เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนคบหาดูใจกันมาพักใหญ่ๆแล้วคะ แต่ก่อนทุกอย่างดีไปหมด  แต่หลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่องเขาออกไปกินเหล้า ไม่ได้ห้ามให้เขากินนะคะแต่ทักครั้งที่เขาออกไปกินเหล้าเขาจะลืมเราเสมอ คือไปแล้วหายไปเลยจนเช้าของอีกวัน ส่วนเราก็นั่งรอโทรศัพท์ว่าจะโทรบอกไหมกลับบ้านยังเป็นห่วงคะ แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรเพราะกลัวจะทะเลาะกัน จนเราทนไม่ไหวกับสิ่งที่เขาเป็นเราเลยต้องพูดจนทะเลาะเขาก็บอกแบบเดิมคะว่าเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะทุกคนต้องมีสังคมซึ่งเราเองก็เข้าใจดีคะ แค่ไม่อยากให้ลืมเราเวลากลับบ้านหรือถึงร้านเหล้ามันอาจจะดูเหมือนว่าเรางี่เง่านะระ แต่ก็นั้นละคะเขาพูดแบบนั้น เขาบอกเราไม่เคยเข้าใจกันเลยสักครั้ง จนวันนึงเขาจะไปเที่ยวกับครอบครัวเราเลยบอกให้เขาเตรียมตัวถามเขาว่าเก็บของรึยังด้วยความเป็นห่วงแต่กลายเป็นว่าเขารำคาญ เราก็ทะเลาะกันอีกคะ เพราะเขาบอกว่าเรางี่เง้าน่ารำคาญ ไม่เข้าใจใครเลย  เขาชอบพูดเสมอว่าเขาทำอะไรเราก็ไม่เคยพอใจ แต่ทำไมเรารู้สึกกลับกันมากเพราะเราพูดอะไรเขาเหวี่ยงร้ายใส่ตลอด เราทะเลาะกันหนักคะจนเขาโทรมาด่าว่า “เป็นห่าอะไรมากปะเนี่ย ชอบทำให้อารมณ์เสียตลอดเวลาเลยหาแต่เรื่องอยู่ได้”. นาทีนั้นเรตกใจมากคะเอ๋อๆงงๆกับคำพูดของเขา คือไม่เคยติดว่าเลยเขาจะโทรมาด่าตะคอกเสียงใส่ หลังจากนั้นเขาหายไปเป็นอาทิตย์เลยคะ เราเองก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าที่หายไปเพราะอะไรจะไม่เคลียร์ใจกันหน่อยหลอ สุดท้ายด้วยความที่รักเขามากตัดสินใจโทรถามและไลน์ถาม ปรากฎว่าเขาก็พูดแบบเดิมคะว่าเราไม่เข้าใจ เบื่อกับสิ่งที่เป็นอยู่ เราก้ขอร้องให้เขาช่วยกลับมา เราจะพยายามเปลี่ยนเรากลับมาคุยกันได้แค่12วันคะ  ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิมแต่รอบนี้พีคมากค่ะ เขาบอกเราว่าจะไปกินเหล้านะไม่ได้กินกับพี่ที่ออฟฟิศนานแล้วเราเลยบอกโอเคค่ะ พอถึงที่กินเหล้าเขาก้บอกเราคะ เราเลยพูดว่า ไว้เราค่อยคุยกันทีหลังก้ได้ กินไปก่อนเลยไม่รีบ “ที่พุดแบบนี้เพราะกำลังพยายามเข้าใจสังคมของเขาเวลาดื่ม” แต่กลับกันคะเขากลับบอกว่าเราทำไมพูดแบบนี้คนรักกันพุดแบบนี้หลอ สรุปแล้วเราผิดคะที่พูดแบบนั้นผิดแบบงงๆ ทะเลาะอีกคะ เขาบอกให้เราหัดดูตัวเองซะบ้างว่าตัวเองมันเป้นคนยังไงน่ารำคาญ เราเลยบอกกับเขาว่างั้นเรายอมรับความจริงก็ได้ว่ามันไปกันไม่ได้ เรายะเดินออกมาเองแต่ในใจลึกๆไม่อยากออกมาเลย สุดท้ายง้อเขาคะ ง้ออีกแล้ว แค่เขาบอกว่าก็เรามันไปกันไม่ได้ เนาไม่เข้าใจกันเลยแล้วจะให้ทำยังไง จริงๆพรุ่งนี้วันที่4 ธันวาเป็นวันเกิดเขาคะ เราก็ตั้งใจจะไปฉลองวันเกิดล้วงน่าให้เขาเนอะสุดท้ายก้ไม่ได้ไปคะ แต่เมื่อคืนทนไม่ไหวมาก เลยไปหาเขาที่บ้าน เวลานั้นมันดึกมากแล้วคะแต่เขาก้ไม่อยู่บ้าน ถามแม่เขาว่าพี่ไปไหนแม่เขาบอกไม่รู้ รอเขาจนตี3คะเขาถึงกลับมาบ้านเราก้คุยกันคะ เราถามเขาว่าเขาจะเอายังไงจะทิ้งเราจริงๆใช่ไหมเขาบอกเราว่านอนก่อนพรุ่งนี้เขาคุยด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆและถามว่าเราจะมาทำไม น่ารำคาญมาก เรารู้สึกว่าคำพูดเขาเรารับไม่ได้มากเลยเก็บกระเป๋ากลับบ้านเวลานั้นแม่เขาเลยมาบอกว่าอย่าพึ่งกลับเช้าค่อยลับมันดึกมากเลย แล้วพี่เขาก็ตะคอกใส่เราง่า “กูบอกให้มานอนไง มาทีไรสร้างปัญหาทุกทีน่ารำคาญ” เราตกใจมากไม่คิดว่าขะได้ยินคนที่รักพูดจาแบบนี้ เขาพูดแบบนั้นใครจะกล้านอน เราเลยเก็บของร้องไห้เดินกลับบ้านตอนตี4 แต่เขาก้ไม่ได้ตามอะไรเลยคะ เราเดินมาหาแท็กซี่กลับบ้านเองในใจก้คิดร้องไห้ไปด้วยว่าจะทำยังไงต่อดี  หรือเราเองที่ผิด หรือเพราะอะไร ตอนนี้ไม่รู้เลยคะว่าจะทำยังไงต่อสับสนมาก