รู้ตัวว่าเป็นกะเทย แต่มีความรู้สึกชอบผู้หญิง ... ผิดไหมคะ

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ เราเป็นกะเทยธรรมดาๆคนหนึ่งที่ตอนนี้ก็อยู่ปีสามมหาลัยแห่งหนึ่งค่ะ สภาพทั่วไปก็ไม่ได้เป็นกะเทยแต่งหญิงแต่อย่างใดค่ะ เป็นกะเทยที่แต่งชายปกติ แต่ท่าทางออกสาวตุ้งติ้ง พูดค่ะ และแต่งหญิงออกงานบ่อยครั้ง ถ้าใครรู้จักเราก็จะรู้ดีว่าเราเป็นกะเทยที่เฟรนด์ลี่มาก เข้ากับคนง่ายแถมมีอารมณ์ขันอีกต่างหาก ถามว่าเป็นกะเทยมานานหรือยัง คงบอกได้ว่าตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะค่ะว่าเราไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่อย่างใด แถมตอนเด็กเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่เข้าใจและไม่ได้กีดกันเรื่องเพศของเราสักเท่าไร สมัยก่อนจำได้ว่าเพื่อนๆเรามักจะมีแต่ผู้หญิงเยอะมาก เวลาไปไหนด้วยกันก็ไม่ได้ค่อยเล่นแบบผู้ชายหรอกค่ะ และเป็นธรรมดาที่กะเทยเด็กเหล่านี้มักจะถูกเพื่อนล้อเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราก็ไม่ได้สนใจหรือโกรธอะไรเขานะคะ เราคิดว่าชีวิตการเป็นกะเทยของเราไม่ค่อยมีอุปสรรคเท่าไร เพราะที่บ้านค่อนข้างไม่ซีเรียสขอเป็นคนดีก็พอ คนรอบข้างก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เรารู้ตัวมาตลอดค่ะว่าเราชอบผู้ชายอยากเป็นแฟนกับผู้ชายเหมือนกะเทยทั่วไป เราไม่เคยมีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงเลย แฟนคนเแรกทีคบคือตอนอยู่มหาลัยค่ะตอนปีหนึ่ง แล้วก็เลิกไป มาอีกคนก็ตอนปีสอง คนนี้นานหน่อยแต่ก็เลิกกันอยู่ดี คือเราก็รู้สึกดีนะตอนคบกับผู้ชายมันเป็นความรู้สึกที่เราใฝ่ฝันมานานแล้วว่าอยากมีโมเมนต์แบบนี้ แน่นอนว่ามันมีความสุขมากค่ะ แต่ทำไมก็ไม่รู้ไปรู้สึกตอนไหนว่า เรารู้สึกดีกับผู้หญิง เรื่องนี้เราไม่กล้าพูดกับใครตรงๆค่ะโดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงเพราะเราก็กลัวว่าเพื่อนเราจะรู้สึกกับเราเปลี่ยนไปหรือไม่อยากคุยด้วย เอาจริงๆเราก็ชอบผู้ชายปกตินะ แต่มันมีหลายครั้งที่เรามองผู้หญิงความรู้สึกมันเสียวๆวูบๆแปลก รู้สึกว่าเขาดึงดูดอะไรแบบนี้ เป็นความรู้สึกอยากครอบครองอยากดูแลอยากเป็นคนเอาใจยังไงบอกไม่ถูกนะคะ  ทั้งที่เราก็รู้ตัวแน่นอนว่าเราไม่ได้ชอบแบบนั้นและก็ไม่เคยรู้สึกอะไรด้วยเลย คือปกติอะกะเทยจะมองผู้หญิงประมาณว่าเป็นชะนีคนหนึ่งเป็นเพื่อนสาว คุยได้อะไรได้ แต่ไม่รู้สึกอะไร แต่คราวนี้เรารู้สึกค่ะ คือไม่ได้รู้สึกแบบมีอารมณ์ทางเพศนะ พอนึกถึงตรงนั้นของผู้หญิงเราก็หมดอารมณ์อ่ะแต่มันเป็นความรู้สึกดีบางอย่าง เอาจริงๆไม่ค่อยชอบความรู้สึกแบบนี้สักเท่าไร เพราะมันขัดกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ ทำอย่างไงดีคะ เราไม่สามารถหลุดจากอารมณ์แบบนี้ได้เลย ทำได้แต่เวลาเจอเพื่อนผู้หญิงเราก็ต้องทำเงียบไว้นิ่งไว้ค่ะ มันก็อึดอัดอยู่เหมือนกันนะคะ หรือจะให้เรากลับไปเป็นผู้ชายจริงเราก็ทำไม่ได้เพราะเราไม่เคยแสดงท่าทีแมนๆเลยมันดูขัดๆ และสังคมรอบข้างจะมองเรายังไงก็คิดอยู่ ผู้อ่านในที่นี้เคยมีประสบการรือะไรแบบนี้ไหมคะ เราควรทำตัวอย่างไรหรือมีวิธีจัดการความคิดแบบนี้อย่างไรดีคะ