เรื่องขุนตาน เฮฮา ลั่นป่าแตก
ตอนที่ 1 *เรื่องเล่า* ก่อนออกเดินทาง
เดินทาง 23/11/17 เวลา 20.30 พวกเราส่วนใหญ่ถึงกันตั้งแต่ยังไม่ 20.00 น. ขาดแต่หญิงนุช “คนเดียว” และเรื่องที่ตื่นเต้น ก่อนรถออกก็บังเกิด เมื่อรถ BTS เสียทำให้ใครบางคนต้องติดอยู่และเกือบมาสาย “หญิงนุช” ผู้ไม่ค่อยออกเดินทาง เลยไม่สามารถคำนวนเวลาและเส้นทางในเมืองที่มีแต่ความวุ่ยวายและสับสนได้. อย่างชัดเจน เวลา 20.10น.มีเสียงเรียกเขามาที่มือถือ(เอ๊ะกรูโทรไปนี่นา) เสียงปลายได้รับโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้น และหวาดระแวง “ตอนนี้นุชอยู่ MRT ศูนย์วัฒนธรรม จะให้ไปทางไหนดี ขึ้นรถจักยานยนต์รับจ้างไปเลยไหม หรือนั่ง MRT ไปต่อดี”
ซึ่งนาที นี้นั้นก็จวนเจียมเวลาเต็มทน “ที่รถจะออก”
....ตุ..ตุ๊..ตุ๊ง... (เสียงประกาศตามสาย)
ท่านผู้โดยสารรรรรรร...ที่จะเดินทางงงงงง....
ไปยังจังหวัดเชียงใหม่.....กรุณาขึ้นรถ...
..........ตัดมาที่หญิงนุช ที่กำลังแวนซ์ มากด้วยความเร็งรีบ..”พวกเราพยายามติดต่อนางทุกวิถีทาง..โทรตาม..อีเมลตาม..SMSตาม..MMSตาม..แม้กระทั่ง”ส่งพลังจิตตาม” ก็ไม่สามารถติดต่อนางได้
-เรามายืนกันหน้ารถ เพื่อดึงเวลาให้มากที่สุด...จนกระทั้งเสียงอันหวาน(แต่แอบดุ)ผู้โดยสารค่ะ..ขึ้นรถได้แล้วค่ะ..รถจะออกแล้ว”ทุกคนมองหน้ากัน” ชายเอ และ ชายโอ “งั้นก็คงต้องให้แม่หญิงนุช นั่งรถตามมาแล้วล่ะ” **พร้อมสายตาอีก 30กว่าคู่ที่จ้องมาที่กลุ่มเรา...พวกเราก็ต้องเดินขึ้นรถ กันด้วยอารมณ์ที่ “เซง” ปน “อยากเขกหัวหญิงนุชคนละ 1 ที” แต่ พี่จินนี่ ก็ไม่ย่อท้อความพยายาม รอด้านล่างรถ อย่างมีความหวังว่า หญิงนุช จะมาทันเวลา
... พี่กบ, พิณนี่, แนนนี่, พี่แก้ว,ชายเอ &ชายโอ ก็ขึ้นมานั่งประจำที่นั่งพร้อมถามพนักงานต้อนรับสุดสวย(คอมีรอย) ว่า “..เอ่อ!!! พอดีเพื่อนผมอีกคน..กำลังมาสามารถรอได้กี่นาทีครับ” #น้องพนักงานสาวตอบแบบ ไม่ต้องคิดว่า..รอได้ไม่เกิน 5 นาทีค่ะ เมื่อสิ้นเสียงคำตอบ..ผมก็เหลือบไปเห็น..ผู้หญิงร่างอ้วนเตี้ย..ซ้อนรถจักยานยนต์เข้ามา(ตัดภาพมาที่นาง นั่งมอไซต์ตัวเล็กๆ กระเป๋าใหญ่ๆ ใส่หมวกกันน๊อกแบบปลิวไปข้างหลัง) ด้วยความดีใจ ผมก็อุทาน ขึ้นมาว่า “นั่นไง อีเตี้ย มาแล้ว” เวลาผมไป 20.32 นาที หญิงนุช ก็รีบวิ่งแบบตารีตาเหลือกมาขึ้นรถได้ทันเวลาพอดี พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น และเบาๆว่า “มีคนมาสาย กว่านุชอีก” ..... อืม!!!!!!! เขกกระโหลกมันที่ได้ไหม “หัวใจจะวาย” แต่ถ้าขาดกญิงไป ทริปเราคงไม่สนุก เพราะพวกเราก็จะไม่มีคนให้ “แกล้ง”
...เดี๋ยวมาต่อกับ “การเดินทาง”ในวันที่ 2 นะครับ
บันทึก”ตัวแตก”
ตอนที่ 1 *เรื่องเล่า* ก่อนออกเดินทาง
เดินทาง 23/11/17 เวลา 20.30 พวกเราส่วนใหญ่ถึงกันตั้งแต่ยังไม่ 20.00 น. ขาดแต่หญิงนุช “คนเดียว” และเรื่องที่ตื่นเต้น ก่อนรถออกก็บังเกิด เมื่อรถ BTS เสียทำให้ใครบางคนต้องติดอยู่และเกือบมาสาย “หญิงนุช” ผู้ไม่ค่อยออกเดินทาง เลยไม่สามารถคำนวนเวลาและเส้นทางในเมืองที่มีแต่ความวุ่ยวายและสับสนได้. อย่างชัดเจน เวลา 20.10น.มีเสียงเรียกเขามาที่มือถือ(เอ๊ะกรูโทรไปนี่นา) เสียงปลายได้รับโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้น และหวาดระแวง “ตอนนี้นุชอยู่ MRT ศูนย์วัฒนธรรม จะให้ไปทางไหนดี ขึ้นรถจักยานยนต์รับจ้างไปเลยไหม หรือนั่ง MRT ไปต่อดี”
ซึ่งนาที นี้นั้นก็จวนเจียมเวลาเต็มทน “ที่รถจะออก”
....ตุ..ตุ๊..ตุ๊ง... (เสียงประกาศตามสาย)
ท่านผู้โดยสารรรรรรร...ที่จะเดินทางงงงงง....
ไปยังจังหวัดเชียงใหม่.....กรุณาขึ้นรถ...
..........ตัดมาที่หญิงนุช ที่กำลังแวนซ์ มากด้วยความเร็งรีบ..”พวกเราพยายามติดต่อนางทุกวิถีทาง..โทรตาม..อีเมลตาม..SMSตาม..MMSตาม..แม้กระทั่ง”ส่งพลังจิตตาม” ก็ไม่สามารถติดต่อนางได้
-เรามายืนกันหน้ารถ เพื่อดึงเวลาให้มากที่สุด...จนกระทั้งเสียงอันหวาน(แต่แอบดุ)ผู้โดยสารค่ะ..ขึ้นรถได้แล้วค่ะ..รถจะออกแล้ว”ทุกคนมองหน้ากัน” ชายเอ และ ชายโอ “งั้นก็คงต้องให้แม่หญิงนุช นั่งรถตามมาแล้วล่ะ” **พร้อมสายตาอีก 30กว่าคู่ที่จ้องมาที่กลุ่มเรา...พวกเราก็ต้องเดินขึ้นรถ กันด้วยอารมณ์ที่ “เซง” ปน “อยากเขกหัวหญิงนุชคนละ 1 ที” แต่ พี่จินนี่ ก็ไม่ย่อท้อความพยายาม รอด้านล่างรถ อย่างมีความหวังว่า หญิงนุช จะมาทันเวลา
... พี่กบ, พิณนี่, แนนนี่, พี่แก้ว,ชายเอ &ชายโอ ก็ขึ้นมานั่งประจำที่นั่งพร้อมถามพนักงานต้อนรับสุดสวย(คอมีรอย) ว่า “..เอ่อ!!! พอดีเพื่อนผมอีกคน..กำลังมาสามารถรอได้กี่นาทีครับ” #น้องพนักงานสาวตอบแบบ ไม่ต้องคิดว่า..รอได้ไม่เกิน 5 นาทีค่ะ เมื่อสิ้นเสียงคำตอบ..ผมก็เหลือบไปเห็น..ผู้หญิงร่างอ้วนเตี้ย..ซ้อนรถจักยานยนต์เข้ามา(ตัดภาพมาที่นาง นั่งมอไซต์ตัวเล็กๆ กระเป๋าใหญ่ๆ ใส่หมวกกันน๊อกแบบปลิวไปข้างหลัง) ด้วยความดีใจ ผมก็อุทาน ขึ้นมาว่า “นั่นไง อีเตี้ย มาแล้ว” เวลาผมไป 20.32 นาที หญิงนุช ก็รีบวิ่งแบบตารีตาเหลือกมาขึ้นรถได้ทันเวลาพอดี พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น และเบาๆว่า “มีคนมาสาย กว่านุชอีก” ..... อืม!!!!!!! เขกกระโหลกมันที่ได้ไหม “หัวใจจะวาย” แต่ถ้าขาดกญิงไป ทริปเราคงไม่สนุก เพราะพวกเราก็จะไม่มีคนให้ “แกล้ง”
...เดี๋ยวมาต่อกับ “การเดินทาง”ในวันที่ 2 นะครับ