"ที่นี่คือสวรรค์แห่งการดำน้ำตื้น ขอยกให้เป็นที่สุดของทะเลอันดามัน......"
สวัสดีครับ มิตรรักนักเดินทาง และกำลังวางแผนเดินทางทุกท่าน วันนี้ได้มีโอกาส "ว่าง" กับเขาสักที หลังจากที่โหมงานหนัก ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน สิ่งที่ชนกันมากที่สุดคือเดือนครับ เพราะเค้าชอบพูดว่าเดือนชนเดือน (ถ้าเป็นเดือนมหาลัยชนกันน่าจะดี)
วันนี้เป็นวันที่ 2 ธ.ค. 2560 ขึ้น 14 ค่ำเดือน อ้าย (หนึ่ง) จำวันที่นี้ให้ดีครับ เพราะคุณจะได้พบกับความฟินของการดำน้ำตื้นเลยล่ะ ก่อนหน้านี้ 1 สัปดาห์ มรสุมเข้าแบบว่ากระหน่ำมาก หลังจากพี่ตูนวิ่งผ่านภาคใต้ไป น้ำก็ทยอยท่วมกันตามจังหวัดที่พี่ตูนวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็ลุ้นมากครับว่า จะได้เดินทางมั้ย เพราะเรือเล็กควรงดออกจากฝั่ง ถ้าตามประกาศกรมอุตุฯ พายุจะหมดวันที่ 1 ธ.ค. 60 ผมจองวันที่ 2 ก็ลุ้นว่าจะได้ไปรึเปล่า ทางบริษัทบอกว่าจะโทรแจ้งอัพเดทอีกที ถ้าไม่สามารถออกเรือได้จะเลื่อนวันให้
ครั้งนี้เราเดินทางกับบริษัท ว้าว อันดามัน (WOW Andaman) เช่นเดิมครับ ครั้งนี้ผมไม่ได้ขับรถไปขึ้นเรือครับ เพราะว่าขี้เกียจนั่นแหละ เลยจองรถเพิ่มให้มารับที่ภูเก็ต ทางบริษัทโทรมาแจ้งว่า รถจะมารับช่วง 6.00-6.15 ขึ้นอยู่กับสภาพจราจร และผู้เดินทาง (ว่าขึ้นรถตามเวลารึเปล่า)
5.58 สายโทรศัพท์จากทางออฟฟิตว้าวอันดามันโทรมา แจ้งว่าวันนี้รถจะเลทเล็กน้อย เนื่องจากมีแขกที่โรงแรมหนึ่งยังไม่ตื่น อาจจะมารับช้า 15 นาทีนะคะ ผมก็โอเคครับ ที่ทำงานผมก็มีธุรกิจรถรับส่งนี่แหละ การที่แขกไม่ตื่นตอนเช้าที่อากาศอึมครึมคล้ายฝนตกนี่เป็นเรื่องปกติ และแขกมักจะถูกทิ้งไว้ที่โรงแรมก็เป็นเรื่องปกติถ้าเค้าตื่นไม่ทัน เพราะมีคนรอทั้งในรถและที่อื่นอีกเพียบ ทั้งนี้ทั้งนั้นแค่จะเตือนว่า ถ้ารถนัดเช้า ห้ามเมาก่อนนอนนะจ๊ะ
6.05 คนขับโทรมาแจ้งว่าออกจากโรงแรมที่แขกช้าแล้ว อีก 10 นาทีถึงที่หมาย โอเคครับ และ 6.15 รูถตู้ของคุณลุงอนันต์ก็มาจอดที่จุดนัดรับพอดีเป๊ะเลย และรถยังคงวนรับผู้โดยสารบริเวณในเมืองอยู่ครับ
8.30 ถึงที่ท่าเรือว้าวอันดามัน ใช้เวลาเดินทางจากภูเก็ต 2 ชั่วโมง ซึ่งช้ากว่าขับรถไปเองแค่ 45 นาทีเอง รับได้ครับ แต่ถึงกระนั้นก็ยังเลทไปสำหรับทริปไปเกาะสุรินทร์ (ต่อไปขอใช้คำว่า เกาะ แทน หมู่เกาะนะครับ) เพราะตอนที่ถึงนั่นคือทริปเรากำลังบรีฟกันอยู่ ส่วนผมยืนจ้วงข้าวเหนียวสังขยาของโปรดอยู่ ยังไม่ทันเอาเข้าปาก น้องแบงค์ Crew ของทริปนี้มาตามว่า พี่ครับขึ้นเรือครับ เพิ่งมาถึงใช่มั้ยครับ ขอโทษสำหรับความผิดพลาดเรื่องรถที่มาช้านะครับ พี่เอาขนมลงไปทานในเรือเลยนะครับ หน้ากากและผ้าเช็ดตัว เดี๋ยวผมลงเอาตามไปให้
"ครับ" นั่นคือคำพูดเดียวที่ผมสามารถพูดได้ในสถาณการณ์นั้น เพราะท่านอื่นลงเรือและใส่ชูชีพแล้ว ยืนทำมะละกออะไรล่ะ ลงเรือสิ....
ลงมาในเรือครับมีที่นั่งว่างสำหรับให้นั่งคือหันหลังให้เครื่องยนต์ Honda i-Vtec 2.4 ลิตร 250 แรงม้า จำนวน 3 เครื่องยนต์ เครื่องตัวเดียวกับ Honda Accord 2.4 ตัวปัจจุบัน ตำแหน่งที่นั่งนี้เอาจริงๆเป็นตำแหน่งที่นั่งที่ดีที่สุดสำหรับคนเมาเรือนะครับ เพราะท้ายเรือจะมีการโยกและเหวี่ยงน้อยที่สุด แต่ที่ไม่มีใครนั่งเพราะเรืองมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก และพระอาทิตย์นั้นสาดแสงเข้ามาทางท้ายเรือนั่นเอง ทำให้ผ้าเช็ดตัวที่เอามาต้องทำงานทันทีแบบนี้
ตามเวลาเฉลี่ยแล้วเราจะใช้เวลาเดินทางโดยเรือจากท่าเรือที่ทับละมุ ถึงหมู่บ้านมอแกนเกาะสุรินทร์ในเวลา 1 ชั่วโมง 45 นาที แต่ด้วยว่าวันนี้คลื่นลมแรง(มาก) คือแจกถุงอ๊วกกันแทบทุกที่นั่ง คลื่นตีเรือจนน้ำสาดเข้ามาเปียกกันทั้งลำ เลยทำให้เรามาถึงช้าไป 45 นาที ซึ่งคือเวลา 11.20 น.
-::: หมู่บ้านชาวมอแกน :::-
สำหรับที่แห่งนี้เป็นหมู่บ้านชาวมอแกนครับ มีคนอยู่อาศัยประมาณ 200 ชีวิต จุดเด่นคือการสร้างบ้าน ซึ่งบ้านเหล่านี้สร้างในยุคหลังๆแล้ว ปกติชาวมอแกน หรือคนน้ำ จะใช้ชีวิตอยู่ในเรือตั้งแต่คลอดยันตาย ผมว่าถ้าดูจากผิวพรรณหน้าตาก็มีหลายชาติพันธุ์ที่มีลักษณะคล้ายกันนะ แต่ไม่มีใครบันทึกประวัติเอาไว้เลย เพราะเค้าตกสำรวจอยู่ตลอดเวลา จนสมเด็จย่า ได้รับสั่งให้นับกลุ่มคนเหล่านี้เป็นคนไทย และพระราชทานนามสกุลพระราชทานว่า "กล้าทะเล" ให้แก่ชาวมอแกน ณ เกาะสุรินทร์
ตั้งแต่เหยียบเกาะมา ก็ตื่นเต้นกับบ้านทรงแปลกตาที่มุงด้วยตับจาก และไม้ไผ่ขัดสายต่างๆ ตามทางเดินมีชาวบ้านและเด็กๆ ขายของที่ระลึก เป็นไม้แกะสลักรูปต่างๆ เรือบ้าง สร้อยข้อมือ สร้อยคอ จากที่สำรวจมาเป็นของแฮนเมด ธรรมดาครับ ไม่ได้นำของที่ทำลายธรรมชาติมาขาย เช่น ปะการัง เปลือกหอย กัลปังหา ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี
บรรยากาศรอบๆดูสะอาดจนน่าแปลกใจมาก ไม่มีเศษขยะตามพื้นที่ต่างๆเลย มีระบบการคัดแยกขยะอย่างดี แม้แต่หน้าหาดในฤดูมรสุม ยังมีแต่แค่เศษใบไม้กิ่งไม้ตามธรรมชาติเท่านั้นเอง
เดินผ่านไปมาเจอกับสถานีอนามัย(มั้ง) มีเบอร์หมอเขียนไว้บนกระดานหน้ากระท่อมด้วย เดินมาอีกหน่อยเจอกระท่อมของกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งดูแล้วอินดี้มากๆ
ต่อจากนั้นไปดำน้ำกันจุดแรกครับ ตามโปรแกรม เอาเรือออกจากหน้าหาดใช้เวลาแค่ 3 นาที แต่เราต้องเดินลุยน้ำไปขึ้นเรือ เพราะน้ำลงครับ
จุดดำน้ำแรก ทีแรกไม่ได้เตรียมใจอะไรมามาก คือได้เท่าสิมิลันก็โอเคแล้ว แต่พอได้ลงเท่านั้นแหละ ดูรูปเอาแล้วกัน
คือรูปเยอะมาก เอาเป็นว่าผมลงรูปไว้ตอนท้ายดีกว่า เราดำเนินโปรแกรมกันก่อนดีกว่านะครับ...
ใช้เวลา 35 นาทีในการดำน้ำ ก็ขึ้นเรือเพื่อที่จะไปทานอาหารเที่ยงที่อุทยาน หลังจากอุทยานทำอาหารเอง ลดการสปอยจากกลุ่มทัวร์ก็ดีไอย่างนะครับ ตรงที่ลดปัญหาขยะได้เยอะ รายได้ค่าอาหารไปไหนบ้าง อันนี้ไม่ทราบ รสชาติอยู่ในเกณฑ์์ที่ดีครับ ที่นั่งมีจำกัด แต่รับรองว่านั่งได้ตามจำนวนแน่นอน เพราะน่าจะเท่าจำนวนที่จำกัดไว้ต่อช่วงเวลาพอดี
ทานข้าวเสร็จแวะมาดูบูทอาหารของทัวร์ครับ มีขนม น้ำอัดลม เฉาก๊วย ไอศกรีม ก็เลยสั่งไอศกรีมแล้วเดินต่อไปที่ฮันนี่มูนบีช ซึ่งอยู่จุดเดียวกับจุดกางเต้นท์
หาดที่นี่สวยดีครับ พอน้ำลงแล้วเดินข้ามไปอีกเกาะได้ ที่ไฮไลท์กว่านั้นคือ เดินดูปะการังได้เลย ดูอย่างเดียวนะครับ อย่าไปสัมผัสมัน
รอบๆ น่าจะเป็นเรือที่ให้บริการนักท่องเที่ยวเพื่อไปดำน้ำนะครับ สำหรับท่านที่พักแรมที่อุทยาน ไม่ได้ถามราคามา ที่นี่มีสัญญาณโทรศัพท์ให้ใช้ พร้อมอินเตอร์เน็ตที่ไม่เร็วในเครือข่ายของ AIS ครับ เจ้าอื่นไม่มีสัญญาณครับ
บนฝั่งก็มีต้นไม้แปลกๆอยู่หลายต้นเหมือนกัน ต้นนี้ไม่ทราบเหมือนกันว่าต้นอะไร แต่ผลมันเหมือนกระดึ่งโดราเอม่อนเลย
ถ้าผมมองไม่ผิด ที่ผมเงยหน้าขึ้นไปมองนี่คือ กลุ่มของนกขุนทอง ราว 8-10 ตัวกำลังกินลูกไม้อยู่บนต้น พร้อมๆกับนกอีกหลายชนิด
ได้เวลาขึ้นเรือเพื่อจะออกไปดำน้ำต่อแล้ว ต้องเดินค่อนข้างไกล เพราะน้ำลงเร็วมาก ตั่วเฮียออกมาอาบแดดเลยแชะรูปไว้หน่อย
ระยะทางที่เดินไปถึงเรือ น้ำใสมากๆๆครับ ความลึกประมาณ 50 เซนติเมตร ต้องเดินอย่างระวัง เพราะมีหินปะการังอยู่รอบๆ และตะกอนน้ำที่เป็นสีขาวทำให้เวลาเดินตามหลังใคร น้ำก็จะขุ่น และมองไม่เห็นพื้น
เห็นคู่คุณลุงคุณป้าแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ ว่าถ้าเราแก่ขนาดนี้ เรายังจะจูงกันไปเที่ยวมั้ย คุณป้าฮาร์ทคอร์มาก เพราะลงทุกจุด ทำทุกกิจกรรม แต่คุณลุงนั่งยิ้มอยู่บนเรืออย่างเดียว
[CR] หมู่เกาะสุรินทร์ ศิลปินแห่งอันดามัน (เดินทางจากภูเก็ต)
"ที่นี่คือสวรรค์แห่งการดำน้ำตื้น ขอยกให้เป็นที่สุดของทะเลอันดามัน......"
สวัสดีครับ มิตรรักนักเดินทาง และกำลังวางแผนเดินทางทุกท่าน วันนี้ได้มีโอกาส "ว่าง" กับเขาสักที หลังจากที่โหมงานหนัก ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน สิ่งที่ชนกันมากที่สุดคือเดือนครับ เพราะเค้าชอบพูดว่าเดือนชนเดือน (ถ้าเป็นเดือนมหาลัยชนกันน่าจะดี)
วันนี้เป็นวันที่ 2 ธ.ค. 2560 ขึ้น 14 ค่ำเดือน อ้าย (หนึ่ง) จำวันที่นี้ให้ดีครับ เพราะคุณจะได้พบกับความฟินของการดำน้ำตื้นเลยล่ะ ก่อนหน้านี้ 1 สัปดาห์ มรสุมเข้าแบบว่ากระหน่ำมาก หลังจากพี่ตูนวิ่งผ่านภาคใต้ไป น้ำก็ทยอยท่วมกันตามจังหวัดที่พี่ตูนวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็ลุ้นมากครับว่า จะได้เดินทางมั้ย เพราะเรือเล็กควรงดออกจากฝั่ง ถ้าตามประกาศกรมอุตุฯ พายุจะหมดวันที่ 1 ธ.ค. 60 ผมจองวันที่ 2 ก็ลุ้นว่าจะได้ไปรึเปล่า ทางบริษัทบอกว่าจะโทรแจ้งอัพเดทอีกที ถ้าไม่สามารถออกเรือได้จะเลื่อนวันให้
ครั้งนี้เราเดินทางกับบริษัท ว้าว อันดามัน (WOW Andaman) เช่นเดิมครับ ครั้งนี้ผมไม่ได้ขับรถไปขึ้นเรือครับ เพราะว่าขี้เกียจนั่นแหละ เลยจองรถเพิ่มให้มารับที่ภูเก็ต ทางบริษัทโทรมาแจ้งว่า รถจะมารับช่วง 6.00-6.15 ขึ้นอยู่กับสภาพจราจร และผู้เดินทาง (ว่าขึ้นรถตามเวลารึเปล่า)
5.58 สายโทรศัพท์จากทางออฟฟิตว้าวอันดามันโทรมา แจ้งว่าวันนี้รถจะเลทเล็กน้อย เนื่องจากมีแขกที่โรงแรมหนึ่งยังไม่ตื่น อาจจะมารับช้า 15 นาทีนะคะ ผมก็โอเคครับ ที่ทำงานผมก็มีธุรกิจรถรับส่งนี่แหละ การที่แขกไม่ตื่นตอนเช้าที่อากาศอึมครึมคล้ายฝนตกนี่เป็นเรื่องปกติ และแขกมักจะถูกทิ้งไว้ที่โรงแรมก็เป็นเรื่องปกติถ้าเค้าตื่นไม่ทัน เพราะมีคนรอทั้งในรถและที่อื่นอีกเพียบ ทั้งนี้ทั้งนั้นแค่จะเตือนว่า ถ้ารถนัดเช้า ห้ามเมาก่อนนอนนะจ๊ะ
6.05 คนขับโทรมาแจ้งว่าออกจากโรงแรมที่แขกช้าแล้ว อีก 10 นาทีถึงที่หมาย โอเคครับ และ 6.15 รูถตู้ของคุณลุงอนันต์ก็มาจอดที่จุดนัดรับพอดีเป๊ะเลย และรถยังคงวนรับผู้โดยสารบริเวณในเมืองอยู่ครับ
8.30 ถึงที่ท่าเรือว้าวอันดามัน ใช้เวลาเดินทางจากภูเก็ต 2 ชั่วโมง ซึ่งช้ากว่าขับรถไปเองแค่ 45 นาทีเอง รับได้ครับ แต่ถึงกระนั้นก็ยังเลทไปสำหรับทริปไปเกาะสุรินทร์ (ต่อไปขอใช้คำว่า เกาะ แทน หมู่เกาะนะครับ) เพราะตอนที่ถึงนั่นคือทริปเรากำลังบรีฟกันอยู่ ส่วนผมยืนจ้วงข้าวเหนียวสังขยาของโปรดอยู่ ยังไม่ทันเอาเข้าปาก น้องแบงค์ Crew ของทริปนี้มาตามว่า พี่ครับขึ้นเรือครับ เพิ่งมาถึงใช่มั้ยครับ ขอโทษสำหรับความผิดพลาดเรื่องรถที่มาช้านะครับ พี่เอาขนมลงไปทานในเรือเลยนะครับ หน้ากากและผ้าเช็ดตัว เดี๋ยวผมลงเอาตามไปให้
"ครับ" นั่นคือคำพูดเดียวที่ผมสามารถพูดได้ในสถาณการณ์นั้น เพราะท่านอื่นลงเรือและใส่ชูชีพแล้ว ยืนทำมะละกออะไรล่ะ ลงเรือสิ....
ลงมาในเรือครับมีที่นั่งว่างสำหรับให้นั่งคือหันหลังให้เครื่องยนต์ Honda i-Vtec 2.4 ลิตร 250 แรงม้า จำนวน 3 เครื่องยนต์ เครื่องตัวเดียวกับ Honda Accord 2.4 ตัวปัจจุบัน ตำแหน่งที่นั่งนี้เอาจริงๆเป็นตำแหน่งที่นั่งที่ดีที่สุดสำหรับคนเมาเรือนะครับ เพราะท้ายเรือจะมีการโยกและเหวี่ยงน้อยที่สุด แต่ที่ไม่มีใครนั่งเพราะเรืองมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก และพระอาทิตย์นั้นสาดแสงเข้ามาทางท้ายเรือนั่นเอง ทำให้ผ้าเช็ดตัวที่เอามาต้องทำงานทันทีแบบนี้
ตามเวลาเฉลี่ยแล้วเราจะใช้เวลาเดินทางโดยเรือจากท่าเรือที่ทับละมุ ถึงหมู่บ้านมอแกนเกาะสุรินทร์ในเวลา 1 ชั่วโมง 45 นาที แต่ด้วยว่าวันนี้คลื่นลมแรง(มาก) คือแจกถุงอ๊วกกันแทบทุกที่นั่ง คลื่นตีเรือจนน้ำสาดเข้ามาเปียกกันทั้งลำ เลยทำให้เรามาถึงช้าไป 45 นาที ซึ่งคือเวลา 11.20 น.
-::: หมู่บ้านชาวมอแกน :::-
สำหรับที่แห่งนี้เป็นหมู่บ้านชาวมอแกนครับ มีคนอยู่อาศัยประมาณ 200 ชีวิต จุดเด่นคือการสร้างบ้าน ซึ่งบ้านเหล่านี้สร้างในยุคหลังๆแล้ว ปกติชาวมอแกน หรือคนน้ำ จะใช้ชีวิตอยู่ในเรือตั้งแต่คลอดยันตาย ผมว่าถ้าดูจากผิวพรรณหน้าตาก็มีหลายชาติพันธุ์ที่มีลักษณะคล้ายกันนะ แต่ไม่มีใครบันทึกประวัติเอาไว้เลย เพราะเค้าตกสำรวจอยู่ตลอดเวลา จนสมเด็จย่า ได้รับสั่งให้นับกลุ่มคนเหล่านี้เป็นคนไทย และพระราชทานนามสกุลพระราชทานว่า "กล้าทะเล" ให้แก่ชาวมอแกน ณ เกาะสุรินทร์
ตั้งแต่เหยียบเกาะมา ก็ตื่นเต้นกับบ้านทรงแปลกตาที่มุงด้วยตับจาก และไม้ไผ่ขัดสายต่างๆ ตามทางเดินมีชาวบ้านและเด็กๆ ขายของที่ระลึก เป็นไม้แกะสลักรูปต่างๆ เรือบ้าง สร้อยข้อมือ สร้อยคอ จากที่สำรวจมาเป็นของแฮนเมด ธรรมดาครับ ไม่ได้นำของที่ทำลายธรรมชาติมาขาย เช่น ปะการัง เปลือกหอย กัลปังหา ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี
บรรยากาศรอบๆดูสะอาดจนน่าแปลกใจมาก ไม่มีเศษขยะตามพื้นที่ต่างๆเลย มีระบบการคัดแยกขยะอย่างดี แม้แต่หน้าหาดในฤดูมรสุม ยังมีแต่แค่เศษใบไม้กิ่งไม้ตามธรรมชาติเท่านั้นเอง
เดินผ่านไปมาเจอกับสถานีอนามัย(มั้ง) มีเบอร์หมอเขียนไว้บนกระดานหน้ากระท่อมด้วย เดินมาอีกหน่อยเจอกระท่อมของกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งดูแล้วอินดี้มากๆ
ต่อจากนั้นไปดำน้ำกันจุดแรกครับ ตามโปรแกรม เอาเรือออกจากหน้าหาดใช้เวลาแค่ 3 นาที แต่เราต้องเดินลุยน้ำไปขึ้นเรือ เพราะน้ำลงครับ
จุดดำน้ำแรก ทีแรกไม่ได้เตรียมใจอะไรมามาก คือได้เท่าสิมิลันก็โอเคแล้ว แต่พอได้ลงเท่านั้นแหละ ดูรูปเอาแล้วกัน
คือรูปเยอะมาก เอาเป็นว่าผมลงรูปไว้ตอนท้ายดีกว่า เราดำเนินโปรแกรมกันก่อนดีกว่านะครับ...
ใช้เวลา 35 นาทีในการดำน้ำ ก็ขึ้นเรือเพื่อที่จะไปทานอาหารเที่ยงที่อุทยาน หลังจากอุทยานทำอาหารเอง ลดการสปอยจากกลุ่มทัวร์ก็ดีไอย่างนะครับ ตรงที่ลดปัญหาขยะได้เยอะ รายได้ค่าอาหารไปไหนบ้าง อันนี้ไม่ทราบ รสชาติอยู่ในเกณฑ์์ที่ดีครับ ที่นั่งมีจำกัด แต่รับรองว่านั่งได้ตามจำนวนแน่นอน เพราะน่าจะเท่าจำนวนที่จำกัดไว้ต่อช่วงเวลาพอดี
ทานข้าวเสร็จแวะมาดูบูทอาหารของทัวร์ครับ มีขนม น้ำอัดลม เฉาก๊วย ไอศกรีม ก็เลยสั่งไอศกรีมแล้วเดินต่อไปที่ฮันนี่มูนบีช ซึ่งอยู่จุดเดียวกับจุดกางเต้นท์
หาดที่นี่สวยดีครับ พอน้ำลงแล้วเดินข้ามไปอีกเกาะได้ ที่ไฮไลท์กว่านั้นคือ เดินดูปะการังได้เลย ดูอย่างเดียวนะครับ อย่าไปสัมผัสมัน
รอบๆ น่าจะเป็นเรือที่ให้บริการนักท่องเที่ยวเพื่อไปดำน้ำนะครับ สำหรับท่านที่พักแรมที่อุทยาน ไม่ได้ถามราคามา ที่นี่มีสัญญาณโทรศัพท์ให้ใช้ พร้อมอินเตอร์เน็ตที่ไม่เร็วในเครือข่ายของ AIS ครับ เจ้าอื่นไม่มีสัญญาณครับ
บนฝั่งก็มีต้นไม้แปลกๆอยู่หลายต้นเหมือนกัน ต้นนี้ไม่ทราบเหมือนกันว่าต้นอะไร แต่ผลมันเหมือนกระดึ่งโดราเอม่อนเลย
ถ้าผมมองไม่ผิด ที่ผมเงยหน้าขึ้นไปมองนี่คือ กลุ่มของนกขุนทอง ราว 8-10 ตัวกำลังกินลูกไม้อยู่บนต้น พร้อมๆกับนกอีกหลายชนิด
ได้เวลาขึ้นเรือเพื่อจะออกไปดำน้ำต่อแล้ว ต้องเดินค่อนข้างไกล เพราะน้ำลงเร็วมาก ตั่วเฮียออกมาอาบแดดเลยแชะรูปไว้หน่อย
ระยะทางที่เดินไปถึงเรือ น้ำใสมากๆๆครับ ความลึกประมาณ 50 เซนติเมตร ต้องเดินอย่างระวัง เพราะมีหินปะการังอยู่รอบๆ และตะกอนน้ำที่เป็นสีขาวทำให้เวลาเดินตามหลังใคร น้ำก็จะขุ่น และมองไม่เห็นพื้น
เห็นคู่คุณลุงคุณป้าแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ ว่าถ้าเราแก่ขนาดนี้ เรายังจะจูงกันไปเที่ยวมั้ย คุณป้าฮาร์ทคอร์มาก เพราะลงทุกจุด ทำทุกกิจกรรม แต่คุณลุงนั่งยิ้มอยู่บนเรืออย่างเดียว