เราเงียบ ผิดตรงไหน

เดิมเรายอมรับว่าเราพูดเก่ง ขี้บ่น เอาเรื่องที่ทำงานมาบ่นที่บ้าน แต่มาช่วงนี้เราเบื่อๆไม่อยากมาเล่าเลยเงียบๆ ประจวบเหมาะกับว่า ในบ้านไม่โอเคเพราะไม่พูดไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ คืออารมณ์เบื่อจริงๆ บางครั้งเราพูดเตือนเเต่ไม่มีใครฟัง พอเกิดเรื่องเหมือนโทษเราซะงั้น เเล้วเราชอบพูดตรงๆบางครั้งคำพูดไม่ดีเดี๋ยวคนฟังจะรู้ัสึกแย่เลยไม่พูด เพราะบางครั้งเวลาใครมาปรึกษาอะไรเรา เราให้คำปรึกษาได้นะ แต่ถ้าไม่รู้เรื่องจะรำคาญไง  บางครั้งเราอยากอยู่เงียบๆคนเดียวอ่ะ ขี้เกียจพูดอ่ะ อีกอย่างบางครั้งเราได้ยินแต่เรื่องป่วยแบบนั้น แบบนี้ เราฟังเเล้วหดหู่ เบื่อ เพราะก่อนหน้านี้เราเพิ่งเสียญาติผู้ใหญ่ไป เฝ้าไข้นานพอควรคือแบบอยากสบายใจสบายหูบ้างเพราะเราทนกับสภาวะช่วงที่ญาติป่วยมานานเราเหนื่อยมากๆ  เเล้วเราเบื่ออีกเรื่องคือ เวลาจะเป็นไรนึกถึงเราคนเดียวลูกเต้าเค้าก็มีไม่เอาไปดู เรียกแต่เราไป รพ. เราก็เบื่อ อยากพักผ่อน พอตอนอธิบายว่าเราเงียบไปเพราะอะไรเค้าก็บอกเราไม่ปฏิเสธเอง ใช่เราไม่สามารถปฏิเสธได้ เค้าไม่มาเป็นเราไม่มีวันเข้าใจหรอก พอเราอธิบายในบ้านปรากฎว่าเค้าต่อว่าเรา เราก็เข้าใจนะ แต่บางครั้งเราก็อยากให้เค้าเข้าใจกับอารมณ์ความรู้สึกเราบ้าง พอเราพูดเราบอกให้ฟังกับเป็นว่าเราผิด ต่อว่าเรา โกรธเรา เฮ้อ ชีวิต