คุณเคยมีความรู้สึกแบบนี้ไหม คิดวนไปวนมา หาทางออกไม่ได้ แล้วเพื่อนๆมีวิธีแก้ไขความรู้สึกแบบนี้อย่างไร
- เวลาต้องเรียนมากๆ อ่านหนังสือเยอะๆทั้งที่ก็ไม่ได้ชอบอ่าน แต่ก็ต้องพยายามอ่าน
- การถูกวัดผลด้วยคะแนนสอบ พอทำคะแนนแย่ ถึงแม้จะสอบผ่านได้ ก็ถูกคนรอบข้างมองว่าขี้เกียจ ไม่ขยัน ไม่มีความรับผิดชอบ เลยได้คะแนนน้อย
- พอเอาไปบ่นให้คนอื่นฟังก็โดนมองว่าขี้เกียจ แต่กลับมานั่งบ่นอะไรให้คนอื่นฟัง
- มีแต่คนในครอบครัวที่เข้าใจเรา คนที่เห็นความพยายามของเรา ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกแย่จากคนข้างนอกอยู่ดี
- รู้สึกว่าตัวเองพยายามแค่ไหนก็ไม่มีผล ไม่ว่าจะกี่ปีๆ ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น
- รู้สึกกดดันจากอาจารย์และมหาลัย
- รู้สึกไม่สามารถหยุดพักได้ แม้ในเวลาว่าง
- เบื่อและกลัวการสอบ การรู้คะแนนสอบ
- ไม่อยากไปเรียน หมดแรงจะสู้ต่อไป
- กังวลสายตาคนอื่น แคร์สิ่งที่คนอื่นมองเรา ว่าเราเป็นยังไง
- จริงจังผสมความวิตกจริต หวาดระแวง ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียน การบ้าน การสอบ และมหาลัย
- อยากทำทุกอย่างให้ดี แต่กลับแย่เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน
- มองโลกแง่ร้าย กลัวสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สุดท้าย เครียดจนนอนไม่หลับทุกครั้งที่สอบ เป็นโรควิตกจริตจนต้องกินยาระงับประสาทให้นอนทุกครั้งที่เกิดความเครียด กลายเป็นคนที่ไม่สามารถรับแรงกดดันใดๆเพิ่มได้อีก ควรหาวิธีแก้อย่างไร เริ่มแก้จากตรงไหนค่ะ ใครพอมีวิธีก็แนะนำเข้ามาได้ ใครที่เป็นแบบเดียวกันก็มาแชร์ความรู้สึกกันได้นะคะ มีปรัชญาหรือแนวคิดดีๆแนะนำเข้ามาได้เช่นกันค่ะ เพื่อแก้ไขสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้
เวลารู้สึกท้อกับการเรียนมากๆจะทำอย่างไร
- เวลาต้องเรียนมากๆ อ่านหนังสือเยอะๆทั้งที่ก็ไม่ได้ชอบอ่าน แต่ก็ต้องพยายามอ่าน
- การถูกวัดผลด้วยคะแนนสอบ พอทำคะแนนแย่ ถึงแม้จะสอบผ่านได้ ก็ถูกคนรอบข้างมองว่าขี้เกียจ ไม่ขยัน ไม่มีความรับผิดชอบ เลยได้คะแนนน้อย
- พอเอาไปบ่นให้คนอื่นฟังก็โดนมองว่าขี้เกียจ แต่กลับมานั่งบ่นอะไรให้คนอื่นฟัง
- มีแต่คนในครอบครัวที่เข้าใจเรา คนที่เห็นความพยายามของเรา ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกแย่จากคนข้างนอกอยู่ดี
- รู้สึกว่าตัวเองพยายามแค่ไหนก็ไม่มีผล ไม่ว่าจะกี่ปีๆ ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น
- รู้สึกกดดันจากอาจารย์และมหาลัย
- รู้สึกไม่สามารถหยุดพักได้ แม้ในเวลาว่าง
- เบื่อและกลัวการสอบ การรู้คะแนนสอบ
- ไม่อยากไปเรียน หมดแรงจะสู้ต่อไป
- กังวลสายตาคนอื่น แคร์สิ่งที่คนอื่นมองเรา ว่าเราเป็นยังไง
- จริงจังผสมความวิตกจริต หวาดระแวง ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียน การบ้าน การสอบ และมหาลัย
- อยากทำทุกอย่างให้ดี แต่กลับแย่เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน
- มองโลกแง่ร้าย กลัวสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สุดท้าย เครียดจนนอนไม่หลับทุกครั้งที่สอบ เป็นโรควิตกจริตจนต้องกินยาระงับประสาทให้นอนทุกครั้งที่เกิดความเครียด กลายเป็นคนที่ไม่สามารถรับแรงกดดันใดๆเพิ่มได้อีก ควรหาวิธีแก้อย่างไร เริ่มแก้จากตรงไหนค่ะ ใครพอมีวิธีก็แนะนำเข้ามาได้ ใครที่เป็นแบบเดียวกันก็มาแชร์ความรู้สึกกันได้นะคะ มีปรัชญาหรือแนวคิดดีๆแนะนำเข้ามาได้เช่นกันค่ะ เพื่อแก้ไขสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้