กระทู้แรกนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ10ปีที่แล้ว แม่เราได้ให้กู๋ใหญ่ย้ายเข้าอยู่ในบ้านก่อน เพราะว่าตอนนั้นเขาไม่มีที่ไปเพราะทะเลาะกับกู๋เล็ก ถึงขั้นตัดขาด กู๋เล็กย้ายไปอยู่กำแพงเพชร พอย้ายไปอยู่กับกู๋อีกคน(พี่ของแม่ แต่คนละแม่)ก็อยูไม่ได้ เลยได้บอกให้กู๋มาอยู่ที่บ้านก่อนเพราะเเม่เพิ่งต่อห้องใหม่ข้างล่าง(ความจริงตอนเเรกแม่เราจะให้เป็นห้องของพี่ 😂)
ทีนี้กู๋ติดเงินแม่อยู่100,000(10ปีที่แช้วรถมันถูกจัง)แล้วไม่มีงานทำ แม่เราเลยพาไปฝากเป็นเซลล์ในบริษัทเพื่อนแม่ เพราเเม่เราไม่ได้ทำงาน อยู่ทำงานบ้าน เที่ยงๆก็เข้าร้านไปช่วยขายของกับพ่อ กู๋ก็บอกเดี๋ยวจ่ายให้เดือนละ10,000 แม่เราไม่คอดดอกเบี้ย อยู่บ้านเท่าไหร่ก็ได้เมื่อพร้อมที่จะออกไปมีที่อยู่เองก็ไม่มีใครห้าม แต่ที่เรารู้มา จสกการที่หยุดปิดเทอม กู๋จะเข้าทำงานช่วง9โมงกว่า กลับบ้านช่วงเที่ยงกว่าเพื่อมากินข้าวที่ม่าเราทำไว้ แล้วก็นอน ตื่นมาล้างรถ แล้วก็ดูโทรทัศน์ (จะหยุดสัปดาห์ละครั้ง จ.-ศ.ไม่อาจคาดเดาได้)
แม่เรากลัวว่ากู๋จะไม่มีใครเลยไม่บอกเพื่อน เพราะกลัวจะเสียทั้งหมด (เพื่อนหาว่าช่วยกันปิดบัง น้องหาว่าทำไมไม่ช่วย) กู๋จะโอนเงินทุกเดือนให้แม่เดือนละ4,000 (ค่ารถ,ค่าไฟ รวมถึงค่ายา ล่าสุดเพิ่งจ่ายค่ารถครบเมื่อเดือนเมษา แล้วบอกจะให้ดอกเบี้ย10,000 ตอนนี้ก็ไม่มีวี่แวว) ส่วนนึงคือค่ายาที่จะหารร่วมกัน(แม่เรา,กู๋ใหญ่,กู๋เล็ก) รวมเป็น3,000 แม่เราก็จะเป็นคนพาม่าไปหาหมอ และก็ซื้อยาให้ แม่เราจดค่าหมอค่ายาไว้ทั้งหมด ตั้งแต่ปี 57
เอาจริงๆเลยนะ เราไม่เคยเห็นกู๋ทำงานบ้านอะไรเลย ซักผ้ารีดผ้าแม่เราก็เป็นคนทำให้ ที่เราเห็นก็คือเขาจะกวาดถูในห้องของเขาเท่านั้น ข้าวม่าเราเป็นคนทำให้กินอีกต่างหาก สรุปคือสบายแฮไปเป็น10ปี คาดว่าจะอยู่ไปอีกยาวถ้าไม่เกิดเรื่อง
ทีนี้เรื่องมันเกิดที่ว่า เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ม่าเรามาบอกกับแม่ว่ากู๋จะขอดูบิลค่ายา แม่เราก็เอ๊ะ จะดูทำไม ตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อใจกันรึไง ก็โอเคอยากดูก็ให้ดูทั้งบิลทั้งสมุด
ล่าสุดเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่ามา ม่าเราบอกอีกว่าทุกครั้งที่ซื้อยาเอาบิลให้กู๋นะ เขาจะดู แม่เราก็โมโหแล้ว ครั้งที่แล้วนึกว่าจะจบ ก็เลยบอกกับม่าว่า "งั้นก็ให้มันเก็บเอง ไม่ต้องโอนเงินมาแล้ว ยาก็ซื้อเอง จบ" เราได้ยินเพราะเรายืนอยู่ในห้องครัว จากนั้นสักพักเราได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง
"เมิงจะเอายังไง กูทนมานานแล้ว ไอเ*ย"น้ำเสียงชวนหาเรื่องเสียงดังไม่เกรงกลัวว่าข้างบ้านจะเอาหูเงี่ยฟังรึเปล่า
เราได้ยินก็ เอาแล้ว เพราะอยู่มาเป็น10ปีไม่เคยคุยกันส่งผ่านม่าตลอด เพราะทุกครั้งที่คุยจะมีอารมณ์โมโหตลอด เราก็เลยดันน้องให้ขึ้นไปข้างบน
ได้ยินเสียงทะเลาะแว่วๆ
"อะไรยังไง"
"มีปัญหาอะไร ทำไมไม่พูด"
"พูดด้วยแล้วเมิงฟังที่ไหน "
"
ไอเ*ย รู้มั้ยกูจะเอาระเบิดไปปาบ้านไออ๋า(พี่ของแม่) แต่มีคนห้าม จะเอาปืนไปยิงไอชัย(กู๋เล็ก)กูก็ทำมาแล้ว"
"จะเอารึไง"
จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตก เลยรีบวิ่งลงไปดูเห็นแม่กับกู๋กำลังตีกันนัวเนีย(เราใช้คำไม่ถูก) โดยที่มีม่าคอยห้ามอยู่
หลังจากนี้เราจำคำพูดไม่ค่อยได้
แต่ประมาณว่า กู๋หาว่าแม่ทวงบุญคุณ แม่ทนไม่ไหวเลยพูดไล่ให้ออกจากบ้าน กู๋เลยบอกว่ากับแม่ว่ารู้มั้ยว่าเวลาที่แม่เรามีจะมีเรื่องกู๋เป็นคนลุยให้ แม่เลยถามว่าลุยอะไรกลับมาบ้านก็เข้านอน ออกมาที่ไหน แม่เรากลับมาก็เข้าบ้านเลย
แม่เราพูดประมาณว่า"ไหนลุยทำไมไม่บอก"
"ทำไมกูต้องบอก"
แต่มีประโยคนึงเลยคือ
"เดี๋ยวถ้ากูเอาปืนมายิงเมิง นะ คอยดูกูไว้"
นี่แหละค่ะประโยคเจ้าปัญหา เลยสอบถามว่า ซื้อปืนมันง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ เราจะได้มาซื้อไว้เผื่อป้องกันด้วย
เมื่อคืนนี้แม่เราบอกลงมาก็ได้ยินในห้องของกู๋(ประตูเป็นแบบไม้ กับมุ้งลวด2ชั้น) ได้ยินแว่วออกมาจากห้องเรื่องิดีโอการสอนใช้ปืนกับชนิดของปืนว่าราคาเท่าไหร่ด้วย
ก่อนพิมพ์นี่แม่ไปคุยกับม่า ม่าเราบอกว่ากู๋ถามว่าทำไมเวลาซื้ออะไรให้ม่าเราต้องจด แม่เราก็บอกว่าที่จดนี่คือเอาเงินจากรัฐที่ให้ทุกเดือนถอนออกมา แต่เงินที่ให้ม่ากับมืออันนี้ไม่เคยเอาคืน แม่เราเลยถามว่านี่มันขึ้นไปค้นบนห้องหรอ ทั้งที่แม่เราไม่เคยเข้าไปในห้องกู๋เลย(ล่าสุดก่อนออกไปเอาแม่กุญแจมาคล้องหน้าประตูไว้ เอ๊ นี่บ้านใคร)
ที่แม่เราต้องการคือความเชื่อใจจากพี่น้อง ถ้าไม่เชื่อใจกันคงอยู่ไม่ได้ เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะเอาปืนมายิงจนิงรึเปล่า ต้องรอดูค่ะ
สุดท้ายนี้ขอโทษด้วยนะคะที่อ่านแล้วอาจงง จะพยายามเรียบเรียงนึกเรื่องราวให้ดีกว่านี้ค่ะ
ปืนมันซื้อกันได้ง่ายๆเหรอคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ10ปีที่แล้ว แม่เราได้ให้กู๋ใหญ่ย้ายเข้าอยู่ในบ้านก่อน เพราะว่าตอนนั้นเขาไม่มีที่ไปเพราะทะเลาะกับกู๋เล็ก ถึงขั้นตัดขาด กู๋เล็กย้ายไปอยู่กำแพงเพชร พอย้ายไปอยู่กับกู๋อีกคน(พี่ของแม่ แต่คนละแม่)ก็อยูไม่ได้ เลยได้บอกให้กู๋มาอยู่ที่บ้านก่อนเพราะเเม่เพิ่งต่อห้องใหม่ข้างล่าง(ความจริงตอนเเรกแม่เราจะให้เป็นห้องของพี่ 😂)
ทีนี้กู๋ติดเงินแม่อยู่100,000(10ปีที่แช้วรถมันถูกจัง)แล้วไม่มีงานทำ แม่เราเลยพาไปฝากเป็นเซลล์ในบริษัทเพื่อนแม่ เพราเเม่เราไม่ได้ทำงาน อยู่ทำงานบ้าน เที่ยงๆก็เข้าร้านไปช่วยขายของกับพ่อ กู๋ก็บอกเดี๋ยวจ่ายให้เดือนละ10,000 แม่เราไม่คอดดอกเบี้ย อยู่บ้านเท่าไหร่ก็ได้เมื่อพร้อมที่จะออกไปมีที่อยู่เองก็ไม่มีใครห้าม แต่ที่เรารู้มา จสกการที่หยุดปิดเทอม กู๋จะเข้าทำงานช่วง9โมงกว่า กลับบ้านช่วงเที่ยงกว่าเพื่อมากินข้าวที่ม่าเราทำไว้ แล้วก็นอน ตื่นมาล้างรถ แล้วก็ดูโทรทัศน์ (จะหยุดสัปดาห์ละครั้ง จ.-ศ.ไม่อาจคาดเดาได้)
แม่เรากลัวว่ากู๋จะไม่มีใครเลยไม่บอกเพื่อน เพราะกลัวจะเสียทั้งหมด (เพื่อนหาว่าช่วยกันปิดบัง น้องหาว่าทำไมไม่ช่วย) กู๋จะโอนเงินทุกเดือนให้แม่เดือนละ4,000 (ค่ารถ,ค่าไฟ รวมถึงค่ายา ล่าสุดเพิ่งจ่ายค่ารถครบเมื่อเดือนเมษา แล้วบอกจะให้ดอกเบี้ย10,000 ตอนนี้ก็ไม่มีวี่แวว) ส่วนนึงคือค่ายาที่จะหารร่วมกัน(แม่เรา,กู๋ใหญ่,กู๋เล็ก) รวมเป็น3,000 แม่เราก็จะเป็นคนพาม่าไปหาหมอ และก็ซื้อยาให้ แม่เราจดค่าหมอค่ายาไว้ทั้งหมด ตั้งแต่ปี 57
เอาจริงๆเลยนะ เราไม่เคยเห็นกู๋ทำงานบ้านอะไรเลย ซักผ้ารีดผ้าแม่เราก็เป็นคนทำให้ ที่เราเห็นก็คือเขาจะกวาดถูในห้องของเขาเท่านั้น ข้าวม่าเราเป็นคนทำให้กินอีกต่างหาก สรุปคือสบายแฮไปเป็น10ปี คาดว่าจะอยู่ไปอีกยาวถ้าไม่เกิดเรื่อง
ทีนี้เรื่องมันเกิดที่ว่า เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ม่าเรามาบอกกับแม่ว่ากู๋จะขอดูบิลค่ายา แม่เราก็เอ๊ะ จะดูทำไม ตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อใจกันรึไง ก็โอเคอยากดูก็ให้ดูทั้งบิลทั้งสมุด
ล่าสุดเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่ามา ม่าเราบอกอีกว่าทุกครั้งที่ซื้อยาเอาบิลให้กู๋นะ เขาจะดู แม่เราก็โมโหแล้ว ครั้งที่แล้วนึกว่าจะจบ ก็เลยบอกกับม่าว่า "งั้นก็ให้มันเก็บเอง ไม่ต้องโอนเงินมาแล้ว ยาก็ซื้อเอง จบ" เราได้ยินเพราะเรายืนอยู่ในห้องครัว จากนั้นสักพักเราได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง
"เมิงจะเอายังไง กูทนมานานแล้ว ไอเ*ย"น้ำเสียงชวนหาเรื่องเสียงดังไม่เกรงกลัวว่าข้างบ้านจะเอาหูเงี่ยฟังรึเปล่า
เราได้ยินก็ เอาแล้ว เพราะอยู่มาเป็น10ปีไม่เคยคุยกันส่งผ่านม่าตลอด เพราะทุกครั้งที่คุยจะมีอารมณ์โมโหตลอด เราก็เลยดันน้องให้ขึ้นไปข้างบน
ได้ยินเสียงทะเลาะแว่วๆ
"อะไรยังไง"
"มีปัญหาอะไร ทำไมไม่พูด"
"พูดด้วยแล้วเมิงฟังที่ไหน "
"
"จะเอารึไง"
จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตก เลยรีบวิ่งลงไปดูเห็นแม่กับกู๋กำลังตีกันนัวเนีย(เราใช้คำไม่ถูก) โดยที่มีม่าคอยห้ามอยู่
หลังจากนี้เราจำคำพูดไม่ค่อยได้
แต่ประมาณว่า กู๋หาว่าแม่ทวงบุญคุณ แม่ทนไม่ไหวเลยพูดไล่ให้ออกจากบ้าน กู๋เลยบอกว่ากับแม่ว่ารู้มั้ยว่าเวลาที่แม่เรามีจะมีเรื่องกู๋เป็นคนลุยให้ แม่เลยถามว่าลุยอะไรกลับมาบ้านก็เข้านอน ออกมาที่ไหน แม่เรากลับมาก็เข้าบ้านเลย
แม่เราพูดประมาณว่า"ไหนลุยทำไมไม่บอก"
"ทำไมกูต้องบอก"
แต่มีประโยคนึงเลยคือ
"เดี๋ยวถ้ากูเอาปืนมายิงเมิง นะ คอยดูกูไว้"
นี่แหละค่ะประโยคเจ้าปัญหา เลยสอบถามว่า ซื้อปืนมันง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ เราจะได้มาซื้อไว้เผื่อป้องกันด้วย
เมื่อคืนนี้แม่เราบอกลงมาก็ได้ยินในห้องของกู๋(ประตูเป็นแบบไม้ กับมุ้งลวด2ชั้น) ได้ยินแว่วออกมาจากห้องเรื่องิดีโอการสอนใช้ปืนกับชนิดของปืนว่าราคาเท่าไหร่ด้วย
ก่อนพิมพ์นี่แม่ไปคุยกับม่า ม่าเราบอกว่ากู๋ถามว่าทำไมเวลาซื้ออะไรให้ม่าเราต้องจด แม่เราก็บอกว่าที่จดนี่คือเอาเงินจากรัฐที่ให้ทุกเดือนถอนออกมา แต่เงินที่ให้ม่ากับมืออันนี้ไม่เคยเอาคืน แม่เราเลยถามว่านี่มันขึ้นไปค้นบนห้องหรอ ทั้งที่แม่เราไม่เคยเข้าไปในห้องกู๋เลย(ล่าสุดก่อนออกไปเอาแม่กุญแจมาคล้องหน้าประตูไว้ เอ๊ นี่บ้านใคร)
ที่แม่เราต้องการคือความเชื่อใจจากพี่น้อง ถ้าไม่เชื่อใจกันคงอยู่ไม่ได้ เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะเอาปืนมายิงจนิงรึเปล่า ต้องรอดูค่ะ
สุดท้ายนี้ขอโทษด้วยนะคะที่อ่านแล้วอาจงง จะพยายามเรียบเรียงนึกเรื่องราวให้ดีกว่านี้ค่ะ