ปมด้อยที่ไม่มีทางเอาออกจากชีวิต

ตอนเด็กน้อย พี่เคยคบกับแฟนแล้วไปเที่ยวกัน ตอนอยู่มัธยม จนพาอรู้ว่าแอบไปเที่ยวกัน พ่อตีพี่จนเลือดไหลขาเป็นลอยค่ะ แล้วต่อมาพี่ดิฉันก็ได้มีเรื่องกับคนใน รร. เหมือนเขาแกล้งแต่ก็จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร เพราะไม่มีคนเล่าให้ฟัง  ลืมบอกไปว่าตอนนั้นพ่อกับแม่มาทำงานต่างจังหวัดกับพ่อมาเป็น 10. ประมาณนั้น แล้วตอนนี้ย้ายกลับมาอยู่บ้านยายเหมือนเดิม พร้อมกับย้าย โรงเรียนด้วย และต่อมาไม่นานพ่อดิฉันก็ได้เสียชีวิต ตอนที่ดิฉันอายุ 9. ปี ลืมบอกไปว่าดิฉันกับพี่ย้ายมาอยู่กับยาย แต่พ่อแม่ยังทำงานที่เดิม จะมาเจอกันที ก็ปีละ 2-3 ครั้ง แต่โทมาเกือบทุกวัน เข้าเรื่องต่อเลยนะค่ะ แม่เสียใจมากที่พ่อตาย แต่แม่ยังมีภาระอีก ดิฉันอยู่ ป6. พี่อยู่ ม3 ต้องเรียนต่ออีก เรื่องยังไม่จบคนในบ้านไม่ค่อยได้พูดหากันเลยค่ะ ไม่ใช่อะไรนะค่ะไม่เข้าสังคมเลยก็ว่าได้ บ้านเราไม่เคยที่จะเดินไปเล่นหรืออะไรแบบนี้เลย แม่ก็จะอยู่แต่บ้าน พี่ก็อยู่แต่บ้าน พอเวลาจะไปไหน นี้เป็นห้วงกันเหว้อ แถมยายขี้บ่นหัวโบราณโครตๆ ทำอะไรไม่ค่อยถูกใจ ตาก็เป็นคนใจร้อน มีเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวันต่อมาพี่ดิฉันติด 0 จบ ม3. ช้ากว่าคนอื่นจนได้ดอบไว้1. ปี แล้วเรียนใหม่ปีหน้า พี่ดิฉันก็ได้มีแฟนคนนึง รักพี่เรามาก แต่สุดท้าย ฟันพี่เราแล้วก็จะหนี คือไม่ได้ป้องกันค่ะ แล้วไปบ้านเขาจะให้รับผิดชอบ เขาหนีไปกรุงเทพค่ะ คือแม่เสียใจมากร้องไห้ด้วยคือแอบได้ยิน แล้วแม่ก็ให้กินยาคุ้มนี้ลุ้นสุดๆ แต่สุดท้ายไม่ท้องค่ะกินยาคุมทัน แล้วมาถึงตอนนี้ผ่านมา 2-3 ปีก็ทำงาน  แต่งงานแล้วค่ะ มาถึงที่ดิฉันสิค่ะ แม่เลี้ยงฉันยังกับในไข่ บ้านไม่ได้ออกเพื่อนไม่มีเลยที่บ้านไม่เคยทักกันสักคนเพราะไม่มีอะ
ไรจะพูดเพราะบ้านก็ไม่เคยพูดหาหรือพึ่งพาอาศัยเขาอยู่แล้ว เราอยู่กับตัวเองมาโดยตลอด แล้วยายก็หัวโบราณอีก แล้วคนอื่นก็คาดหวังในตัวเรามากด้วย เครียดไม่มีใครเข้าใจ แล้วตอนนี้ชอบคนๆนึง แต่กลัวพ่อแม่ไม่โอเคร เพราะกลัวแม่คิดมาก เพราะอดีดมันตอกย้ำแม่เสมอ ตอนนี้เรียนจะจบหกละแต่โดดเดี่ยวมากรู้สึกอ่อนแออ ไม่มีเพื่อนไม่มีแฟนไม่มีใครให้คำปรึกษา เหนื่อยเหลือเกิน