็ตอบว่า “-ูไม่ขอโทษไอ้เ-ี้ยปู่หรอก มันชอบตี-ู” โดยทั้งหมดนี้เรานั่งฟังอยู่ (ไม่ได้แอบฟังนะครับแต่อารมบ้านอยู่ในอำเภอเล็กๆบ้านก็จะชิดๆกันหน่อย) ผมก็จะได้ยินคำหยาบคายประมาณนี้จากปากเด็กตัวเล็กๆ ทุกวันๆ เป็นเวลาเกือบ 2 ปี สุขภาพจิตเริ่มไม่ดี แต่ไม่ถึงกับแย่ แต่มันก็ไม่โอเคครับ เคยคิดว่าจะไปบอกเขาแนะนำให้น้องไปหาหมอหรือผู้เชียวชาญ แต่มันก็เป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกินไปที่ผมจะใช้ความกล้าไปบอกเขา พอจะมีคำแนะนำ หรือวิธีแก้ไขปัญหาที่จะไม่ทำให้ผมผิดกับบ้านหลังนั้นบ้างไหมครับ เพราะถ้าสืบกันไปมาคงจะเป็นญาติๆกัน แถวนั้นก็รู้จักกันหมด ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอคำแนะนำการจัดการความเครียดเมื่อต้องอยู่ใกล้ชิดกับเด็กพิเศษด้วยครับ
ผมเป็นคนต่างจังหวัด อาศัยอยู่กับพ่อ แม่ พี่ชาย และผม ตอนประมาณผมใกล้เรียนจบ ป.ตรี แม่ผมมีเหตุจำเป็นที่ต้องย้ายที่ทำงานไปอีกจังหวัด ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ และได้พักที่บ้านเก่าของแม่ โดยที่ไม่ไกลจากจังหวัดเดิม จนวันที่ผมจบ ป.ตรี มีโอกาสได้เรียนต่อ ป.โท ในจังหวัดที่แม่ทำงานอยู่และได้พักอยู่กับแม่ 2 คน พออยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็ได้ยินเสียงเด็กประมาณประถม ที่มีหลังบ้านติดกัน ตะโกนโวกแวกโวยวาย พูดคำหยาบคายเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พออยู่นานเข้าเริ่มเครียดเพราะได้ยินคำหยาบคายออกมาจากเด็กคนนั้น พอไปถามคนระแวกนั้นได้คำตอบว่า บ้านนั้นมีเด็กพิเศษอาศัยอยู่กับ ปู่และย่า โดยที่พ่อแม่เด็กกลับบ้านแค่เสาร์อาทิตย์ โดยในแต่ละวันจะมีคำหยาบคายจากเด็กเข้าหูทุกวัน เช่น วันหนึ่งได้ยินเสียงเด็กเล่นเกมส์โทรศัพท์ (เพราะเราก็เล่นนั้นเหมือนกัน 555) ปู่ก็ตีน้องบอกให้ไปอาบน้ำ น้องก็ด่าปู่กลับว่า “ไอ้เ-ี้ยปู่-ึงอย่าตี-ู -ูเจ็บ” พูดซ้ำๆ และวิ่งหนี ปู่ก็ด่าเด็กกลับด้วยคำหยาบคายประมาณเดียวกันกับเด็ก จนพ่อเด็กกลับมา พ่อเด็กก็ตีเด็ก บอกให้ไปขอโทษปู่สะ เด็กก็ตอบว่า “-ูไม่ขอโทษไอ้เ-ี้ยปู่หรอก มันชอบตี-ู” โดยทั้งหมดนี้เรานั่งฟังอยู่ (ไม่ได้แอบฟังนะครับแต่อารมบ้านอยู่ในอำเภอเล็กๆบ้านก็จะชิดๆกันหน่อย) ผมก็จะได้ยินคำหยาบคายประมาณนี้จากปากเด็กตัวเล็กๆ ทุกวันๆ เป็นเวลาเกือบ 2 ปี สุขภาพจิตเริ่มไม่ดี แต่ไม่ถึงกับแย่ แต่มันก็ไม่โอเคครับ เคยคิดว่าจะไปบอกเขาแนะนำให้น้องไปหาหมอหรือผู้เชียวชาญ แต่มันก็เป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกินไปที่ผมจะใช้ความกล้าไปบอกเขา พอจะมีคำแนะนำ หรือวิธีแก้ไขปัญหาที่จะไม่ทำให้ผมผิดกับบ้านหลังนั้นบ้างไหมครับ เพราะถ้าสืบกันไปมาคงจะเป็นญาติๆกัน แถวนั้นก็รู้จักกันหมด ขอคำแนะนำด้วยครับ