วันที่ 23 พ.ย. ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดลูกของเรา แต่เราเห็นว่ามันตรงกับวันพฤหัส คงได้กินข้าวด้วยกันไม่นานเพราะลูกยังต้องตื่นแต่เช้าไป รร อยู่ ก็เลยตกลงกันว่าจะไปกินข้าวกันวันที่ 24 พ.ย. ซึ่งตรงกับวันศุกร์แทน
เมื่อถึงวันที่ 24 พ.ย. ก็พากันมากินข้าวที่ร้านอาหาร ก็มี เรา แฟน ลูก แม่ น้องสาว ป้าที่เรานับถือเหมือนแม่อีกคน และพ่อเรา คือตอนนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ก็กินข้าวกันอย่างสนุกสนาน มีเป่าเค้ก ถ่ายรูปกันเป็นเรื่องปกติ ประมาณ 3ทุ่มครึ่ง ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพราะร้านปิดแล้ว
กลับบ้านมาเราก็มามานั่งอัพรูปลงเฟชที่ถ่ายกันไปวันนี้ และก็มานั่งดูรูปต่างๆ นึกถึงเรื่องราวต่างๆ...
พ่อกับแม่เราเลิกกันตอนเราอายุ16ปี เรานั่งดูรูปพ่อกับแม่ที่ถ่ายคู่กัน(รูปคู่พ่อกับแม่ เป็นรูปที่เรายังไม่ได้อัพลงเฟช) เราก็คิดถึงช่วงเวลาที่ครอบครัวเรายังอยู่ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน ยิ้ม หัวเราะ ทุกข์ และสุขด้วยกัน น้ำตามันก็ไหลออกมา 10 กว่าปีที่ผ่านมา เราไม่เคยย้อนนึกไปถึงเวลาเหล่านั้นเลย และพ่อกับแม่ก็ไม่เคยได้มาอยู่ด้วยกันจนพร้อมหน้าพร้อมตาขนาดนี้เลย เรารู้สึกดีใจ มีความสุข และเศร้าเสียใจ อารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่างตอนนั้นมันจุกอยู่ที่อก มีทุกอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก เราก็เลยอัพรูปคู่พ่อกับแม่ลงเฟช ตั้งเป็นเห็นแค่เพื่อนที่มีในเฟช(เฟชเรามีเพื่อแค่นิดเดียว เพื่อนที่รู้จักกันจริงๆ ไม่รับคนแปลกหน้า จะว่าหยิ่งก็ช่าง 😂😂😂) และไม่แท็กไปหาพ่อหรือแม่เลย (เพราะในใจเราก็เกรงใจแฟนใหม่ของพ่อเราอยู่ แต่เราก็ไม่มีเฟชนางนะคะ ใครที่ไม่ใช่เพื่อนเราก็เข้ามาดูไม่ได้หรอก) เราก็เขียนแคปชั่นตามรูปค่ะ
หลังจากนั้นก็มาถึงวันนี้ วันที่ 26 พ.ย. (วันอาทิตย์) พ่อเราโทรมาหาเราแต่เช้า เราก็รับสาย
เรา : หวัดดีเจ้าาาา
พ่อ : มม(แทนชื่อเรา) ลูก ลูกมีไหน(น้ำเสียงดูจริงจัง เครียดๆ จนเรากลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรรึเปล่า)
เรา : พี่อยู่ข้างนอกค่ะ มีอะไรคะ
พ่อ : ตอนนี้พ่อกับน้าไก่(แฟนใหม่พ่อ) ทะเลาะกัน แบบรุนแรงมากด้วย น้าไก่โกรธมากที่สุด ไม่เคยโกรธอะไรอย่างนี้เลย
เรา : เรื่องอะไรคะ (ในใจพอจะคิดออก แต่ที่ไม่เข้าใจคือ รู้ได้ยังไง)
พ่อ : เรื่องรูปที่ลูกเอาลงนะ
เรา : รูปวันเกิด หรือ รูปพ่อกับแม่?
พ่อ : รูปพ่อกับแม่นะ
เรา : มม มีสิทธิ์จะเอาลงไม๊ โดยไม่ต้องถามความเห็นใครเลย มม ไม่ได้แท็กหาพ่อหาแม่ด้วย ไม่ได้เปิดสาธารณะให้ใครเข้ามาดูก็ได้ด้วย ที่ มม ทำอย่างน้อยก็คิดแล้ว และเกรงใจน้าไก่แล้ว มม มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ มันคือความสุขของ มม
พ่อ : ถูก ลูก ลูกมีสิทธิ์ทำ แต่น้าไก่ กับเพื่อนๆเขาไม่ได้คิดแบบลูก เขาพูดกันไปต่างๆนานา ตอนนี้โกรธพ่อมาก..
เรา : ถ้าน้าไก่คิดได้แค่นี้ มม บอกเลยว่า ใจแคบมาก เกิดมาไม่เคยเจอ อายุ50แล้ว ตำแหน่งเป็นถึงผู้จัดการอาวุโส คิดได้แค่นี้ ใจแคบ โลกแคบ ....
พ่อ : พ่ออยากให้ลูกลบรูปนั้นซะ พ่อไม่อยากตอบคำถามใคร ไม่อยากมีปัญหา
เรา : ได้ มม จะลบรูป แต่พ่อรู้ไม๊ว่า ทำร้ายจิตใจ มม มาก
และเราก็กดวางสายไปเลย เราร้องไห้เลยนะตอนนั้นกำลังจะกิน KFC อยู่ในร้านเลย หึหึ!~
แฟนเราก็มาปลอบ มาพูดด้วย สักพักเราก็คิดได้ว่า พ่อก็คงลำบากใจไม่แพ้เรา แต่เราร้องไห้อยู่ เราไม่อยากโทรไป เราก็เลยไลน์หาพ่อ
วันนั้นที่โทรชวนพ่อไปกินข้าว เราชวนย้ำไม่รู้กี่รอบแล้วให้น้าไก่มาด้วย แต่ไม่มาเอง แล้วจะมีปัญหาอะไรอีก อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ ตำแหน่งหน้าที่การงานก็ไม่ใช่เล่นๆ เป็นถึง ผู้จัดการอาวุโสของธนาคารแห่งหนึ่ง ทำไมใจแคบ คิดได้แค่นี้เองเหรอ นี่พ่อแท้ๆเรานะ แม่แท้ๆเรานะ คือเลิกกันห้ามติดต่อ ห้ามเจอกันรึไง สมองมีรอยหยักเท่าไหร่เชียว จิตใจทำด้วยอะไร ตัวเองก็มีลูก ทำไมคิดไม่เป็น ผู้หญิงคนนี้เคยโทรมาระรานแม่เราครั้งหนึ่งแล้ว เราและแม่ต่างลืมและให้อภัยไปแล้ว และนี่ต้องการอะไรอีก
ชีวิตยิ่งกว่าละคร
เมียใหม่พ่อบอกให้ลบรูปคู่ของพ่อแม่เราในเฟชบุ๊คของเราเอง
เมื่อถึงวันที่ 24 พ.ย. ก็พากันมากินข้าวที่ร้านอาหาร ก็มี เรา แฟน ลูก แม่ น้องสาว ป้าที่เรานับถือเหมือนแม่อีกคน และพ่อเรา คือตอนนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ก็กินข้าวกันอย่างสนุกสนาน มีเป่าเค้ก ถ่ายรูปกันเป็นเรื่องปกติ ประมาณ 3ทุ่มครึ่ง ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพราะร้านปิดแล้ว
กลับบ้านมาเราก็มามานั่งอัพรูปลงเฟชที่ถ่ายกันไปวันนี้ และก็มานั่งดูรูปต่างๆ นึกถึงเรื่องราวต่างๆ...
พ่อกับแม่เราเลิกกันตอนเราอายุ16ปี เรานั่งดูรูปพ่อกับแม่ที่ถ่ายคู่กัน(รูปคู่พ่อกับแม่ เป็นรูปที่เรายังไม่ได้อัพลงเฟช) เราก็คิดถึงช่วงเวลาที่ครอบครัวเรายังอยู่ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน ยิ้ม หัวเราะ ทุกข์ และสุขด้วยกัน น้ำตามันก็ไหลออกมา 10 กว่าปีที่ผ่านมา เราไม่เคยย้อนนึกไปถึงเวลาเหล่านั้นเลย และพ่อกับแม่ก็ไม่เคยได้มาอยู่ด้วยกันจนพร้อมหน้าพร้อมตาขนาดนี้เลย เรารู้สึกดีใจ มีความสุข และเศร้าเสียใจ อารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่างตอนนั้นมันจุกอยู่ที่อก มีทุกอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก เราก็เลยอัพรูปคู่พ่อกับแม่ลงเฟช ตั้งเป็นเห็นแค่เพื่อนที่มีในเฟช(เฟชเรามีเพื่อแค่นิดเดียว เพื่อนที่รู้จักกันจริงๆ ไม่รับคนแปลกหน้า จะว่าหยิ่งก็ช่าง 😂😂😂) และไม่แท็กไปหาพ่อหรือแม่เลย (เพราะในใจเราก็เกรงใจแฟนใหม่ของพ่อเราอยู่ แต่เราก็ไม่มีเฟชนางนะคะ ใครที่ไม่ใช่เพื่อนเราก็เข้ามาดูไม่ได้หรอก) เราก็เขียนแคปชั่นตามรูปค่ะ
หลังจากนั้นก็มาถึงวันนี้ วันที่ 26 พ.ย. (วันอาทิตย์) พ่อเราโทรมาหาเราแต่เช้า เราก็รับสาย
เรา : หวัดดีเจ้าาาา
พ่อ : มม(แทนชื่อเรา) ลูก ลูกมีไหน(น้ำเสียงดูจริงจัง เครียดๆ จนเรากลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรรึเปล่า)
เรา : พี่อยู่ข้างนอกค่ะ มีอะไรคะ
พ่อ : ตอนนี้พ่อกับน้าไก่(แฟนใหม่พ่อ) ทะเลาะกัน แบบรุนแรงมากด้วย น้าไก่โกรธมากที่สุด ไม่เคยโกรธอะไรอย่างนี้เลย
เรา : เรื่องอะไรคะ (ในใจพอจะคิดออก แต่ที่ไม่เข้าใจคือ รู้ได้ยังไง)
พ่อ : เรื่องรูปที่ลูกเอาลงนะ
เรา : รูปวันเกิด หรือ รูปพ่อกับแม่?
พ่อ : รูปพ่อกับแม่นะ
เรา : มม มีสิทธิ์จะเอาลงไม๊ โดยไม่ต้องถามความเห็นใครเลย มม ไม่ได้แท็กหาพ่อหาแม่ด้วย ไม่ได้เปิดสาธารณะให้ใครเข้ามาดูก็ได้ด้วย ที่ มม ทำอย่างน้อยก็คิดแล้ว และเกรงใจน้าไก่แล้ว มม มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ มันคือความสุขของ มม
พ่อ : ถูก ลูก ลูกมีสิทธิ์ทำ แต่น้าไก่ กับเพื่อนๆเขาไม่ได้คิดแบบลูก เขาพูดกันไปต่างๆนานา ตอนนี้โกรธพ่อมาก..
เรา : ถ้าน้าไก่คิดได้แค่นี้ มม บอกเลยว่า ใจแคบมาก เกิดมาไม่เคยเจอ อายุ50แล้ว ตำแหน่งเป็นถึงผู้จัดการอาวุโส คิดได้แค่นี้ ใจแคบ โลกแคบ ....
พ่อ : พ่ออยากให้ลูกลบรูปนั้นซะ พ่อไม่อยากตอบคำถามใคร ไม่อยากมีปัญหา
เรา : ได้ มม จะลบรูป แต่พ่อรู้ไม๊ว่า ทำร้ายจิตใจ มม มาก
และเราก็กดวางสายไปเลย เราร้องไห้เลยนะตอนนั้นกำลังจะกิน KFC อยู่ในร้านเลย หึหึ!~
แฟนเราก็มาปลอบ มาพูดด้วย สักพักเราก็คิดได้ว่า พ่อก็คงลำบากใจไม่แพ้เรา แต่เราร้องไห้อยู่ เราไม่อยากโทรไป เราก็เลยไลน์หาพ่อ
วันนั้นที่โทรชวนพ่อไปกินข้าว เราชวนย้ำไม่รู้กี่รอบแล้วให้น้าไก่มาด้วย แต่ไม่มาเอง แล้วจะมีปัญหาอะไรอีก อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ ตำแหน่งหน้าที่การงานก็ไม่ใช่เล่นๆ เป็นถึง ผู้จัดการอาวุโสของธนาคารแห่งหนึ่ง ทำไมใจแคบ คิดได้แค่นี้เองเหรอ นี่พ่อแท้ๆเรานะ แม่แท้ๆเรานะ คือเลิกกันห้ามติดต่อ ห้ามเจอกันรึไง สมองมีรอยหยักเท่าไหร่เชียว จิตใจทำด้วยอะไร ตัวเองก็มีลูก ทำไมคิดไม่เป็น ผู้หญิงคนนี้เคยโทรมาระรานแม่เราครั้งหนึ่งแล้ว เราและแม่ต่างลืมและให้อภัยไปแล้ว และนี่ต้องการอะไรอีก
ชีวิตยิ่งกว่าละคร